Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

Κριτική Βιβλίου “Σταχτόνερο” της Κωνσταντίνας Μόσχου


Ένα έγκλημα λαμβάνει χώρα σε μία μικρή και κλειστή κοινωνία ενός χωριού της Ηπείρου, στο Λίθι. Εκεί, οι άνθρωποι κρύβονται πίσω από τις κουρτίνες των παραθύρων τους για να μάθουν τι γίνεται στο χωριό τους.
Η Ξένια Μαρίνη μεγάλωσε σε αυτό το χωριό αλλά φεύγοντας εδώ και πολλά χρόνια από αυτό σχεδόν κανείς δεν την αναγνωρίζει. Επιστρέφοντας μετά από χρόνια για να ερευνήσει τις συνθήκες ενός φόνου θα βρει στόματα ερμητικά κλειστά και ανθρώπους που την κοιτάνε με δυσπιστία και σκεπτικισμό. Φοβούνται να ανοιχθούν μπροστά της αλλά δεν φοβούνται να κατηγορήσουν ευθέως κάποιους ως δολοφόνους, χωρίς να έχουν αδιάσειστα στοιχεία.
Οι κάτοικοι του χωριού σαν ακρίδες επιτίθενται με μένος σε κάθε καλοκάγαθο άνθρωπο και σωστό οικογενειάρχη. Αλλά, μήπως, τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται;
Τελικά, ποιος δολοφόνησε την Αντωνία Κασκούρη; Ο ένοχος βρέθηκε; Ο σύζυγος της Αντωνίας, Νάσος Παλυβός, θα καταφέρει να αντέξει τον χαμό της; Μήπως γίνεται ο κύριος ύποπτος στο κάδρο της; Μήπως είναι ένα θύμα που αγαπούσε πολύ τη γυναίκα του; Παρόλο που όλα δείχνουν την ενοχή του αδερφού του Νάσου Παλυβού, Μανώλη, για λόγους ζήλιας μήπως είναι απλώς ένα εξιλαστήριο θύμα και μόνο; Γιατί η Ξένια Μαρίνη συνεχίζει να σκαλίζει την υπόθεση ενώ ο δολοφόνος της Ντόνας (Αντωνίας Κασκουρή) έχει ήδη παραδεχθεί την απεχθή του πράξη και βρίσκεται ήδη στη φυλακή;
Πολλά μυστικά είναι καλά κρυμμένα στους κλειστούς τοίχους του χωριού. Και αυτά τα μυστικά επιθυμεί να ανακαλύψει η δημοσιογράφος, Ξένια Μαρίνη. Όχι μόνο για χάρη του ειδησεογραφικού της ταλέντου αλλά και για τα παιδιά του Νάσου και της Ντόνας που αγάπησε σαν δικά της από την πρώτη στιγμή.
Η συγγραφέας, Κωνσταντίνα Μόσχου, μας μυεί σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα τελείως διαφορετικό από τα προηγούμενά της. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα περιβάλλον κλειστοφοβικό, ρυπαρό, γεμάτο μυστικά, πάθη και μίση, με ανθρώπους επιβλαβείς που επιθυμούν το κακό των άλλων και να κατηγορούν τους καλούς και ευγενικούς καίγοντάς τους στην πυρά σαν μία άλλη Ιερά Εξέταση του Μεσαιωνισμού σε έναν σύγχρονο καμβά.
Ο τίτλος του βιβλίου της είναι ο πιο κατάλληλος. Όπως η αλισίβα, το σταχτόνερο, καθαρίζει τις βρομιές έτσι και η Ξένια Μαρίνη θα προσπαθήσει να φέρει εις πέρας τον σκοπό της, την αποκάλυψη της πραγματικής αλήθειας που κρύβεται πίσω από τον θάνατο αυτής της νεαρής γυναίκας. Οι αμαρτίες όμως καθαρίζονται ή σαν Ερινύες καταδυναστεύουν τις ζωές των ανθρώπων;
Θα μπορούσε να είναι μία αληθινή ιστορία καθώς οι χαρακτήρες αποτελούν ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Πάντα τα στόματα ανοίγουν μετά από κάθε έγκλημα αλλά όχι λέγοντας πάντα την αλήθεια. Η δημιουργός του πονήματος μας δείχνει ξεκάθαρα την κοινωνία του σήμερα και την ωμή του συμπεριφορά. Γιατί πάντα ζηλεύουμε τους καλύτερους ανθρώπους από εμάς, άλλοι με κακία και άλλοι με ζήλο για να τους μοιάσουμε. Κοινωνικοί και προσωπικοί προβληματισμοί ξεπροβάλλουν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Και αυτό είναι το στοιχείο που κάνει ακόμα πιο πετυχημένη τη σύλληψη της ιδέας του παρόντος αναγνώσματος.
Δε θα σταθώ στη χρήση της γλώσσας ή στα συναισθήματα που μας γεννιούνται αλλά στο ξετύλιγμα της σκέψης της συγγραφέως που κάνει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα ένα εκ των καλύτερων αστυνομικών βιβλίων που έχει προσφέρει μέχρι στιγμής η ελληνική λογοτεχνία ξεκαθαρίζοντάς μας ότι και οι Έλληνες δημιουργοί μπορούν να μας ανταμείψουν με κομψοτεχνήματα αρκεί να ανοίξουμε τις κεραίες μας και να επιζητήσουμε να δοκιμάσουν βιβλία της σύγχρονης ελληνικής μυθιστοριογραφίας. Ας δοκιμάσουμε να καταβυθιστούμε σε νέα αναγνωστικά μονοπάτια που μπορούν να μας ανοίξουν νέους ορίζοντες και να μας κάνουν πιο σκεπτόμενους και σωστούς πολίτες αλλά, κυρίως, συνανθρώπους!





Βασιλική Διαμάντη 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου