Κριτική Βιβλίου “Αιώνια δικός σου” της Julia Quinn

Η Ελοΐζ έχει χάσει την αγαπημένη της φίλη, η οποία και παντρεύτηκε τον αδερφό της, Κόλιν. Εκεί που νόμιζε ότι θα έμενε γεροντοκόρη από δική της απόφαση και θα είχε για παρέα την Πενέλοπε, όλα ανατρέπονται μέσα σε λίγες στιγμές.

Η συνεχής επικοινωνία μέσω αλληλογραφίας με τον σερ Φίλιπ Κρέιν θα την ωθήσει να μεταβεί στο σπίτι του για να δουν αν ταιριάζουν μεταξύ τους και αν θα αποδεχθεί την πρόταση γάμου που της έχει γίνει. Ο Φίλιπ Κρέιν ψάχνει να βρει πρωτίστως μία μητέρα για τα δίδυμα παιδιά του και δευτερευόντως μία σύζυγο και σύντροφο για τον ίδιο. Ο ίδιος νομίζοντας ότι η Ελοΐζ είναι μία άσχημη γεροντοκόρη, η οποία απλά δεν μπορεί να βρει σύζυγο, δράττεται την ευκαιρία να τη ζητήσει σε γάμο.

Όταν η Ελοΐζ θα βρει, προ εκπλήξεως, μπροστά του θα δει ένα αγγελικό πρόσωπο και όχι μία απεγνωσμένη γεροντοκόρη. Μόνο που τα προβλήματά του τώρα ξεκινάνε. Τα παιδιά του δε θέλουν να τη δουν νομίζοντας ότι θα διεκδικήσει τον μηδαμινό χρόνο που αφιερώνει στα ίδια. Ενώ αυτό δεν είναι το χειρότερό του πρόβλημα. Το βασανιστήριο θα έρθει όταν εντελώς ξαφνικά θα σταθούν απέναντί του τα αδέρφια Μπρίτζερτον με σκοπό να τον εξοντώσουν ή να αναγκαστεί να δεχθεί να παντρευτεί την αδερφή τους.

Το χιούμορ λείπει από το συγκεκριμένο βιβλίο, εκτός από ορισμένες σκηνές που αποκτούν αποχρώσεις τραγελαφικές. Θα μπορέσει ο Φίλιπ Κρέιν να γίνει ο τέλειος σύζυγος που αναζητά η Ελοΐζ αλλά και τα αδέρφια της;

Μία ακόμα ρομαντική και αισθηματική ιστορία έρχεται να συναρπάσει, να “λιώσει” και να συγκινήσει τους αναγνώστες. Ετοιμαστείτε να βυθιστείτε στη γραφή της Julia Quinn και να γίνετε για λίγο λάτρεις της ρομαντικής λογοτεχνίας!

 

 

 

 

 

Βασιλική Διαμάντη 

 

Κριτική Βιβλίου “Η κληρονόμος του ποταμού” της Δήμητρας Ιωάννου

Η Φιλίτσα είναι ένα κορίτσι, το οποίο βιώνει την ενδοοικογενειακή βία από τον πατέρα του. Μόνη διαφυγή, ο Αχέροντας, και η αινιγματική φίλη της, Λευκοθέα. Από τη Λευκοθέα θα γνωρίσει τα βότανα και μάθει συνταγές ομορφιάς. Επίσης, θα της δείξει το Σκήπτρο του Άρχοντα, το οποίο μπορεί να αλλάξει τα μελλούμενα. Μόνο που πρέπει να γίνει για το κοινό καλό και όχι για προσωπικό όφελος.

Το όνειρό της να φύγει για Αθήνα θα το ισοπεδώσει η καλύτερή της φίλη, η Ειρήνη. Θέλοντας και η ίδια να ξεφύγει από την οικογένειά της θα παρουσιάσει ως δική της την έκθεση της Φιλίτσας. Το όνειρο χάνεται και μαζί και με αυτό η αγάπη προς την Ειρήνη. Το μίσος αρχίζει σιγά – σιγά και σιγοκαίει μέσα της. Όμως η ζωή έχει άλλα σχέδια για την ίδια.

Μετά από ένα σοβαρό συμβάν η Φιλίτσα θα αναγκαστεί να μεταβεί στην Αθήνα. Εκεί, αλλάζει όνομα και γίνεται γνωστή ως Ρόζα. Μόνο που τίποτα δεν προδιαγράφεται ευοίωνο όπως όλοι νομίζουν. Νέες δοκιμασίες, κακοποίηση και εκμετάλλευση θα γευτεί αυτό μικρό κορίτσι. Για να επιβιώσει θα αρχίσει τις μηχανορραφίες της. Θα σαγηνέψει το αφεντικό της και μία νέα εποχή για αυτήν ξεκινά. Η άσημη Φιλίτσα θα γίνει ένα όνομα ακουστό ως Ρόζα. Μία νέα εταιρεία θα ανοίξει για το κοινό και τα προϊόντα της θα φτάσουν σε όλον τον κόσμο.

Η Ρόζα Παλαιολόγου θα βρεθεί νεκρή από την εγγονής της, Λευκή. Δυστυχώς, δεν προλαβαίνει να μεταλαμπαδεύσει στη Λευκή όλες της τις γνώσεις. Αλλά οι γρίφοι της θα δώσουν τη δυνατότητα στην εγγονή της να ψάξει και να βρεθεί μπροστά σε άγνωστες πτυχές της γιαγιάς της.

Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ θα καλεστεί να εξιχνιάσει το μυστήριου του θανάτου της. Ο Χρήστος Βαράγκης θα προσπαθήσει να βρει τον δολοφόνο της Ρόζας. Αυτό, άλλωστε, θέλουν και οι άνθρωποί της. Ενώ, οι δικοί της αγαπημένοι άνθρωποι παλεύουν να μάθουν την αλήθεια, η αντίθετη πλευρά, αυτοί που έχουν λόγους να μισούν τη Ρόζα συσπειρώνονται και βγάζουν τα αληθινά τους συναισθήματα που αποτυπώνουν τον ψυχισμό τους και την εμμονή τους.

Από τις σελίδες θα περάσουν μεγαθήρια του ελληνικού τραγουδιού και κινηματογράφου. Μερικοί από αυτούς είναι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Ζαμπέτας, ο Μίκης Θεοδωράκης, η Πόλυ Πάνου, η Τζένη Καρέζη, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Οι όψεις του Αχέροντα σε ταξιδεύουν στις σελίδες του βιβλίου. Η συγγραφέας με έντονα παραστατικό τρόπο μας συστήνει τους ποταμούς Αχέροντα, Κωκυτό και Πυριφλεγέθων που ενώνονται με το Ιόνιο. Τα κρυστάλλινα νερά και ο μαινώμενος Αχέροντας μαγνητίζουν τους αναγνώστες τους. Η έντονη λαογραφία και το φιλοσοφικό στυλ δε λείπουν, αποδεικνύοντάς μας ότι η συγγραφή δεν είναι μόνο μία γλυκανάλατη ερωτική ιστορία με αντιζηλίες, μίση, έχθρες, κακίες, χαρά και ευτυχία αλλά κάτι παραπάνω που δίνει στον αναγνώστη να μάθει γεγονότα και πράγματα που αγνοεί. Ο Πλάτωνας, ο Όμηρος, ο Βιργίλιος κ.α. ξεπηδούν μέσα από το βιβλίο παρέχοντάς μας γνώσεις που πολλοί, ίσως, δεν γνωρίζουν.

Η Δήμητρα Ιωάννου καταφέρνει να μεταβιβάσει τα συναισθήματα και τα μηνύματα που θέλει με έναν τρόπο μοναδικό, όπως μόνο η ίδια ξέρει. Η αληθινή φιλία, η αγάπη –φιλική, οικογενειακή, ερωτική–, το απύθμενο μίσος, η συγχώρεση και η εσωτερική δύναμη της γυναικείας προσωπικότητας ξεδιπλώνονται με έναν περίτεχνο τρόπο. Όπως και η μάχη μεταξύ του κακού και του καλού. Αλλά με μία πιο ρευστή έννοια. Καθώς κανένας κακός δεν είναι εν δυνάμει μισητός και απόλυτα δοσμένος σε αυτόν τον δρόμο. Από την άλλη, κανένας καλός δεν πορεύεται με τον σταυρό στο χέρι. Όλοι οι χαρακτήρες είναι εξίσου αδύναμοι να ελέγξουν το μίσος και την αγάπη. Σαν ορμητικοί χείμαρροι τους παρασύρουν, τους εγκλωβίζουν στα νερά τους περιμένοντας τη λύτρωση που επιθυμούν, η οποία πολλές φορές είναι αδύνατον να συμβεί.

Ο λυρισμός της είναι τέτοιος που ενώ μας εξιστορεί άλλοτε πνευματικούς και άλλοτε αληθινούς θανάτους κατορθώνει να υμνεί τη ζωή, τον έρωτα και κάθε δυνατό συναίσθημα που μας αποδεικνύει ότι για να το βιώνεις άρα ζεις. Τίποτα δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα και οι ανθρώπινες σχέσεις συνεχώς δοκιμάζονται με σκοπό να αποδειχθεί ποιες είναι αυτές που παραμένουν αναλλοίωτες στον χωροχρόνο σαν τη Λευκοθέα, την κληρονόμο του ποταμού!

 

 

 

 

 

Βασιλική Διαμάντη 

 

Κριτική Βιβλίου “Αέναη μάχη: Άνοδος” της Άννας Σπανογιώργου

Η Κάτια μετά την επίθεση στο Μπλακ έχει χάσει τους φίλους της. Άλλοι σκόρπισαν στους πέντε ανέμους και άλλοι δεν έχουν έρθει σε επαφή μαζί της.

Θάνατος ή κάτι άλλο κρύβεται πίσω από την απουσία του Σεθ και του Άρη; Ποιο είναι αυτό το Τάγμα; Γιατί ο Αδάμ θέλει να παντρέψει την Κάτια με τον Πάρη; Τι είναι οι Κήποι της Γαλήνης και τι το Κτήμα της Ειρήνης; Ποιοι έχουν βρει καταφύγιο στις Κατακόμβες;

Επιτέλους, μετά από ένα διάστημα σχεδόν δύο ετών η συνέχεια του πρώτου μέρους της τριλογίας βγήκε. Εδώ η Κάτια προσπαθεί να μαζέψει τα σπασμένα κομμάτια της και να κλείσει τις αναρίθμητες πληγές της.

Μόνη της, χωρίς τον Σεθ και τον Άρη, περπατά έναν δρόμο στρωμένο με αγκάθια που βαθαίνουν την αιμορραγία της ψυχής της. Η απουσία αυτών των ανθρώπων είναι μεγάλο πλήγμα για την ίδια. Όχι γιατί κάποιος πρέπει να την καθοδηγεί για να περπατά αλλά γιατί η μοναξιά είναι δύσκολη και δεν αντέχεται.

Από την “πτώση” μεταφερόμαστε στην “άνοδο”, από την καταβύθιση της ψυχής στην αισιοδοξία αντίστοιχα. Αυτό ακριβώς μας τονίζει και η συγγραφέας. Δημιουργεί τις συνθήκες ενδυνάμωσης του χαρακτήρα, της πυγμής και της αποφασιστικότητας της κεντρικής της ηρωίδας.

Έχοντας περάσει αρκετές ημέρες που τελείωσα το βιβλίο ακόμα θυμάμαι τις περιγραφές της μηλόπιτας, η μυρωδιά της έφεραν στην επιφάνεια τις δικές μου παιδικές αναμνήσεις, τη γλυκιά θύμηση της κανέλας και η μορφή της κυρίας Θέκλας με ταξιδεύει στο δικό μου παρελθόν.

Η συγγραφέας, Άννα Σπανογιώργου, δημιουργεί νέους χαρακτήρες και είναι όλοι τους πολύπλευροι. Αυτό ίσως να μπερδεύει αρχικά τους αναγνώστες αλλά σίγουρα ο καθένας δίνει και ένα σημαντικό λιθαράκι στην εξέλιξη της ιστορίας. Η αέναη μάχη ποτέ δεν τελειώνει ή μήπως στο επόμενο θα φτάσει στο τέλος της;

Ανυπομονώ για τη συνέχεια, η οποία εύχομαι να μην αργήσει τόσο πολύ όσο η δεύτερη. Οι φαν της φανταστικής λογοτεχνίας σίγουρα θα ενθουσιαστούν με αυτό το βιβλίο!

 

 

 

 

 

Βασιλική Διαμάντη 

 

Κριτική Βιβλίου “Ο Άγγελός μου είχε 2 όψεις” της Ελισάβετ Γκακίδου

Κεντρική ηρωίδα είναι η Ροζάνθη. Κάθε κύτταρο του βιβλίου αποπνέει από την ομορφιά και την ψυχή αυτής της γενναιόδωρης γυναίκας. Η Ροζάνθη θα γνωρίσει τον δικό της Άγγελο. Μόνο που αυτός ο Άγγελος έχει δύο όψεις. Άλλοτε είναι φιλικός και καλοσυνάτος και άλλοτε γίνεται θηρίο και εχθρός της. Η Ροζάνθη παλεύει να σώσει τη φιλία τους αλλά τα εμπόδια που βάζει ο ίδιος είναι πολλά και ορισμένες φορές ανυπέρβλητα.

Αγαπημένα μου αποσπάσματα είναι στη σελίδα 32: «Η κατάθλιψη σε εγκλωβίζει ανάμεσα στην απάθεια, το ξαφνικό ξέσπασμα σε κλάματα και στην άρνηση για ζωή. Είναι στην ουσία η αυτοτιμωρία που επιλέγει να καταφύγει η εσωτερική φωνή και οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες...»

Σελίδα 39: «Όταν ένας άνθρωπος έχει μεγαλώσει με τη συνεχόμενη κριτική από την οικογένεια και τους οικείους του, όσο μεγάλο ταλέντο κι αν είναι, δεν μπορεί να το δει. Το βλέπουν όλοι οι άλλοι γύρω του, μα όχι ο ίδιος... Δεν μπορεί να κατανοήσει την αποδοχή, τον θαυμασμό και την αγάπη από ένα άλλο πρόσωπο, ξένο, αφού δεν έχει γίνει αποδέκτης όλων αυτών από τους κοντινούς του ανθρώπους. Μπορεί η ανάγκη του να είναι μεγάλη για αποδοχή, η ψυχή του να λαχταράει για όλα αυτά, αλλά δυστυχώς ο δράκος που λέγεται χαμηλή αυτοεκτίμηση παραμονεύει σε κάθε στροφή, σε κάθε βήμα...»

Σελίδα 180: «Άτιμη και ύπουλη ασθένεια η κατάθλιψη. Διαβρώνει ψυχές, καταστρέφει ζωές. Βλέπεις τον άνθρωπό σου, μέρα με τη μέρα, να χάνεται σε έναν δικό του κόσμο, να μη θέλει να βγει από το σπίτι, να μην τον ενδιαφέρει τίποτα και κανένας...»

Σελίδα 363: «Το ουράνιο τόξο βγαίνει πάντα μετά τη βροχή, ποτέ πριν»

Η συγγραφέας μας δείχνει τον κόσμο της κατάθλιψης, μας αφυπνίζει και μας εφιστά την προσοχή μας. Μας μιλάει για την υποθερμία από συναισθηματικό στρες, μία ιδιότητα αυτής της κατάστασης που λίγοι γνωρίζουν. Μας εξηγεί τι σημαίνει ενσυναίσθηση και πως αισθάνεται ένας άνθρωπος που βιώνει τη μάστιγα των τελευταίων ετών, την κατάθλιψη. Οι ασθένειες της ψυχής είναι δύσκολες, ύπουλες, σκληρές και αδυσώπητες. Τρώνε την ψυχή και όταν πια έρχεται η ώρα να βρεθούμε αντιμέτωποι μαζί τους θέλει υπομονή και επιμονή. Αλλά περισσότερο χρειάζεται να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους που μπορούν να μας πιάσουν από τους ώμους, να μας χαμογελάσουν, να μας σταθούν, να μας δώσουν το χέρι τους για να σηκωθούμε από αυτό το βαλτώδες μονοπάτι που πορευόμαστε.

Η μουσική ξεδιπλώνει την ιστορία και όταν τα λόγια μπορούν να εκφραστούν με κάποιους στίχους, η συγγραφέας το κάνει με περίτεχνο τρόπο! Ο λόγος της είναι λιτός και κατανοητός. Μας εξιστορεί μία ζωή που παλεύει μέσα στο σκοτάδι να βρει μία ακτίνα φωτός για να οδηγηθεί στη λύτρωση και στην εμπιστοσύνη όχι μόνο των συνανθρώπων του αλλά του ίδιου του τού εαυτού.

Λάτρεψα το βιβλίο για τα μηνύματα, για την ανάγκη για ζωή, για το τραγούδι και την ανιδιοτέλεια της Ροζάνθης, μιας γυναίκας, ενός ανθρώπου δοτικού που τοποθετεί τους άλλους πάνω από τον εαυτό της και αγαπάει να βοηθάει τους φίλους της σε κάθε σημείο της ζωής τους. Η ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ μέσα από το πρόσωπο αυτού του σπουδαίου χαρακτήρα!

Βασιλική Διαμάντη 

 

Συζητώντας με την Άννα Σπανογιώργου για το δεύτερο μέρος της τριλογίας της, την "Αέναη μάχη - Άνοδος"

Ερώτηση 1η: Λογοτεχνία του φανταστικού. Μία μεγάλη μερίδα αναγνωστών κάνει στροφή σε αυτού του είδους τη λογοτεχνία. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον τους, κατά την προσωπική σας άποψη;

Α.Σ.: Κατά τη γνώμη μου, οι αναγνώστες έχουν αρχίσει να έχουν ανησυχίες και να αναζητούν νέα είδη. Η λογοτεχνία του φανταστικού και η λογοτεχνία τρόμου είναι δύο κατηγορίες που στη χώρα μας δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς. Πλέον, όμως, αποτελούν επιλογή πολλών αναγνωστών και με χαρά, βλέπω ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να επιλέγουν αυτά τα είδη. Το βασικό, θεωρώ πως είναι η δημιουργική άνθιση που γνωρίζουν στη χώρα μας. Είναι δυο κατηγορίες λογοτεχνίας που έχουν περιθώρια ανάπτυξης, ενώ παράλληλα βλέπουμε ότι οι προσπάθειες αυτές στηρίζονται από αρκετούς εκδοτικούς οίκους. Γενικά, πιστεύω πως ο χώρος έχει πολλές δυνατότητες και αυτό το αναγνωρίζουν οι αναγνώστες.

Ερώτηση 2η: Η ανάγνωση διαφόρων ειδών λογοτεχνίας είναι σημαντική και απαραίτητη για έναν συγγραφέα;

Α.Σ.: Υπάρχουν δύο μεγάλες αλήθειες: ο συγγραφέας γράφει, ο αναγνώστης διαβάζει. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί ο συγγραφέας να διαβάσει ή ο αναγνώστης να γράψει. Σίγουρα, το διάβασμα έχει πολλαπλά οφέλη για τον αναγνώστη. Προσωπικά, διαβάζω όσο περισσότερο μπορώ και μου επιτρέπει ο ελεύθερος χρόνος μου, γιατί μου αρέσει. Γενικά, έχω διαβάσει πολλές απόψεις που λένε π.χ. ότι δεν μπορείς να είσαι καλός συγγραφέας αν δεν διαβάζεις χ βιβλία τον χρόνο. Διαφωνώ, και πιστεύω πως ο κάθε συγγραφέας (όπως και ο κάθε άνθρωπος) πρέπει να ακολουθεί την αρχή της απόλαυσης. Να μην κάνει τίποτε καταναγκαστικά, παρά μόνο αυτά που τον ευχαριστούν. Οπότε, σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώ πως εάν δεν ευχαριστεί κάποιον ένα είδος, δεν υπάρχει λόγος να το διαβάσει. Η πνευματική εξέλιξη, νομίζω, δεν είναι αποτέλεσμα της γνώσης των πάντων, αλλά απόρροια την μελέτης αυτών που είναι σημαντικά για εμάς.

Ερώτηση 3η: Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, κατά τη γνώμη σας, που κάνει κάποιον δημιουργό ξεχωριστό και αγαπητό στο αναγνωστικό κοινό;

Α.Σ.: Πιστεύω πως το βασικότερο είναι η τιμιότητά του. Να γράφει αυτό που νιώθει να βγαίνει από τα βάθη της ψυχής του και όχι να γράφει για να είναι αρεστός. Έπειτα, το να σέβεται τον αναγνωστικό χρόνο του κοινού και να προσπαθεί αυτό που δίνει να είναι στη καλύτερη μορφή του.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Αέναη μάχη: Η άνοδος”;

Α.Σ.: Η «Άνοδος» έρχεται να δείξει τη δύναμη της θέλησης καθώς αυτή αναδύεται μέσα από τις στάχτες της πτώσης, ως φοίνικας. Μας διδάσκει την υπομονή, την επιμονή αλλά και κρύβει μια μεγάλη αλήθεια: καμία επιθυμία από μόνη της δεν μπορεί να γίνει πράξη. Θεωρώ πως είναι ένα βιβλίο πολύ διαφορετικό από το πρώτο, παρόλο που το ένα αποτελεί τη νοηματική συνέχεια του άλλου.

Ερώτηση 5η: Η σκηνή της μηλόπιτας αναμφισβήτητα χαράσσεται στο μυαλό των αναγνωστών. Γιατί θελήσατε να ξεκινήσετε την αφήγηση με μία τόσο γλυκιά ανάμνηση και σκηνή;

Α.Σ.: Γιατί ήθελα να δείξω πως ακόμη και τη στιγμή που είμαστε απογοητευμένοι, απελπισμένοι, νευριασμένοι πάντα υπάρχει μια λεπτομέρεια που μπορεί να μας φτιάξει τη διάθεση. Συνήθως, θεωρούμε δεδομένες τις μικρές, καθημερινές απολαύσεις. Πόσο καλύτερη, όμως, θα ήταν η ζωή μας αν εστιάζαμε περισσότερο σε αυτές;

Ερώτηση 6η: Η Κάτια προσπαθεί να ανακαλύψει τι έγινε μετά την επίθεση στο Μπλακ. Πόσο σημαντική είναι η επιμονή και η αναζήτηση της αλήθειας κατά την προσωπική σας άποψη;

Α.Σ.: Είναι το σημαντικότερο στοιχείο. Η επιμονή είναι μια πολύ δυναμική αντίδραση. Η Κάτια, επιπρόσθετα, δεν έχει πολλά να χάσει. Αποφασίζει να ρισκάρει και να φτάσει ως το τέλος. Θα δικαιωθεί. Ή μήπως, όχι;

Ερώτηση 7η: Πολλά νέα ονόματα έχουν προστεθεί στο δεύτερο μέρος της τριλογίας σας. Θα παίξουν όλοι τους κάποιο ζωτικής σημασίας ρόλο στην εξέλιξη του τρίτου βιβλίου σας;

Α.Σ.: Η πτώση έχει ως κεντρικούς ήρωες την Κάτια, τον Άρη και τον Σεθ. Η Άνοδος μας γνωρίζει νέους πρωταγωνιστές. Έχουμε τον Αλέξανδρο (που τον είχαμε γνωρίσει στο πρώτο βιβλίο), τον Αδάμ και τον Πάρη στους Κήπους της Γαλήνης και τον Διαίο στο Κτήμα της Ειρήνης. Όλοι τους εξακολουθούν να έχουν τον κύριο λόγο στο τρίτο βιβλίο, μαζί με ένα νέο πρόσωπο που εμφανίζεται και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Όλοι οι υπόλοιποι ήρωες, έχουν τη δική τους συνδρομή –άλλοι μικρή, άλλοι μεγάλη- είναι όμως όλοι τους απαραίτητοι για τη σύνθεση του τελικού αποτελέσματος, όσο απαραίτητες είναι οι σκιάσεις σε έναν πίνακα ζωγραφικής.

Ερώτηση 8η: Πέρασαν αρκετά χρόνια, κοντά στα 2, μέχρι να βγει το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας σας. Αυτό σας προβλημάτισε μήπως οι αναγνώστες αδιαφορήσουν ή έχουν ξεχάσει το πρώτο μέρος της;

Α.Σ.: Καθόλου. Για να πω την αλήθεια, θεώρησα πως ήταν προτιμότερο να γράψω με ειλικρίνεια ακολουθώντας την έμπνευσή μου, παρά να βιάσω ένα αποτέλεσμα και στο τέλος να έχω κοροϊδέψει πρώτα από όλα τον εαυτό μου. Θέλω να πιστεύω ότι οι αναγνώστες διαβάζοντας την Άνοδο θα το αποκομίσουν αυτό.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Α.Σ.: Μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ. Άλλωστε η Άνοδος είναι αφιερωμένη σε καθέναν/καθεμία από αυτούς. Είστε η κινητήρια δύναμή μου!

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Α.Σ.: Το επόμενο βήμα είναι η ολοκλήρωση της τριλογίας. Η Αέναη Μάχη πρέπει να έχει το τέλος που της αρμόζει. Να είναι «αέναη» ενώ θα έχει τελειώσει και να είναι «μάχη» ενώ τελειώνοντας οφείλει να «λυτρώσει» (με οποιονδήποτε τρόπο) τους ήρωες. Μεγάλη η πρόκληση, ειλικρινά, νιώθω να βαραίνει τις πλάτες μου, αλλά θα προσπαθήσω για το καλύτερο!

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδη η “Αέναη μάχη” σας!!!

Α.Σ.: Και εγώ σε ευχαριστώ, Βασιλική, μέσα από την καρδιά μου! Απήλαυσα κάθε ερώτηση!

