Β.Μ.: Δε μπορώ να πω ότι είναι μόνο ένας! Θα αναφέρω τον Fyodor Dostoyevsky. Μια εξέχουσα φυσιογνωμία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το «Έγκλημα και τιμωρία» είναι ένα από τα αγαπημένα μου μυθιστορήματα, η υπόθεση του οποίου, μέσα από την πλοκή που διαδραματίζεται, σου γεννάει προβληματισμούς και υπαρξιακές συγκρούσεις ανάμεσα στο δίκαιο και άδικο. Δεν είναι τυχαίο που το έργο αυτό διδάσκεται σε πολλές σχολές ψυχολογίας παγκοσμίως.
Μένοντας στο Ηράκλειο της Κρήτης δε σας κρύβω ότι υπάρχει παντού το στίγμα του Νίκου Καζαντζάκη! Πολύ μπροστά από την εποχή του, δε φοβήθηκε ποτέ να αποτυπώσει τις σκέψεις του στο χαρτί ακόμα κι αν ήξερε ότι η πατρίδα του δεν ήταν έτοιμη να το δεχτεί. «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», «Ο τελευταίος Πειρασμός» είναι δύο έργα από τα οποία έχω ξεχωρίσει, χωρίς να υποτιμήσω το «Βίος και Πολιτεία του Ζορμπά» και τα υπόλοιπα. Μια συγγραφική μορφή, που αναγνωρίστηκε περισσότερο στο εξωτερικό εκείνης της εποχής σε αντίθεση με την Ελλάδα… Μετά τον θάνατό του όμως έγινε απόλυτα αποδεκτός και θαυμαστός για την παρακαταθήκη που άφησε!
Τέλος ένας ακόμη αγαπημένος με εντελώς διαφορετικό ύφος είναι ο Stefen King. Μοναδικός κι εκείνος στο είδος του κατά την προσωπική μου άποψη! Τα «the green mile», « Misery» είναι δυο ιστορίες που έχω ξεχωρίσει. Ο King με τα έργα του μεταφέρει τον αναγνώστη σε μια άλλη διάσταση τρόμου και φαντασίας, διατηρώντας το ενδιαφέρον του μέχρι το τέλος.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Β.Μ.: Μεγάλωσα με τα παραμύθια του Hans Christian Andersen. Αργότερα άρχισα να αναζητώ και άλλα βιβλία. Η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει πολλά χρόνια και δε θυμάμαι ακριβώς ποιο ήταν το πρώτο που έπιασα στα χέρια μου. Θυμάμαι όμως ένα βιβλίο που διάβασα, το οποίο μου είχε αφήσει μια όμορφη αίσθηση! Είχα διαβάσει λοιπόν και ΄γω τότε για τον νεαρό βοσκό από την Ανδαλουσία... Πίστευα και πιστεύω ακόμα ότι ο θησαυρός κρύβεται μέσα μας! Ο Αλχημιστής του Paulo Coelho ήταν ένα από τα βιβλία που ξεχώρισα στις αρχές της νιότης μου.
Δε θεωρώ κακό για έναν άνθρωπο να παλεύει για τα όνειρά του! Πάντα ήμουν ρεαλίστρια. Ήθελα να πατάω γερά τα πόδια μου στη γη. Ταυτόχρονα όμως κυριαρχούσε μέσα μου και ένα βαθύ αίσθημα αισιοδοξίας! Μου άρεσε η ιδέα ότι μπορεί να έχω «σύμμαχο το σύμπαν». Πιστεύω ότι αν κάτι μας διατηρεί θετική την ψυχολογία και μας βοηθάει να πραγματοποιούμε τους στόχους μας, πρέπει να το «κρατάμε μαζί μας».
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Β.Μ.: Αφορμή για τη συγγραφή, ήταν η επιθυμία που είχε ο γιός μου να του διηγούμαι ιστορίες από τη φαντασία μου. Πριν από έξι χρόνια γεννήθηκε ο Κλιφ. Είχε μπει στο συρτάρι του γραφείου μου και είχε ξεχαστεί εκεί.
Κάποια στιγμή λοιπόν ύστερα από την παρότρυνση κάποιων δικών μου ανθρώπων αποφάσισα να δώσω στον Κλιφ και στην παρέα του τη δυνατότητα να έρθουν κοντά στα παιδιά και να τους διδάξουν πώς να γίνονται μέρα με τη μέρα καλύτεροι άνθρωποι! Ένας σημαντικός λόγος που ήθελα να βγει προς τα έξω η ιστορία του Κλιφ ήταν για να βάλω και γω το «λιθαράκι» μου στην καταπολέμηση αυτής της μάστιγας που λέγεται bullying.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Όταν ο Κλιφ νίκησε τον φόβο”;
Β.Μ.: Είναι ένα βιβλίο που απευθύνεται σε μικρά παιδιά, διότι πιστεύω ότι σ΄ αυτές τις ηλικίες χτίζεται η προσωπικότητα! Δημιουργήθηκε με σκοπό να βοηθήσει στην εξάλειψη της ενδοσχολικής βίας. Όλοι πλέον γνωρίζουμε τις επιπτώσεις που προκαλεί στον άνθρωπο ο εκφοβισμός και η βία. Πόσο ακόμα σε ένα παιδί. Όσο πιο πολλά βιβλία γραφτούν για να συνεισφέρουν στην καταπολέμηση αυτού του φαινομένου, τόσο το καλύτερο. Μπορεί να μη διαθέτω κάποιο πτυχίο ψυχολογίας, είμαι όμως μητέρα ενός παιδιού που πέρασε από παιδικό σταθμό, νηπιαγωγείο και δημοτικό. Ο γονιός ποτέ δε θα πάψει να αγωνιά για το παιδί του.
Το συγκεκριμένο θέμα δε γράφτηκε για να προκαλέσει την αγωνία των μικρών αναγνωστών. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου! Ήθελα να τους βοηθήσω να σκεφτούν από τώρα που είναι μικροί και αναπλάθεται ο χαρακτήρας τους, ότι κάποια στιγμή στη ζωή τους μπορεί να συμβεί ένα παρόμοιο γεγονός. Εξάλλου ποιός είναι ο ρόλος των παραμυθιών; Να τους δίνουν διδάγματα.
Δε θα πω όμως περισσότερα… Προτιμώ να ακούω τι λένε οι αναγνώστες για το βιβλίο μου!
Ερώτηση 5η: Ως συγγραφέας και εικονογράφος του βιβλίου σας θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το πόσο απαιτητικές είναι οι “εργασίες” των δύο αυτών ξεχωριστών αλλά αλληλένδετων δουλειών;
Β.Μ.: Τόσο η συγγραφή μιας ιστορίας με ομοιοκαταληξία όσο και η εικονογράφηση απαιτούν αρκετό χρόνο για να βγει ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα, λαμβάνοντας υπόψη και τις υπόλοιπες υποχρεώσεις.
Σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να είναι ελκυστικό στα μάτια των παιδιών. Είχαμε φανταστεί τους ήρωες μαζί με τον γιό μου! Τους είχα σχεδιάσει αρχικά σε ένα πρόχειρο χαρτί. Όταν είδα ότι ενθουσιάστηκε, αποφάσισα να δώσω εικόνα στην ιστορία. Χρησιμοποίησα λοιπόν τα συγκεκριμένα σκίτσα. Δεν είχα γνώσεις ζωγραφικής, αλλά ήθελα να φανεί σαν μια παιδική ζωγραφιά... Επικεντρώθηκα περισσότερο στις εκφράσεις των προσώπων για να δώσω μεγαλύτερη έμφαση στα συναισθήματα!
