Συζητώντας με τον Άγγελο Χαριάτη

 

Ερώτηση 1η: Τι σημαίνει λογοτεχνία για εσάς;

Α.Χ.: Ως συγγραφέας: Είναι η καταγραφή σκέψεων, πράξεων, λαθών, παραλείψεων, αποτυχιών, πιο σπάνια επιτυχιών πάνω στο χαρτί. Είναι η αγωνία της ύπαρξης, είναι η απελευθέρωση της ανάγκης έκφρασης, είναι η καλειδοσκοπική —εν πολλοίς αδιάκριτη— ματιά της ίδιας της ζωής.

Ως αναγνώστης: Είναι η απόλαυση του ταξιδιού, είναι το αργό σχεδόν ηδονικό βύθισμα στη σαγήνη της αφήγησης μέσα από την πένα του λογοτέχνη, είναι το μοίρασμα της αγωνίας, είναι η συνενοχή στην ηδυπάθεια της αποπλάνησης. Είναι, εν κατακλείδι, η αγωγή της ψυχής.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, κατά τη γνώμη σας, που κάνει κάποιον δημιουργό ξεχωριστό και αγαπητό στο αναγνωστικό κοινό;

Α.Χ.: Το ύφος είναι εκείνο που τον κάνει ξεχωριστό. Όχι απαραίτητα αρεστό στην πλειονότητα των αναγνωστών. Ο συγγραφέας οφείλει να αναπτύξει τη δική του αφηγηματική φωνή, το στυλ, χωρίς να καταφεύγει σε εύκολες λύσεις, ψιττακίζοντας ύφη και στυλ άλλων δημιουργών. Το ύφος είναι μια συνεχής διεργασία, μια αέναη μάχη του υποσυνείδητου με το συνειδητό, που καλλιεργείται με τα διαβάσματα, τις εμπειρίες και ασφαλώς τις συνεχόμενες ασκήσεις γραφής.

Έπειτα είναι η ίδια η ιστορία. Κατά πόσο έχει ενδιαφέρον, αν καταφέρνει να αγγίξει συγκεκριμένες χορδές της ανθρώπινης ύπαρξης, αν επιτελείται με επιτυχία η εκπλήρωση των «υποχρεώσεων» που απορρέουν από τη σύμβαση του ταξιδιού της απόλαυσης που υπογράφεται άτυπα μεταξύ αναγνώστη και συγγραφέα.

Θέλει συνεχή προσπάθεια από τον συγγραφέα, ώστε να καταφέρει να κερδίσει το κοινό του, αλλά κι οι αναγνώστες να κατανοήσουν το έργο του — να εντρυφήσουν, σωστότερα, σε αυτό. Είναι κατά μια έννοια μια διαδραστική διαδικασία —όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται— μιας και ο αναγνώστης και ο συγγραφέας πιθανότατα να μη συναντηθούν ποτέ διά ζώσης

Ερώτηση 3η: Τι συναισθήματα νιώθετε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Α.Χ.: Προσπαθώ να γράφω ανεπηρέαστος, σαν να βρίσκομαι σε μια προστατευτική φούσκα, έξω από την χώρα των συναισθημάτων. Δεν είναι εύκολο, ή δεν είναι τόσο εύκολο, κάθε φορά. Εμφανίζεται στο τέλος κάθε κεφαλαίου η αμφιβολία. Κι η αγωνία για τον ορθό ρου της αφήγησης. Κάποιες φορές εμφανίζεται η θλίψη, άλλες η χαρά, αλλά το συναίσθημα της πληρότητας είναι εκείνο που με κατακλύζει όταν μπει η τελευταία τελεία στο κείμενο.

Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας;

Α.Χ.: Οι πρότερες εμπειρίες. Οι συζητήσεις με φίλους ή συγγενείς. Μια θαμπή ανάμνηση από το παρελθόν που διεκδικεί τη θέση της στο τώρα. Ένα πραγματικό γεγονός που μου ξύπνησε πρωτόγνωρα συναισθήματα. Το βλέμμα ενός καταφρονημένου. Το θλιμμένο χαμόγελο του περαστικού. Ένας πίνακας ζωγραφικής. Ακόμη και μερικά καρέ από κάποια κινηματογραφική ταινία. Καθετί που έχει την ικανότητα να αφήσει το στίγμα του —μικρότερο ή μεγαλύτερο—στην επιφάνεια του δημιουργικού μου καμβά, ώστε να μεταπλαστεί σε λέξεις, προτάσεις, παραγράφους, κεφάλαια.

Ερώτηση 5η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ισορροπώντας σε μια μεθυσμένη αλφαβήτα”;

Α.Χ.: Αποτελείται από 24 διηγήματα τα οποία έχουν ως θεματικό άξονα ένα, κάθε φορά, πότο —24 ποτά, 24 γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου— τα οποία κινούνται σαν σπείρα, προσπαθώντας να ερμηνεύσουν σημάδια, πεπραγμένα, απωθημένα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η γραφή είναι ωμή, ρεαλιστική, χωρίς περιττά λογοτεχνικά στολίδια, θέλοντας να δημιουργήσω ένα σκληρό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνται οι ήρωες. Χρησιμοποιώντας πρωτοπρόσωπη αφήγηση, ώστε να εμφανίζεται ως πραγματικό βίωμα.

Είναι ένα ανάγνωσμα, μια συλλογή η οποία θα διασκεδάσει, θα προβληματίσει, θα ταξιδέψει, θα δημιουργήσει εύρος συναισθημάτων στους αναγνώστες. Και στο τέλος, μόλις ολοκληρωθεί το βιβλίο θα σχηματιστεί στα χείλη τους ένα μικρό χαμόγελο το οποίο θα κινείται στα όρια της χαρμολύπης. Αν συμβεί αυτό, θα είμαι βέβαιος πως το ταξίδι του αναγνώστη πραγματοποιήθηκε επιτυχώς.