Η Άννα Σπανογιώργου γεννήθηκε και µεγάλωσε στον Σοχό Θεσσαλονίκης, όπου ζει σήµερα µε τον σύζυγό της, Κώστα και τα τρία τους παιδιά. Έχει σπουδάσει στο τµήµα Εµπορίας και Διαφήµισης στη Θεσσαλονίκη, µε εξειδίκευση στον τοµέα των πωλήσεων. Η ενασχόλησή της µε τον γραπτό λόγο, την οδήγησε αρχικά στη στιχουργία, µε την οποία εκφράζει αναζητήσεις και ανησυχίες µέσα από το πρίσµα της φαντασίας, κυρίως στην αγγλική γλώσσα. Αργότερα, η ιδέα της συγγραφής εξελίχθηκε ως µία επιπλέον πτυχή της δηµιουργικότητάς της, γεγονός που την οδήγησε στην ολοκλήρωση του πρώτου της µυθιστορήµατος.

(2018) Αέναη μάχη: Άνοδος, Εκδόσεις Πηγή

(2016) Αέναη μάχη: Η πτώση, Εκδόσεις Πηγή

Αέναη Μάχη – Άνοδος

Η Κάτια, μετρώντας τις πληγές της, προσπαθεί να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της και να πορευτεί στο δύσβατο μονοπάτι που ανοίγεται μπροστά της, με προορισμό την αναζήτηση των αγαπημένων της προσώπων. Κάθε βήμα μοιάζει αβέβαιο και ικανό να την οδηγήσει στον πάτο του γκρεμού των αμφιβολιών.

Παράλληλα, σκοτεινοί υπερασπιστές και κουβαλητές φωτός, γνωστά και νέα πρόσωπα προσπαθούν να εκπληρώσουν τους δικούς τους σκοπούς. Αποκαλύψεις, συμμαχίες, συνομωσίες και ερωτήματα έρχονται στο προσκήνιο για να ξεμπλέξουν το κουβάρι των γεγονότων, ενώ ταυτόχρονα υφαίνουν έναν καινούργιο ιστό εξελίξεων.

Ένα είναι βέβαιο… Αυτή η μάχη δεν έχει τελειώσει ακόμη.

«…Και τώρα;

Τι θα κάνεις, Κάτια;

Πόνεσες, πάλεψες, έπεσες.

Μπορείς να μείνεις κάτω

ή να βρεις τον δρόμο για την Άνοδο…»

«Ταξιδεύοντας συντροφιά με την Κάτια και βλέποντάς τη να ακολουθεί επιτέλους ανοδική πορεία, κατάλαβα ότι η Άννα Σπανογιώργου έχει εμβαθύνει στις έννοιες του Καλού και του Κακού. Ήταν στιγμές που πίστεψα ότι με κάποιον τρόπο κατάφερε να γίνει ο σιωπηλός παρατηρητής αυτής της Αέναης Μάχης. Το αποτέλεσμα της αναμέτρησης είναι ακόμη αβέβαιο, σίγουρα, όμως, οι αναγνώστες βγαίνουν νικητές».

Γιώργος Δάμτσιος-συγγραφέας

Αέναη μάχη: Η πτώση

Μια μάχη αέναη εξελίσσεται γύρω μας, καθώς τρέχουμε να προλάβουμε την καθημερινότητα. Το πεπρωμένο μας, γραμμένο στο γενετικό μας κώδικα, μας κληροδοτεί με χαρίσματα και δυνάμεις που ανακαλύπτουμε την κατάλληλη στιγμή, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας πιο δυνατοί και να φτάσουμε στο επιθυμητό επίπεδο. Το βιβλίο «Η Πτώση» αφηγείται την πορεία της Κάτιας, μιας νεαρής κοπέλας που ζει μέσα στη ρουτίνα. Μια μέρα όλη της η ζωή αλλάζει, καθώς βιώνει καταστάσεις που αρχικά δεν καταλαβαίνει. Παρασυρόμενη από την αγάπη που νιώθει για τον Άρη και έχοντάς του τυφλή εμπιστοσύνη, οδηγείται μέσα από μια σειρά καταιγιστικών, συναρπαστικών και απρόβλεπτων γεγονότων στον προορισμό που της έχει ορίσει η μοίρα. Ή μήπως όχι; 

 

 

Κριτική Βιβλίου “Ο Σιγανός... ένα σκιάχτρο με ψυχή!” της Ελένης Μπετεινάκη

Ο Σιγανός είναι ένα σκιάχτρο που ζει στο περιβόλι του κυρ – Γιάννη. Είναι λιγομίλητος και μοναδική του παρέα είναι ένα σπουργίτι, ο Ανέστης. Από τον Ανέστη θα ακούσει για το κόσμο και τα πράγματα που υπάρχουν. Κάθε βράδυ διαβάζει ποίηση από ένα βιβλίο Ανθολόγιο που ξέχασε σε έναν φράχτη του περιβολιού ο γιος του κυρ – Γιάννη, ο Αλέξανδρος. Αυτά τα δύο είναι οι μόνες συντροφιές του σκιάχτρου και ο κυρ – Ήλιος και ο κυρ – Φέγγαρος.
Ακούγοντας όσα του εξιστορεί ο Ανέστης αποφασίζει να εγκαταλείψει το περιβόλι και να φύγει μακριά. Θέλει να εξερευνήσει τον κόσμο, να γνωρίσει πράγματα και να συναντήσει τη θάλασσα. Άλλωστε, δεν έχει κάτι να τον κρατάει σε αυτόν τον τόπο. Κανείς δεν του μιλάει. Αντιθέτως, τον κοροϊδεύουν συνεχώς.
Αυτή του η φυγή προκαλεί αναστάτωση στα λαχανικά, τα φρούτα και τους καρπούς. Όλοι πλέον κινδυνεύουν από τα κακόβουλα κοράκια και τα ποντίκια. Στην αρχή, κατηγορούν το σκιάχτρο για αυτό αλλά σκεπτόμενοι πιο συνειδητά διαπιστώνουν ότι η φυγή του οφείλεται σε αυτούς. Και κάπου εκεί αρχίζουν και καταλαβαίνουν πόσο πολύτιμος του ήταν ο Σιγανός.
Θα γνωρίσει ο Σιγανός τον κόσμο; Θα δει τη θάλασσα; Θα καταφέρει το περιβόλι να καταλάβει το λάθος του; Θα αναγνωρίσουν τις ευθύνες τους οι καρποί, τα λαχανικά και τα φρούτα; Η περήφανη Κολοκυθιά θα μετριάσει τον θυμό της; Θα καταφέρουν να φέρουν πίσω τον Σιγανό; Πού θα τον βρουν και πώς θα έρθουν σε επαφή μαζί του;
Η ιστορία του Σιγανού θα συγκινήσει ακόμα και τον πιο σκληρό αναγνώστη. Πρόκειται για ένα παραμύθι που μας μαθαίνει τις έννοιες του «ευχαριστώ» και της «συγγνώμης». Επίσης, μας μιλάει για τη φιλία, την αλληλεγγύη, την κατανόηση, την αποδοχή, την εκτίμηση, τη μοναξιά και τα ανεξάντλητα όνειρα που πρέπει να κάνουμε προκειμένου να αποκτήσουμε όσα μας λείπουν από τη ζωή μας και θα μας βοηθήσουν να παλέψουμε και να αντέξουμε τις κακοτοπιές και τα δυσάρεστα γεγονότα.
Γιατί δε λέμε αυτές τις λέξεις, και αφήνουμε τον εγωισμό μας να μας κυριέψει; Μία συγγνώμη και ένα ευχαριστώ δίνουν δύναμη όχι μόνο σε αυτούς που τις ακούνε αλλά και σε αυτούς που τις λένε. Η ταπεινοφροσύνη είναι η αρετή που μας βοηθάει να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι και συνάνθρωποι.
Η εικονογράφηση δια χειρός Αιμιλίας Κονταίου προκαλεί θαυμασμό και τα χρώματα της παλέτας της ζωντανεύουν τις εικόνες και μας μεταφέρουν στην ιστορία του βιβλίου. Οι εικόνες απορρέουν από το κείμενο και παίρνουν λεκτική μορφή και οι λέξεις ταξιδεύουν μέσω των εικόνων.
Πανέμορφες όλες οι έννοιες που θέλει να περάσει η συγγραφέας με τόσο απλό, κατανοητό και λιτό τρόπο και χωρίς να χρησιμοποιεί φανφάρες και υπερφίαλες καταστάσεις.
Το παραμύθι αποτελεί ένα ταξίδι στον κόσμο των ευγενικών συμπεριφορών που μόνο ευτυχία, μόνοιασμα και χαρά μπορεί να αποφέρει στους αποδέκτες του και στους διαβιβαστές του.