Ερώτηση 6η: Ο Κλιφ θα νικήσει τον φόβο του. Πόσο εφικτό θεωρείτε ότι είναι αυτό στην πραγματική ζωή;
Β.Μ.: Ο Κλιφ νίκησε τον φόβο του μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πλαισιωμένο από απειλές και βασανιστήρια. Νίκησε τον φόβο του, όταν πήρε την απόφαση να μιλήσει , όταν κάποιοι τον βοήθησαν, όταν ένιωσε ότι δεν ήταν μόνος… και κυρίως λόγω του ότι συνεργάστηκαν όλοι… γονείς, δασκάλα, παιδιά…
Πόσο εφικτό είναι αυτό στην πραγματική ζωή;
Εύχομαι να είναι εφικτό σε όλες τις περιπτώσεις… Πολύ φοβάμαι όμως ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα στη δύσκαμπτη και πολυμορφική κοινωνία που ζούμε… και σίγουρα το πρόβλημα δε λύνετε με ευχές!
Δυστυχώς πολλά περιστατικά βίας στοιχειώνουν καθημερινά τα σχολεία. Να αναφερθώ στην παρέα των Γυμνασιόπαιδων στον Κορυδαλλό που ύστερα από ένα απειλητικό ραβασάκι έστειλαν στο νοσοκομείο τα δύο παιδιά; Να μιλήσω για τον ξυλοδαρμό του μαθητή Λυκείου στον Βύρωνα που υπερασπίστηκε την αδερφή του, επειδή δέχτηκε bulling και εκείνη; Να πω για τη γνωστή υπόθεση του παιδιού από τη Βέροια; Να θυμηθώ το μοιραίο τέλος του σπουδαστή της Γαλακτοκομικής Σχολής από την Κρήτη; Την αυτοκτονία του δεκαπεντάχρονου μαθητή στην Αργυρούπολη και το σημείωμα που άφησε πίσω αναφέροντας έξι συμμαθητές του; Και πόσες άλλες ακόμα υποθέσεις που κακώς ξεχάστηκαν με την πάροδο του χρόνου.
Σύμφωνα με μαρτυρίες εκπαιδευτικών πολλές φορές φοβούνται και οι ίδιο να καταγγείλουν κάποια περιστατικά... Φανταστείτε λοιπόν τι γίνεται με τα θύματα…
Δε γίνονται πάντα καταγγελίες για όσα ενημερώνονται ή βλέπουν καθημερινά στα σχολεία.
Και όταν το κάνουν δεν υπάρχουν τόσο ισχυροί συμβουλευτικοί μηχανισμοί ώστε να μπορέσουν να παραπέμψουν τα ίδια τα παιδιά και τους γονείς τους. Ακόμα και αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, αφού πολλοί είναι οι γονείς που δεν συνεργάζονται, γιατί δεν παραδέχονται ποτέ ότι το παιδί τους έχει βλάψει σωματικά ή ψυχικά ένα άλλο παιδί! Εκεί δυσκολεύουν περισσότερο τα πράγματα… Παρόλα αυτά όμως όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση που βιώνει ένα παιδί θα πρέπει να μιλήσει γι αυτό που του συμβαίνει. Αρκεί να κάνει την αρχή και να ζητήσει βοήθεια! Κι όποιες κι αν είναι οι απειλές που δέχεται, δε πρέπει να του στερήσουν την ελευθερία και την ίδια του τη ζωή! Ας σκεφτούμε ότι σύμφωνα με το άρθρο 312 το bullying πλέον θεωρείται ποινικό αδίκημα με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών!
Ερώτηση 7η: Το bullying είναι ένα από τα στοιχεία που συνθέτουν την ιστορία σας. Γιατί πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμα σε μία εποχή όπου η γνώση είναι παντού και όλοι –γονείς, παιδιά, εκπαιδευτικοί– γνωρίζουν πώς μπορεί να εξαλειφθεί;
Β.Μ.: Γνώση μπορεί να υπάρχει… Αν όμως δεν αλλάξουμε νοοτροπία και αν δεν αναλάβει ο καθένας μας την προσωπική του ευθύνη, θα εξακολουθεί να υφίσταται.
Έχουμε όλοι υποχρέωση, γονείς, καθηγητές, πολιτεία να είμαστε δίπλα στα παιδιά.
Πιστεύω ότι και οι καθηγητές δεν έχουν την επαρκή ενημέρωση που απαιτείται. Θα ήταν μια καλή ιδέα να καθιερωθεί μάθημα στα σχολεία με θέμα την αντιμετώπιση του bullying. Αυτό θα αποτελέσει μεγάλη βοήθεια και για τους καθηγητές και το σχολείο γενικότερα.
Θα αναφερθώ στα παιδιά που ασκούν εκφοβισμό και θα πω ότι προφανώς έχουν χαμηλά επίπεδα Ενσυναίσθησης και δε μπορούν εύκολα να αντιληφθούν πως αισθάνεται το παιδί που δέχεται τη συστηματική βία, που μπορεί να είναι σωματική, λεκτική ή ακόμα και διαδικτυακή. Κι αυτό γιατί δε μπορούν ή δε θέλουν να μπουν στη θέση του άλλου να δουν πως νιώθει.
Εμείς οι γονείς πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε αυτήν την ικανότητα στα παιδιά μας! Με ποιο τρόπο; Μέσα από τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στους άλλους και με συζήτηση. Τα παιδιά αντιγράφουν συμπεριφορές, πόσο ακόμα των γονιών τους!
Εκείνα που δέχονται bullying τις περισσότερες φορές δε μιλάνε, είτε γιατί ντρέπονται, είτε γιατί φοβούνται… Κι αυτό γιατί δεν έχουν την αυτοπεποίθηση και το θάρρος να αντιμετωπίσουν τις δύσκολες καταστάσεις.
Επιπλέον υπάρχουν και τα άλλα παιδιά που αντιλαμβάνονται ότι ασκείται συστηματικό bullying σε κάποιον και δε μιλάνε ούτε εκείνα. Πόσες φορές έχουμε ακούσει τη φράση «Πού να μπλέκεις τώρα; Γύρευε τη δουλειά σου. Μην ασχοληθείς! Θα βρεις τον μπελά σου!» Αυτό που θα πρέπει να μας προβληματίσει είναι ότι σήμερα μπορεί να είναι το παιδί του γείτονα… Αύριο όμως μπορεί να είναι το δικό μας παιδί! Τα αδιάφορα παιδιά θα είναι και οι μελλοντικοί αδιάφοροι πολίτες. Μια κοινωνία όμως χρειάζεται ενεργούς πολίτες με θάρρος και αποφασιστικότητα!
Ερώτηση 8η: Η ψυχική υγεία του Κλιφ θα καταρρακωθεί. Για να επανέλθει ένας άνθρωπος και να ενδυναμώσει τις ψυχικές του αντοχές χρειάζεται απαραιτήτως στήριξη ή η δική του προσπάθεια αρκεί; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;
Β.Μ.: Η ψυχική υγεία αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα για έναν ισορροπημένο τρόπο ζωής! Η ενδυνάμωση των ψυχικών αντοχών χρειάζεται προσπάθεια και επιμονή. Προσωπικά πιστεύω ότι η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Κάποιοι άνθρωποι καταφέρνουν να εξωτερικεύσουν μεγάλη δύναμη από μέσα τους. Κάποιοι άλλοι δυσκολεύονται. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αν βλέπουμε ότι η προσπάθειά μας δεν έχει αποτέλεσμα, πρέπει οπωσδήποτε να ζητάμε βοήθεια!
