Ύπνος και Θάνατος - Α.J. Kazinski

Ένα βιβλίο με πρωτότυπο θέμα μέσα σε ένα αστυνομικό περίβλημα.

Το βιβλίο ξεκινάει με  τον διαπραγματευτή κρίσεων Νίλς Μπένσον να προσπαθεί να πείσει την Ντίκτε,  μια μπαλαρίνα του Βασιλικού Μπαλέτου της Δανίας, να μην πέσει στο κενό, πράγμα που δυστυχώς δεν καταφέρνει. Και εκεί που νομίζουν όλοι ότι πρόκειται για αυτοκτονία , βάσει στοιχείων που βρίσκονται σιγά σιγά , σαν κομμάτια ενός πάζλ φέρνει στοιχεία διαφορετικά στο φως και ο Νίλς προσπαθεί να πείσει τους ανωτέρους του ότι πρόκειται για δολοφονία. Ο Νίλς προσπαθεί να ανακαλύψει τα ίχνη του δολοφόνου πριν να είναι πολύ αργά. Ένα βιβλίο που πέρα από μια αστυνομική περιπέτεια έχει έντονες φιλοσοφικές ιδέες , για τον θάνατο και πέρα από αυτόν, για την ψυχή και πως αυτή ταξιδεύει πέρα και έξω από το σώμα μας, λογοτεχνικές αναφορές μέσω της θεωρίας του Σωκράτη, μουσικές αναφορές, περιγραφή γλυπτών που δένουν μέσα στην ιστορία όπως το γλυπτό της Νύχτας με τον Ύπνο και τον Θάνατο αγκαλιά, αναφορές για την επίπονη και δύσκολη ζωή ενός χορευτή των Βασιλικών Μπαλέτων και πολλά άλλα αριστοτεχνικά δεμένα μέσα στο μυθιστόρημα, που δημιουργούν την αίσθηση ενός θρίλερ μέχρι να ανακαλυφθεί η ταυτότητα του δολοφόνου……

Διαγωνισμός βιβλίου "Οι δρόμοι της βροχής"

Η ομάδα "Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία" και η συγγραφέας Ελευθερία Χατζοπούλου κληρώνουν ένα αντίτυπο του βιβλίου της "Οι δρόμοι της βροχής". 

1. Για λάβετε μέρος και για να δείτε τους όρους γίνετε μέλος της ομάδας: Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία

2. Μπείτε στο κάτωθι λινκ για σχόλιο: Οι δρόμοι της βροχής   

3.  Κοινοποιήστε: https://www.facebook.com/995407077168400/photos/a.995424790499962.1073741828.995407077168400/1969081386467626/?type=3&theater

4. Προαιρετικά γίνετε μέλος του blog μας

Λήξη διαγωνισμού 13 Μαΐου στις 3 μ.μ.

Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης - Πρόγραμμα Ωκεανός

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

Πέμπτη 3 Μαΐου 2018, 18.00-21.00 Περίπτερο εκδόσεων Ωκεανός, αριθμ. 10, κτίριο 13

Οι συγγραφείς Τάσος Αγγελίδης-Γκέντζος και Παναγιώτης Κουντουράς υπογράφουν αντίτυπα των βιβλίων τους. «Ύποπτοι καθ΄έξιν» & «Έλα σε μένα»

Παρασκευή 4 Μαΐου 201, 16.00-17.00 Αίθουσα «أمل​, Ελπίδα, Amal» / Περίπτερο 13

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

«Αναστασία η Ρωμιά Σουλτάνα», της Ελένης Κεκροπούλου

Ομιλητές: Παντελής Σαββίδης, δημοσιογράφος, Τάσος Αγγελίδης-Γκέντζος, συγγραφέας, καθηγητής του Αμερικάνικου Κολλεγίου Ανατόλια.

Σάββατο 5 Μαΐου 2018, 15.00-16.00 Αίθουσα «Φιλολογικό Καφενείο» / Περίπτερο 13

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

«Στα δένδρα μιλώ με το όνομά τους», της Γεωργίας Σιώκου

Ομιλητής: Γιάννης Τζανής, φιλόλογος, λογοτέχνης.

Σάββατο 5 Μαΐου 2018, 18.00-21.00 Περίπτερο εκδόσεων Ωκεανός, αριθμ. 10, κτίριο 13

Η συγγραφέας Βάλια Μπαμπέτσα θα υπογράφει αντίτυπα του βιβλίου της «Αν ακούς απόψε κράτα με από το χέρι»

Πρόσκληση παρουσίασης βιβλίου "Το εισιτήριο"

Οι εκδόσεις Ωκεανός σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Φωτεινής Πανουργιά ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ το Σάββατο 28 Απριλίου 2018, ώρα 19.30, στο Polis Art Cafe (Πεσµαζόγλου 5, στάση µετρό Πανεπιστήµιο).

Την παρουσίαση θα προλογίσει η Ελένη Κεκροπούλου, συγγραφέας-εκδότρια.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

ο Γεώργιος-Χρυσόστομος Νικολαΐδης, πρέσβης ε.τ. και συγγραφέας,

και η Ρένια Παπαματθαίου, συγγραφέας, η οποία και θα συντονίσει την εκδήλωση.

Αποσπάσματα του βιβλίου θα διαβαστούν από τη συγγραφέα Καίτη Γρίσπου και την Ευθυμία Σαββατιανού.

Την εκδήλωση θα πλαισιώσουν μουσικά:

Φωτεινή Σαββατιανού, Γκέλλυ Φλουρή, Μάρω Καφάτου. Θα ερμηνευτούν τραγούδια σε στίχους της συγγραφέως, μελοποιημένους από τον συνθέτη Μάνο Πιπεράκη.

Προδημοσίευση του μυθιστορήματος "Αστέρια στην άμμο" των εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Τίτλος Βιβλίου: Αστέρια στην άμμο (Προδημοσίευση αποσπάσματος)

Συγγραφέας: Ρένα Ρώσση - Ζαΐρη

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Κατηγορία: Ελληνική λογοτεχνία - Κοινωνικό 

Σελίδες: 496

Ημερομηνία Έκδοσης: 03/05/2018

 Θα ήθελα να ευχαριστήσω τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο blog "Βιβλιομανία - Βιβλιολατρεία" και δέχθηκαν να παραχωρήσουν ένα απόσπασμα από το νέο, και υπό έκδοση, βιβλίο της κας Ρένας Ρώσση - Ζαΐρη, το οποίο εύχομαι να κατακτήσει και να κερδίσει τους αναγνώστες του και να φτάσει ψηλά! Απολαύστε, λοιπόν, ένα κομμάτι του πονήματος της!

Απόσπασμα Βιβλίου: 

«Κουράγιο, μικρή μου. Μη χάνεις τις ελπίδες σου. Πρέπει να αγωνιστείς», την άκουγα να μου ψιθυρίζει.

Είχε δίκιο. Έπρεπε να αγωνιστώ κι εγώ με την ίδια δύναμη που αγωνιζόταν ο μικρός μου. Να πάρω κουράγιο από εκείνον. Δεν ήξερα αν θα τα κατάφερνα και δεν μπορούσα να βρω λόγια για να περιγράψω την απελπισία μου.

Μήπως έφταιγα εγώ για την αρρώστια του παιδιού μου;

Μήπως πλήρωνα τις αμαρτίες μου;

Όχι, όχι! Ο Θεός δεν είναι τιμωρός. Ο Θεός είναι αγάπη.

Είναι τόσο αλλοπρόσαλλη η ζωή. Τη μια στιγμή πετούσα στα ουράνια, κι ας μην το ήξερα, και την άλλη… Και την άλλη άρπαξα στην αγκαλιά μου τον μικρό μου θησαυρό. Κι όλα μεταμορφώθηκαν σε εφιάλτη. Το τηλεφώνημα του παιδίατρου που με έκανε να τα χάσω, το ταξίδι ως την Αθήνα. Λίγες, ελάχιστες ώρες μονάχα που μου φάνηκαν αιώνες. Κι ύστερα το Νοσοκομείο Παίδων. Οι εξετάσεις. Η αγωνία. Η εντατική. Η αναμονή. Η γνωμάτευση των γιατρών. Λόγια-καρφιά. Λόγια που σηματοδοτούσαν τον Γολγοθά μου.

«Όταν φτάνεις σε αδιέξοδο και νιώθεις τις δυνάμεις σου να λιγοστεύουν, ένα μόνο σού μένει να κάνεις. Να κλείσεις τα μάτια και να κοιτάξεις ψηλά», μου είχε πει κάποτε ο πατέρας μου. 
Λίγο πριν με εγκαταλείψει στη μοίρα μου.

Όταν σάρωσε τη ζωή μου αυτός ο ανεμοστρόβιλος, πάγωσα. Ήμουν σίγουρη πως σύντομα θα βρισκόμουν και πάλι στην Ύδρα, θα έτρεχα στην παραλία παρέα με τον Άγγελο, θα πετούσαμε πέτρες στη θάλασσα. Του άρεσε τόσο αυτό το παιχνίδι. Όμως ο ανεμοστρόβιλος, αντί να κοπάσει, θέριεψε. Κι όταν με έδιωχναν από κοντά του, γινόμουν ένα με εκείνη την καρέκλα έξω από την εντατική, στεκόμουν βράχος στο πλευρό του. Τα μάτια μου ήταν πρησμένα από το κλάμα, ίσα που ανέπνεα. Κάθε φορά που άνοιγε εκείνη η πόρτα έτρεμα ολόκληρη, νόμιζα πως την άνοιγαν για μένα. Για να με πλησιάσουν. Για να μου πουν τα φρικτά νέα. Ώσπου:

«Κυρία Στεργίου, ο γιος σας χρειάζεται επειγόντως μεταμόσχευση ήπατος. Αλλιώς κινδυνεύει να…» άρχισε να μου λέει εκείνος ο παιδίατρος που είχε αναλάβει τον Άγγελο.

«Όχι, όχι! Δε σας πιστεύω! Δε σας πιστεύω!» τον διέκοψα φωνάζοντας, σπρώχνοντάς τον μακριά μου.

Γιατί δεν μπορούσα να αντιδράσω αλλιώς, γιατί βίωνα το θρίλερ της ζωής μου. Ο γιατρός περίμενε υπομονετικά να ηρεμήσω. Ύστερα μου εξήγησε πως το παιδί μου μπήκε στην επείγουσα λίστα αναμονής για δότη ήπατος από άτομο με εγκεφαλικό θάνατο και με υγιή όργανα για μεταμόσχευση. Μου τόνισε όμως πως θα προτιμούσε να γίνει μεταμόσχευση από ζώντα δότη, κατά προτίμηση πρώτου βαθμού συγγενείας, με ομάδα αίματος ταυτόσημη ή συμβατή με του μικρού. Ζήτησε τη βοήθειά μου. Δεν άργησαν να γίνουν οι δικές μου εξετάσεις. Αναθάρρησα. Όταν όμως έμαθα τα αποτελέσματα, χλώμιασα. Η ομάδα μου δεν ήταν συμβατή. Αχ, το γνώριζα. Το γνώριζα καλά. Σαν μάνα όμως περίμενα κάποιο θαύμα.

«Θα πρέπει να εξετάσουμε άμεσα και τον πατέρα του», υπέδειξε ο γιατρός.

Γιατί δεν ήξερε. Δεν ήξερε τίποτα για μένα και το παιδί μου, για τους άντρες της ζωής μου. Ο Άγγελός μου δεν είχε γνωρίσει τον πατέρα του, ο Άγγελός μου…

Ξεροκατάπια.

«Θα… θα τον ειδοποιήσω», ψέλλισα.

Πώς ήταν δυνατόν να του αποκαλύψω ότι ο πατέρας του Άγγελου αγνοούσε την ύπαρξή του;

Είχε έρθει όμως η ώρα να το μάθει! Ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου.

«Δεν το ξέρεις, δε… δε σ’ το αποκάλυψα ποτέ. Αλλά είσαι… είσαι ο πατέρας του παιδιού μου», θα του έλεγα. «Κινδυνεύει να πεθάνει το αγγελούδι μου. Σε παρακαλώ, σε ικετεύω, χάρισέ του ένα μικρό κομμάτι από το συκώτι σου, αλλιώς…»

Θεέ μου! Κι αν αρνιόταν; Ο γιατρός μού εξήγησε πως υπήρχε περίπτωση να παρουσιαστούν κάποιες επιπλοκές υγείας στον δότη. Κι είχε πια δικό του παιδί ο πατέρας του Άγγελου. Ήταν οικογενειάρχης. Πώς ήταν δυνατόν να απαιτήσω να…

Με έσφιγγε αφόρητα το κεφάλι μου, θολά τα έβλεπα όλα γύρω μου. Όσα κρατούσα μέσα μου τόσες ημέρες, όλη η ανησυχία, ο σπαραγμός, ο ανείπωτος, ο αβάσταχτος πόνος για το παιδί μου, ξεχείλισαν. Ποτάμι ορμητικό έγιναν.

Ούτε θυμάμαι πώς βρέθηκα στο πεζοδρόμιο έξω από το νοσοκομείο. Για να πάρω ανάσες. Για να σκεφτώ…

Ο πατέρας του παιδιού μου έπρεπε να μάθει την αλήθεια, και γρήγορα μάλιστα. Ήταν το δυσκολότερο πράγμα που θα έκανα ποτέ. Αλλά δεν είχα περιθώρια για δισταγμούς. Έπρεπε να παλέψω για τη ζωή του γιου μου με οποιοδήποτε κόστος.

Βρέθηκα ξανά στον όροφο που νοσηλευόταν ο μικρός μου θησαυρός. Πλησίασα την τηλεφωνική συσκευή. Ετοιμαζόμουν να κάνω το πιο σημαντικό τηλεφώνημα της ζωής μου. Έριξα τα κέρματα με χέρια που έτρεμαν. Το βλέμμα μου έπεσε στις κλειστές πόρτες της εντατικής. Πίσω τους μια ζωούλα εξαρτιόταν από αυτό το τηλεφώνημα.

Πήρα μια βαθιά ανάσα κι άρχισα να σχηματίζω τον αριθμό του σπιτιού του πατέρα του Άγγελου. Το σήκωσε αμέσως.

«Εγώ είμαι», μουρμούρισα.

Η φωνή μου ακούστηκε βραχνιασμένη, τρεμάμενη.

«Αλεξία μου; Εσύ; Δεν το πιστεύω. Πόσον καιρό έχουμε να μιλήσουμε; Είσαι καλά;»

«Θέλω να σου πω… δηλαδή, πρέπει να σου πω ότι είσαι… ότι εσύ είσαι ο…» άρχισα και μετά σταμάτησα.

Γιατί οι πόρτες της εντατικής άνοιξαν. Απότομα. Κι είδα τον παιδίατρο του Άγγελου να τρέχει προς το μέρος μου. Σταμάτησα να μιλάω. Η καρδιά μου πετάρισε.

Χριστέ μου! Είχε πάθει κάτι το παιδί μου;

«Τι συμβαίνει; Τι είμαι, Αλεξία; Τι εννοείς; Δε σε καταλαβαίνω…» φώναξε παραξενεμένος ο πατέρας του Άγγελου.

Παράτησα το ακουστικό να κρέμεται από το κορδόνι του. Πλησίασα τον γιατρό τρέμοντας ολόκληρη.