Ερώτηση 6η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή του συγκεκριμένου έργου;

Α.Χ.: Επί της ουσίας είναι το τέλος της πρώτης φάσης της συγγραφικής μου δημιουργίας. Είναι το οριστικό λογοτεχνικό ξεκαθάρισμα, κατά μία έννοια, με το παρελθόν. Το απαύγασμα της συγγραφικής μου ενηλικίωσης. Η αρχή ενός νέου κύκλου δημιουργίας. Πιο ώριμης, πιο μεστής, πιο άμεσης, στιγμές στιγμές πιο αισιόδοξης.

Κι από την άλλη πλευρά εμπεριείχε την αίσθηση του καθήκοντος υπό το πρίσμα απόδοσης τιμών, κυρίως στις παιδικές και εφηβικές μου μνήμες, τολμώντας να εισάγω στα κείμενα ελεγειακούς αντιήρωες, πλασμένους με στοιχεία αντλημένα από την πραγματικότητα και από τη φαντασία.

Ερώτηση 7η: Τα διηγήματά σας αποτελούνται από κάποια αλκοολούχα ποτά. Αποτελούν ιστορίες αληθινές ή είναι καθαρά μυθοπλαστικές;

Α.Χ.: Αναντίρρητα και αναπόδραστα ο συγγραφέας αναχωρεί από γνώριμα μονοπάτια του βίου του για να ταξιδέψει στον χώρο και τον χρόνο της φαντασίας και της μυθοπλασίας, ώστε να αφιχθεί στο επιθυμητό σημείο. Στη δημιουργία της ιστορίας. Κάποιες από τις ιστορίες είναι αμιγώς αποτέλεσμα μυθοπλασίας. Κάποιες άλλες επινοημένες, ελάχιστες έχουν μια βάση αλήθειας. Δουλειά του συγγραφέα είναι η ώσμωση φαντασίας και πραγματικότητας, είναι η επινόηση της πραγματικότητας, είναι η μεταφορά προσωπικών σκέψεων και εμπειριών μέσα από το κανάλι του υποσυνείδητου στο συνειδητό, στην πραγματικότητα της λευκής σελίδας που περιμένει μπροστά του για να τη γεμίσει με λέξεις δημιουργώντας την ιστορία.

Ερώτηση 8η: Οι ιστορίες περνάνε από πολλές εποχές και γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα. Ποια από τις ιστορίες σας σάς εκφράζει περισσότερο από τις άλλες και γιατί;

Α.Χ.: Όλες οι ιστορίες γράφτηκαν με την ίδια επιμέλεια και προσοχή. Και ξαναγράφτηκαν και διορθώθηκαν και πέρασαν από επιμέλεια δύο και τρεις φορές. Ασφαλώς είναι φύσει και θέσει αδύνατον να έχουν την ίδια βαρύτητα. Θα ξεχώριζα το διήγημα «Irish Coffee» διότι είναι έντονο το συγκηνισιακό και συναισθηματικό φορτίο. Υπάρχει ατόφια θλίψη, θάνατος, απογοήτευση και στο τέλος μια αχτίδα αισιοδοξίας.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Α.Χ.: Να διαβάζουν χωρίς στεγανά. Δεν γνωρίζω αν η λογοτεχνία πράγματι μπορεί να αλλάξει ολόκληρο τον κόσμο. Ή να αλλάξει εκ θεμελίων τη ζωή κάποιου. Γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι μπορεί να την κάνει καλύτερη. Η ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων είναι επί της ουσίας η ανάγνωση της ίδιας της ζωής, μέσα από διαφορετικές —ετερόκλητες εν πολλοίς— ματιές. Κι είναι άριστο να γνωρίζει κάποιος πώς βλέπει ο άλλος τη ζωή. Κι ύστερα, εκ της σύγκρισης κα της αναγωγής του αποτελέσματος, έχει τη δυνατότητα να διευρύνει τους ορίζοντές του και να αναθεωρήσει. Είναι πολύ σπουδαίο και ταυτόχρονα γενναίο να αναθεωρείς.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Α.Χ.: Μέσα στο 2020 συμμετείχα σε 3 ανθολογίες. Η πρώτη: «Ο ιός -19 διηγήματα λογοτεχνικού εγκλεισμού» από τις εκδόσεις Βακχικόν, με την επιμέλεια του διαδικτυακού λογοτεχνικού περιοδικού Cartel. «Αστυνομικές ιστορίες - αστυνομικά διηγήματα σύγχρονων Ελλήνων πεζογράφων» από τις εκδόσεις 24 γράμματα και «1821 μέσα από τη ματιά σύγχρονων συγγραφέων» από τις ίδιες εκδόσεις, οι επόμενες.

Εντός του 2021 θα τολμήσω το βήμα έκδοσης εφηβικού μυθιστορήματος. Είχε γραφτεί κατόπιν προτροπής νεότερου μέλος της οικογένειας και φοβερού βιβλιοφάγου.

Επιπρόσθετα, έχει γίνει μια πρώτη συζήτηση για την έκδοση αστυνομικού μυθιστορήματος, ένα είδος που έχει αρκετό ενδιαφέρον, μιας και παρουσιάζονται νέες προκλήσεις ως προς τη θεματολογία, τη δομή και τη φόρμα του.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Α.Χ.: Κι εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και τη δυνατότητα επικοινωνίας.

Γεννήθηκε στην Καλλιθέα Αττικής το 1975 και μεγάλωσε στις γειτονιές του Πειραιά. Έχουν εκδοθεί 9 βιβλία και έχει συμμετάσχει σε 3 συλλογικούς τόμους.

Για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία με τον συγγραφέα στο www.chariatis.gr

Ισορροπώντας σε μία μεθυσμένη αλφαβήτα

Τα 24 διηγήματα της συλλογής "ισορροπώντας σε μια μεθυσμένη αλφαβήτα" αναφέρονται στη σχέση του ήρωα με το ποτό. Το ποτό ως όχημα ώστε να ξετυλιχθούν οι αναμνήσεις της νιότης. 24 γράμματα, όσα και της αλφαβήτας, 24 ποτά ή κοκτέιλ, 24 στιγμιότυπα, 24 εμπειρίες ζωής.