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Β.Μ.: Θέλω να τους ευχαριστήσω για την αγάπη τους, τα καλά τους λόγια και να τους πω ότι η ιστορία που έπιασαν στα χέρια τους και μοιράστηκαν με τα μικρά πλασματάκια τους είχε ένα και μόνο σκοπό! Να βοηθήσει τα παιδιά να μπουν στη θέση του Κλιφ και να νοιώσουν τα συναισθήματά του! Να είναι προετοιμασμένα σε περίπτωση που συμβεί παρόμοιο γεγονός και να μιλήσουν γι αυτό που τους συμβαίνει! Να συμμεριστούν το πρόβλημά του! Να καταλάβουν ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να στερεί τη χαρά από τον άλλον!!! Να μην επιτρέψουν στο μέλλον τέτοια περιστατικά! Να γνωρίζουν από τώρα ότι η σιωπή είναι συνενοχή! Να φέρονται πάντα στους άλλους όπως θα θέλανε να τους φέρονται! Όσο πιο νωρίς τα γνωρίζουν όλα αυτά, τόσο καλύτερο για εκείνα και για την κοινωνία γενικότερα.
Θα ήθελα να ζητήσω από όλους τους γονείς να είναι κοντά στα παιδιά τους! Να τα βοηθήσουν καλλιεργώντας τους από νωρίς το αίσθημα της αυτοπεποίθησης και της αγάπης για τον συνάνθρωπο. Έτσι δε θα μετατραπούν σε θύματα, αλλά ούτε και σε θύτες αργότερα γιατί η καζούρα θα πρέπει να σταματάει όταν προκαλεί τρόμο και ταραχή στα άλλα παιδιά. Θα πρέπει να μη διστάζουν να καταγγέλλουν τα φαινόμενα εκφοβισμού και να μη φοβούνται να ζητούν βοήθεια!
Τους στέλνω την αγάπη μου και τους αφιερώνω την τελευταία φράση του βιβλίου μου!
«Έχουμε δυο εχθρούς, είναι ο φόβος και η θλίψη!
Μην αφήσετε ποτέ ένα απ΄ τα δυο να σας νικήσει!»
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Β.Μ.: Η αλήθεια είναι ότι οι υποχρεώσεις είναι πολλές και δεν συνηθίζω να μιλάω για μελλοντικά σχέδια, αν δεν είμαι απόλυτα σίγουρη. Το βέβαιο είναι ότι όταν εκδοθεί νέο βιβλίο μου, θα το ανακοινώσω με μεγάλη χαρά!
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!
Β.Μ.: Εγώ σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη και για τη δυνατότητα που μου δώσατε να μιλήσω για το βιβλίο μου! Εύχομαι και σε εσάς ότι καλύτερο! Να είστε πάντα καλά!
Η Βίκυ Μάγκου γεννήθηκε στη Νίκαια και μεγάλωσε στον Κορυδαλλό Αττικής. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Είναι απόφοιτη Λογιστικής, της σχολής Διοίκησης και Οικονομίας του Τεχνολογικού Ιδρύματος Ηρακλείου Κρήτης. Μέχρι και σήμερα απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα. Ένα συναισθηματικό δέσιμο ανάμεσα στην Αθήνα και την Κρήτη, την κάνει να μην τις αποχωρίζεται ποτέ!
Πρόκειται για το πρώτο της συγγραφικό εγχείρημα. Πηγή έμπνευσης η αγάπη της για τα παιδιά και η ευαισθητοποίησή της όσον αφορά τις σοβαρές επιπτώσεις που έχουν στη σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών, ο σχολικός εκφοβισμός και η ενδοσχολική βία.
Όταν ο Κλιφ νίκησε τον φόβο
Η δασκάλα και οι συμμαθητές του τον καλοδέχονται με χαρά! Δεν είναι όμως όλοι χαρούμενοι με την άφιξη του νέου μαθητή.
Κάτι θα συμβεί και η ψυχική υγεία του Κλιφ θα κλονιστεί σε μεγάλο βαθμό!
Ώσπου μια μέρα παίρνει τη μεγάλη απόφαση…