Βασιλική Διαμάντη 
 

Κριτική Βιβλίου “Ο Νικόλας στο θρανίο” της Μυρσίνης Βιγγοπούλου

Η μετάβαση από τα Νήπια στο Δημοτικό φαντάζει δύσκολη για τον Νικόλα. Μέσα σε όλο του το άγχος –νέα αίθουσα, νέα δασκάλα και νέοι συμμαθητές– έχει και τη Μαρία, τη μεγαλύτερή του αδερφή που το παίζει παντογνώστρια.

Η Μαρία θέλει να γίνει δασκάλα όταν μεγαλώσει. Αλλά πώς θα γίνει αυτό αν δεν έχει υπομονή με τον αδερφό της; Η μητέρα της προσπαθεί να της εξηγήσει ότι δεν μπορούν όλα τα παιδιά να καταλάβουν τα πάντα τόσο γρήγορα όσο άλλα. Και ενώ κάνει προσπάθειες να βοηθήσει τον αδερφό της πάλι μαλώνει μαζί του.

Ο Νικόλας προτιμά τον πατέρα του. Του αρέσει να περνάει χρόνο μαζί του και τον βοηθάει περισσότερο στα μαθήματα. Δεν μπορεί να κατανοήσει τους νόμους της Γραμματικής και τους κανόνες της Αριθμητικής και αυτό τον στεναχωρεί τόσο πολύ που δε θέλει να πάει σχολείο.
Το καλοκαιρινό τους ταξίδι θα είναι στην Πάρο. Εκεί, τα δύο αδέρφια θα γνωρίσουν κάτι που δεν ήξεραν. Μία Οσία, άγνωστη σε πολλούς. Την Οσία Γραμματική. Αυτή η γνώση θα δώσει τη δυνατότητα στη Μαρία να βρει τον τρόπο να βοηθήσει τον αδερφό της. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος;

Πρόκειται για ένα παιδικό βιβλίο που δίνει διέξοδο στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες να κατανοήσουν καλύτερα τη Γραμματική και την Αριθμητική. Επιπρόσθετα, είναι ένας οδηγός σωστής αντιμετώπισης και δράσης για τα άτομα που αντιμετωπίζουν οποιαδήποτε δυσκολία.
Εντός του βιβλίου θα βρείτε ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα για το σχολείο και τις εξωσχολικές δραστηριότητες που πιθανόν έχει το κάθε παιδί. Επίσης, στο τέλος του αναγνώσματος υπάρχουν τραγουδάκια και δραστηριότητες που μπορούν να απασχολήσουν τα παιδιά και να τα προσφέρουν τη δυνατότητα να κατανοήσουν απόλυτα κάθε πιθανή γλωσσική ή αριθμητική απορία που μπορεί να τους γεννηθεί.
Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες αλλά γενικότερα αποτελεί, ίσως, τον μοναδικό οδηγό για τους μαθητές της Πρώτης Δημοτικού που πλέον καλούνται να κολυμπήσουν σε πιο βαθιά νερά και να κατανοήσουν πλήρως τη Γραμματική, την ελληνική γλώσσα και τους κανόνες της!

Η εικονογράφηση αποτελεί συλλογική προσπάθεια των εικονογράφων, Αγγελική Δελεχά και Τέτη Σώλου, αποδεικνύοντάς μας ότι μόνο όταν υπάρχει σεβασμός και αγάπη μπορεί να δημιουργηθεί μία “συνεταιρική” επιτυχία! Συγχαρητήρια αξίζουν και στις δύο για όλη αυτή την προσπάθεια και για το άρτιο αυτό αποτέλεσμα!
Αναμφισβήτητα, κάθε αναγνώστης που θα κρατήσει αυτό το βιβλίο στα χέρια του θα ενθουσιαστεί τόσο από την αρμονική χρωματικά παλέτα που χρησιμοποιούν οι δύο εικονογράφοι όσο και από το ζεστό, απλό και κατανοητό λόγο της συγγραφέως, Μυρσίνη Βιγγοπούλου! “Ο Νικόλας στο θρανίο” είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί από όλους, μικρούς και μεγάλους. Για την κάθε ηλικιακή ομάδα λειτουργεί διαφορετικά. Για τους μικρούς αποτελεί έναν οδηγό κατανόησης του προβλήματος και για τους μεγάλους έναν απαραίτητο οδηγό κατεύθυνσης πώς να βοηθήσουν ένα παιδί που αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο πρόβλημα!