Με το "Αψέντι" ο μεγαλύτερος έρωτας ξεπερνιέται με τη βοήθεια του χρόνου, της συνειδητοποίησης και ασφαλώς του ποτού

Στο "Βερμούτ" τα εφηβικά πάρτι των αγοριών, οι πλάκες και η ανέμελη ζωή συνοδεύουν γλυκόπικρα την ενηλικίωση.

Ο κύριος "Webley" δίνει μαθήματα ποδοσφαίρου, ζωής και παρακμής στο νεαρό θαμώνα της "Ρέμβης"

Στο "Δαμάσκηνο" η κυρία Ακριβή μοιράζει συμβουλές προς πάσα κατεύθυνση καπνίζοντας "Sante".

Η "Erdinger" συντροφεύει την αρχή, τη μέση και το τέλος μιας ερωτικής σχέσης.

Στο "Ζύθος" η μνήμη ανακαλεί παιδικές αναμνήσεις και ξεχασμένους αντιήρωες.

Στο "Ημίγλυκο Κρασί" ο Χάρης ανακαλύπτει τη μαγεία της συγγραφής.

Στο "Θάντερκλαπ" ο Λάκης εξομολογείται και εν τέλει ομολογεί την αποτυχία του να ζήσει αληθινά.

Στο "Irish Coffee" ο καφές βρίσκεται υπό διωγμό σ’ ένα παραδοσιακό καφενείο. Ο ιδιοκτήτης έχει κι αφορμή κι αιτία.

Στο "Κονιάκ" ο νεοπλουτισμός ποντάρει στο κλασσικό με φόντο την παρανομία και έπαθλο μια εξασφαλισμένη θέση στη φυλακή.

Στο "Λικέρ Ροδάκινο" η πρώτη φορά συνδυάζεται με μια παρτίδα πόκερ.

Στο "Μαρτίνι" η μουσική κάνει παρέα με τη συγγραφή. Ένας φτασμένος τραγουδιστής αναλύει στον νεόκοπο συγγραφέα τον τρόπο να ανακαλύπτεις και να ζεις τα όνειρά σου.

Το "Ντραμπούι" βοηθά τον γραφιά να δώσει νόημα στις λέξεις.

Στο "Xeres" η επιτηδευμένη αριστοκρατικότητα προσπαθεί να νικήσει την αυθεντικότητα της λαϊκής βάσης.

Στο "Ουίσκι" λαμβάνουν χώρα μαθητικές αναδρομές με φόντο τον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας.

Το "Pastis" βοηθά στο να γίνει πράξη το σύνθημα "Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία".

Στο "Ρακή" δυο φίλοι από τα παλιά αφήνονται να παρασυρθούν από τα απόνερα του κοινού τους παρελθόντος.

Η "Σούμα" βοηθάει στο να περάσει πιο εύκολα το ταξίδι.

Συζητώντας με την Ηρώ Σκάρου

 

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Η.Σ.: Αν πρέπει να επιλέξω έναν, θα πω τον Τσέχοφ, κυρίως για τα διηγήματά του. Για τη συγκίνηση που μου προκαλεί κάθε φορά ο τρόπος που ρίχνει φως στα σκοτάδια της καθημερινής ζωής.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Η.Σ.: Προτού μάθω ακόμη την αλφάβητο ξεφύλλιζα βιβλία και διάβαζα φωναχτά, με σκοπό, υποθέτω, να εντυπωσιάσω τους ακροατές μου. Φυσικά, επρόκειτο για ιστορίες που μου είχε διηγηθεί η μητέρα μου τόσες πολλές φορές ώστε τις απήγγειλα από μνήμης. Δυστυχώς δεν τις θυμάμαι πια. Αυτό όμως που δεν ξεχνώ είναι πως παρότι, ως παιδί, διάβαζα και απολάμβανα βιβλία με πρωταγωνίστριες κορίτσια, προτιμούσα αυτά του μεγαλύτερου αδελφού μου, με περιπέτειες αγοριών. Αγαπημένα μου: οι Περιπέτειες του Τομ Σόγιερ και οι Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Η.Σ.: Μέσω της συγγραφής καταλαβαίνω καλύτερα τον κόσμο. Ερευνώ καταστάσεις, χαρακτήρες και συμπεριφορές που μου κάνουν εντύπωση· έτσι συμπάσχω, κατανοώ, μαθαίνω. Την ώθηση να μοιραστώ όσα γράφω μου την έδωσε ο αγαπημένος συγγραφέας Χρήστος Αγγελάκος. Οι συμβουλές του δεν φεύγουν απ’ το μυαλό μου. Έτσι, παρότι πλέον λείπει, είναι για μένα, πάντα παρών.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Η ζωή όπως είναι”;

Η.Σ.: Το κάθε διήγημα της συλλογής αναδεικνύει μια πτυχή της σύγχρονης πραγματικότητας και όλα μαζί, αλληλοσυμπληρούμενα, συνθέτουν μια πιο πανοραμική θέαση της ζωής όπως είναι.

Κοινή συνιστώσα των ιστοριών αποτελούν οι ανθρώπινες σχέσεις (οικογενειακές, φιλικές, ερωτικές) και το δίπολο σύγκρουση – αποδοχή.

Ερώτηση 5η: Θα θέλατε να μας πείτε με λίγα λόγια τι σημαίνει ζωή για εσάς;

Η.Σ.: Παρότι πολλή φαιά ουσία έχει αναλωθεί στην αναζήτηση του νοήματός της, πιστεύω πως δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή ως θέμα προς συζήτηση αλλά ως μια πραγματικότητα που έχουμε την ευκαιρία να βιώσουμε. Ένα ταξίδι, που όσο καλά κι αν το σχεδιάσουμε θα μας εκπλήξει με αναπάντεχες συνθήκες και αλλαγές πορείας. Και είναι αυτές οι ανατροπές που το κάνουν τόσο ενδιαφέρον και προκλητικό.

Ερώτηση 6η: 24 διηγήματα και τα 24 γεμάτα από ποικίλα αρώματα. Ποιο είναι το αγαπημένο σας και γιατί;

Η.Σ.: «Η σύνδεση δεν ήταν εφικτή» που αναφέρεται στο τόπο καταγωγής μου, την Ικαρία. Ο ήρωας του διηγήματος είναι ένας Έλληνας επιστήμονας που ζει στην Αμερική. Ερευνά το μυστικό της μακροζωίας, το οποίο βρίσκεται στο νησί που άφησε πίσω του. Έγραψα αυτήν την ιστορία και σαν υπενθύμιση στον εαυτό μου για τους κινδύνους που κρύβονται στην υπερβολική προσήλωση σε έναν στόχο. Συχνά οι άνθρωποι που αφιερώνονται σε έναν σκοπό παραβλέπουν την ομορφιά της απλής, καθημερινής ζωής και χάνουν την ουσιαστική επικοινωνία με τους αγαπημένους τους. Στο συγκεκριμένο διήγημα ο πρωταγωνιστής, επιστρέφοντας εσπευσμένα στην Ελλάδα για να παραστεί στην κηδεία του παππού του, συνειδητοποιεί για πρώτη φορά την απόσταση – όχι μόνο τη χιλιομετρική – από όσα έχουν πραγματικά σημασία.

Ερώτηση 7η: Οι ήρωες των ιστοριών σας βιώνουν γεγονότα απρόβλεπτα, χωρίς να έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τη ροή αυτών. Πιστεύετε ότι η ζωή των ανθρώπων είναι προδιαγεγραμμένη ή ο καθένας ορίζει την πορεία του και τα γεγονότα αυτής;

Η.Σ.: Εμείς σχεδιάζουμε το ταξίδι μας. Αλλά, όπως είπα και νωρίτερα, μπορεί να συναντήσουμε καταστάσεις που θα μας ωθήσουν σε αλλαγή πορείας. Ακόμη όμως κι αυτές οι ‘αναπάντεχες’ συνθήκες είναι τελικά αποτελέσματα των δικών μας ενεργειών. Οι επιλογές μας είναι αυτές που καθορίζουν τη ζωή μας.

Ερώτηση 8η: Στο βιογραφικό σας μαθαίνουμε ότι έχετε εκπαιδευτεί στη διδασκαλία της γιόγκας και ότι αυτό σας άλλαξε τη ζωή σας. Τον τελευταίο καιρό η γιόγκα κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Πού οφείλεται αυτό;

Η.Σ.: Στράφηκα για πρώτη φορά στη γιόγκα όταν εργαζόμουν σε θέσεις ευθύνης πολυεθνικών και αναζητούσα τρόπους αποφόρτισης και ευεξίας. Αυτά τα οφέλη μπορεί βέβαια να τα έχει κανείς και μέσα από άλλες μορφές άσκησης. Η διαφορά της γιόγκα είναι ότι εκτός από το φυσικό επίπεδο λειτουργεί και στο ψυχονοητικό. Πέρα από την ενδυνάμωση του σώματος, ο ασκούμενος, με αυτοπειθαρχία, αποκομίζει πνευματική διαύγεια και οξύτητα του νου.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Η.Σ.: Θα τους παρότρυνα να κάνουν ό,τι κι εγώ ως αναγνώστρια. Να αφεθούν και να βυθιστούν στις ιστορίες. Να διαβάσουν ανάμεσα στα κενά. Να αποδεχθούν το ενδεχόμενο να αναγνωρίσουν πτυχές της προσωπικότητάς τους σε κάποιους χαρακτήρες. Αν κάποια παράγραφος ή μία μόνο φράση τους κάνει εντύπωση, να την ξαναδιαβάσουν. Κι αν προβληματιστούν, ν’ ανοίξουν, ίσως, έναν διάλογο με τον εαυτό τους και τους δικούς τους ανθρώπους.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Η.Σ.: Ερεθίσματα για διηγήματα υπάρχουν πολλά. Έτσι, δεν σταματώ να γράφω. Αγαπώ τη συντομία και τη λιτότητα της μικρής φόρμας. Μου αρέσει να εστιάζω σε ένα μεμονωμένο επεισόδιο και μέσα απ’ αυτό να αποδίδω μια συνολική αίσθηση της ζωής ενός ήρωα. Παράλληλα όμως με μια επόμενη συλλογή διηγημάτων, δουλεύω κάτι μεγαλύτερο διατηρώντας πάντα την οικονομία και την πυκνότητα στη γραφή.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Η Ηρώ Σκάρου κατάγεται από την Ικαρία. Μεγάλωσε στη Σύρο και στην Αθήνα. Με σπουδές στη φιλοσοφία και μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων, εργάστηκε σε θέσεις επικοινωνίας και μάρκετινγκ. Άλλαξε πορεία ύστερα από μία εκπαίδευση στη διδασκαλία της γιόγκα. Με τη συλλογή διηγημάτων της Μια χαρά είναι (εκδόσεις Γκοβόστη, 2018) ήταν υποψήφια για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου στην πεζογραφία του περιοδικού ο Αναγνώστης. Αγαπά τη μικρή φόρμα και τα μεγάλα ταξίδια.

Η ΖΩΗ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ

Ένας επιστήμονας μελετά τους παράγοντες της μακροζωίας ενώ μια νοικοκυρά αποκαλύπτει τις αιτίες ενός πρόωρου θανάτου. Ένα αγόρι που αρνείται να μιλήσει γράφει την ιστορία του στο πίσω κάθισμα ενός αυτοκινήτου κι ένας Έλληνας της διασποράς διαβάζει τη δική του σε αλλεπάλληλα στρώματα καταστροφής. Ένας νεαρός κρατούμενος ονειρεύεται τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι κι ένας μεσόκοπος πωλητής τον αντικρίζει όπως είναι πραγματικά. Οικογενειακά μυστικά ξεδιπλώνονται σε παραχωμένα σημειώματα ενώ κάποια παραμένουν αθέατα σε μία ορθάνοιχτη ντουλάπα.