 

Υπόθεση Βιβλίου:

«Το ομοίωμα της φρεγάτας καιγόταν στα ανοιχτά μέσα στο σκοτάδι, χαρίζοντας μια απόκοσμη λάμψη στον ουρανό κι η θάλασσα βάφτηκε κατακόκκινη, όταν κάποιος με κόλλησε στον τοίχο, πέρασε τα δάχτυλά του μέσα στα μαλλιά μου και με φίλησε παθιασμένα. Σύγχυση ένιωσα, γλυκιά ζάλη, καίγονταν τα πάντα μέσα μου και δροσίζονταν μαζί. Και τότε η νύχτα έγινε μέρα, ο ουρανός πιτσιλίστηκε ολόκληρος, πλημμύρισε γιορτινά πυροτεχνήματα, μαγευτικά χρωματικά εφέ. Κι ο άντρας που με μάγεψε με το φιλί του ήταν άφαντος…»

Ο γοητευτικός Μάξιμος, ο ευαίσθητος Ίωνας, ο δυναμικός Ανδρέας κι ανάμεσά τους, η Αλεξία. Η γυναίκα που αγαπήθηκε πολύ. Ποιος θα την κάνει δική του για πάντα; Η Αγαθονίκη και ο Ιάκωβος, άσβεστο μίσος και αμαρτίες. Γιατί είμαστε όσα μας έχουν συμβεί. Γιατί δύσκολα ξεφεύγουμε από τα λάθη που έκαναν οι γονείς μας. Μια αληθινή ιστορία ζωής, ένα μυθιστόρημα που λούζεται στο φως και φωνάζει δυνατά το όνομα της αγάπης, από το Α έως το Ω. Για να μην αφήσει τα όνειρα να κοιμηθούν, για να ξυπνήσει τις ελπίδες…

Συζητώντας με τον Ισίδωρο Ζουργό

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Ι.Ζ.: Δεν είναι ένας αλλά πολλοί και πολλές. Οι αναγνωστικές αγάπες εξελίσσονται μέσα στον χρόνο καθώς εμφανίζουν υφέσεις και κορυφώσεις. Εκείνο που θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου είναι η υπενθύμιση της οφειλής μας σε αυτά τα βιβλία που μας ανέθρεψαν και το αίσθημα ευγνωμοσύνης που θα πρέπει να το κρατάμε ζωντανό μέσα μας.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Ι.Ζ.: Κάποια εικονογραφημένα παραμύθια μέσα σε μια ζεστή αγκαλιά, εκεί στο βάθος του χρόνου.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Ι.Ζ.: Έρχεται κάποια ώρα κατά την οποία η ανάγνωση από μόνη της δεν αρκεί, τότε που η ανάγκη για υπαρξιακή ευρυχωρία γίνεται πιεστική, τότε που η επιθυμία να δημιουργήσεις τους δικούς σου κόσμους είναι διαρκώς παρούσα. Τότε είναι η ώρα που αξίζει να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να δοκιμάσεις.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Λίγες και μία νύχτες”;

Ι.Ζ.: Μια ιδιόμορφη ερωτική ιστορία μέσα στη ροή του χρόνου την ώρα που ένα αντρικό όνειρο στοχεύει στον πλούτο και στην καταξίωση. Ένα κυνήγι της ευτυχίας μέσα σε μια ταραγμένη εποχή γεμάτη μεταμορφώσεις και ένα μυθιστορηματικό στοίχημα στη βιωτή μιας διπλής ταυτότητας και μιας πορείας στην ερημιά της Ιστορίας και της Γραφής.

Ερώτηση 5η: Στον πόλεμο θα δούμε έναν φίλο του Λευτέρη Ζευγού να θέλει να αλλάξει στρατόπεδο. Παρόλα αυτά πολλές φορές οι αντίθετες πλευρές τους θεωρούν κατάσκοπους και προβαίνουν στη δολοφονία τους. Θεωρείτε ότι ο φανατισμός και ο παρωπιδισμός είναι ένα απο τα εγκλήματα πολέμου;

Ι.Ζ.: Πρώτα από όλα αποτελούν αιτίες πολέμου-δεν είναι βέβαια οι μοναδικές. Προφανώς και είναι εκτός από αιτίες και γεννήτορες εγκλημάτων και δυστυχώς η Ιστορία είναι γεμάτη από αυτά.

Ερώτηση 6η: Στη σελίδα 208, ο Ευγένιος μιλάει με έναν γρίφο αρχικά, ο οποίος αποκαλύπτεται δια στόματος Ορέστη... και αυτός δίνει την απάντηση, το χρήμα. Τελικά, μόνο το χρήμα καταφέρνει να υποκινήσει και να παρακινήσει τους ανθρώπους στις επιλογές τους και στα θέλω τους;

Ι.Ζ.: Δεν είναι μόνο το χρήμα αλλά και η φιλοδοξία και το εγώ που ναρκισσεύεται όπως και πολλά άλλα. Πίσω από αυτά όμως αν ερευνήσουμε λίγο πιο προσεχτικά κρύβεται η μεγάλη ανασφάλεια να γίνουμε αποδεκτοί όπως και η ατροφία μας να αγαπήσουμε τον άλλο πραγματικά.

Ερώτηση 7η: Ο Γιούγκερμαν είναι ένα σημαντικό και καίριο πρόσωπο στην εξέλιξη της ιστορίας του Ευγένιο Ζιρντό. Είναι κάτι που έχετε κάνει και σε άλλα σας βιβλία, δηλαδή να τοποθετήσετε χαρακτήρες άλλων βιβλίων μέσα. Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που σας ωθεί να το κάνετε, είναι η μεγάλη σας αγάπη για αυτά τα βιβλία ή κάποιος άλλος λόγος;

Ι.Ζ.: Ας πούμε πως θέλω να δώσω μια επιπλέον πνοή ζωής στα βιβλία που έχουμε αγαπήσει, μια ευκαιρία να ξαναζήσουν μαζί με τους δικούς μου τόπους, με τους δικούς μου ήρωες. Όταν αυτό σκηνοθετείται επιτυχώς, τότε όπως καταλαβαίνετε

οποία τιμή και ευχαρίστηση να ξαναζείς με τον Γιούγκερμαν ή με τον Βαρτάγγελο Νταβιτσέντσα από τον Περίπλου του Διονυσίου Ρώμα.

Ερώτηση 8η: Η Μίρζα μεγαλώνει με ένα προοδευτικό τρόπο, αν και ντονμέ, αλλά ο “προοδευτικός” πατέρας της διαπιστώνουμε ότι δεν είναι και τόσο, όσο ο ίδιος θέλει να δείξει. Αυτό έχει ως επακόλουθο η Μίρζα να εγκλωβιστεί στα στερεότυπα εκείνης της εποχής. Πόσο δύσκολο είναι για μία γυναίκα να αντιταχθεί στις αντιλήψεις και τις θέσεις που προωθεί η εκάστοτε εποχή, στην οποία ζει;

Ι.Ζ.: Είναι γενικότερα δύσκολο για τον κάθε άνθρωπο, για τη γυναίκα όμως κάτι παραπάνω καθότι έχει στις πλάτες της το αφόρητο βάρος προκαταλήψεων αιώνων. Όταν ένα μυθιστόρημα αναφέρεται σε προγενέστερες εποχές, οφείλει να λαμβάνει υπόψη του τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Θα μπορούσε να συμβεί σε μια μυθιστορηματική ηρωίδα να διαρρήξει το κοινωνικό πλαίσιο της εποχής της, ως μια εξαίρεση όμως. Στο λίγες και μία νύχτες στο οποίο αναφέρεστε, με ενδιέφερε να μιλήσω και για τους ανθρώπους που έσκυβαν το κεφάλι στον κανόνα, η Μίρζα δεν μπορούσε να ξεφύγει ολοκληρωτικά από αυτή την πίεση, λίγο μόνο μπόρεσε να παρεκκλίνει. Είναι ανθρώπινη, όπως οι περισσότεροι από εμάς, πολύ ανθρώπινη, έτσι την είχα φανταστεί και έτσι τελικά την απεικόνισα.

Ερώτηση 9η: Ο Λευτέρης Ζευγός θα μείνει για πάντα ερωτευμένος με τη Μίρζα του. Η αληθινή αγάπη δεν χάνεται στη φθορά του χρόνου;

Ι.Ζ.: Η φθορά είναι αδιαμφισβήτητα υπαρκτή, όμως το μυθιστόρημα σηκώνει το γάντι αυτής της πρόκλησης για να δείξει πώς ένας έρωτας μπορεί να μείνει ζωντανός αποδεχόμενος όμως το παιχνίδι της αλλαγής και της μεταμόρφωσης που επιβάλλει το πέρασμα του χρόνου και στο βάθος του τα ανελέητα γηρατειά.

