Κριτική Βιβλίου “Δύο σταγόνες νερού σε απίθανες περιπέτειες” των Πηνελόπης Μωραΐτου & Μαρίας Μωραΐτου

Η Στραφταλίστα και ο Χαλαζάκης είναι δύο παιχνιδιάρικες σταγόνες νερού. Οι συγγενείς τους τούς κάνουν δώρα χρήσιμα για αυτά αλλά τα πιο σημαντικά από όλα θα τους τα προσφέρει ο θείος τους Υδρογόνο-δύο-Οξυγόνο.

Ο θείος τους θα τους μιλήσει για το νερό, για τη σπουδαιότητά του και για τα σημαντικότερα γεγονότα που έχουν συμβεί με το νερό από τη γέννηση του κόσμου μέχρι και σήμερα. Και κάπως έτσι ξεκινά ένα ταξίδι γνώσεων και εμπειριών για τους μικρούς μας αυτούς ήρωες της ιστορίας.

Όλα αυτά όμως γίνονται από την αφήγηση της γιαγιάς Ευθαλίας, η οποία διηγείται στα εγγόνια της, Άγγελο και Ελπίδα, ένα ταξίδι στον χρόνο, τα ήθη και έθιμα και τις παραδόσεις του τόπου της.

Πρόκειται για ένα βιβλίο με σπονδυλωτό γνωστικό πεδίο. Από τη μία εμπεριέχονται εκφράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά με βάση το νερό, οι οποίες περιλαμβάνονται μέσα στο κείμενο με πιο έντονη, χρωματικά, γραφή. Ενδεικτικά, μερικές από αυτές είναι οι ακόλουθες: «δροσερή σαν το γάργαρο νεράκι», «έβαλε νερό στο κρασί του», «τον έλουσε κρύος ιδρώτας», «δε σε ξεπλένει τίποτα» κ.α.

Από την άλλη μας γνωρίζει τη σπουδαιότητά του μέσα στον Χριστιανισμό, δια στόματος του θείου Υδρογόνο-δύο-Οξυγόνο, ξεκινώντας από τη δημιουργία του κόσμου μέχρι τα θαύματα του Χριστού και από εκεί μας μεταφέρει στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας και στον Μεγάλο Αγιασμό των Υδάτων τα Θεοφάνια.

Μέσα από πληροφορίες με ασκήσεις κάθε λογής, ιστορίες, γνώσεις και τραγούδια παρέχεται η δυνατότητα στους μικρούς μας αναγνώστες να διαβάσουν μία πρωτότυπη ιστορία, να γνωρίσουν διάφορα γνωστικά πεδία που τους είναι άγνωστα, να διδαχθούν χωρίς να υπάρχει ο αυστηρός διδακτισμός και να περάσουν ευχάριστα και δημιουργικά μέσα από την ιστορία και τα παιχνίδια που περιλαμβάνονται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, τα οποία έχουν ως σκοπό και στόχο να ξεκουράσουν τα παιδιά από τις πολλές πληροφορίες που υπάρχουν σε κάθε σελίδα.

Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί το πρώτο από μια σειρά βιβλίων με τον τίτλο “Ιστορίες με τη Γιαγιά Παράδοση” και μας δείχνει ότι πρόκειται για μία καλαίσθητη σειρά που ήρθε για να κερδίσει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Η εικονογράφηση, η οποία ανήκει στη Νίκη Λεωνίδου, γεμίζει το μάτι όλων και δίνει ένα συν στο κείμενο μέσα από τη χρωματική παλέτα που χρησιμοποιεί, όπου διαφαίνεται η αγάπη και η τρυφερότητα της δημιουργού τόσο για τη δουλειά της όσο και για τα παιδιά.

Όπως μας γνωστοποιείται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου είναι ένα πολύτιμο εκπαιδευτικό εργαλείο για δασκάλους, γονείς, παιδαγωγούς και κατηχητές. Συμπληρώνοντας θα αναφέρω ότι είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορούν να κάνουν οι μεγάλοι εκτός από τα παιδιά τους και σε βαφτιστήρια, παιδιά φίλων σε γιορτή ή γενέθλια ακόμα και σε βιβλιοθήκες ή/και ένα δώρο για βάφτιση στους μικρούς φίλους μας!





Βασιλική Διαμάντη 
 

Κριτική Βιβλίου "Η Αλεπού μοδίστρα” της Χριστίνας Ντούμα

Όλοι γνωρίζουμε την πονηράδα της αλεπούς. Αυτή τη φορά, προσπαθεί με δόλο να πουλήσει τα ρούχα που δημιουργεί στα ζώα του δάσους σε υπέρογκες τιμές. Έτσι, δεν αργεί να θέσει σε εφαρμογή το δαιμόνιο σχέδιό της, το οποίο στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Ο έξυπνος τρόπος της είναι να παινέψει την ομορφιά διαφορετικής πελάτισσας. Αυτό οδηγεί τα ζώα του δάσους να αγοράζουν δημιουργίες της που είναι φτιαγμένες από γούνες, φτερώματα και δέματα άλλων ζώων.

Όλα τα ζώα του δάσους θα εξοργιστούν όταν το σχέδιο της αλεπούς θα αποκαλυφθεί. Θα πάρει το μάθημά της η αλεπού ή όχι; Θα καταλάβουν τα ζώα ότι το καθένα είναι διαφορετικό και όμορφο; Θα βρεθεί η λύση στο πρόβλημα; Πώς θα τιμωρηθεί η αλεπού για την εξαπάτησή της;

Διαβάζοντας τη συγκεκριμένη ιστορία κανείς μπορεί να αποκομίσει πολλά μηνύματα που ξεπροβάλλουν. Βλέπουμε την εύκολη εξαπάτηση, την κατανόηση του λάθους, τη μετάνοια και τη συγγνώμη της αλεπούς, τη ματαιοδοξία των άλλων ζώων για την εξωτερική ομορφιά, τη ζήλια και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση αυτών και τον αυτοσκοπό τους για να γίνουν οι πιο ωραίοι και σημαντικοί. Τέλος, απορρέει το πιο σημαντικό μήνυμα, αυτό της συγχώρεσης. Όλα αυτά μας οδηγούν στο να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και στην απόλυτη ενσυναίσθηση που χρειάζεται να έχουμε όλοι μας αν θέλουμε να κάνουμε βήματα μπροστά!

Η συγγραφέας του συγκεκριμένου αναγνώσματος, η Χριστίνα Ντούμα, μέσα από την ιστορία της πλάθει έναν κόσμο αληθινό και πώς θα μπορούσε αυτός να γίνει πιο ουσιαστικός και ανθρώπινος. Διαβάζοντας όλο το βιβλίο καταλαβαίνουμε και κάτι ακόμα πιο βαθύ και σημαντικό, τον λόγο για τον οποίο γράφτηκε αυτή η ιστορία και τι κρύβεται από πίσω. Η Χριστίνα Ντούμα είναι η μητέρα ενός 25χρονου νέου, του Θοδωρή, ο οποίος πάσχει από τη νόσο Batten και είναι φοιτητής στο τρίτο έτος του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μπαίνοντας ακόμα πιο βαθιά στη ζωή του μαθαίνουμε ότι είναι το μοναδικό παιδί, παγκοσμίως, με τη συγκεκριμένη νόσο που καταφέρνει να παρακολουθήσει μαθήματα στο Πανεπιστήμιο, καθώς έχει ξεπεράσει το προσδόκιμο όριο ζωής, που είναι κάτω των 20 ετών. Αν θέλετε να γνωρίσετε περισσότερα πράγματα για τον Θοδωρή μπορείτε να επισκεφτείτε κάποιο από τα παρακάτω links:

http://www.theodoresmiracle.org/

http://www.facebook.com/theodoresmiracle

https://www.facebook.com/christina.bouraimi

https://www.youtube.com/channel/UCHdj2jZw-QBRActJwF5dx_g

Τέλος, θεωρώ χρέος μου να αναφέρω, όπως αναγράφεται άλλωστε και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου ότι με την αγορά του ο καθένας μας στηρίζει την προσπάθεια θεραπείας του Θοδωρή αφού με κάθε αγορά του 2€ δίνονται για τον σκοπό αυτό. Οι εκδόσεις Ελληνοεκδοτική είναι γνωστές για την προσπάθειά τους να βοηθήσουν όσο μπορούν κάποιον που έχει ανάγκη. Μην ξεχνάμε ότι έχουν κυκλοφορήσει πολλά βιβλία τους που υποστηρίζουν Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς και Οργανώσεις που έχουν ως στόχο την παροχή βοήθειας κάποιων κοινωνικών ομάδων ή/και προσώπων.

Αγοράζοντας, λοιπόν, αυτό το βιβλίο βοηθάμε έναν συνάνθρωπό μας που έχει ανάγκη για να καταφέρει να κερδίσει τη μάχη του και να αγωνιστεί με ψηλά το κεφάλι αλλά δεν είναι και ο μοναδικός λόγος για να προβούμε σε μία τέτοια πράξη. Ο δεύτερος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικός είναι τα μηνύματα που απορρέουν και οδηγούν τους μικρούς μας αναγνώστες στο να γίνουν μελλοντικά άνθρωποι με αρχές, ενσυναίσθηση και γεμάτοι αγάπη!





Βασιλική Διαμάντη 
 

Κριτική Βιβλίου “Τα Χριστούγεννα του Σποτ” του Eric Hill

Ο μικρός Σποτ είναι ένας γλυκός σκύλος, ο οποίος γιορτάζει τα Χριστούγεννα. Είναι αρκετά σκανδαλιάρης αλλά με έντονη παιχνιδιάρικη διάθεση. Του φαίνονται όλα τόσο περίεργα και θέλει να τα γνωρίσει και να τα επεξεργαστεί.

Ο ίδιος ανυπομονεί τόσο πολύ να έρθουν και να βρει τα δώρα του Άη Βασίλη με αποτέλεσμα να κάνει πολλές ζημιές.

Το βιβλίο εμπεριέχει πολλές εκπλήξεις, εκμάθηση δραστηριοτήτων και γνωριμία με τα έθιμα των Χριστουγέννων όπως είναι τα κάλαντα. Πολύ δημιουργικό κομμάτι είναι η εμπειρία του τυλίγματος των δώρων που θα μπουν κάτω από το δέντρο όπως και η εύρεση του κατάλληλου δέντρου, η τοποθέτησή του και ο στολισμός του με λαμπιόνια και κάθε λογής στολίδια.

Φυσικά, δεν λείπει και το έθιμο των παιδιών να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι παρέες και να τραγουδάνε τα κάλαντα.

Τέλος, βλέπουμε τη χαρά του μικρού Σποτ όταν την επόμενη μέρα θα βρεθεί μπροστά σε μία έκπληξη όταν θα δει το δώρο που του άφησε το βράδυ ο Άγιος Βασίλης. Το ποιο θα είναι αυτό θα το μάθετε όταν διαβάσετε το συγκεκριμένο βιβλίο και ανοίξετε όλα τα παράθυρα που υπάρχουν στις σελίδες του, τα οποία κρύβουν πολλές εκπλήξεις και γέλιο!

Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό βιβλίο που γράφτηκε με πολλή φαντασία και αγάπη από τον δημιουργό του και η εικονογράφηση έρχεται να δέσει με το κείμενο και να προσφέρει χαρά στους μικρούς μας αναγνώστες!

 

 

 

 

 

Βασιλική Διαμάντη 

 

Κριτική Βιβλίου “Δράκος στο χιόνι” της Καίτης Οικονόμου

Ο Χρήστος θα μεγαλώσει σε ένα οικογενειακό πλαίσιο αρκετά φτωχικό. Οι ηθικές αρχές εκείνης της εποχής είναι σκληρές και αδυσώπητες. Όλοι στο σχολείο τον χλευάζουν και του ασκούν bullying. Πίσω από το σκληρό πρόσωπο των παιδιών κρύβεται το σιγομουρμουρητό των γονιών τους και η υποκριτική στάση τους πάνω στην ηθική που οι ίδιοι ορίζουν. Η μητέρα του θα πεθάνει σε μία πολύ τρυφερή ηλικία για εκείνον. Μόνος του θα αναζητήσει την τροφή του καθώς η δήλωση αγνώστου πατρός θα τον στιγματίσει και θα τον κυνηγάει κατά τη διάρκεια της διαμονής του στο Πάπιγκο και στα Ιωάννινα. Ο πατέρας του σκληρός μπροστά τους κουκουλώνει το κοινό μυστικό της πόλης. Αλλά ο εγωισμός του είναι δυνατότερος και ας πονάει μέσα του βλέποντας αυτή την κατάσταση. Η δική του ηθική για τη νόμιμη οικογένεια τον οδηγεί σε λάθος αποφάσεις.

Η είσοδος του Χρήστου στο πανεπιστήμιο θα τον λυτρώσει από το άλλοτε σκληρό και αιχμηρό μάτι των συμπολιτών του και άλλοτε από τη συμπόνια που δεν αντέχει. Με νύχια και με δόντια θα καταξιωθεί στο επάγγελμά του και θα γίνει ένας από τους καλύτερους δημοσιογράφους της ελληνικής τηλεόρασης.

Η Δήμητρα είναι γόνος πλούσιας οικογένειας. Κάθε επιθυμία της διαταγή για όλους μα πρωτίστως για τον πατέρα της. Ο χαμός της μητέρας του θα έχει μία αλληλουχία γεγονότων στη ζωή της. Ο πατέρας της θα γίνει απόμακρος γιατί κάθε κύτταρο πάνω της τού θυμίζουν τη χαμένη του αγάπη. Η ίδια θα μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον όπου τίποτα δε θα της λείπει εκτός από ένα πράγμα, η πατρική φιγούρα και αγάπη. Βάλσαμο σε όλο αυτό θα είναι οι στιγμές πριν τον θάνατο της μητέρας της και κυρίως οι θύμησες από την εκδρομή στο Πάπιγκο και στις λίμνες – πισίνες, όπως χαρακτηριστικά αποκαλούνται και μία Δρακολίμνη με έναν μύθο που αναστατώνει το μυαλό του μικρού, τότε, κοριτσιού με όνειρα πλασμένα από φαντασία. Εκεί, όπου ο πατέρας της ήταν ευτυχισμένος.

Πώς θα συναντηθούν αυτοί οι δύο άνθρωποι; Θα καταφέρουν να ταιριάξουν οι ζωές τους; Τι είναι αυτό που τους ενώνει; Θα μπορέσουν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον και να βαδίσουν δίπλα – δίπλα τις ζωές τους;

Πρόκειται για ένα μαγευτικό μυθιστόρημα όχι πρωτότυπο ή γεμάτο ανατροπές αλλά για μία ιστορία που κερδίζει κάθε ρομαντική ψυχή που αναζητά τον τέλειο έρωτα και τη μοναδική αγάπη. Ο Χρήστος είναι ο άντρας που κάθε γυναίκα θα ήθελε δίπλα της, με τα ελαττώματα και τα προτερήματα. Ο Χρήστος είναι ο άντρας μιας παλιάς κοπής μα με σύγχρονες ιδέες. Η στοργή του ξεχειλίζει, η δοτικότητά του είναι διάχυτη, οι αρχές με τις οποίες διακατέχεται τον κυνηγούν για μια ζωή κάνοντας μοιραία λάθη που αποβαίνουν μαρτύρια για τη ζωή του στιγματίζοντάς τον για ακόμα μία φορά αλλά σε πανελλήνιο επίπεδο πλέον. Η εντιμότητά του, η ευαισθησία του και η αγάπη του για την οικογένεια τον συντροφεύουν για πάντα και τον οδηγούν σε αποφάσεις που θα κάνουν ακόμα και τους πιο σκληρούς ανθρώπους να ταχθούν με το μέρος του και να ανοίξουν την αγκαλιά τους για αυτόν.

Η γραφή μπορεί να είναι απλή αλλά δεν χάνει την αίγλη του καθώς τα συναισθήματα και τα κοινωνικά θέματα που αναβλύζουν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Τουναντίον, τους κερδίζει όλους η μοναδική πένα της Καίτης Οικονόμου, η οποία μας προσφέρει πάντα αριστουργήματα ανθρωπιάς μέσα από καθημερινές ιστορίες.

Ακόμα και η απόδοση της νοητικής στέρησης γίνεται με τόσο κομψό και τρυφερό τρόπο που μόνο η ίδια ξέρει πώς να το κάνει. Για αυτούς τους λόγους αποτελεί μία αναγνωστική κατηγορία από μόνη της. Το ταλέντο της ξεδιπλώνεται και η ευαισθησία της αναδύεται σε κάθε γραμμή όλων των πονημάτων της.

Αν ψάχνετε, λοιπόν, ένα μυθιστόρημα που να ρέει αβίαστα, να έχει δυνατούς διαλόγους και έντονες περιγραφικές εικόνες τότε αξίζει να διαβάσετε το συγκεκριμένο ανάγνωσμα! Αναμφίβολα, μιλάμε για μία ιστορία που θυμίζει τον ρομαντισμό της Τζέην Όστεν με έντονα στοιχεία λυρισμού. Καταβυθιστείτε στον πλούσιο εσωτερικό κόσμο, στα λεπτεπίλεπτα συναισθήματα, στα ουσιαστικά μηνύματα που θίγονται και στην παραμυθένια γραφή της Καίτης Οικονόμου και θα αποζημιωθείτε για κάθε λεπτό που θα περάσετε διαβάζοντάς το!

 

 

 

 

 

Βασιλική Διαμάντη 

 

Κριτική Βιβλίου “Το δάκρυ της Ανατολής” της Αναστασίας Κιλάρογλου

Οι αναμνήσεις τον κυνηγάνε για μια ζωή. Θύμησες που πληγώνουν και καταδυναστεύουν τον νου. Ο Μιχάλης είναι ένα από τα χιλιάδες θύματα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Η διαδρομή του τεράστια ψάχνοντας για το φως που δώσει πνοή στη ζωή του. Και θα το βρει στο πρόσωπο μιας Ρωμιάς γυναίκας.

Η ίδια θα αντιδράσει στην επιβολή αυτού του νέου άντρα στο πλευρό της αλλά θα γίνει σιγά – σιγά το βάλσαμό της και η παρηγοριά της. Παρόλο το διαφορετικό θρησκευτικό υπόβαθρο που τους χωρίζει και η καταγωγή τα πάντα θα ανατραπούν στο πέρασμα του χρόνου.

Οι εικόνες ξετυλίγονται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης και ζωντανεύουν με έναν τρόπο ανατριχιαστικό και ασφυκτικό. Η ροή του βιβλίου είναι αργή και πολλές φορές επίπονη λόγω των γεγονότων που ξεδιπλώνονται και εμείς από απλοί θεατές γινόμαστε κοινωνοί μιας ιστορίας που διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας προκαλώντας το κοινό αίσθημα και έναν ανείπωτο πόνο.

Η γενοκτονία των Αρμενίων, κάτι σχεδόν άγνωστο στην ελληνική λογοτεχνία, παίρνει σάρκα και οστά και ξυπνά συναισθήματα, τα οποία όχι μόνο μας κατακλύζουν αλλά μας γνωρίζουν γεγονότα που αγνοούμε άλλοτε συνειδητά και άλλοτε εξαιτίας της μη βιβλιογραφίας που θα μπορούσε να υπάρχει τόσο σε σχολικά βιβλία της ιστορίας όσο και στη γενικότερη πεζογραφία.

Η νέα Τουρκία που ήθελαν κάποιοι να δημιουργήσουν οδήγησαν τους λαούς που ζούσαν όσο πιο αρμονικά και ειρηνικά μπορούσαν σε έναν ξεπεσμό και σε μία πρωτόγνωρη γενοκτονία πολλών εξ αυτών. Το αθώο αίμα που χύθηκε ακόμα σκορπά ουρλιαχτά στον αέρα των ιστοριών που περνάνε από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά. Η θέα του αίματος και των φρικτών σκηνών δεν κατακερματίζει μόνο την ανθρώπινη ψυχή αλλά δημιουργεί και πρόσωπα γεμάτα από πόνο, ουρλιαχτά και τρέλα.

Πρόκειται για μία αναγνωστική διαδρομή που προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα και καταδεικνύει γεγονότα του προηγούμενου αιώνα που έχουν χαρακτεί στις ψυχές τόσων ανθρώπων που είτε έζησαν, άκουσαν ή διάβασαν για αυτά...

Αξίζει, λοιπόν, να διαβάσετε ένα τέτοιο πόνημα που αν μη τι άλλο θα συγκινήσει τους πάντες, θα προσφέρει σκόρπιες λέξεις ντοπιολαλιάς και θα μας δείξει στο στυγερό πρόσωπο των ιστορικών γεγονότων που έλαβαν χώρα σε μία εποχή όχι και τόσο μακρινό από τη δική μας... Συγχαρητήρια στη δημιουργό του συγκεκριμένου αναγνώσματος, Αναστασία Κιλάρογλου, που αποτύπωσε με τον πιο σκληρό αλλά και ευαίσθητο τρόπο τα συμβάντα του τότε!

 

 

 

 

 

Βασιλική Διαμάντη 

 

Συζητώντας με την Αναστασία Κιλάρογλου

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Α.Κ.: Έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς. Στην βιβλιοθήκη μου φιλοξενώ έργα διαφόρων συγγραφέων, αλλά δεν θέλω να αναφέρω ονόματα για να μην αδικήσω κάποιους. Διαβάζω όλα τα λογοτεχνικά είδη αναλόγως της διαθέσεως που με διακατέχει κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Πρέπει να παραδεχτώ όμως πως έχω προτίμηση στα ιστορικού περιεχομένου λογοτεχνικά αναγνώσματα χωρίς να εμμένω στο όνομα του συγγραφέα. Θέλω να αντλώ γνώσεις, θέλω να μαθαίνω, πέρα από την ιστορία των ηρώων, την ιστορία του τόπου που περιγράφει ο κάθε συγγραφέας. Κάθε τόπος έχει πολλά ιστορικά γεγονότα, μικρά και μεγάλα, που δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό. Εκείνα αναζητώ.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Α.Κ.: Είναι το "Ένα παιδί μετράει τ' άστρα" του Μενέλαου Λουντέμη. Πρέπει να πήγαινα τετάρτη τάξη στο εξατάξιο Γυμνάσιο του Εξαπλάτανου Πέλλας (ήταν το χωριό καταγωγής του Μενέλαου Λουντέμη), όταν ο πατέρας μου αγόρασε όλη την σειρά των βιβλίων του. Οπότε υπήρχε υλικό πλούσιο για ανάγνωση. Ακόμα θυμάμαι τον Μέλο και την Αγράμπελη , τους ήρωες του παραπάνω βιβλίου.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Α.Κ.: Είχα καλή επαφή με το μολύβι και το χαρτί. Επάνω στο δεύτερο αποτύπωνα σκέψεις μου, ανησυχίες μου, σχέδια, επιθυμίες μου, στίχους, έφτιαχνα παραμύθια κ.λ.π. Το καλλιέργησα στο μυαλό μου και κάποια στιγμή , όταν δόθηκαν τα ανάλογα ερεθίσματα, αποφάσισα να εξωτερικεύσω συναισθήματα και να δώσω πνοή σε ο, τι έγραφα. Αυτά πήραν μορφή βιβλίου. Έτσι προέκυψε η συγγραφή.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Το δάκρυ της Ανατολής”;

Α.Κ.: Είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται την ζωή των Χριστιανών υπηκόων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ανατολία και στην Καππαδοκία, κατά το τέλος του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα. Αναφέρεται στους Αρμενίους και στους Ρωμιούς, αυτών η ζωή περιγράφεται. Σαν συγγραφέας στέκομαι ιδιαιτέρως στον κατατρεγμό και στις αιματηρές διώξεις των Αρμενίων επί Αβδούλ Χαμίτ, με αποκορύφωμα την Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 από τους Νεότουρκους και στην δραματική ανταλλαγή των πληθυσμών. Είναι ένα μυθιστόρημα με αληθινά γεγονότα καθώς τα πρόσωπα είναι πραγματικά με τα αληθινά τους ονόματα και η ιστορικότητα του αποδεικνύεται από την βιβλιογραφία στο πίσω μέρος του βιβλίου.

Ερώτηση 5η: Πώς σας γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής ενός βιβλίου γύρω από τη γενοκτονία των Αρμενίων;

Α.Κ.: Ο κάθε συγγραφέας ψάχνει υλικό για το επόμενο βιβλίο του. Η ιδέα της συγγραφής ενός θέματος λαμβάνεται από διάφορα ερεθίσματα, από μια έκφραση, από ένα γεγονός, από μια εικόνα, από ένα άκουσμα, από την ζωή κάποιου κ.λ.π. Ο παππούς μου ήταν Αρμενικής καταγωγής και είχε βιώσει στο πετσί του την Γενοκτονία του λαού του καθώς είδε να χάνονται τα παιδιά του, οι συγγενείς του, οι συγχωριανοί του, οι πατριώτες του. Το υλικό υπήρχε, ήταν οι σπαρακτικές διηγήσεις του, που εμείς τις ακούγαμε σαν παραμύθι περιμένοντας ένα αίσιο τέλος στην ζωή των ηρώων του παραμυθιού του. Αλλά πάντα το τέλος του παραμυθιού του έκρυβε κλάματα γοερά. Προς το τέλος της ζωής του είχε εκφράσει την επιθυμία να ταφεί σε τέτοιο χώρο στο κοιμητήριο του χωριού μου, ώστε να είναι ορατό το σημείο στον οποιονδήποτε πλησίαζε. Είχε πει μάλιστα: " Και αν κάποιος, βλέποντας την φωτογραφία μου, σας ρωτήσει ποιος είναι αυτός ο δυστυχής, να του πείτε την ιστορία μου, να μην ξεχαστώ σαν άνθρωπος". Αυτήν την έκφραση του την κράτησα στο μυαλό μου, ήταν η αιτία για την συγγραφή. Έπρεπε να δοθεί η αφορμή η οποία δόθηκε όταν κλήθηκα να χρησιμοποιήσω κάποια έγγραφα του πατέρα μου για το Κτηματολόγιο. Στο σεντούκι που τα φύλαγε και στο οποίο όσο ζούσε ο πατέρας μου δεν είχαμε πρόσβαση, υπήρχε ένα χοντρό βιβλίο δεμένο με σπάγκο. Μου κίνησε την περιέργεια. Ξέλυσα τον σπάγκο και το άνοιξα. Το βιβλίο δεν ήταν γραμμένο στα Ελληνικά. Το ξεφύλλισα με υπομονή-είχε πολλές σελίδες, λεπτά τα φύλλα χαρτιού- προσδοκώντας πως θα εύρισκα κάτι, ένα σημείωμα για εμάς τους απογόνους. Στο κάτω περιθώριο μιας σελίδας βρήκα μια χειρόγραφη πρόταση γραμμένη σε ξένη γραφή. Κατάλαβα. Ήταν ο γραφικός χαρακτήρας του παππού μου. Ήξερα την καταγωγή του, άκουγα στο σπίτι πως ήταν Αρμένιος. Πήγα το βιβλίο στην Αρμενική εκκλησία Θεσσαλονίκης όπου μου μετέφρασαν τις επικεφαλίδες του κάθε κεφαλαίου. Εκεί διαπίστωσα πως ο παππούς μου διάβαζε την Παλαιά Διαθήκη. Το βιβλίο λοιπόν, η χειρόγραφη πρόταση με τον γραφικό χαρακτήρα του, η καταγωγή του, η τελευταία του επιθυμία για την ταφή του, η φράση του <<να μην ξεχαστώ σαν άνθρωπος>>, ήταν τα ερεθίσματα και αποτέλεσαν την ιδέα να ξεκινήσω να γράφω για την γενοκτονία των Αρμενίων. Το μόνο που μου έμενε ήταν να μελετήσω συγγράμματα για εκείνη την εποχή και για τους τόπους που θα περιέγραφα. Έπεσα με σπουδή στο διάβασμα και το αποτέλεσμα είναι "Το δάκρυ της Ανατολής".