Βασιλική Διαμάντη 
 

Κριτική Βιβλίου “Η Ταγαρού” της Άννας Ιακώβου

Η Ταγαρού κατά τα μεταπολεμικά χρόνια εκτελούσε το δρομολόγιο Βλαχοκερασιά – Τρίπολη σε καθημερινή βάση. Αυτό το μικρό φορτολεωφορείο μετέφερε τα ταγάρια των μανάδων, οι οποίες έβαζαν μέσα το φαγητό της ημέρας για τα παιδιά τους που αναγκάζονταν να μεταβούν στην Τρίπολη για να τελειώσουν το σχολείο, καθώς στο χωριό δεν υπήρχε Γυμνάσιο.

Ο Κωστής δεν ήθελε να αποχωριστεί τη μητέρα του για να πάει στο Γυμνάσιο. Φοβόταν ότι δε θα του άρεσε καθώς θα έχανε το άρωμα του χωριού και της μητέρας του. Δεν ήθελε να φύγει μακριά της. Με το πολλά έφυγε για την Τρίπολη αλλά δεν περνούσε καλά. Όχι γιατί δεν ήταν καλό το περιβάλλον εκεί αλλά γιατί του έλειπε η μητέρα του.

Πότε θα έβλεπε πάλι το πρόσωπό της; Θα περνούσε γρήγορα ο καιρός; Θα τα κατάφερνε μόνος του εκεί χωρίς κάποιον δικό του δίπλα του; Η Παναγία θα τον αγκάλιαζε τις μέρες χωρίς τον πιο σημαντικό άνθρωπο δίπλα του;

Αυτά και άλλα πολλά τριβέλιζαν το μυαλό του Κωστή. Οι φόβοι ήταν μεγάλοι αλλά κάθε μέρα που περνούσε μπροστά από το σχολείο του η Ταγαρού αισθανόταν μια ευφορία. Ήξερε ότι στο πρακτορείο τον περίμενε το ταγάρι που είχε ετοιμάσει η μητέρα του με φαγητό και καθαρά ρούχα και ίσως και μία γλυκιά έκπληξη.

Η ιστορία μας ταξιδεύει πολλά χρόνια πίσω, χρόνια που μόνο οι παππούδες μας θυμούνται και ίσως κάποιοι από τους γονείς μας. Χρόνια όπου η μάθηση ήταν σημαντική για τον άνθρωπο. Χρόνια που οι γονείς θεωρούσαν απαραίτητη τη γνώση και την παιδεία για τα παιδιά τους. Χρόνια που οι γονείς κάνανε τεράστια υπομονή και ξόδευαν πολλά χρήματα για να δουν τα παιδιά τους να γίνονται σωστοί άνθρωποι, με σπουδές και περγαμηνές.

Εκεί, ακριβώς, μας μεταφέρει και η συγγραφέας Άννα Ιακώβου με λόγο μεστό και γνώσεις για τους νέους που αγνοούν όσα πέρασαν οι παλιότεροι για να απολαύσουν αυτά που τόσο εύκολα και αυτονόητα θεωρούμε εμείς. Μόνο που τότε δεν ήταν ούτε αυτονόητα, ούτε εύκολα. Ήθελε αγάπη, μεράκι, προσπάθεια, υπομονή, επιμονή και θέληση.

Εντός του βιβλίου θα βρείτε μία αφίσα, η οποία έχει φιγούρες των παιδιών και μία Ταγαρού που μπορεί εύκολα να συναρμολογηθεί και να ακολουθήσουν τα παιδιά μία διαδραστική δραστηριότητα.

Η εικονογράφηση ανήκει στην Εύα Καραντινού και για ακόμα μία φορά μας εκπλήσσει με την τόσο λεπτομερή δουλειά της και την αγάπη που επιδεικνύει σε αυτό που κάνει. Τα ταγάρια ζωντανεύουν στις εικόνες και νοερά κάθε αναγνώστη μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να πιάνει στα χέρια του αυτό το ιδιαίτερο στολίδι της παράδοσής μας. Κάθε αναπαράσταση είναι ακριβής και μας αποδεικνύει ότι όταν κάποιος έχει ταλέντο μπορεί να αποδώσει με μοναδικό τρόπο τις εικόνες του!

Αξίζει, λοιπόν, να δώσουμε στα παιδιά μας βιβλία που μας ταξιδεύουν στον χρόνο και στην παράδοσή μας. Μα ακόμα περισσότερο που μας διδάσκουν και μας γνωρίζουν πράγματα και γεγονότα που αγνοούμε για το παρελθόν του τόπου μας. 

 

 

 

 

 

Βασιλική Διαμάντη 

 

Κριτική Βιβλίου “Το ταξίδι της απορίας” της Σωτηρίας Κυρμανίδου

Τι είναι ψύχωση; Ευθύνονται τα παιδιά για αυτή την πάθηση; Τι σημαίνει ψυχική υγεία; Πόσο σημαντική είναι η ψυχική υγεία για τον άνθρωπο; Ποιος θα καταφέρει να δώσεις τις εξηγήσεις που ζητάει το σκιουράκι μας;

Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα τριβελίζουν το μυαλό του μικρού μας σκίουρου. Η κατάσταση της μητέρα του δεν είναι καλή και προσπαθεί να πάρει απαντήσεις. Τη βλέπει συνεχώς να εγκαταλείπει τον εαυτό της και δεν μπορεί να κατανοήσει τον λόγο. Ξέρει ότι όλοι την αγαπάνε και αυτό του δημιουργεί πολλές απορίες, απορίες που θέλει να λύσει για να μπορέσει να αναπνεύσει. Όλη αυτή η κατάσταση τον έχει οδηγήσει στην αποξένωση από τις παρέες του και τους φίλους του, των οποίων η συμπεριφορά τον πληγώνει κατ' εξακολούθησιν.

Ώσπου κάποια στιγμή οι απαντήσεις θα του δοθούν από τους ειδικούς για τα θέματα ψυχικής υγείας. Δεν αργεί, λοιπόν, το σκιουράκι να βάλει τις σκέψεις του σε μία σειρά και να καταλάβει τι ακριβώς έχει η μητέρα του και πώς μπορεί να βελτιωθεί η ζωή τους και η κατάσταση της αγαπημένης του μητέρας.

Μέσα από την ιδιαίτερη και στοργική πένα της Σωτηρίας Κυρμανίδου μία ιστορία γεμάτη αγάπη, γνώσεις και κατανόηση ξεδιπλώνεται. Το συγκεκριμένο παιδικό βιβλίο δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά αλλά και σε γονείς και εκπαιδευτικούς που ψάχνουν τρόπους να μιλήσουν για τέτοια θέματα στα παιδιά τους. Όμως το πιο σημαντικό είναι η συζήτηση και οι ερωτήσεις που πρέπει να θέτουμε προς τους ειδικούς του εκάστοτε προβλήματος/θέματος προκειμένου όχι μόνο να ζητήσουμε την βοήθειά τους πάνω σε αυτό αλλά και να μας εξηγήσουν τι σημαίνει, γιατί συμβαίνει και πώς πρέπει να αντιμετωπίσουμε την κάθε νέα και καινούργια κατάσταση που μας βγάζει από την καθημερινότητα και μας γεννά προβληματισμούς και απορίες!