Ερώτηση 10η: Τον τελευταίο καιρό, βλέπουμε Έλληνες συγγραφείς να ασχολούνται με τη συγγραφή μυθιστορημάτων ιστορικού περιεχομένου. Διαβάζοντας τέτοια βιβλία, πολλοί αναλογίζονται αν έχουν διδαχθεί την αληθινή ιστορία στα σχολικά βιβλία της ιστορίας. Ως εκπαιδευτικός ποια είναι η άποψή σας;

Ι.Ζ.: Δεν υπάρχει αληθινή ιστορία με τον μονοσήμαντο τρόπο που το παρουσιάζετε. Υπάρχουν βέβαια αληθινά ιστορικά γεγονότα που όμως τα συνοδεύουν δέσμες ιστορικών αφηγήσεων οι οποίες δεν είναι ιδεολογικά και φιλοσοφικά ουδέτερες και έχει η καθεμιά τον δικό της ιδιαίτερο φωτισμό. Τα σχολικά βιβλία στα οποία αναφερθήκατε είναι εκ των πραγμάτων περιληπτικά και έχουν μια ελληνοκεντρική οπτική που δεν είναι και η μοναδική. Πολλοί αναγνώστες βέβαια θυμούνται παλιά εκπαιδευτικά εγχειρίδια ενός εκπαιδευτικού συστήματος το οποίο αποτελεί εδώ και χρόνια παρελθόν.

Ερώτηση 11η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Ι.Ζ.: Τους εύχομαι να συνεχίζουν να ερευνούν τα εκάστοτε καινούρια βιβλία που κυκλοφορούν, να έχουν απαιτήσεις και προσδοκίες, και το πιο σημαντικό να μην παρασύρονται από μόδες αλλά να ακολουθούν το αναγνωστικό τους αισθητήριο, αυτό που οι ίδιοι σχημάτισαν με τα χρόνια. Όλοι μας δεν πρέπει να ξεχνούμε πως οι αναγνώστες προσφέρουν στους συγγραφείς το πιο σκληρό νόμισμα που κυκλοφορεί σήμερα στον δυτικό κόσμο, τον χρόνο τους.

Ερώτηση 12η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Ι.Ζ.: Την ώρα της κουραστικής ανηφόρας είναι προτιμότερο να κρατάμε την ανάσα μας και να επιλέγουμε τη σιωπή.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Ι.Ζ.: Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και αντεύχομαι σημαντικά βιβλία να φτάνουν πάντα στα χέρια σας. 

 

 

 

 

 

Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε παιδαγωγικά και υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως δάσκαλος. Έχει δυο παιδιά και σήμερα εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με διάφορα περιοδικά δημοσιεύοντας ποίηση και πεζογραφία, καθώς και βιβλιογραφικά κριτικά σημειώματα. Έχει επίσης ασχοληθεί με θέματα διδασκαλίας της λογοτεχνίας στο δημοτικό σχολείο και ιστορίας της εκπαίδευσης.

Έχει γράψει τα παρακάτω βιβλία:

· ΦΡΑΟΥΣΤ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις «Νέα Σύνορα»

- Α.Α. Λιβάνη 1995

· «ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη, 2000- Νέα έκδοση Νοέμβριος 2007 από τις εκδόσεις Πατάκη.

· «Η ΨΙΧΑ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2002.

· «ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2005.

· «Η ΑΗΔΟΝΟΠΙΤΑ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2008.

· «ΦΡΑΟΥΣΤ» μυθιστόρημα, νέα έκδοση αναθεωρημένη από τις εκδόσεις Πατάκη 2010

· «ΑΝΕΜΩΛΙΑ» μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Πατάκη 2011 (Βραβείο Αναγνωστών 2011 του Ε.ΚΕ.ΒΙ)

· «ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙΑΣ ΑΛΜΟΣΙΝΟ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2014 (Ειδικό Βραβείο βιβλιοπωλείων Public 2015)

· «ΛΙΓΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ» μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Πατάκη 2017

Συμμετείχε: Το 1996 στη συλλογική έκδοση κειμένων για την εκπαίδευση με τον τίτλο «ΑΝΑΠΝΕΟΝΤΑΣ ΚΙΜΩΛΙΑ –γραφές εκπαιδευτικών» από τις εκδόσεις ΣΑΒΑΛΛΑΣ.

Το 2009 στη συλλογή διηγημάτων «Ζωολογία του πάνω και του κάτω κόσμου» στη σειρά Hotel ένοικοι γραφής από τις εκδόσεις Πατάκη

Το 2011 στη συλλογή κειμένων «Τάξη + Αταξία - Οι νέοι φωνάζουν» από τις εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ

Το 2014 στη συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες Ταχυδρομείου» που εξέδωσαν τα ελληνικά ταχυδρομεία.

Συνέγραψε με τον σκηνοθέτη Πάνο Καρκανεβάτο το σενάριο της μεγάλου μήκους ταινίας του «Όχθες» που προβλήθηκε τον Μάρτιο του 2015.

 

 

 

 

 

 Λίγες και μία νύχτες

Την άνοιξη του 1909, ο έκπτωτος σουλτάνος Αβδούλ Χαµίτ ο Β΄ εξορίζεται στη Θεσσαλονίκη και µένει έγκλειστος σε µια εντυπωσιακή έπαυλη. Εκεί, σύµφωνα µε το µυθιστόρηµα, θα διηγείται για λίγες νύχτες σ’ ένα µικρό κορίτσι τη ζωή του. Ένα εντεκάχρονο όµως αγόρι κρυφακούει… Εβδοµήντα χρόνια μετά, θα υπάρχει ακόµη µια νύχτα, µάλλον µια ζωή ολόκληρη σε µία µόνο νύχτα. Άλλωστε στον 20ό αιώνα αργούσε συχνά να ξηµερώσει.

Το Λίγες και µία νύχτες, µε άξονα την ερωτική ιστορία που φωλιάζει στην καρδιά της αφήγησης, εξιστορεί µια περιπέτεια για το κυνήγι του πλούτου και την αναζήτηση της ευτυχίας. Το βιβλίο αναπλάθει µια µαγευτική συνοικία έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης, αυτή των Εξοχών, που έσβησε για πάντα. Είναι ακόµη µια γραφή για τα σπίτια, φτωχικά και πλούσια, για το µέσα και το έξω τους, για τους τοίχους και τα έπιπλα όπου υφαίνονται οι ανάσες ζώντων και τεθνεώτων. Το Λίγες και µία νύχτες εµπεριέχει ακόµη κατά κάποιον τρόπο τον σχολιασµό του, διερωτάται πίσω από την κουίντα για τα άγονα χωράφια της γραφής, τα εργαστήριά της, τις αστοχίες και τα πάθη της, είναι µε άλλα λόγια το κοίταγµα του ίδιου του µυθιστορήµατος στον καθρέφτη. Πέρα όµως και πάνω απ’ όλα είναι ένα βιβλίο για την ανήκεστο βλάβη της ύπαρξης, αυτήν που προκάλεσε ο πιο δηµεγέρτης αιώνας, ο εικοστός.

Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο

Το µυθιστόρηµα Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλµοσίνο είναι η ανοιχτή παλάµη ενός χεριού που ακουµπάει στον χάρτη της Ευρώπης του 17ου αιώνα, ενώ κάθε δάχτυλο της αφήγησης, δείχνει και διαφορετικό σηµείο του ορίζοντα – η Αγγλία του Νεύτωνα και της Βασιλικής Εταιρείας, το ανεξίθρησκο Άµστερνταµ των εµπόρων, η παγωµένη Πετρούπολη του τσάρου µεταρρυθµιστή, η Βενετία της µάσκας... Ο καρπός του χεριού αγγίζει την οθωµανική απεραντοσύνη, τη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη και τον Χάνδακα, τα όρια της Ευρώπης.