Ζεύγη παρόμοια και αντίθετα, οι ήρωες των 24 διηγημάτων μοιράζονται στιγμές μιας καθημερινότητας, κάποιες φορές απροσδόκητης, που μοιάζει όμως αναπόφευκτη. Κινηματογραφικά καρέ που, όπως κι αν μονταριστούν, προβάλλουν ένα πανόραμα της ζωής όπως είναι.

Συζητώντας με τη Φανή Τερζόγλου

 

Ερώτηση 1η: Τι σημαίνει λογοτεχνία για εσάς;

Φ.Τ.: Η τέχνη του λόγου είναι για μένα ένα μέσο έκφρασης του συγγραφέα κι έχει αποδέκτη τον αναγνώστη, με την ελπίδα να του προσφέρει συναισθήματα, να του δημιουργήσει εικόνες και να τον ταξιδέψει. Είναι ένα έργο τέχνης κατά την άποψή μου και έτσι θα ήθελα να αντιμετωπίζεται.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, κατά τη γνώμη σας, που κάνει κάποιον δημιουργό ξεχωριστό και αγαπητό στο αναγνωστικό κοινό;

Φ.Τ.: Αν η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας, ο τρόπος γραφής του προσεγγίζει τον ψυχισμό του αναγνωστικού κοινού και φυσικά αν η υπόθεση του έργου του καταφέρνει να το κερδίσει, τότε θεωρώ πως θα έχει μια ξεχωριστή θέση στη βιβλιοθήκη μα και στην καρδιά των αναγνωστών του.

Ερώτηση 3η: Τι συναισθήματα νιώθετε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Φ.Τ.: Για μένα η διαδικασία της συγγραφής είναι μια ιεροτελεστία.

Παύω να είμαι η Φανή και λειτουργώ σαν οδηγός.

Οδηγός, σε ένα ταξίδι ηρώων και χαρακτήρων που πρέπει να κινηθούν μέσα στην ιστορία, ο καθένας μέσα στο ρόλο που του έχει δοθεί.

Θέλω να νιώσω την κάθε αίσθηση που αποδίδω στην ιστορία ώστε να την περιγράψω με το συναίσθημα που με διαπερνά εκείνη τη στιγμή.

Λύπη, χαρά, φόβος, αισιοδοξία... αγάπη!

Είναι μια εμπειρία που με βγάζει από την πραγματικότητα και με κάνει να ταξιδεύω στη δική μου φανταστική αλήθεια!

Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας;

Φ.Τ.: Η Πηγή έμπνευσης μπορεί να είναι μια σκηνή από την καθημερινότητα, μια είδηση που θα ακούσω, ή μια ιδέα που θα πεταχτεί στα ξαφνικά στο μυαλό μου και θα μου γυρίζει στο μυαλό για ώρα, μέχρι να της δώσω μια υπόσταση.

Ερώτηση 5η: Επανέκδοση της σειράς βιβλίων σας “Μπέτυ Ρουμπέτη”. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για αυτή τη χαρά;

Φ.Τ.: Η Μπέτυ και η Λουκία αποδείχτηκαν αγαπημένο δίδυμο τόσο για μένα όσο και για τους αναγνώστες, μικρούς και μεγαλύτερους!

Ευχαριστώ τον εκδοτικό μου οίκο, τις εκδόσεις Ψυχογιός που επανέκδωσαν την πρώτη ιστορία της Μπέτυς κι εύχομαι να συνεχίσει να ταξιδεύει βρίσκοντας στέγη σε πολλές βιβλιοθήκες

Ερώτηση 6η: Τα βιβλία σας έχουν αγαπηθεί από τους αναγνώστες, μικρούς και μεγάλους. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;

Φ.Τ.: Θέλω πολύ να πιστεύω πως τα χάρτινα παιδιά μου αγαπιούνται, γιατί δημιουργήθηκαν με πολύ στοργή και σεβασμό προς τους αναγνώστες.

Ίσως αγγίζουν τελικά την ψυχή και την καρδιά τους και καταφέρνουν να φωλιάσουν δημιουργώντας αισθήματα, κάτι που χρειαζόμαστε όλοι μας στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Ερώτηση 7η: Παιδικό βιβλίο. Πόσο δύσκολο είναι για έναν δημιουργό να κερδίσει τις καρδιές των μικρών μας αναγνωστών;

Φ.Τ.: Τα παιδιά είναι δύσκολο αναγνωστικό κοινό.

Είναι πανέξυπνα και δεν μπορεί κάποιος να τα κοροϊδέψει με μια πρόχειρα φτιαγμένη ιστορία.

Το βιβλίο έχει να τα βάλει με την τεχνολογία και η μάχη είναι άνιση.

Επομένως πρέπει να τους προσφέρεις κάτι πραγματικά δυνατό ώστε να τα κερδίσεις!

Μην ξεχνάμε όμως και τη δύναμη του μάρκετινγκ και της προώθησης που παίζει ίσως και τον πιο

ουσιαστικό ρόλο.

Ερώτηση 8η: Αν θα έπρεπε να διαλέξετε ένα συναίσθημα από κάθε χάρτινό σας ήρωα – Μπέτυ, Ερρίκο, Μάμι Μπλου, δόκτορα Πλατίνι– που σας συνοδεύει στην κοσμοθεωρία σας και στον τρόπο σκέψης και δράσης ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Φ.Τ.: Η Μπέτυ αντιπροσωπεύει την ακεραιότητα και της βαθιάς πίστης στον άνθρωπο. Το αφοπλιστικό χιούμορ της είναι το... όπλο της!

Ο Ερρίκος για μένα είναι η χαρά της ζωής. Μπορεί να παρασύρεται εύκολα αλλά κρύβει μια χρυσή καρδιά και είναι ένας πιστός φίλος.

Ήθελα να προσωποποιήσω την εντιμότητα και την αγάπη για τον συνάνθρωπό μας και θεωρώ πως με τη Μαμι Μπλού μάλλον το κατάφερα.

Ο δόκτωρ Πλατίνι είναι ο εκείνος που όλοι θα θέλαμε να έχουμε για φίλο και για γείτονα. Ανιδιοτελής, αφηρημένος και... εφευρέτης!