 

 

 

 

 

Βασιλική Διαμάντη 

 

Συζητώντας με την Αιμηλία Μπέλμπα

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Α.Μ.: Ο Ουμπέρτο Έκο.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Α.Μ.: Ο Τρελαντώνης της Πηνελόπης Δέλτα.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Α.Μ.: Η αλήθεια είναι, πως τα πράγματα στη ζωή μου δεν πήγαιναν πολύ καλά την περίοδο, που ξεκίνησα να γράφω. Η ιδέα μέσα στο μυαλό μου υπήρχε καιρό, όποτε όταν έτυχε κιόλας να βρεθώ σε μια δουλειά, που δεν μου άρεσε, όλο αυτό ήταν σαν μια βόμβα, που έσκασε. Νομίζω είχα δυο επιλογές ή θα έγραφα ή θα τρελαινόμουν.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Οι βρικόλακες της Λίλιθ”;

Α.Μ.: Για εμένα είναι ένα καθαρά ψυχολογικό βιβλίο.

Ερώτηση 5η: Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα να γράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο;

Α.Μ.: Εξ αρχής είχα πει, ότι αν έγραφα ποτέ θα ήταν κάτι, που να έχει να κάνει με βρικόλακες, γιατί με ενθουσίαζαν. Ο αθάνατος και παντοδύναμος βρικόλακας, που καίγεται στον ήλιο, είναι ένα τόσο ενδιαφέρον πλάσμα, αν σκεφτείς, ότι ενσαρκώνει την απόλυτη δύναμη, αλλά και την απόλυτη αδυναμία.

Ερώτηση 6η: Αν θα έπρεπε να διαλέξετε τη ζωή ενός εκ των ηρώων του βιβλίου σας να ζήσετε, ποιος/α θα ήταν και γιατί;

Α.Μ.: Θα διάλεγα τη ζωή του Τόμι. Είχε αρκετά προνόμια, είχε γεννηθεί σε μια αριστοκρατική οικογένεια και είχε και ο ίδιος πολλά χαρίσματα από μόνος του. Βέβαια, είχε και πολύ πάθος, κάτι που τον οδηγούσε σε λάθη πολλές φορές, αλλά πιστεύω, πως συνολικά έχει ζήσει μια συναρπαστική ζωή.

Ερώτηση 7η: Η ιστορία σας ξεδιπλώνεται μέσα στο σκοτάδι. Εκεί, βλέπουμε την κεντρική ηρωίδα να κάνει ένα ταξίδι εσωτερικής αναζήτησης, ανασκόπησης και ενδυνάμωσης. Πόσο εύκολο ή δύσκολο πιστεύετε ότι είναι να τα καταφέρει ένας άνθρωπος σε αυτό του το ταξίδι;

Α.Μ.: Είναι πολύ δύσκολο, γιατί μερικές φορές οι συνθήκες δεν σε βοηθούν καθόλου και δεν είμαστε όλοι το ίδιο δυνατές προσωπικότητες.

Ερώτηση 8η: Έρωτας και αγάπη. Η μοίρα υποτάσσει και προσδιορίζει τα συναισθήματα ή όχι; Ποια είναι η άποψή σας;

Α.Μ.: Όχι, δεν έχει να κάνει με τη μοίρα, κατά την γνώμη μου πάντα. Πιστεύω, είναι ανάλογα τι προτεραιότητες έχεις και όπως είπα πιο πριν πόσο δυνατή προσωπικότητα είσαι.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Α.Μ.: Ευχαριστώ, που διαβάσατε το βιβλίο μου! J

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Α.Μ.: Έχω γράψει και ένα δεύτερο βιβλίο, που εξελίσσεται περίπου ένα χρόνο μετά το τέλος του πρώτου, αλλά μπορεί να διαβαστεί και από κάποιον, που δεν έχει διαβάσει το πρώτο βιβλίο. Βέβαια, η τύχη του είναι άγνωστη ακόμα.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

Η Αιμηλία Μπέλμπα αντίκρισε για πρώτη φορά αυτόν τον γκρίζο κόσμο στις 12 Νοεμβρίου του 1991 στην Αθήνα. Συγκεκριμένα το μεσημέρι, γιατί ποτέ δεν ήταν πρωινός τύπος. Τελειώνοντας το Λύκειο, Πέρασε στο τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όμως, οι φιλοσοφικές της αναζητήσεις την οδήγησαν στο να αποφασίσει, πως θα ασχολιόταν με κάποιο τρόπο με το γράψιμο και έτσι, πήγε σε μια Σχολή Δημοσιογραφίας (την οποία ναι, αυτή την φορά τέλειωσε). Στη συνέχεια, για τρία χρόνια ασχολήθηκε με το κομμάτι των διεθνών στο ποδόσφαιρο στο αθλητικό site «Sentra Goal». Ακολούθησαν κάποια projects ως κειμενογράφος, μέχρι, που αποφάσισε, ότι το επόμενο της θύμα θα ήταν η λογοτεχνία.

(2018) Οι βρικόλακες της Λίλιθ, Σιδέρη Μιχάλη

Οι βρικόλακες της Λίλιθ

Πριν από την Εύα, υπήρχε η Λίλιθ. Όμως, λίγοι ξέρουν το όνομα της και ακόμα λιγότεροι την ιστορία της. Η Λίλιθ, η πρώτη γυναίκα που έφτιαξε ο Θεός, περιπλανιόταν για χιλιετίες ως βρικόλακας στην Γη. Μεθυσμένη από την δύναμη, προσπάθησε, να ανοίξει τις πύλες του Παραδείσου και της Κόλασης. Το σχέδιο της αποτυγχάνει και η Λίλιθ αυτοκτονεί, αλλά δεν εξαφανίζεται. 150 χρόνια μετά επιστρέφει, ως θνητή, για να γίνει ξανά Αθάνατη. Για να το πετύχει αυτό, η Λίλιθ,θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό, ενώ μια τεράστια απειλή εμφανίζεται για τους βρικόλακες και τους θνητούς.

Σε αυτό το βιβλίο, η συγγραφέας γράφει για ένα ταξίδι εσωτερικής αλλαγής και ενδυνάμωσης, μέσα από την συμφιλίωση με τις σκοτεινές πλευρές σου.