Ο Ματίας Αλµοσίνο, κρυπτοεβραίος στη Βασιλεία της Ελβετίας, διασχίζει από τρυφερή ηλικία τη Respublica Christiana, τη χριστιανική επικράτεια, ορφανός µε τον τρόπο του Ντίκενς και δέσµιος της θεοκρατικής καταδυνάστευσης της εποχής του. Χτίζει την ενηλικίωσή του µέσα από περιπέτειες, καθώς αλλάζει µάσκες θρησκευτικής και φυλετικής ταυτότητας, διχασµένος σχεδόν ως το τέλος από το µέγα διακύβευµα που εγκαινιάζει ο αιώνας του: τη γέννηση του επιστηµονικού λόγου και την ανάφλεξη του ορθολογισµού απέναντι στη νοσταλγία του θαύµατος και στις πιο ακραίες µεσσιανικές προσδοκίες. Ο Σπινόζα κι απέναντί του οι πιο µισαλλόδοξες συγκρούσεις, ο Ντεκάρτ και ο Σαµπετάι Σεβί, το σύµπαν µε τα µάτια της νέας επιστήµης ως µια καλοκουρδισµένη µηχανή και αντίκρυ της η αναµονή του τέλους του κόσµου στα 1666 µ.Χ.

Οι τόποι των ταξιδιών αλλάζουν ραγδαία σε µια πλούσια σκηνογραφία: µια διάβαση στις Άλπεις, η Βενετία της παροικίας των Εβραίων και των Γραικών, η Θεσσαλονίκη του Σαµπετάι Σεβί, η Πάντοβα και το φηµισµένο της πανεπιστήµιο, το Τζάντε, η πτώση του Χάνδακα, η Κωνσταντινούπολη των θαυµάτων, το Λονδίνο της νέας επιστήµης, τόποι της Γερµανίας, οι ρουµανικές χώρες των ορθόδοξων ηγεµόνων, η επικράτεια του Μεγάλου Πέτρου µε τις στέπες και τα ξεχειλισµένα ποτάµια και, τέλος, ένα όρος που το είπανε Άγιο.

Το µυθιστόρηµα εξιστορεί τη ζωή ενός προικισµένου ανθρώπου, γιατρού και πολυπράγµονα στοχαστή, που δρασκελίζει χώρες, γλώσσες, πολιτισµούς, που περιπλανιέται σε ανθρώπους και ιδέες. Ένα βιβλίο για την ιστορία της ιατρικής και της Ευρώπης, ένα χρονικό της νοσταλγίας του Θεού και της συνάντησης των θρησκειών, ένα οδοιπορικό στη µελαγχολία, στην αναζήτηση της φιλοσοφικής καταφυγής στον άλλο άνθρωπο και στο πρόσωπό του.

Όλα είναι σκηνές από τη διάρκεια µιας ζωής – σκηνές µόνο, γιατί ακόµη και το µυθιστόρηµα αδυνατεί να αναπαραστήσει τον ανθρώπινο βίο στην ολότητά του.

Ανεμώλια

Τα Ανεμώλια είναι ένα βιβλίο για την αντρική φιλία και τη φυγή. Μια παρέα φίλων από παιδιά δραπετεύει μ’ ένα ιστιοπλοϊκό στην αρχή του καλοκαιριού αφήνοντας πίσω για πάντα όλη την προηγούμενη ζωή τους. Μέσα από τις περιπέτειες του ταξιδιού, το πικρό χιούμορ, τα απρόοπτα και την παλινδρομική μνήμη του αφηγητή αναδύεται ο πρόσφατος νεοελληνικός μηδενισμός και η δίνη στην οποία έχει πέσει η χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Ανεμώλια στη γλώσσα του Ομήρου είναι τα λόγια του ανέμου, τα μάταια, τα ανώφελα. Σ’ αυτό το μυθιστόρημα που το διατρέχει μια συνεχής συνομιλία με τον ομηρικό κόσμο, ανεμώλια είναι η διαφυγή από τον κόσμο της αρσενικής απελπισίας, η απόδραση από την ασφυκτική καθημερινότητα αλλά και η δίψα για την αναζήτηση της νεότητας κι εκείνης της ομορφιάς που καταλύει τον χρόνο.

Φράουστ

Μια παρέα, μια πόλη, οι συγγραφείς της. Ένα κομμάτι αιωνιότητας εισχωρεί στη ζωή και στο σώμα του νεαρού συγγραφέα. Ο ανυπέρβλητος Φάουστ, το σύμβολο της ευρωπαϊκής ψυχής, μετενσαρκώνεται και η αυλαία του θρύλου του ανοίγει ξανά, αυτή τη φορά στις συνοικίες των μεγαλουπόλεων και στα νησιά της Ελλάδας. Ο νεαρός συγγραφέας-Φάουστ θα πάρει τον δρόμο της ανθρωποθυσίας κρατώντας στην αγκαλιά του τα εικονίσματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Το ταξίδι, η μοναξιά, ο ίλιγγος της παρωδίας, τα μεγάλα βιβλία που έχουν στοιχειώσει και σαν αρχαίοι υποκριτές υποδύονται τους ανθρώπους αλλά και τους θεούς. Και πάντα μπροστά το ταξίδι και ξοπίσω του οι συγγραφείς, απλά κτερίσματα στον τάφο του Οδυσσέα.

Το «Φράουστ» είναι το πρώτο μυθιστόρημα του συγγραφέα, που επανεκδίδεται είκοσι χρόνια ύστερα από τη συγγραφή του. Πρόκειται για μία ακόμη εκδοχή του φαουστικού μύθου και της μεταμφίεσης του Κακού καθώς αυτό τρυπώνει από τις χαραμάδες στα εργαστήρια των βιβλίων. Η θεματική του, που χαρτογραφεί την αγωνία της γραφής και την αναπαράσταση ενός κόσμου που ακούει τους τριγμούς του, καθιστά το έργο διαχρονικό, αφού το πρόπλασμα κάθε καλλιτεχνικής δημιουργίας παραμένει για πάντα ανοχύρωτο.

Η αηδονόπιτα

Η Αηδονόπιτα είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα περιπέτειας, πρωταρχικά όμως είναι ένα βιβλίο για τον έρωτα και την ελευθερία.

Η περιήγηση ενός Αμερικανού φιλέλληνα στον κόσμο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 είναι η αφορμή για να ανασυσταθεί στα μάτια του αναγνώστη ο ελληνικός κόσμος του πρώιμου 19ου αιώνα, ο κόσμος του εμπορίου στα λιμάνια και στις ευρωπαϊκές παροικίες, ο κόσμος των γραμμάτων της Εσπερίας, η ελληνική φιλοκαλία και παράδοση, αλλά και ο βρόντος των όπλων του ξεσηκωμού.

Ο Γκάμπριελ Θάκερεϊ Λίντον, σπουδαστής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας, ύστερα από έναν πικρό και ατελέσφορο έρωτα αποφασίζει να περάσει τον ωκεανό συνεπαρμένος από το πνεύμα των ταξιδιών του Μπάιρον. Περνώντας από τα πιο βασικά μεσογειακά λιμάνια και καθώς αναζητά τους χάρτινους Έλληνες των βιβλίων του, η ρότα του ταξιδιού φέρνει τον νεαρό Αμερικανό στη Νάξο και από εκεί στη Θεσσαλονίκη την εποχή που η πόλη δοκιμάζεται σκληρά από έναν πολύμηνο κύκλο αίματος και τρομοκρατίας. Από εκεί μια καινούρια περιπλάνηση ξεκινά, στεριανή αυτήν τη φορά, στα λημέρια του Ολύμπου, στον Θεσσαλικό κάμπο, στον Ασπροπόταμο, στα αρματολίκια της Ρούμελης ως και στο έγκλειστο Μεσολόγγι. Περνούν έτσι πέντε χρόνια δράσης, στοχασμού αλλά και ενός τυραννικού έρωτα, που, εκτός από τη κύρια αφήγηση, περιγράφονται και μέσα από τις σελίδες ενός ημερολογίου, το οποίο και καταλήγει σημαντικό στα επόμενα χρόνια. Στις σελίδες του περνούν και καταγράφονται με το άρωμα του ρομαντισμού ο Μπάιρον, ο Ανώνυμος ο Έλληνας, συγγραφέας της Ελληνικής Νομαρχίας, γνωστοί αρματολοί, οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, πιο πολύ όμως καταγράφεται μια εσωτερική ζωή, ένας φιλοσοφικός σπαραγμός για την ανθρώπινη μοίρα και την αναζήτηση του Θεού.