Ερώτηση 9η: Η αξιαγάπητη Λουκία είναι η όμορφη, σκανδαλιάρα και περήφανη γάτα της Μπέτυς. Τα τετράποδα μάς ομορφαίνουν τη ζωή. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά τους που κάνουν τις ζωές μας όμορφες και τόσο ιδιαίτερες;

Φ.Τ.: Η ασίγαστη επιθυμία για παιχνίδι, τα μάτια τους, η ιδιοσυγκρασία τους, η αγάπη που σου δείχνουν και αυτό το κούνημα της ουρίτσας τους που λατρεύω κάνουν τη ζωή μας πιο χαρούμενη κι ενδιαφέρουσα!

Απλά λατρεύω την Κίρα τη γατούλα μου και τον Τίμυ τον μικρό μου μαλτεζάκο.

Η Λουκία σαν χαρακτήρας υπήρξε υπαρκτό κατοικίδιο. Την "έπλασα" έχοντας στο μυαλό τη γάτα μου την Έλσα που υπήρξε το πιο πιστό και καλόψυχο γατί που υπήρξε ποτέ.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Φ.Τ.: Έχω κατά νου σε ημιτελή μορφή ακόμη δύο βιβλία που ετοιμάζω για ενήλικο κοινό αλλά απαιτούν έρευνα γιατί θέλω οι συγκεκριμένες ιστορίες μου να έχουν αληθοφανή χαρακτήρα, προσεγγίζοντας με ρεαλισμό τα γεγονότα που περιγράφονται.

Από την άλλη ετοιμάζω και κάποια ιστοριούλα για μικρότερους φίλους και ελπίζω να γίνει αποδεκτή σύντομα από το αναγνωστικό μου κοινό!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία, καλοτάξιδα τα βιβλία σας και πάντα τέτοια ευχάριστα νέα να συμβαίνουν στη ζωή σας!!!

Συγγραφέας: https://www.psichogios.gr/el/fanh-terzogloy

“Η Μπέτυ Ρουμπέτη και το νησί του χαμένου θρύλου”: https://www.psichogios.gr/el/h-mpety-roympeth-kai-to-nhsi-toy-xamenoy-thryloy.html

“Η Μπέτυ Ρουμπέτη και το τσίρκο της ημισεληνου”: https://www.psichogios.gr/el/h-mpety-roympeth-kai-to-tsirko-ths-hmiselhnoy.html

“Η Μπέτυ Ρουμπέτη και ο φύλακας του ωκεανού”: https://www.psichogios.gr/el/h-mpety-roympeth-kai-o-fylakas-toy-wkeanoy.html

“Η Φρου Λαφάν στην υπηρεσία του στέμματος”: https://www.psichogios.gr/el/h-froy-lafan-sthn-yphresia-toy-stemmatos.html

Η ΦΑΝΗ ΤΕΡΖΟΓΛΟΥ γεννήθηκε στη Γερμανία το 1972. Σε μικρή ηλικία μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασε μουσική. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός για πολλά χρόνια και παράλληλα ασχολήθηκε με τη συγγραφή. Πλέον ζει μόνιμα με την οικογένειά της στην πόλη της Ξάνθης. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορεί επίσης το πρώτο της βιβλίο με τη μικρή ναυαγό, Η ΜΠΕΤΥ ΡΟΥΜΠΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΘΡΥΛΟΥ και Η ΜΠΕΤΥ ΡΟΥΜΠΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΗΣ ΗΜΙΣΕΛΗΝΟΥ.

Η ΜΠΕΤΥ ΡΟΥΜΠΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΘΡΥΛΟΥ

Η Λουκία, μια πανέξυπνη γάτα, ανακαλύπτει στην ακτή του νησιού της την Μπέτυ, μια μικρή ναυαγό, και τη φέρνει στο σπίτι της αφεντικίνας της. Η Μάμι Μπλου, μια καλοσυνάτη νοσοκόμα, φροντίζει την Μπέτυ και μαζί με τον παράξενο εφευρέτη δόκτορα Πλατίνι ψάχνουν να βρουν πληροφορίες για τη μικρή.

Η αξιαγάπητη Μπέτυ κλέβει τις καρδιές όλων των κατοίκων στο Ψαρονήσι, ακόμα και των πιο στριμμένων. Μαζί με τον ζημιάρη φίλο της Ερρίκο ξεκινούν για την αναζήτηση του ναυαγίου της, αγνοώντας τους κινδύνους που παραμονεύουν. Όπως ο φοβερός πειρατής Κοκκινογένης, που κάνει την εμφάνισή του στο νησί και ξυπνά σε όλους τους εφιάλτες των παιδικών τους χρόνων… Θα μπορέσει, άραγε, η παμπόνηρη Λουκία να βοηθήσει τη φίλη της;

Μια απίστευτη και απολαυστική περιπέτεια με πολλές ανατροπές, που κρατάει μικρούς και μεγάλους σε αγωνία ως την τελευταία σελίδα!

Η ΜΠΕΤΥ ΡΟΥΜΠΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΙΡΚΟ ΤΗΣ ΗΜΙΣΕΛΗΝΟΥ

Το καλοκαίρι πέρασε στο Ψαρονήσι και η Μπέτυ μαζί με τον Ερρίκο έχουν ξεκινήσει το σχολείο. Η Λουκία βαριέται και περιμένει πώς και πώς τα γενέθλια της φίλης της και το πάρτι που της ετοιμάζει η Μάμι Μπλου. Παράλληλα, στο μικρό νησί επικρατεί μια ευχάριστη αναστάτωση καθώς Το Τσίρκο της Ημισελήνου και ο φανταστικός Βίνι ντα Ρέλο, ο διάσημος ταχυδακτυλουργός, κατέφθασαν για να καταπλήξουν τους ενθουσιασμένους Ψαρονησιώτες.

Γιατί όμως η μαντάμ Ρουπικιέ, η μοδίστρα, είναι τόσο προβληματισμένη; Ποια είναι η μυστηριώδης παραμορφωμένη γυναίκα που την απειλεί; Τα δυο παιδιά και η κατεργάρα Λουκία θα έρθουν αντιμέτωπα με καινούριες προκλήσεις…

Η Φανή Τερζόγλου μάς χαρίζει το δεύτερο συναρπαστικό βιβλίο με τις περιπέτειες της Μπέτυς Ρουμπέτη, κι οι αναγνώστες της θα διασκεδάσουν αφάνταστα ταξιδεύοντας στα Ξεχασμένα Νησιά!

Η ΜΠΕΤΥ ΡΟΥΜΠΕΤΗ ΚΑΙ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ

Η μοναδική Μπέτυ Ρουμπέτη, συντροφιά με την ανεκδιήγητη γάτα Λουκία και τον καλύτερό της φίλο Ερρίκο, είναι ξανά μαζί και μας ταξιδεύουν… πετώντας, στην κυριολεξία, στο μακρινό Μεγαλονήσι, όπου θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια απαγωγή και δεκάδες κινδύνους. Ποιος θέλει να βλάψει τη Μάμι Μπλου; Τι ρόλο παίζει ο μυστηριώδης πιλότος Ιούλιος Φλάι; Και τι κρύβει τόσο επιμελώς η Λουκία από την αφεντικίνα της;

Με την καταιγιστική του δράση, το βιβλίο Η ΜΠΕΤΥ ΡΟΥΜΠΕΤΗ ΚΑΙ Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ θα σας κρατήσει σε αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα∙ ένα βιβλίο που υμνεί τη φιλία, την αγάπη και τις αληθινές αξίες της ζωής.

Η Φανή Τερζόγλου κλείνει την τριλογία της Μπέτυς Ρουμπέτη με τον καλύτερο τρόπο. Μυστήριο, δράση και πολλές δόσεις γατίσιου χιούμορ στην απόλυτη περιπέτεια της χρονιάς!

Η ΦΡΟΥ ΛΑΦΑΝ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΜΜΑΤΟΣ

Όταν η Φρου Λαφάν μπλέκει άθελά της σε μια ληστεία στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς, χάρη στα μαθήματα ταεκβοντό στα οποία την έχει γράψει η μαμά της θα γίνει η ηρωίδα της ημέρας και θα κερδίσει μια εβδομάδα δωρεάν διακοπές σ’ ένα υπερπολυτελές θέρετρο.

Πώς όμως θα βρεθεί η Φρου ξαφνικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού; Τι ζητάει ένα κορίτσι σαν κι αυτή παρέα με τον γοητευτικό Ίαν Μακ Λάουντ και την εκνευριστικά τέλεια Γιουβένα Κράουν, δυο νεαρούς μυστικούς πράκτορες; Και ποιος την προσέλαβε για να προστατεύσει το πολυτιμότερο αντικείμενο που διαθέτει η Βασίλισσα της Αγγλίας;

Στο βιβλίο Η ΦΡΟΥ ΛΑΦΑΝ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΤΕΜΜΑΤΟΣ μια νέα υπερκατάσκοπος γεννιέται! Η δυναμική Φρου Λαφάν υπόσχεται ατελείωτες περιπέτειες και δράση, ενώ παράλληλα διδάσκει τις αξίες της ζωής, την αγάπη, αλλά και την επιμονή για να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.

Συζητώντας με τον Σάββα Καλιοντζή

 

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Σ.Κ.: Υπάρχουν αρκετοί/ες συγγραφείς που μου αρέσουν, δεν μπορώ να βάλω κάποιο συγκεκριμένο όνομα πάνω από τ’ άλλα. Θα αναφέρω ενδεικτικά τους Στίβεν Κίνγκ και Τόμας Χάρις.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Σ.Κ.: Αν θυμάμαι καλά ήταν «Ο Τελευταίος των Μοϊκανών», στις πρώτες τάξεις του δημοτικού.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Σ.Κ.: Ήταν μία παρόρμηση, έγινε χωρίς πολύ σκέψη. Κάποια στιγμή αποφάσισα να διαπιστώσω εάν μπορώ κι εγώ να γράψω μία ιστορία σαν κι αυτές που διάβαζα. Μία ιστορία περιπέτειας η οποία θα ταξίδευε τους αναγνώστες.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ο εραστής των νυχτερίδων”;

Σ.Κ.: Δεν ξέρω εάν μπορεί να χαρακτηριστεί με μία λέξη. Το δεδομένο είναι πως μέσα από την αστυνομική πλοκή της ιστορίας αναδεικνύει ότι τα απωθημένα και οι εμμονές των ανθρώπων καθορίζουν το μέλλον.

Ερώτηση 5η: Με μία δολοφονία που μοιάζει για αυτοκτονία ξεκινάει το βιβλίο σας. Θεωρείτε ότι όσο καλά και αν οργανωθεί μία δολοφονία θα αποκαλυφθεί η αλήθεια;

Σ.Κ.: Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, έτσι και το έγκλημα θέλει τύχη. Απλές συγκυρίες είναι ικανές να ανατρέψουν και το πιο καλομελετημένο σχέδιο και άλλες να δράσουν υπέρ του ενόχου. Η πολυπόθητη αλήθεια αποκαλύπτεται συχνά, αλλά όχι πάντα.

Ερώτηση 6η: Η αστυνομία βλέπουμε ότι παλεύει να βρει απαντήσεις και να εξιχνιάσει τα εγκλήματα. Πιστεύετε ότι όλοι είναι άξιοι να βρουν την άκρη του νήματος ή κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν αυτή την ικανότητα;

Σ.Κ.: Σίγουρα όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες ικανότητες. Κάποιοι αντιλαμβάνονται πράγματα που από άλλους ξεφεύγουν. Όσον αφορά όμως την αστυνομική έρευνα η τεχνολογία σήμερα βοηθάει πάρα πολύ. Η ανάλυση του DNA, τα ψυχολογικά προφίλ, χημικές ουσίες όπως η Λουμινόλη, η εξέλιξη της ιατροδικαστικής επιστήμης, κάνουν το έργο των αστυνομικών ευκολότερο και το πρότυπο εκείνο του Ηρακλή Πουαρό που γνωρίζουμε δεν είναι πλέον κυρίαρχο.

Ερώτηση 7η: Η Σύνθια θα κληθεί να αναγνωρίσει τη σωρό της αδερφής της και να αναλάβει κάθε εκκρεμότητα που έχει αφήσει η εκλιπούσα. Όσοι έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση, συνήθως, καταρρέουν ψυχολογικά. Πού οφείλεται αυτό; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;

Σ.Κ.: Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου αποτελεί το μεγαλύτερο πλήγμα στη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι επόμενο να κλονιστεί η ψυχολογική ισορροπία και ο συναισθηματικός κόσμος. Η φύση του ανθρώπου είναι τέτοια, που δένεται με πρόσωπα και πράγματα και η απώλειά τους του στοιχίζει. Κάποιοι μπορεί να δείχνουν δυνατοί, να αναλαμβάνουν ευθύνες και τη φροντίδα άλλων, αλλά μέσα τους έχουν καταρρεύσει ή καταρρέουν όταν μένουν μόνοι.

Ερώτηση 8η: Το κοκαλάκι της νυχτερίδας είναι ένας μύθος που διαιωνίζεται σε βάθος χρόνου. Το “τελετουργικό” ποικίλει από στόμα σε στόμα. Γιατί ορισμένοι άνθρωποι εναποθέτουν τις ελπίδες σε κάποια πράγματα για τύχη και όχι στις δικές τους δυνάμεις;

Σ.Κ.: Πιστεύω για δύο λόγους, κυρίως. Πρώτον διότι οι δικές τους δυνάμεις δεν επαρκούν και αναζητούν απεγνωσμένα βοήθεια, και δεύτερον διότι έχουμε μεγαλώσει με δοξασίες και παραδόσεις, οι οποίες έχουν περάσει στο υποσυνείδητο, και πολλές φορές, δίχως να το καταλαβαίνουμε, στρεφόμαστε στο μεταφυσικό για να βρούμε απαντήσεις.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Σ.Κ.: Να έχουν υπομονή, επιμονή και να είναι αισιόδοξοι. Η ζωή έχει γυρίσματα.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Σ.Κ.: Συνεχίζω τη συγγραφή βιβλίων θρίλερ και φαντασίας, αναζητώντας όσο το δυνατόν πρωτότυπα θέματα, ώστε οι αναγνώστες να μην κουράζονται από επαναλήψεις. Ήδη υπάρχουν στο συρτάρι μου τρία αδημοσίευτα βιβλία και κάποιο από αυτά θα είναι το επόμενο. Πάντως, θα είναι μία περιπέτεια που θα συνδυάζει το φυσικό με το μεταφυσικό στοιχείο.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

Σ.Κ.: Σας ευχαριστώ κι εγώ για την πρόσκληση. Να είστε καλά και καλές αναγνώσεις.

Ο Σάββας Καλιοντζής γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1967 στη Θεσσαλονίκη και κατάγεται από το Αγγελοχώρι του δήμου Θερμαϊκού. Σπούδασε βιολογικές και συμβατικές αγροτικές καλλιέργειες, αλλά πολύ σύντομα τον κέρδισε ο χώρος του βιβλίου. Ξεκίνησε να εργάζεται ως πωλητής βιβλίων και εγκυκλοπαιδειών και κατόπιν σε εταιρεία συσκευασίας και διανομής εικονογραφημένων περιοδικών. Στη συνέχεια εργάστηκε σε εκδοτικούς οίκους, ως εξωτερικός συνεργάτης.

Γράφει αποφθέγματα, μυθιστορήματα θρίλερ, αστυνομική λογοτεχνία και κωμωδία και συμμετείχε σε μία ποιητική συλλογή με εβδομήντα ποιητές απ’ όλη την Ελλάδα.

Κυκλοφορούν τα βιβλία του:

Ρήσεις (2010) εκδόσεις Μαλλιάρης Παιδεία

Η μοναξιά είναι χάρισμα (2011) ποιητική συλλογή, εκδόσεις Μαλλιάρης Παιδεία

Σκιές (2014) θρίλερ, εκδόσεις Άνεμος

Εκτός ορίων (2015) θρίλερ, εκδόσεις Άνεμος

Σε αναμμένα κάρβουνα (2017) θεατρική κωμωδία, εκδόσεις Άνεμος

Ο εραστής των νυχτερίδων

Η αστυνομία ανακαλύπτει μία νεαρή γυναίκα νεκρή στο διαμέρισμά της. Η πόρτα είναι κλειδωμένη και το κλειδί βρίσκεται στην εσωτερική πλευρά της κλειδαριάς. Όλοι πιστεύουν πως πρόκειται για αυτοκτονία, ο ιατροδικαστής όμως διακρίνει ίχνη από δεσμά στα χέρια της, τα οποία αφαιρέθηκαν μετά θάνατον. Αποφαίνονται, τελικά, πως κάποιος τη στραγγάλισε, αλλά δεν μπορούν να εξηγήσουν με ποιον τρόπο ο δολοφόνος έφυγε από το διαμέρισμα. Την αλήθεια, όμως, τη γνωρίζει μόνο ένας! Ένας άνδρας γεμάτος από εμμονές και προκαταλήψεις που ακροβατεί μεταξύ λογικής και τρέλας. Επηρεασμένος από προσωπικά βιώματα, καταδιωκόμενος από τα φαντάσματα του παρελθόντος, δεν διστάζει να φτάσει στα άκρα προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του.

Ο Εραστής των Νυχτερίδων είναι ένα αστυνομικό θρίλερ με το οποίο ο συγγραφέας εκθέτει τα πιο σκοτεινά ένστικτα του ανθρώπου. Συνδυάζοντας το φυσικό με το μεταφυσικό δίνει στον αναγνώστη ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα που θα χαραχτεί βαθιά στη μνήμη.