Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;
Φ.Λ.: Δεν είναι μόνο ένας ή μια. Είναι πολλοί και αγαπημένοι. Αρκετοί ξένοι Αμερικάνοι σύγχρονοι και ιδίως Λατινοαμερικάνοι με πρώτο τον Μάρκες. Έχω όμως μια ιδιαίτερη προτίμηση στους Έλληνες κλασσικούς (Βενέζης, Σαμαράκης, Τερζάκης, Καραγάτσης, Αθανασιάδης, Τσίρκας, Διδώ Σωτηρίου, Μυριβίλης, Ξενόπουλος, Καζαντζάκης).
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Φ.Λ.: Από μικρή αγαπούσα το διάβασμα. Βλέπετε, την εποχή που μεγάλωνα εγώ δεν είχαμε τηλεόραση. Είχαμε τη θεία Λένα και τα παραμύθια της από το ραδιόφωνο. Είχαμε μόνο τα βιβλία να μας ταξιδεύουν και να μας ανοίγουν ορίζοντες. Αργότερα στην εφηβεία, εκείνα που διάβασα συνειδητά και με συνάρπασαν ήταν τα μυθιστορήματα του Ιουλίου Βερν, από μια παλαιά δερματόδετη σειρά, την οποία ο πατέρας μου είχε στη βιβλιοθήκη του. Μέθεξη κυριολεκτικά.
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Φ.Λ.: Ήταν όνειρο παιδικό η συγγραφή. Δεν το πραγματοποίησα στην νεότητά μου. Δημιουργήθηκαν οι συνθήκες και το πραγματοποίησα στην ωριμότητα. Είμαι ευγνώμων στη ζωή που με αξίωσε να το πραγματοποιήσω.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε τα βιβλία σας “Οι κόρες της Ελλάδας – Η επιστροφή” και “Οι κόρες της Ελλάδας – Ο διχασμός”;
Φ.Λ.: Θα χαρακτήριζα και τα δυο ως μια μελέτη πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, στα πάθη και στις αυταπάτες, με το ευρύτερο τοπίο της Αθήνας της περιόδου 1790 – 1875 να είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής. Δεν προσπαθώ να εξηγήσω τον κόσμο. Παραθέτω μόνο τα καθέκαστα της ζωής,
τον έρωτα, τη μοναξιά, τη θλίψη, τον θάνατο, την απώλεια, τη χαρά.
Ερώτηση 5η: Πόσο καιρό σας πήρε η συγκέντρωση των ιστορικών στοιχείων που συμπεριλάβατε στη σειρά;
Φ.Λ.: Η ιστορική έρευνα είναι μια διαδικασία εσωστρέφειας και ενδοσκόπησης. Και για τα δύο μυθιστορήματα υπήρξε εξαντλητική. Για την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ χρειάστηκα δυο χρόνια για να ολοκληρώσω το ιστορικό πλαίσιο της περιόδου 1790 με 1838, πάνω στην οποία βασίζεται το μυθιστόρημα. Επίσης άλλα δύο χρόνια περίπου χρειάστηκα για το ιστορικό πλαίσιο της περιόδου 1840 με 1875 του ΔΙΧΑΣΜΟΥ.
Ερώτηση 6η: Η συγγραφή ιστορικών μυθιστορημάτων είναι αρκετά δύσκολη. Η έρευνα είναι μεγάλη και η ευθύνη του συγγραφέα ακόμα μεγαλύτερη για να μην παρεκκλίνει από τις πηγές του. Σας φόβισαν αυτά τα στοιχεία πριν πάρετε την απόφαση να προχωρήσετε στη συγγραφή τους;
Φ.Λ.: Καθόλου. Ήταν τέτοια η ανάγκη μου να μελετήσω και να μάθω, πρώτη εγώ, αντικειμενικά και εμπεριστατωμένα τα διατρέξαντα των τελευταίων διακοσίων χρόνων της Ιστορίας μας και να κατανοήσω το πώς καταφέραμε ως Έθνος να φτάσουμε σε αυτό το αισχρό σημείο στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα, ώστε ήταν για μένα αυτονόητο ότι το… πόνημα θα ήταν δύσκολο και κουραστικό, αλλά άκρως ενδιαφέρον και διδακτικό.
Ερώτηση 7η: Στα δύο βιβλία σας, οι ήρωες -κεντρικοί και δευτερεύοντες- ορίζουν την εξέλιξη της ιστορίας. Ως συγγραφέας, πιστεύετε ότι όλοι πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο και σημαντικό κομμάτι του πονήματος;
Φ.Λ.: Βεβαιότατα. Όλοι, ο καθένας στον ρόλο του, έχουμε ευθύνη για την ιστορία μας. Όλοι εμείς είμαστε η Ιστορία. Το ίδιο και οι χαρακτήρες των μυθιστορημάτων μου, κεντρικοί και δευτερεύοντες. Δεν είναι δυνατό να αποτελούν εξαίρεση.
Ερώτηση 8η: Η Ελισάβετ, μία εκ των κεντρικών σας ηρωίδων της ιστορίας, θα διχαστεί μπροστά στο σωστό και στο λάθος, στο ηθικό και στο ανήθικο. Κάθε λέξη από αυτές -λάθος, σωστό, ηθικό, ανήθικο- έχει άλλη σημασία για κάθε άνθρωπο. Γιατί όμως χρησιμοποιούμε συνεχώς αυτές τις λέξεις όλοι μας; Ποια είναι η άποψή σας;
Φ.Λ.: Πάντα θα υπάρχει το δίπολο στη ζωή μας. Καλό – κακό, σωστό – λάθος, ηθικό – ανήθικο, ζωή – θάνατος, κλπ. Δεν είναι δυνατό να το αποφύγουμε. Επειδή υπάρχει το κακό γνωρίζουμε τι σημαίνει καλό. Το αρνητικό προσδιορίζει το θετικό. Επιλογή του καθενός από εμάς είναι να δώσει στις λέξεις, και στις έννοιες τις οποίες εκφράζουν, όποια σημασία επιθυμεί και να επιλέξει τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Το ίδιο πράττουν και οι δικοί μου χαρακτήρες στα μυθιστορήματά μου. Όλη μας η ζωή είναι επιλογές και συνέπειες.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Φ.Λ.: Θα ήθελα να πω πως απ’ ό,τι έχει συμβεί πριν από εμάς, πριν γεννηθούμε, φέρουμε τα ίχνη. Πως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κουβαλάμε τον πόνο των περασμένων γενεών της οικογένειάς μας, κατάλοιπα της ζωής των προγόνων μας, πράξεις, επιλογές, συνέπειες. Και ακριβώς γι’ αυτό θα πρέπει να έχουμε επίγνωση του παρελθόντος μας, για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, και να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις επιλογές μας.
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;
Φ.Λ.: Το επόμενο μυθιστόρημά μου θα ανήκει και αυτό στη σειρά ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, θα είναι αυτοτελές και θα καλύπτει χρονικά την ιστορική περίοδο της Αθήνας από το 1880 μέχρι και το 1910. Ακόμα βρίσκομαι στην ιστορική έρευνα εκείνης της εποχής η οποία θεωρείται η «χρυσή» τριακονταετία της Αθήνας.
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!
Φ.Λ.: Και εγώ, με τη σειρά μου, σας ευχαριστώ για τις ωραίες και πρωτότυπες ερωτήσεις, για την
εξαιρετική παρουσίαση της ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ και του ΔΙΧΑΣΜΟΥ, και για την αγάπη σας στο
συγγραφικό μου έργο. Να είστε πάντα καλά.
Η ΦΙΛΟΜΗΛΑ ΛΑΠΑΤΑ γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι ο καρπός μιας Μακεδόνισσας κι ενός πολίτη του κόσμου. Σπούδασε δημόσιες σχέσεις και εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα. Παραμένει, όμως, μόνιμη μαθήτρια της ζωής. Η πολυπλοκότητα των διαπροσωπικών σχέσεων την απασχολεί από πολύ παλιά, και αυτός ο προβληματισμός της αποτυπώνεται στα βιβλία της. Ο ΔΙΧΑΣΜΟΣ είναι το όγδοο μυθιστόρημά της. Καθώς αγαπά την ποικιλία, ζει μεταξύ δύο κόσμων: της Ελλάδας και της Ιταλίας.
(2018) Ο διχασμός, Ψυχογιός
(2015) Η επιστροφή, Ψυχογιός
(2012) Η χήρα του Πειραιά, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2010) Η ξυπόλυτη των Αθηνών, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2007) Επικίνδυνες λέξεις, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2005) Εις το όνομα της μητρός, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2004) Lacryma Christi, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2002) Οι κόρες του νερού, Εκδόσεις Καστανιώτη
Οι κόρες της Ελλάδας 1 – Η επιστροφή
Μια γυναίκα, κόρη οικογένειας επιφανών αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, επιστρέφει στην Αθήνα του 1836, έπειτα από αναγκαστική εικοσαετή απομάκρυνση απ’ την Ελλάδα. Μια Ελληνίδα με προφίλ για μενταγιόν, η οποία δεν αγαπήθηκε όσο της άξιζε στην πατρίδα της και γι’ αυτό στα μάτια της κρύβει τον πόνο της γυναίκας που της έκλεψαν την εφηβεία, επιστρέφει για να διεκδικήσει πίσω τον εαυτό της, για να εκδικηθεί όσους της στέρησαν την ταυτότητά της, για να μπορέσει να ζήσει.
Βαθιές πληγές και ανοιχτοί λογαριασμοί προκαλούνται από μια θυσία η οποία κατέληξε σε έναν απαγορευμένο έρωτα, που σημάδεψε τη ζωή μιας αρχοντικής οικογένειας κατά τη διάρκεια των προεπαναστατικών χρόνων στην Αθήνα. Ατμοσφαιρικές καταστάσεις, μυστήρια και γρίφοι της ανθρώπινης ύπαρξης κυριαρχούν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου η παρουσία του άντρα βαραίνει ασφυκτικά. Εκδίκηση, συγχώρεση και λύτρωση γεννούν έντονα συναισθήματα στους ήρωες αυτής της κοινωνικής τοιχογραφίας. Ως προϊόν ιστορικής έρευνας, καταγράφεται μια λεπτομερέστατη περιγραφή της καθημερινής αθηναϊκής ζωής, με ανάλυση χαρακτήρων και επιμέρους ιστορίες που δένουν με την κεντρική ιστορία και πλουτίζουν την πλοκή. Έρωτες, πόλεμοι, πολιτική, σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων, οθωμανική εξουσία συνθέτουν τον μύθο του αφηγήματος.
Η Φιλομήλα Λαπατά σκιαγραφεί το πορτρέτο της Αθήνας του 1800, με ολοκληρωμένους χαρακτήρες που ξεδιπλώνονται σε μια ρεαλιστική και συναρπαστική πλοκή, θίγοντας θέματα ανθρωπίνων σχέσεων και υπαρξιακής αναζήτησης. Ανασυνθέτει, με έναν δικό της τρόπο, την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής της Ιστορίας μας. Μιλάει για τη ζωή, τη μοίρα, τις επιλογές μας, τις σχέσεις, τη μνήμη ως κατάρα, το μίσος, την οργή, την υπέρβαση ορίων και τη λύτρωση.
Οι κόρες της Ελλάδας 2 – Ο διχασμός
Υπάρχουν κάτι στιγμές έσχατες, που αλλάζουν τη ζωή. Όχι μόνο τη δική σου, αλλά και όσων βρίσκονται γύρω σου. Και υπαίτιος είσαι εσύ. Κατόπιν, τίποτα δεν μπορεί να είναι το ίδιο.
Η κρίση που ξεσπά στο πολιτικό μέτωπο της Ελλάδας του 1843 και συνεχίζεται στα επόμενα χρόνια εισβάλλει και στην προσωπική ζωή μιας σπουδαίας οικογένειας της μετεπαναστατικής Αθήνας, με αποτέλεσμα η απόγονος Ελισάβετ Δούκα, φιγούρα ακριβοθώρητη, διάφανη όπως το υγρό στοιχείο, που είχε τη δύναμη με την αφτιασίδωτη ποιότητά της να βγάζει τους Αθηναίους από την καθημερινότητα, διχασμένη ερωτικά, να υποπέσει σε ένα μεγάλο «λάθος» το οποίο σημαδεύει ανεξίτηλα και με τραγικές συνέπειες τη ζωή πολλών προσώπων…
Η Φιλομήλα Λαπατά, με πρόθεση κοινωνικής ακτινοσκόπησης και με επιμέρους ήρωες που έχουν λόγο, αναπαριστά μια γκραβούρα της Αθήνας του 1840-1875 σε ένα αυτοτελές, πολυπρόσωπο, απολαυστικό και απρόβλεπτο μυθιστόρημα πάνω στον διχασμό: εσωτερικό, πολιτικό, ερωτικό. Υπαρξιακοί προβληματισμοί, ηθικά διλήμματα και η αιώνια πάλη του Καλού με το Κακό γύρω από τις έννοιες της ταυτότητας, της πατρίδας και της οικογένειας. Επιμέρους γεγονότα που δένουν με την κεντρική ιστορία, ευρηματική πλοκή και φαντασμαγορικοί χαρακτήρες, ελαττωματικοί καλοί και χαρισματικοί κακοί συνθέτουν το δεύτερο μυθιστόρημα της ιστορικής τριλογίας ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