Η «αηδονόπιτα» ήταν μια φράση των Ελλήνων εκείνης της εποχής που δήλωνε το ανέφικτο, το άπιαστο ιδανικό της ομορφιάς, τη ραχοκοκαλιά των ονείρων και τη σχέση τους με το αδύναμο του ανθρώπου. Το μυθιστόρημα χρησιμοποιεί αυτήν τη λέξη όχι ως χλεύη κατά του οράματος αλλά πιο πολύ ως υπόσχεση στην ανθρώπινη μοίρα πως δικαιούται ένα κομμάτι στην ελπίδα.

Στη σκιά της πεταλούδας

Το βιβλίο αυτό είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα του ευρύτερου βορειοελλαδικού χώρου μέσα από το χρονικό δύο οικογενειών που απλώνεται σε τρεις ολόκληρες γενιές. Από την Ανατολική Ρωμυλία και την Αδριανούπολη στα τέλη του 19ου αιώνα και από τα καμένα χωριά των φυλετικών ανταγωνισμών στη Μακεδονία της ίδιας εποχής, έως τη σημερινή Θεσσαλονίκη, οι πόλεμοι, η προσφυγιά, ο ιδρώτας και τα πάθη τόσων χρόνων έρχονται και στραγγίζουν στη συνάντηση ενός άντρα και μιας γυναίκας έναν τριήμερο καύσωνα του Αυγούστου κάτω από περίεργες συνθήκες. Είναι ακόμη ένα μυθιστόρημα-έπος του αγώνα της καθημερινής ζωής, καθώς και μια ελεγεία των «αποτυχημένων», του έρωτα και του χρόνου που περνά. Πιο πολύ όμως είναι το εκτενές μυθιστόρημα της Θεσσαλονίκης. Τα κτίρια, οι δρόμοι, τα στέκια, οι γωνιές της, οι εξοχές της, τα περίχωρα, το δέρμα της ολόκληρο, με το αποτύπωμα ενός ολόκληρου αιώνα. «Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο για τους “αποτυχημένους”. Επέλεξα να το κάνω με τη μορφή ενός ιδιότυπου ιστορικού μυθιστορήματος, όπου μέσα από το κατακλυσμιαίο πέρασμα της ιστορίας σε ολόκληρο τον εικοστό αιώνα θα προσπαθούσα να αναστήσω στα μάτια του αναγνώστη το πανάρχαιο δράμα, τη συνάντηση του ανθρώπου με την προσωπική του αποτυχία και πτώση». Ισίδωρος Ζουργός

Η ψίχα εκείνου του καλοκαιριού

Πόσο κρατάει ένα καλοκαίρι; Γιατί εκείνο ειδικά το καλοκαίρι φαινόταν ατελείωτο; Γιατί τα δάχτυλα του εντεκάχρονου Νικόλα πίεζαν την ψίχα και την έκαναν ζυμάρι; Ίσως γιατί ένας πόλεμος φυσούσε από μακριά και έσερνε μαζί του κι έναν άλλο φόβο, αυτόν της ενηλικίωσης. Όλα αυτά μέσα σε παρέες όμοιες συμμορίες, με αρχηγούς επικούς, που τρεχοβολούσαν στα καλντερίμια του χωριού και φόβιζαν τα τζιτζίκια. Τα ξύλα, οι σαΐτες, τα τόξα, ένα κουρεμένο κεφάλι, ένα όμορφο φουστάνι, ο έρωτας: μνημεία του καλοκαιριού και μιας εποχής ανεξίτηλης. Τότε που, ενώ τα κουκουνάρια έσκαζαν τα μεσημέρια απ' τη ζέστη σαν χειροβομβίδες, τα ραδιόφωνα παιάνιζαν εμβατήρια. Πάντα στο ξεψύχισμα του Αυγούστου έπιαναν τα πρωτοβρόχια. Ήταν το καλοκαίρι του 1974...

Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού

Τα Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού είναι ένα μυθιστόρημα που φωτίζει με μαγικό τρόπο τη Μεσόγειο θάλασσα, την ιστορία της και, κυρίως, τους αρχετυπικούς της μύθους.
Ένα βράδυ, ύστερα από μια δυνατή καταιγίδα, σ' ένα μικρό νησί του Αιγαίου, κάποιος άγνωστός διηγείται αποσπάσματα ενός βιβλίου που δε γράφτηκε ποτέ. Μιλά για ένα ιστιοφόρο που ξεκίνησε από τη Σύρα το τελευταίο καλοκαίρι του 19ου αιώνα με προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Πάνω σ' αυτό, ένας γέρος Ανατολίτης παραμυθάς αφηγείται κάθε βράδυ στους συνταξιδιώτες του τους δικούς του μύθους για το Αρχιπέλαγος: ιστορίες πλαισιωμένες από μυθικά όντα της λαϊκής παράδοσης, δράκους, νάνους, ξωθιές, βρικόλακες, μοίρες, σε τόπους ιστορικούς αλλά και στα παλάτια του κάτω κόσμου, σε στοιχειωμένους ανεμόμυλους, σε ξεροπήγαδα, σε ελαιώνες με ξωτικά. Οι αφηγήσεις αυτές βουτούν τα χέρια τους σε δυο λεκάνες, μπλέκοντας τον παγανισμό και τις ιερές αφηγήσεις της Μεσογείου με την ιστορία και το σμίξιμο των πολιτισμών της.
Ένα μυθιστόρημα για τους ταξιδιώτες και τους ναυαγούς του ωκεανού της Ιστορίας, μια εν πλω αλληγορία της υπαρκτικής μοναξιάς. Σημαία αυτού του καραβιού είναι η νοσταλγία για το παντοτινά χαμένο γήτεμα των παραμυθιών αλλά και μια ελεγεία για τη στέγνια των νέων χρόνων.

"Ο Ζουργός έγραψε ένα μυθιστόρημα που δείχνει να αγνοεί το επίκαιρο σήμερα και να στρέφεται προς το διαχρονικό χτες· ένα χτες βουτηγμένο στη δυναμική της παράδοσης και την υπαινικτικότητα του θρύλου".
Μάνος Κοντολέων, περ. Εντευκτήριο

"Με τα Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού ο Ισίδωρος Ζουργός κάνει ένα βήμα προς την πλευρά των κρίσιμων νοουμένων".
Γιώργος Βέης, εφ. Ελευθεροτυπία

 

23 Απριλίου Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου

H 23η Απριλίου έχει καθιερωθεί διεθνώς από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, προς τιμήν δύο μεγάλων δημιουργών της παγκόσμιας λογοτεχνίας, του William Shakespeare και του Miguel de Cervantes, που έφυγαν από τη ζωή την ίδια μέρα (23/4/1616). Από τις 23 Απριλίου φέτος και για έναν χρόνο, η Αθήνα θα είναι η Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου. Πρόκειται για έναν τίτλο που απονέμεται κάθε χρόνο από την UNESCO, επιβραβεύοντας τα καλύτερα προγράμματα προώθησης του βιβλίου. 

Ενδεικτικά, βιβλία του William Shakespeare και του Miguel de Cervantes έχουν κυκλοφορήσει από μεγάλους και έγκριτους εκδοτικούς οίκους όπως είναι οι Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Εκδόσεις Printa & Ροές, Εκδόσεις Κέδρος κ.α.

Κριτική Βιβλίου “Γυναίκες της μικρής Πατρίδας” του Θοδωρή Παπαθεοδώρου

Αν με ρωτούσαν πριν από λίγο καιρό αν θα περίμενα ένα βιβλίο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου να με συγκινήσει περισσότερο από την εξαιρετική τετραλογία του εμφυλίου πολέμου, η απάντησή μου θα ήταν αρνητική. Να όμως που έρχεται η στιγμή της αναθεώρησης απόψεων και το ρητό που λένε οι παλιοί: «Ποτέ μη λες ποτέ!»
Ας πάμε λίγο στην υπόθεση του βιβλίου! Η ιστορία ξεκινάει στη δύση του 19ου αιώνα και συνεχίζει μέχρι τη χαραυγή του 20ου αιώνα. Οι τόποι ποικίλοι. Από τη Φιλιππούπολη μας μεταφέρει στην Αθήνα και από εκεί στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη. Τα γεγονότα της Κρήτης είναι αυτά που ξεδιπλώνουν τους χαρακτήρες τους και τον πόθο τους για μία ελευθερωμένη Κρήτη αλλά και προσαρτημένη στην Ελλάδα. Εκεί θα γνωρίσουμε την οικογένεια Παπαδάκη, η οποία σχεδόν θα ξεκληριστεί.
Η Αθήνα επιδεικνύει την έντονη χλιδή της με τις βεγγέρες και τα πλούτη της επιφανούς κοινωνίας. Το Βασίλειο και οι ιθύνοντες σιωπούν μπροστά στις εναγώνιες απαιτήσεις των Μακεδόνων για βοήθεια, η θέση της γυναίκας ακόμα είναι δυσμενής και η εμφάνιση της Καλλιρόης Παρρέν, μίας εμβληματικής παρουσίας για τα δικαιώματα των γυναικών εκείνης της εποχής, τονίζει τη διαφορά μεταξύ των φύλων αλλά και των ανισοτήτων που προκύπτουν.
Ο κυριότερος σταθμός αυτού του βιβλίου είναι η Μακεδονία και ο αγώνας για απελευθέρωση κυρίως από τη Βουλγαρική Εξαρχία. Οι Βούλγαροι αρχίζουν να δείχνουν το αιμοδιψές και αιμοσταγές προφίλ τους σφάζοντας κυρίως Έλληνες, οι οποίοι αρνούνται να προσαρτιστούν σε αυτούς και να εκβουλγαριστούν. Πρώτος στόχος αυτών είναι τα πατριαρχεία και έπειτα οι σφαγές των ιερέων, των διδασκάλων και τέλος των απλών πολιτών. Οι περιουσίες αλλάζουν χέρια και οι άνθρωποι χάνουν όλο το βιος τους. Από τη Φιλιππούπολη φυγαδεύονται πολλοί Έλληνες και καραβάνια προσφύγων προσπαθούν να σωθούν από τη λαίλαπα των γεγονότων. Προορισμός των περισσοτέρων είναι η Θεσσαλονίκη.
Κάθε χωριό και περιοχή λυμαίνονται πολλοί αντάρτες. Οι επιθέσεις είναι μαζικές και πολλές φορές άνθρωποι και οργανώσεις υπέρ της απελευθέρωσης θα δεχθούν επιθέσεις από Βούλγαρους αντάρτες, οι οποίοι θα σκυλεύσουν τους πεσόντες άγρια και ανίερα. Μέσα στα κομιτάτα και στον αγώνα των Μακεδόνων θα ενταχθεί η Φωτεινή, προσφυγοπούλα εκ Φιλιππούπολης, με την ιδιότητα της νοσοκόμας αλλά και του συνδέσμου σε πολλές και επικίνδυνες αποστολές.
Μία άλλη γυναικεία προσωπικότητα, την οποία μας συστήνει ο συγγραφέας, είναι αυτή της Αρετής. Η Αρετή ως δασκάλα θα αποκοπεί από την ασφάλεια της οικογένειάς της και από την Αθήνα θα μεταβεί στη Μακεδονία για να δώσει και αυτή τον δικό της αγώνα.
Μέσα στο μυθιστόρημα μυθοπλαστικά πρόσωπα και αληθινές ηρωικές προσωπικότητες, όπως αυτή του Ίωνα Δραγούμη αλλά και πολλών άλλων, παίρνουν σάρκα και οστά κρατώντας το ενδιαφέρον μας και μαθαίνοντάς μας άγνωστες πτυχές αυτού του αγώνα.
Αγαπημένο μου απόσπασμα είναι αυτό στη σελίδα 411: «"... Γιατί, να το ξεύρεις, από τα σχολειά και τις εκκλησίες ξεκινούνε όλα, την ψυχή αυτά τα ζυμώνουν. Αυτά τα δύο είναι οι κιβωτοί του γένους, δίχως αυτά θα πνιγούμε στη βουλγαρική λαίλαπα..."»
Όπως μας τονίζει ο συγγραφέας το βιβλίο βασίστηκε σε προσωπικές μαρτυρίες υπερήλικων Μακεδόνων και σε μία εξονυχιστική βιβλιογραφία. Στο τέλος του βιβλίου, εκτός της βιβλιογραφίας, θα βρείτε σημειώσεις του συγγραφέα, οι οποίες είναι πλούσιες και αναλυμένες όσο πρέπει. Μας καθιστά, λοιπόν, σαφές ότι πριν ασχοληθεί με τη συγγραφή αυτού του μνημειώδες έργου, εντρύφησε μέσω της έρευνάς του σε αυτή τη χρονική περίοδο.
Πρόκειται για ένα κομψοτέχνημα τιτάνιας συγγραφικής προσπάθειας. Ο συγγραφέας, Θοδωρής Παπαθεοδώρου, καταφέρνει να κερδίσει τους αναγνώστες του και να τους μυήσει σε μία αλληλουχία ιστορικών γεγονότων δείχνοντάς μας ότι η ιστορία του έθνους μας ΠΡΕΠΕΙ και ΟΦΕΙΛΕΙ να γίνει γνωστή σε όλους μας. Ο τρόπος αφήγησης είναι άλλοτε λυρικός και άλλοτε μεστός και ουσιαστικός. Το ενδιαφέρον του αναγνώστη διατηρείται μέχρι το τέλος, ενώ φτάνοντας στην τελευταία σελίδα αυτού του πρώτου πονήματος, 608 σελίδα μαζί με τις σημειώσεις του, αντιλαμβάνεται ότι δεν του φτάνει και αναζητά ακόμα περισσότερες.
Το σύγγραμμα δεν τον κουράζει. Αντιθέτως, τον βάζει σε συνεχή αναζήτηση πληροφοριών, αλήθειας και γνώσεων. Τα γεγονότα είναι σκληρά και αδυσώπητα. Κάθε κομμάτι είναι τοποθετημένο εν ευθέτω χρόνω και ο καθένας καταλαβαίνει πως τα ιστορικά στοιχεία που αποκαλύπτονται βρίθουν ενδελεχούς έρευνάς του. Γεγονότα που για τους περισσότερους είναι άγνωστα. Η φιλοπατρία ήταν το σήμα κατατεθέν όλων των ηρώων και ηρωίδων μέσα στις σελίδες της ιστορίας αυτού του έθνους.
Για ακόμα μία φορά, πρωταγωνίστριες αυτής της ιστορίας του είναι οι Γυναίκες. Γυναίκες της μικρής Πατρίδας, Γυναίκες με ένα φεμινιστικό προφίλ, Γυναίκες που αγαπάνε την Πατρίδας τους και βάζοντας πάνω απ' όλα αυτήν πολεμάνε και αγωνίζονται με έναν υπέρμετρο και ζηλευτό πάθος, Γυναίκες με τόλμη, Γυναίκες της διπλανής πόρτας, Γυναίκες πλημμυρισμένες από αγάπη και αυτοθυσία!
Οι εικόνες που μου δημιούργησε με έφερε στον τόπο των γεγονότων. Τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν είναι ποικίλα και πολυδιάστατα. Η κακία και το μίσος συγκρούονται με την αγάπη και η απογοήτευση με την ενδυνάμωση της ψυχής. Προσπάθησα ακόμα και να ανιχνεύσω τα αίτια και τους λόγους όλων αυτών των στυγερών δολοφονιών.
Τα Βουλγαρικά Κομιτάτα και η Εξαρχία τους πράττουν όλα αυτά τα τερατώδη για συγκεκριμένους λόγους. Αυτοί οι λόγοι διαφαίνονται και φωτίζονται σε βάθος από όσους εμβαθύνουν και βλέπουν πίσω από τις λέξεις και τα γεγονότα. Εύχομαι αυτό το πόνημα να γίνει το εφαλτήριό μας για μία αέναη αναζήτηση της αλήθειας και της ιστορίας του λαού μας. Θεωρώ ότι ο συγγραφέας εν είδει διδασκάλου, όπως και οι αγωνιστές και αγωνίστριες του Μακεδονικού Αγώνα, προσπαθεί μέσω της αποτύπωσης της αλήθειας και των γεγονότων να μας κάνει κοινωνούς μιας σκεπτόμενης γενιάς με κρίση, ιδέες, απόψεις και τοποθετήσεις. Για όλα όσα προανέφερα θεωρώ ότι αξίζει να ασχοληθούμε όλοι με την ανάγνωσή του! Περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια, να δω πώς θα εξελιχθούν οι ζωές της Αρετής, της Φωτεινής, του Μανώλη και όλων των αγωνιστών αλλά και να αποκομίσω ουσιαστικές γνώσεις από έναν τόσο ένδοξο αγώνα, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε, παρά μόνο τα στοιχειώδη για τον Ίωνα Δραγούμη, τον Παύλο Μελά, τον Κώτα Χρήστου και τον καπετάν Ακρίτα (Κωνσταντίνο Μαζαράκη). Αν μπορούσα να το βαθμολογήσω με την υπέρτατη βαθμολογία του απείρου θα το έκανα με όλη μου την καρδιά, γιατί είναι από τα λίγα βιβλία – διαμάντια που αξίζουν να κοσμούν τις βιβλιοθήκες όλων μας!





Βασιλική Διαμάντη 
 

Κριτική Βιβλίου “Τα δόντια του Δράκου” του Γιάννη Σπανδωνή

Το βιβλίο μας ταξιδεύει στην εποχή της Αργοναυτικής εκστρατείας, στην κλοπή του Χρυσόμαλλου Δέρατος, στα γεγονότα της επιστροφής του Ιάσονα και των αντρών του έχοντας μαζί τους την μάγισσα, παρθένα και Ιέρεια της παλιάς και μητριαρχικής θρησκείας Μήδεια και στη μετέπειτα κοινή και μη ζωή της Μήδειας και του Ιάσονα.
Πόσο μου αρέσουν οι ιστορίες, οι οποίες πραγματεύονται γεγονότα της μυθολογίας. Η ελληνική μυθολογία είναι αστείρευτη. Αλλά οι συγγραφείς δύσκολα αναλαμβάνουν να συγγράψουν μία ιστορία εκείνης της εποχής. Παρόλο που θα μπορούσαν να υπάρξουν πολλά μυθιστορήματα, τα οποία να στηρίζονται στην ιστορία ενός αρχαίου έθνους, δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει. Ο λόγος; Δεν γνωρίζω... ίσως είναι ο φόβος, η μη προσέλκυση του ενδιαφέροντός τους, η ανάλωση στα ίδια και επαναλαμβανόμενα θέματα που θίγουν οι περισσότεροι συγγραφείς.
Το συγκεκριμένο σύγγραμμα θεωρώ ότι είναι αξιόλογο, καθώς προσφέρει γνώσεις στους αναγνώστες του. Μας μυεί σε έναν κόσμο μακρινό αλλά μαγευτικό. Άλλωστε η μυθολογία μας έχει αμέτρητα τέτοια κομμάτια. Λάτρεψα την ιδιαίτερη σκιαγράφηση του χαρακτήρα της Μήδειας, μιας γυναίκας, η οποία έμεινε ευρέως γνωστή για την πράξη της και όχι για το πάθος της για έναν άντρα ούτε για τη λατρεία της στη μητριαρχική θρησκεία.
Οι εικόνες που δημιουργούνται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης είναι τόσο λαμπερές και παραστατικές που κατορθώνουν να μαγνητίσουν κάθε άνθρωπο. Η ιδιοσυγκρασία των ηρώων αποτυπώθηκε εξαιρετικά στους χάρτινους χαρακτήρες, οι οποίοι καταφέρνουν να αποκτήσουν ζωή, συναίσθημα, ανδρεία και υπερηφάνεια, όπως ήταν εκείνα τα χρόνια οι άντρες και οι γυναίκες. Η ευστροφία της Μήδειας και η σαγήνη της είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που σαφώς κορυφώνουν την αγωνία, παρόλο που γνωρίζουμε εκ των προτέρων την πορεία της ζωής της.
Αυτό από μόνο του κατατάσσει τον συγγραφέα ως έναν από τους κορυφαίους. Προσωπικά, με μάγεψε η γραφή του, ο άμεσος εξιστορητικός τρόπος του και η αγάπη και η στοργή με τις οποίες κατανόησε όλα τα βήματα της Μήδειας, λανθασμένα και ορθά μαζί. Το λάτρεψα και είμαι απολύτως βέβαιη ότι το ίδιο θα συμβεί και σε εσάς! Μην χάνετε τον χρόνο σας και ξεκινήστε αυτό το ταξίδι μέσα στη θάλασσα, στη σκέψη, στην αγάπη και στον σεβασμό!





Βασιλική Διαμάντη 
 

Όταν έκλεψαν τα όνειρα μου - Μαρία Κατσούπη

Ένα βιβλίο πολύ ενδιαφέρον με γραφή απλή και ζωντανή , με εικόνες και ανατροπές που σε παρασύρουν στη ροή της ιστορίας. Είναι η ιστορία της ζωής της Ρεγγίνας, ενός κοριτσιού που δεν ένιωσε την στοργή και την αγάπη μέσα στην οικογένεια της, η ίδια της η μάνα δεν την αγάπησε και δεν την πόνεσε ποτέ και πάντα προσπαθούσε να την πληγώνει ακόμα και με την αδιαφορία της. Την ίδια αδιαφορία ένιωσε αργότερα και από τον Παύλο τον άνθρωπο που παντρεύτηκε και μεγάλωνε το παιδί του σαν πραγματική του μάνα δίνοντας του όλη της την αγάπη, ελπίζοντας πως και στο δικό της παιδί που της το έκλεψαν και το έδωσαν για υιοθεσία, οι άνθρωποι που το πήραν του δίνουν και αυτοί όλη τους την αγάπη.

Η Ρεγγίνα νιώθει πως πρέπει να αυτοτιμωρείται συνέχεια μιας και δεν μπόρεσε να αντισταθεί όταν έπρεπε, όταν η ίδια της η μάνα έδωσε τη νεογέννητη κόρη της για υιοθεσία μιας και η ίδια ήταν ανήλικη και δεν μπορούσε να υποστηρίξει τις αποφάσεις της. Όμως ένα ανώνυμο γράμμα έρχεται να ταράξει την ζωή της , ταράζει τις ήδη εύθραυστες ισορροπίες της και σιγά σιγά η αλήθεια βγαίνει στο φως.   

Η συγγραφέας μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της πραγματεύεται και θέματα όπως η  λεκτική βία μέσα στην οικογένεια, η ενδοσχολική βία, η  βαθιά και αστείρευτη αγάπη που δίνουν οι γονείς σε ένα παιδί και ας μην το έχουν γεννήσει οι ίδιοι , και την ερωτική αγάπη αυτή που είναι τόσο βαθιά και  ειλικρινής  που δεν χρειάζεται καλούπια και τύπους για να ανθίσει και να ζήσει.

Μια ιστορία που σου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο μέχρι την τελευταία του σελίδα…. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα.!