Ευγενία Δημητριάδου

Η Ευγενία Δημητριάδου γεννήθηκε το 1967 στην Αθήνα, όπου και ζει με την οικογένειά της. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα κλινικής διαιτολογίας και εργάζεται στο διαιτολογικό τμήμα ιδιωτικού νοσοκομείου των Αθηνών για περισσότερο από δύο δεκαετίες. Το μυθιστόρημα "Τα λάθη της σιωπής" αποτέλεσε την πρώτη της συγγραφική απόπειρα.

(2016) Μην προδώσεις την αγάπη, Ωκεανός

(2014) Η γαλήνη της ψυχής μου, Ωκεανός

(2008) Τα λάθη της σιωπής, Modern Times

 

 

 

 

Μην προδώσεις την αγάπη

Όλοι οι ήρωες της ιστορίας αυτής, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, η Δέσποινα, ο Αποστόλης,
η Ελένη, ο Κωστής, η Μαρίνα, ο Αρίστος... πρόδωσαν και προδόθηκαν από την αγάπη. Έδωσαν και πήραν πόνο και πίκρα, και είδαν τη ζωή τους να κατακερματίζεται...

Όταν κατάλαβαν ότι ο καθένας τους είχε ένα μεγάλο μερίδιο ευθύνης, ήταν πια αργά. Όπως γίνεται πάντα στη ζωή...

Όμως είναι μοιραίο να επηρεαστούν οι μελλοντικές ζωές τους από τις πράξεις τους αυτές...

Μια σειρά από ανατροπές και εκπλήξεις περιμένουν τον καθένα με το χέρι της Μοίρας...

Θα έρθει άραγε ποτέ η δικαίωση που επιθυμεί και αξίζει ο καθένας τους; Κι η Αγάπη, το αιώνιο ζητούμενο, η πραγματική Αγάπη, θα καταφέρει να υπερισχύσει ή θα τα ανατρέψει όλα η σκληρή τιμωρία;

 

 

 

Η γαλήνη της ψυχής μου

Ο Νικόλας Βεργίδης θεωρείται από τους τυχερούς άνδρες. Καθαρόαιμο αρσενικό, νέος, ευπαρουσίαστος, έξυπνος, µε επαγγελματική επιτυχία που τον κατατάσσει στους μεγάλους επιχειρηματίες. Η φήμη του στις κατακτήσεις του γυναικείου φύλου είναι μεγάλη αφού αποτελεί το ιδανικό πρότυπο άνδρα για κάθε γυναίκα.
Ο ίδιος είναι άραγε ευτυχισμένος µε όλα αυτά;
Δυο γυναίκες στη ζωή του, εντελώς διαφορετικές µεταξύ τους, του ανοίγουν δύο δρόμους. Ποιά από τις δύο όµως κρατάει το κλειδί της ευτυχίας του; Θα κάνει άραγε τη σωστή επιλογή; Η μικρή αδερφή του, Μαρία, ποιόν καταλυτικό ρόλο θα έχει στη ζωή τους;
Αλήθειες, μυστικά, πάθη, µίση έρωτες, απογοητεύσεις, συμπτώσεις και ένα δυνατό χτύπημα της μοίρας συνθέτουν τη ζωή των ηρώων που όλοι έχουν έναν σκοπό: να βρουν την ευτυχία.

 

 

 

 

 

Τα λάθη της σιωπής

Ο Τζανής πήρε το δαχτυλίδι, το σήκωσε προς τα πάνω και το έβαλε σε σημείο που να μπορεί να βλέπει στο εσωτερικό του το ολόγιομο φεγγάρι. Έκλεισε τα μάτια του και έκανε μια ευχή. Έπειτα το έδωσε στη Φραντζέσκα. Εκείνη το πήρε και, αφού έκανε τη δική της, γύρισε προς τον Τζανή, που την κοιτούσε. "Είμαι σίγουρη πως και οι δυο κάναμε την ίδια ευχή", ψιθύρισε.
¨
Ο Τζανής άρχισε να παίζει με την κιθάρα του και μαζί άρχισαν να σιγοτραγουδούν το "Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά..." Η Φραντζέσκα έγειρε στον ώμο του. Οι φωνές τους έσμιξαν μες στην ηρεμία της νύχτας. Μαζί με τ' άστρα μετρούσαν το χαμένο χρόνο. Μετρούσαν τις σιωπές που μάτωσαν τον έρωτά τους· τα λάθος μάτια που κοιτούσαν τόσο καιρό. Πόσο γλυκό, όμως, φαινόταν απόψε τούτο το βράδυ, παρά την ελαφριά ψύχρα...