Ορφανη απο τα 8 της Χρονια η Μερτζανή αναγκαζεται να μεγαλωσει αποτομα και τον Οκτωβρη του 22 βρισκεται στις οχθες του ποταμου Εβρου ξεσπιτωμενη απο τους Τουρκους,κραταει και την μικρη της αδελφη μαζι με οσο υπαρχοντα μπορουσαν να παρουν...το ονομα της το πηρε απο ενα σπανιο κοραλι,αλλα η ζωη της ηταν γεματη απο πονο,βασανα,κατοχη,κακουχιες και θανατο...ποσα ατομα που αγαπας μπορεις να χασεις?ποσο πονο μπορεις να αντεξεις?ποση πεινα και κακουχια?να φας εσυ η να δωσεις στα παιδια σου?να ζητιανευεις και ολοι να σε διωχνουν,ποση αξιοπρεπεια χρειαζεται για να κρατας ψηλα το κεφαλι σε καθε κτυπημα της μοιρας? η τολμη και η αξιοπρεπεια δεν την αφησαν ποτε,μαζι περπατουσαν,περπατουσαν και της μιλουσε μια φωνη που για χρονια ηταν ο συμμαχος της σε ολα τα δεινα που την γονατουσαν.Την στηριζε αυτη η φωνη και την κρατησε ορθια μεχρι το ....τελος...ενα τελος που δεν την αφηνε να ησυχασει....αχ αυτο το καθρεφτακι που κρατουσε για φυλαχτο απο την μανα που εχασε!!! Καθε φορα που καποιος της εβαζε τρικλοποδια αυτο εβγαζε κρυφα και του μιλουσε...μονο αυτο ειχε απο την μανα της....ενα θαυμα χρειαζοταν,μπορει να αργησε να γινει αλλα ποτε δεν ειναι αργα!!!
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΕΤΤΑΣ ΛΕΦΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου