Κ.Α.: Ξεκινάμε με μια ερώτηση ευκολο-δύσκολη! Είναι πολλοί οι συγγραφείς που αγαπώ, αλλά αν θεωρήσουμε ότι ο πιο αγαπημένος είναι εκείνος που έχω διαβάσει ξανά και ξανά κι εκείνος ο οποίος έχει γράψει πράγματα που νιώθω, αυτός είναι ο Νίκος Καζαντζάκης.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Κ.Α.: Όταν ήμουν μικρή διάβαζα πολλά παραμύθια. Ήταν ένα δώρο που ζητούσα από τη μαμά μου, όταν πηγαίναμε στην πόλη (μεγάλωσα σε ένα χωριό της Κέρκυρας, οι επισκέψεις στην πόλη ήταν σημαντικό γεγονός). Το πρώτο βιβλίο που διάβασα είναι ένα που μου χάρισε ο μπαμπάς μου και το αγάπησα πολύ, γιατί μου άνοιξε νέους ορίζοντες στη φαντασία: Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ του Σουίφτ.
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Κ.Α.: Ήταν μια ανάγκη; Ένα παιχνίδι με τις λέξεις; Δεν ξέρω να σας πω, γιατί γράφω από πολύ μικρή. Ξεκίνησα με ποιηματάκια από την Γ΄ Δημοτικού, κι έπειτα στην εφηβεία πάλι ποίηση και κάποια πεζά κείμενα. Με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων ασχολήθηκα από τη στιγμή που δούλεψα στο νηπιαγωγείο και ήμουν κοντά στα παιδάκια, τα οποία με εμπνέουν καθημερινά.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Η ψείρα δεν είναι κατοικίδιο”;
Κ.Α.: Είναι μια ιστορία με χιούμορ, που αναφέρεται σε ένα θέμα από την καθημερινότητα των παιδιών, τις ψείρες. Την ιστορία αφηγείται ένα «νηπιαγωγάκι» η Μελίνα, με την αφέλεια και τη γλύκα που χαρακτηρίζει αυτή την ηλικία.
Ερώτηση 5η: Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής του συγκεκριμένου βιβλίου;
Κ.Α.: Βασικά, πρόκειται για το πρώτο βιβλίο μιας σειράς με τίτλο «ΖΗΤΩ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ!» Μια σειρά που θα αφηγείται τις διασκεδαστικές περιπέτειες των μαθητών του 1ου Νηπιαγωγείου Αστερούπολης, ιστορίες με χιούμορ, φαντασία, παιχνίδια και ζαβολιές. Η ιδέα, λοιπόν, για τη συγγραφή της σειράς αυτής γεννήθηκε στο χώρο δουλειάς μου, στο νηπιαγωγείο. Σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίο να υπήρχαν βιβλία που να μιλούν για τη ζωή στο νηπιαγωγείο, τα θέματα που ενδιαφέρουν αλλά και απασχολούν τα παιδιά αυτής της ηλικίας και τους γονείς τους. Έδωσα το λόγο στους μικρούς πρωταγωνιστές, κάθε παιδάκι αφηγείται μια καινούρια ιστορία κι ελπίζω οι ιστορίες αυτές να διαβαστούν και να αγαπηθούν.
Ερώτηση 6η: Ο εφιάλτης κάθε μαμάς που στέλνει το παιδί της στο σχολείο είναι οι ψείρες. Ως εκπαιδευτικός θα θέλατε να δώσετε τις δικές σας συμβουλές ή ακόμα και να βοηθήσετε να διώξετε το άγχος των γονιών;
Κ.Α.: Όταν ήμουν μικρή, οι ψείρες ήταν ταμπού. Δεν έπρεπε να πούμε πουθενά ότι έχουμε ψείρες γιατί ήταν σα να δηλώναμε ότι δεν ήμασταν αρκετά καθαροί και φροντισμένοι από την οικογένειά μας. Τώρα πια ξέρουμε πώς οι ψείρες πηγαίνουν στα καθαρά κεφαλάκια, οι γονείς μιλούν για το θέμα αυτό ευκολότερα. Όμως, συνεχίζει να είναι ένας εφιάλτης, επειδή τα παιδιά αντιδρούν στην περιποίηση των μαλλιών. Δε χρειάζεται οι γονείς να αγχώνονται. Αν τα παιδιά μας έχουν ψείρες δεν σημαίνει ότι δεν τα φροντίζουμε και είμαστε κακοί γονείς. Κι αν αντιδρούν στο λούσιμο, στο χτένισμα, στη θεραπεία, με καλή διάθεση και με παιγνιώδη τρόπο, χωρίς εντάσεις, μπορούμε να κερδίσουμε τη συνεργασία. Η ιστορία της ψείρας που δεν είναι κατοικίδιο μπορεί επίσης να βοηθήσει!
Ερώτηση 7η: Η Μελίνα αγαπάει όλα τα ζώα, ακόμα και αυτά τα μικροσκοπικά όπως είναι οι ψείρες. Πάντα ήθελε να έχει για κατοικίδιο ένα, όπως μας εξιστορείτε στην ιστορία σας. Μέσα από συζητήσεις μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας να κατανοήσουν ποια ζώα μπορούν να αποτελέσουν κατοικίδια ζώα και από ποια ηλικία και μετά θεωρείτε ότι είναι η πλέον ενδεδειγμένη ηλικία για αυτό;
Κ.Α.: Τα παιδιά αγαπούν πολύ τα ζωάκια. Στη νηπιακή ηλικία με βάση τις εμπειρίες τους είναι ικανά να ομαδοποιήσουν τα ζώα που ξέρουν ανάλογα με τον τόπο διαμονής τους (ζώα της φάρμας, ζώα του δάσους, ζώα της ζούγκλας, κλπ) ή ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους (ζώα με δυο πόδια, με τέσσερα πόδια, με ουρά, κλπ) ή ανάλογα με τις ικανότητες τους (ζώα που πετούν, που κολυμπούν, κλπ.) και με άλλα απλά κριτήρια. Επειδή η φαντασία τους είναι μεγάλη, θα μπορούσαν να ζητήσουν ακόμη κι έναν ελέφαντα για κατοικίδιο! Σίγουρα, με τη συζήτηση και θέτοντας τις κατάλληλες ερωτήσεις, τα ενθαρρύνουμε να προβληματιστούν, να σκεφτούν, να μάθουν να αιτιολογούν τις απόψεις τους και να επιχειρηματολογούν. Οι δεξιότητες αυτές καλλιεργούνται από νωρίς, από τη στιγμή που το παιδί έχει λόγο και μπορεί να εκφραστεί. Για να μάθουν ποια ζώα είναι κατοικίδια και γενικότερα να μάθουν τα είδη των ζώων, υπάρχουν πολλά βιβλία γνώσεων και παιχνίδια προσαρμοσμένα στις διάφορες ηλικιακές ομάδες.
Ερώτηση 8η: Τελικά η τρυφερή και ευαίσθητη Μελίνα θα “μπλέξει” σε περιπέτειες, τόσο την ίδια όσο και όλη την τάξη της. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δώσουμε τη δυνατότητα, μέσα από τη συζήτηση, να κατανοήσουν τα παιδιά τις επιπτώσεις κάποιων πραγμάτων και απόφασεων που παίρνουν;
Κ.Α.: Είναι δύσκολο, γιατί τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται τα πράγματα όπως εμείς, ενεργούν περισσότερο από παρόρμηση, δεν σκέφτονται τις συνέπειες κι είναι ευθύνη των ενηλίκων να τα προστατεύουν και να τα ενημερώνουν για τις κακοτοπιές. Η στείρα νουθεσία όμως δεν έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σε ένα γόνιμο διάλογο, όπου το παιδί θα εκφράσει τις απορίες και τις αντιρρήσεις του, του εξηγούμε με υπομονή και το βοηθάμε να κατανοήσει το γιατί και το πώς, τον τρόπο με τον οποίο συνδέεται το αίτιο με το αποτέλεσμα. Επίσης, όταν δεν υπάρχει κίνδυνος, το αφήνουμε να δοκιμάσει, γιατί ο καλύτερος τρόπος να μάθει τις συνέπειες είναι η βιωματική μάθηση και το ενθαρρύνουμε να βρει μια λύση για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε (π.χ. δεν έκλεισες σωστά το μπουκάλι, το νερό χύθηκε στην τσάντα σου, τώρα τι θα κάνεις;)
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Κ.Α.: Νομίζω πώς όσα θέλω να τους πω τα λέω με τις ιστορίες που γράφω … Θα ήθελα απλά να τους ευχαριστήσω για τις βιβλιοδιαδρομές που επέλεξαν να κάνουν μαζί μου κι ελπίζω να πέρασαν όμορφα και δημιουργικά.
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Κ.Α.: Το επόμενο διάστημα θα κυκλοφορήσουν βιβλία μου από διαφορετικούς εκδότες και αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, ως προς το θέμα που πραγματεύονται, το ύφος της αφήγησης, το λογοτεχνικό είδος. Αυτό μου δίνει πολλή χαρά, γιατί γενικότερα μου αρέσει να κάνω διαφορετικά πράγματα και στη λογοτεχνική μου διαδρομή είναι ο επόμενος στόχος. Θα σας αποκαλύψω μόνο ότι σύντομα θα έχουμε το δεύτερο βιβλίο της σειράς «ΖΗΤΩ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ», που θα μας αφηγείται πώς βλέπουν τα μικρά παιδιά τη δασκάλα τους και τον πολλαπλό της ρόλο στην τάξη. Για τα υπόλοιπα βιβλία, θα αφήσω χώρο στην έκπληξη…
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!
Η Κωνσταντίνα Αρμενιάκου γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1973, όπου και ολοκλήρωσε τις βασικές της σπουδές. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων καθώς και του Τμήματος Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου της Τουλούζης στη Γαλλία.
Έχει εργαστεί στην ιδιωτική εκπαίδευση ως νηπιαγωγός και στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (Παράρτημα Κέρκυρας) ως καθηγήτρια της Γαλλικής γλώσσας. Υπήρξε υπεύθυνη της Παιδικής Βιβλιοθήκης ΧΕΝ και Δήμου Κερκυραίων για 3 χρόνια, όπου υλοποίησε προγράμματα αυτοφροντίδας και διαπολιτισμικής εκπαίδευσης με παιδιά σχολικής ηλικίας. Από το 2001 υπηρετεί ως νηπιαγωγός σε δημόσια νηπιαγωγεία του νομού Κερκύρας, όπου και ζει μόνιμα.
Έχει εκδώσει σε συνεργασία με συναδέλφους εκπαιδευτικούς μια σειρά εκπαιδευτικών βιβλίων με δραστηριότητες για εκπαιδευτικούς και παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Το 2006 κυκλοφόρησε το πρώτο της λογοτεχνικό βιβλίο για παιδιά, Η κυρά Δημοκρατία. Είναι στη λίστα του ΕΚΕΒΙ για το πρόγραμμα «Το ΕΚΕΒΙ και το παιδί – Συγγραφείς και εικονογράφοι στα σχολεία». Το 2012 βραβεύτηκε από το Υπουργείο Παιδείας στα πλαίσια του Θεσμού Αριστείας και Καινοτόμων Πρακτικών για τα καινοτόμα προγράμματα που υλοποίησε με τις συναδέλφους της στο 14ο Νηπιαγωγείο Κέρκυρας κατά το σχολικό έτος 2011-2012.
Η ψείρα δεν είναι κατοικίδιο
Ιστορίες με χιούμορ, φαντασία, παιχνίδια και ζαβολιές! Αυτές είναι οι διασκεδαστικές περιπέτειες των μαθητών του 1ου Νηπιαγωγείου Αστερούπολης. Μια σειρά βιβλίων για να αγαπήσετε το νηπιαγωγείο και τους μικρούς του ήρωες, που είναι όλοι τους αστέρια!