Ερώτηση 6η: Η γενοκτονία των Αρμενίων δεν είναι ένα θέμα που έχει αναλυθεί ιδιαιτέρως από την ελληνική λογοτεχνία. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;

Α.Κ.: Δεν είναι εύκολο κεφάλαιο η Γενοκτονία των Αρμενίων ώστε να αναλυθεί ιδιαιτέρως. Πρέπει να έχει κάποιος βιώματα για να τα καταθέσει, να έχει ακούσματα ισχυρά, να ξέρει από κατατρεγμό, να ξέρει από πρώτο χέρι τι επικρατούσε στην Ανατολή, να ξέρει πως χτυπούσε η καρδιά ενός κυνηγημένου που δεν έκανε το παραμικρό παράπτωμα, απλώς ήταν Αρμένιος, να ακούσει περιγραφές για τις σφαγές αμάχων και να τρέμει το φυλλοκάρδι του, να ακούσει όπως άκουσα κι εγώ τον θρήνο του παππού μου όταν ανακαλούσε στην μνήμη του τα χαμένα του παιδιά, να βλέπει το θολό του βλέμμα να ψάχνει μορφές του παρελθόντος. Δεν είναι εύκολο κεφάλαιο η γενοκτονία των Αρμενίων. Μπορεί να υπάρχει και ο φόβος για να μην στοχοποιηθεί κάποιος. Και στην πολιτική, όπως βλέπετε, η αναγνώρισή της από τους λαούς παγκοσμίως γίνεται δειλά-δειλά γιατί υπάρχουν συμμαχίες και ο ένας εταίρος δεν θέλει να "στεναχωρήσει" τον άλλον και κλονιστούν οι δεσμοί τους.

Ερώτηση 7η: Βλέπουμε μέσα στο βιβλίο σας τους ανθρώπους να μην ξεχνάνε τον ξεριζωμό τους και τις θηριωδίες που έχουν βιώσει. Παρ' όλα αυτά τη σύγχρονη εποχή συμβαίνει το αντίθετο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποια είναι η προσωπική σας άποψη;

Α.Κ.: Πράγματι. Δεν ξεχνούν τον ξεριζωμό τους, δεν ξεχνούν τι έχουν υποστεί, δεν ξεχνούμε και εμείς τα όσα μας έχουν μεταφέρει και ας είμαστε απόγονοί τους. Πρέπει να ξεχωρίσουμε όμως τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής και τους ανταλλαγέντες από τους μετανάστες της σύγχρονης εποχής και φυσικά αναφέρομαι σε αυτούς που έρχονται από τα τουρκικά παράλια στα νησιά μας . Οι πρόσφυγες έφυγαν με την ψυχή στο στόμα από τις πατρίδες τους, εγκαταλείποντας ο, τι είχαν και δεν είχαν, μικρό ή μεγάλο, πολύ ή λίγο για να σωθούν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους. Ήρθαν σε χώμα Ελληνικό, προέκταση της πατρίδας τους έχοντας στο μυαλό τους πως θα κοπάσει κάποτε το κακό και θα επιστρέψουν πάλι στον τόπο τους. Απογράφηκαν και αν κάποιος δεν είχε χαρτιά επάνω του, μέτρησαν οι μαρτυρίες των συγγενών, των συγχωριανών τους. Έκαναν κοπιαστικές δουλειές, οπουδήποτε και οτιδήποτε για να κερδίσουν ένα κομμάτι ψωμί για τις οικογένειές τους και πρόκοψαν με τον καιρό.

Οι λαθραίοι μετανάστες έφυγαν με επιλογή τους, άφησαν τον τόπο τους γιατί κάποιοι τους είπαν για κέρδος, πως η Ευρώπη είναι η γη της επαγγελίας, πως θα κάνουν μπίζνα με πολλά χρήματα. Απρόσκλητοι, χωρίς χαρτιά, πολλές φορές με πλαστά, παρουσιάζουν συγγενείς που δεν έχουν, συνοδεύουν συγγενείς που δεν έχουν για να αποκομίσουν χρήμα. Δεν συγκρίνονται οι πρόσφυγες του ξεριζωμού της Μ. Ασίας με τους μετανάστες της σύγχρονης εποχής.

Ερώτηση 8η: Δύο άνθρωποι διαφορετικών πιστεύω και καταγωγής θα συναντηθούν. Πιστεύετε ότι μπορεί να κρατήσει μία τέτοια σχέση τη σημερινή εποχή και ποιες, ίσως, ειδοποιούς διαφορές βλέπετε με το παρελθόν όπως τις έχετε γνωρίσει μέσα από τις αφηγήσεις των παππούδων σας;

Α.Κ.: Σήμερα οι άνθρωποι, πιστεύω πως είναι πιο ανοιχτοί στο να προσεγγίσει ο ένας τον άλλον. Θέλετε η παγκοσμιοποίηση, θέλετε το ανοιχτό πνεύμα των ανθρώπων, οι επαγγελματικές συναναστροφές, όλα αυτά σμίγουν ανθρώπους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Ασφαλώς και μπορεί να κρατήσει μια τέτοια σχέση, οι άνθρωποι παραβλέπουν πια αυτό που τους χωρίζει και εστιάζουν σε αυτό που τους ενώνει. Στο παρελθόν ο κόσμος ζούσε σε κλειστές κοινωνίες, φρόντιζε να συγχρωτίζεται με ανθρώπους της ίδιας ράτσας, ήθελε να μιλά την ίδια γλώσσα, για να καταλαβαίνει τα πάντα που συμβαίνουν στον περίγυρό του, ήταν αδιανόητο να συμβιώσει με κάποιον με διαφορετική πίστη γιατί εξοστρακιζόταν από την οικογένεια, από τους φίλους, από την κοινότητα του. Σήμερα αυτοί οι φράχτες λίγο πολύ έχουν καταπέσει, διαφορετικής καταγωγής άνθρωποι ζουν από κοινού, και σε κάθε κοινωνία βρίσκουμε αξιόλογους ανθρώπους, με ήθος και προκοπή.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Α.Κ.: Τους ευχαριστώ από καρδιάς για την προτίμηση στα έργα μου. Τους εύχομαι να διευρύνουν συνέχεια τους ορίζοντές τους διαβάζοντας βιβλία που, πέρα από την ιστορία των ηρώων, να τους δίνουν και γνώσεις για τον τόπο που περιγράφεται κάθε φορά. Να είναι γεροί και υγιείς!

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Α.Κ.: Ήδη γράφω αλλά είναι νωρίς ακόμα για να σας πω κάτι. Έχω κάποιους ήρωες που πρέπει να τους επαναφέρω στην τάξη, μου δημιουργούν θέματα... Η ιστορία δεν θα λείπει και από αυτό!

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Α.Κ.: Σας ευχαριστώ πολύ!! Ευχαριστώ και για την υπομονή σας!!! Καλή σας συνέχεια!!!

Αναστασία Κιλάρογλου – Συγγραφέας: https://www.psichogios.gr/anastasia-kilarogloy

“Το δάκρυ της Ανατολής”: https://www.psichogios.gr/books/to-dakry-ths-anatolhs.html

Η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΙΛΑΡΟΓΛΟΥ γεννήθηκε στο χωριό Φιλώτεια Αλμωπίας του Νομού Πέλλας. Σπούδασε με υποτροφία στην Ανωτέρα Σχολή Στελεχών Επιχειρήσεων, τμήμα Λογιστών, του ΚΑΤΕΕ Λάρισας και εργάστηκε ως λογίστρια. Στα γυμνασιακά της χρόνια δημοσίευσε ποιήματα στην τοπική εφημερίδα Ηχώ της Αλμωπίας. Από τις εκδόσεις Πέλλα κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΗ.

(2019) Το δάκρυ της Ανατολής, Ψυχογιός

(2014) Ματωμένα τριαντάφυλλα, Ψυχογιός

Το δάκρυ της Ανατολής

Ο Μιχάλης, θύμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ζει στην Ελλάδα, με τις αναμνήσεις να τον τρελαίνουν. Οι εικόνες από όσα έζησε ξεδιπλώνονται μπροστά του και το μυαλό του καλπάζει και φεύγει στην Ανατολή, στα βασιλικά χώματα της πατρίδας του, για να βρεθεί ανάμεσα στην οικογένειά του, για να δει ξανά τη σφαγή των δικών του προσώπων, για να δει τον άνθρωπο να γίνεται αγρίμι και να καταφέρεται ενάντια σε αθώους.

Δεν μπορεί να ξεχάσει τη μέρα που κοίταζε ανήμπορος το φαράγγι του θανάτου και έβλεπε τους αγαπημένους του να κείτονται άψυχοι στο έδαφος. Θυμάται πώς πήρε τον δρόμο, με καμένη την ψυχή, για μια άλλη πολιτεία, στα νότια του Άλυ ποταμού, αναζητώντας μια αχτίδα νέας ζωής που θα γλύκαινε την ύπαρξή του. Και τη βρήκε στο πρόσωπο εκείνης. Ρωμιά, δασκάλα στον τόπο της, ζούσε σε περιβάλλον άκρως θρησκευτικό και σε σπίτι με πατριαρχικές συνήθειες.

Αντέδρασε όταν επιχείρησαν να βάλουν στο πλευρό της άνδρα διαφορετικής καταγωγής και πίστεως. Μα πόσο λάθος έκανε! Γιατί, παρόλο που η καρδιά του Μιχάλη ήταν ραγισμένη, εκείνος της χάρισε την άδολη αγάπη του και φύτρωσαν κυκλάμινα μέσα στα δυο τους χέρια. 

 

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ "ΙΔΟΥ ΕΓΩ" Jonathan Safran Foer

ΙΔΟΥ ΕΓΩ

24.00€

Συγγραφέας: ΦΟΕΡ, ΤΖΟΝΑΘΑΝ ΣΑΦΡΑΝ

Έτος έκδοσης: 2020

ISBN: 978-960-04-5054-5

ΣΕΛ.: 616

Σχήμα: 17 Χ 24

Τίτλος πρωτοτύπου: Ηere I Am

Γλώσσα πρωτοτύπου: αγγλικά

Μετάφραση: Σφακιανάκης, Άρης - Σκάρου, Ηρώ

Βάρος: 1073.00 γραμ.

Μαλακό εξώφυλλο

Ο Τζέικομπ και η Τζούλια Μπλοχ έχουν προβλήματα... πολλά προβλήματα.

Προσπαθούν να πείσουν τον υπερήλικα παππού του Τζέικομπ να μπει σε οίκο ευγηρίας· προετοιμάζονται για μια οικογενειακή συνάθροιση την οποία κανείς δεν επιθυμεί πραγματικά· κάνουν ό,τι μπορούν για να μην αποβληθεί ο μεγαλύτερος γιος τους από το σχολείο· ο σκύλος τους έχει ακράτεια· και, εν μέσω όλων αυτών, η Τζούλια ανακαλύπτει ερωτικά μηνύματα στο κινητό του Τζέικομπ.

Ο γάμος τους κλονίζεται.

Ενώ η οικογενειακή κρίση κορυφώνεται, ένας καταστροφικός σεισμός ενεργοποιεί μια ραγδαία κλιμακούμενη σύρραξη στη Μέση Ανατολή και όλοι πρέπει να πάρουν θέση.

Το νέο φιλόδοξο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Σάφραν Φόερ τον καταξιώνει ως έναν από τους σπουδαιότερους σύγχρονους Αμερικανούς συγγραφείς. Ανάλαφρο και τραγικό ταυτόχρονα, διεισδυτικό και ειλικρινές, το Ιδού εγώ αναλύει με χιούμορ και κοφτερή ματιά τη σύγχρονη αμερικανική οικογένεια και τα διλήμματα της εποχής μας.

O Tζόναθαν Σάφραν Φόερ γεννήθηκε το 1977 στην Ουάσινγκτον. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα Όλα έρχονται στο φως (Κρατικό Βραβείο Εβραϊκής Λογοτεχνίας και Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα της εφημερίδας Guardian), Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά και Ιδού εγώ. Eπίσης, έχει εκδώσει το μυθοπλαστικό κολάζ Tree of Codes, βασισμένος στη συλλογή διηγημάτων Οδός κροκοδείλων του Μπρούνο Σουλτς. Το 2001 επιμελήθηκε το Α Convergence of Birds: Original Fiction and Poetry Inspired by the Work of Joseph Cornell, έναν φόρο τιμής στο έργο του Αμερικανού αβάν γκαρντ καλλιτέχνη και γλύπτη Τζόζεφ Κορνέλ (1903-1972).

Το 2007 συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο με τους καλύτερους νέους Αμερικανούς συγγραφείς του περιοδικού Granta. Έχει κερδίσει πολυάριθμα βραβεία, ενώ τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε τριάντα έξι γλώσσες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ζει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.

Από τις εκδόσεις Kέδρος κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα Εξαιρετικά δυνατά και απίστευτα κοντά και Ιδού εγώ και θα κυκλοφορήσουν σε επανέκδοση το μυθιστόρημά του Όλα έρχονται στο φως και το δοκίμιο Τρώγοντας ζώα.

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ "Η ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ" Νίκος Μπακόλας

Η ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

16.60€

Βραβευμένο Συγγραφέας: ΜΠΑΚΟΛΑΣ, ΝΙΚΟΣ

Έτος έκδοσης: 1996

Έτος έκδοσης 2: 2020

ISBN: 978-960-04-1204-8

ΣΕΛ.: 440

Σχήμα: 14 Χ 20,6

Βάρος: 472.00 γραμ.

Μαλακό εξώφυλλο

Βραβείο: Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1997

Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1997

Η ιστορία ξεκινάει μ’ ένα διπλό φονικό και μια αυτοχειρία σ’ ένα χωράφι της Μακεδονίας, την εποχή του θερισμού, το 1923. Η γραφή του αίματος, σαν κόκκινη κλωστή, ενώνει τους ήρωες και τις προσωπικές τους ιστορίες και, καθώς ξετυλίγεται, διαγράφει μια ελικοειδή διαδρομή, χωρίς πραγματική κατάληξη, εφόσον η ζωή μεταγγίζεται από γενιά σε γενιά μαζί με τα αισθήματα, τα πάθη, τα λάθη και όλα όσα συνθέτουν το μεγαλείο της.

Το βρέφος που βρέθηκε στον «αγρό του αίματος» θα καταλάβει το κέντρο της αφήγησης. Στη ζωή και στη διήγηση η ιστορία πηγαινοέρχεται από τη Φλώρινα έως τη Μάνη κι έπειτα φτάνει στη Θεσσαλονίκη, και ξεδιπλώνεται με φαντασία και αίσθημα και με πολλή επιδεξιότητα, για να σμίξει με την άλλη Ιστορία και να φτάσει προς τα πίσω ως τον Μακεδονικό Αγώνα, κι ύστερα να μπει στο μεγάλο ποτάμι του αίματος: του πολέμου του ’40, της Κατοχής και του Εμφυλίου, ως τις παραμονές της χουντικής δικτατορίας.

Το κάθε πρόσωπο, στο μυθιστόρημα του Νίκου Μπακόλα, κουβαλάει μέσα του τα ξέθωρα κι όμως ανεξίτηλα σημάδια της δικής του μοίρας, εκείνα που υπαγορεύουν στον καθένα την πορεία που πρόκειται να ακολουθήσει.

Είναι μια γραφή όπου ο μύθος κι η αλήθεια, το πραγματικό και το φανταστικό, το αρχέγονο και το νέο, το ιστορικό και το θρυλούμενο δένονται σ’ ένα μοιραίο δίχτυ, αξεδιάλυτο πολλές φορές.

Ο αναγνώστης κρατάει στα χέρια του ένα βιβλίο θελκτικό και μαγευτικό και καλείται να γίνει κοινωνός στα μυστήρια της ζωής.

Ο Νίκος Μπακόλας (1927-1999) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε μαθηματικός στη Φυσικομαθηματική Σχολή της Θεσσαλονίκης και, φοιτητής ακόμα, άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Νέα Αλήθεια. Στη συνέχεια, από το 1956 και για τριάντα χρόνια ως τη συνταξιοδότησή του, εργάστηκε ως συντάκτης, μεταφραστής, συντάκτης ύλης και υπεύθυνος φιλολογικών και καλλιτεχνικών σελίδων σε όλες σχεδόν τις ημερήσιες και εβδομαδιαίες εφημερίδες της συμπρωτεύουσας (Ελεύθερος Κήρυξ, Μακεδονία, Ελεύθερος Λαός, Θεσσαλονίκη, Νέα Αλήθεια, Ελληνικός Βορράς, Δράσις). Διετέλεσε επίσης προϊστάμενος του Τμήματος Τύπου της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (1959-1967) και, με την ιδιότητά του αυτή, άτυπος γραμματέας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης κατά την περίοδο 1960-1965. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1952 με το έργο Παραλλαγή στο πένθιμο εμβατήριο, για το οποίο τιμήθηκε με τον β’ έπαινο στον διαγωνισμό νουβέλας του περιοδικού Μορφές. Τρία χρόνια αργότερα άρχισε να δημοσιεύει πεζογραφήματά του στο περιοδικό Φοιτητικά Γράμματα, όπου ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής και τακτικός συνεργάτης, και στην εφημερίδα Παμφοιτητική. Το 1958 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, Μην κλαις αγαπημένη, όπου ήταν ήδη εμφανής η έγνοια για την αφηγηματική τεχνική, η οποία εκδηλώνεται ακόμα πιο έντονα στη συνέχεια. Η «συνάντησή» του με το έργο του Φώκνερ, του οποίου έχει μεταφράσει το μυθιστόρημα Η βουή και το πάθος, υπήρξε γόνιμη για τη συνέχεια του έργου του, όπου το όνειρο συναιρείται με την πραγματικότητα, χωρίς να την αναιρεί. Την ίδια χρονιά άρχισε να γράφει συστηματικά θεατρική κριτική στις εφημερίδες με τις οποίες συνεργαζόταν. Ασχολήθηκε με το μεταπολεμικό θέατρο και διετέλεσε πρόεδρος της καλλιτεχνικής επιτροπής (1974-75), εισηγητής δραματολογίου (1977-1980) και καλλιτεχνικός διευθυντής (1980-82 και 1990-93) του ΚΘΒΕ. Νεότερος έγραψε και ένα θεατρικό έργο, Ο κόκκινος φάκελος (διασκευή διηγήματός του), που παρέμεινε άπαιχτο. Τιμήθηκε με το βραβείο του περιοδικού Τομές το 1978 για το έργο του Μυθολογία, με το Α’ Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1988 για τη Μεγάλη πλατεία και με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1997 για την Ατέλειωτη γραφή του αίματος. Το 1999 του απονεμήθηκε το βραβείο Balkanika για το βιβλίο του Μπέσα για μπέσα ή Ο άλλος Φώτης. Εκτός από την πεζογραφία, ο Νίκος Μπακόλας ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση Αμερικανών κυρίως συγγραφέων, όπως οι Ουίλλιαμ Φώκνερ, Χ. Τζέιμς και Φ. Σ. Φιτζέραλντ. Σε δημοσιεύσεις του στις εφημερίδες και στα περιοδικά χρησιμοποιούσε ενίοτε το ψευδώνυμο Ν. Χριστοφόρου. Τα έργα του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Κέδρος.

Περισσότερα για τον συγγραφέα και το έργο του

http://www.bakolas.gr 

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ "Η ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ" Μαρία Πάουελ

Η ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

14.00€

Συγγραφέας: ΠΑΟΥΕΛ, ΜΑΡΙΑ

Έτος έκδοσης: 2020

ISBN: 978-960-04-5052-1

ΣΕΛ.: 328

Σχήμα: 14 Χ 20,6

Εικονογράφηση: Ασπρόμαυρη

Εικονογράφος: ΒΕΛΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ

Βάρος: 357.00 γραμ.

Μαλακό εξώφυλλο

Ασπρόμαυρα σχέδια: ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΛΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

Σε μια πόλη χωρίς όνομα, μια εταιρεία έχει ξεκινήσει έργα που θα συντελέσουν στη ριζική μεταμόρφωση και αναγέννησή της.

Τρία πρόσωπα, τρεις κάτοικοι, δουλεύουν εντατικά για το πρότζεκτ «Αναγέννηση», κάτω από τις οδηγίες των Υπευθύνων. Τα σχέδια αλλάζουν από μέρα σε μέρα, μεταβάλλοντας έναν γνώριμο τόπο σ’ ένα πεδίο όπου τίποτα δεν είναι σταθερό και αναγνωρίσιμο.

Μέσα στις τριάντα μέρες που διαδραματίζεται η ιστορία, ένα τέταρτο πρόσωπο, μια νεαρή κοπέλα, ακολουθώντας μια παρόρμηση, μετακινείται αδιάκοπα στα μυστικά περάσματα της κατακερματισμένης πόλης, όπου σταδιακά έμψυχα και άψυχα παύουν να ξεχωρίζουν.

Η Μαρία Πάουελ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Κινηματογράφο στο Λονδίνο. Παντρεύτηκε στην Αγγλία, όπου έζησε αρκετά χρόνια. Εργάζεται στην Αθήνα ως σεναριογράφος και παραγωγός ταινιών. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Δεσμά αίματος κυκλοφόρησε το 2003 (εκδόσεις Κέδρος) και το 2011 γυρίστηκε ταινία από τον Νίκο Παναγιωτόπουλο. Τιμήθηκε γι’ αυτό με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Πεζογράφου «Ηρακλής Παπαλέξης» του περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ. Το 2005 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Η πιο δραματική ιστορία (εκδόσεις Κέδρος), το 2013 το βιβλίο της Όξινη βροχή (εκδόσεις Κέδρος), το οποίο βρέθηκε στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας, στις μικρές λίστες του The Athens Prize for Literature του περιοδικού (δε)κατα και στη βραχεία λίστα των βραβείων του λογοτεχνικού περιοδικού ο Αναγνώστης και το 2020 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Η ψυχή των πραγμάτων (εκδόσεις Κέδρος).

Πρόσκληση Τελετής Απονομής Βραβείων Μεταφρασμένων Βιβλίων

Κριτική Βιβλίου “Το άλλο μισό” της Ελένης Κεκροπούλου

Η Τζένη είναι η κεντρική ηρωίδα της ιστορίας, η οποία είναι παντρεμένη επί σειρά ετών με τον Αντρέα. Τα πάντα βαίνουν καλώς μέχρι τη μέρα που όλο το οικοδόμημα της παντρεμένης της ζωής καταρρέει. Μία αλήθεια, την οποία προτιμούσε να εθελοτυφλεί, βγαίνει στην επιφάνεια κλονίζοντας την αυτοπεποίθησή της.

Ταυτόχρονα, μαζί με τη ζωή της Τζένης βλέπουμε και άλλα ζευγάρια να βιώνουν αντίστοιχες, και μη, καταστάσεις. Ο περίγυρός της επηρεάζεται εξίσου από την τριβή της καθημερινότητας και την έλλειψη της αληθινής και πιστής αγάπης.

Θα καταφέρει η Τζένη να αντέξει; Θα αφήσει πίσω της την περιπέτεια του άντρα της; Θα δώσει προτεραιότητα στην οικογένειά της ή στην πληγωμένη της αξιοπρέπεια, η οποία αποσυντίθεται σιγά – σιγά; Πόσο εύκολο είναι να πιστέψει στον εαυτό της μετά από ένα τέτοιο συμβάν και να σταθεί στα πόδια της διεκδικώντας την παλιά της ζωή; Είναι εφικτό κάτι τέτοιο;

Τη συγγραφέα, Ελένη Κεκροπούλου, την έχουμε γνωρίσει μέσα από πονήματα που πραγματεύονται ιστορικά γεγονότα. Αυτή τη φορά μας εκπλήσσει προσφέροντάς μας ένα δημιούργημα τόσο διαφορετικό από όσα μας έχει συνηθίσει τόσα χρόνια.

Πρόκειται για μία ιστορία, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να είναι δική μας, καθώς ανήκει σε ένα πλαίσιο τόσο καθημερινό και γνωστό. Η απιστία έχει κατακτήσει την πρώτη θέση στις ζωές των περισσότερων ανθρώπων και αποτελεί, ίσως, τον πιο σημαντικό λόγο διαζυγίων τα τελευταία χρόνια. Μόνο που εμπεριέχει και τις συνέπειές της. Αυτές, λοιπόν, τις συνέπειες καταγράφει η δημιουργός του βιβλίου στις σελίδες του.

Το βαθύ ερώτημα που ξεδιπλώνει είναι τι είναι πιο δυνατό, η απιστία και η μη ανοχή της ή η αληθινή αγάπη και η βαθιά έννοια της συγχώρεσης; Πάνω, λοιπόν, σε αυτό το ερώτημα βλέπουμε τους ανθρώπους, τις σκέψεις τους και τα πιστεύω τους να παίρνουν σάρκα και οστά. Άλλωστε, το παρόν ανάγνωσμα δεν ωραιοποιεί τις καταστάσεις αλλά προσπαθεί να κάνει μία ουσιαστική καταβύθιση στην ωμή πραγματικότητα, στην ψυχή των ανθρώπων και των συναισθημάτων.

Αν αναζητάτε ένα βιβλίο με βαθύ κοινωνικό υπόβαθρο και όχι μία ακόμη αισθηματική ιστορία, αν αναζητάτε ένα πόνημα κατάθεση ψυχής και όχι ακόμα ένα χλιαρό μυθιστόρημα, αν αναζητάτε κάτι ουσιαστικό για ένα θέμα που ναι μεν έχει αναλωθεί αλλά δείχνει ένα άλλο πρόσωπο τότε αξίζει να διαβάσετε το παρόν ανάγνωσμα!

 

 

 

 

 

Βασιλική Διαμάντη