Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;
Θ.Ψ.: Αυτή η ερώτηση με δυσκολεύει πάντα πολύ, αφού μου είναι αδύνατον να καταλήξω έτσι απλά σε ένα όνομα! Η λίστα με τους συγγραφείς που θαυμάζω και αγαπώ είναι πολύ μεγάλη! Κάποια από τα πρώτα ονόματα που μου έρχονται όμως στο μυαλό, είναι η οπωσδήποτε Αλκυόνη Παπαδάκη, που προσωπικά θεωρώ πως είναι από τους μεγαλύτερους λογοτέχνες της χώρας μας, σίγουρα η Μάρω Βαμβουνάκη και ο Χόρχε Μπουκάι, ο Χαλίλ Γκιμπράν, ενώ από τους πρώτους συγγραφείς που διάβασα και με ώθησαν σε αυτήν την εξάρτηση μου για τα βιβλία, ήταν και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης… Παρόλαυτα η λίστα σίγουρα δεν τελειώνει εδώ. Ακολουθούν και άλλοι πολλοί ακόμη, παλαιότεροι και σύγχρονοι, τους οποίους θαυμάζω απεριόριστα για τους θησαυρούς που μας έχουν χαρίσει μέσω της γραφής τους!
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Θ.Ψ.: Διαβάζω από αρκετά μικρή και μου είναι κάπως δύσκολο να θυμηθώ με βεβαιότητα το πρώτο βιβλίο που διάβασα. Από όσο μπορώ να συνεργαστώ με την μνήμη μου όμως, νομίζω πως κάποια από τα πρώτα, ήταν «Ο μικρός πρίγκιπας» του Αντουάν Ντε Σαίντ Εξυπερύ , «Το καπλάνι της βιτρίνας» της Άλκης Ζέη και ένα συλλεκτικό βιβλίο με Χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Τρία βιβλία τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, που το καθένα από αυτά με ταξίδεψε με πολύ ιδιαίτερο και μαγικό τρόπο και με έκανε να αγαπήσω τον κόσμο του βιβλίου.
Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;
Θ.Ψ.: Απόδραση, δημιουργία, αγάπη, ψυχοθεραπεία και ψυχαναγκασμός ταυτόχρονα! Είναι γλυκιά εξάρτηση και ανάγκη! Ένα σαράκι, το οποίο όσο επιλέγει κανείς να εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο, τόσο το τροφοδοτεί, μέχρι να φτάσει στο σημείο, να μην μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του χωρίς αυτό!
Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας;
Θ.Ψ.: Οι άνθρωποι, οι σχέσεις κάθε μορφής που αναπτύσσονται μεταξύ τους και τα συναισθήματα. Μεγάλη επιρροή όμως επάνω μου, ασκεί και η μουσική. Αλληλεπιδρώ πάρα πολύ μαζί της. Ένα ωραίο τραγούδι, με όμορφους στίχους που κατορθώνουν να σε κάνουν να βυθιστείς στο συναίσθημα, μπορεί να σπείρει στο μυαλό μου πολλές ιστορίες. «Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ» παραδείγματος χάριν, άρχισαν να γεννιούνται μέσα μου, ακούγοντας τον «Ερωτόκριτο» σε μια καλοκαιρινή συναυλία του Γιάννη Χαρούλη. Ενώ την ιστορία για το βιβλίο που έχω ξεκινήσει τώρα να γράφω, την εμπνεύστηκα ακούγοντας «Το δίκιο μου» της Γιώτας Νέγκα και το «Μέχρι το τέλος» της Νατάσσας Μποφίλιου... Γενικά τα τραγούδια της Νατάσσας Μποφίλιου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως soundtracks της έμπνευσης μου, αφού οι στίχοι τους, σε συνδυασμό με την μουσική και την ερμηνεία της, έχουν έναν μοναδικό τρόπο να σκαλίζουν το συναίσθημα και να τροφοδοτούν την σκέψη. Με αγγίζουν πάρα πολύ.
Ερώτηση 5η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Θ.Ψ.: Η ανάγκη να εκφραστώ με αυτόν τον τρόπο, όταν πλέον έγινε περισσότερο ισχυρή από τον δισταγμό μου. Από παιδί αγαπούσα πολύ την λογοτεχνία και ένιωθα μέσα μου έναν βαθύ σεβασμό για αυτή την μορφή τέχνης. Ο σεβασμός αυτός ήταν και εξακολουθεί να είναι τόσο μεγάλος, που δεν μπορούσα καν να διανοηθώ πως θα τολμούσα έστω να επιχειρήσω ποτέ να γράψω. Μεγαλώνοντας όμως, όσο περισσότερο αγαπούσα να ταξιδεύω με συντροφιά τα βιβλία, τόσο περισσότερο αισθανόμουν και την ανάγκη να ζήσω αυτό το ταξίδι έχοντας στα χέρια μου κι εγώ το τιμόνι. Με την πάροδο των χρόνων, η ανάγκη αυτή μεγάλωνε όλο και περισσότερο και οι ήρωες που γεννιόταν μέσα μου, γινόταν όλο και πιο «διεκδικητικοί» για να βγουν στο φως. Οι ήρωες από «Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ» μου άνοιξαν τον δρόμο. Ήταν τόσο απολαυστικό και πρωτόγνωρο αυτό το ταξίδι, που ελπίζω να καταφέρω να το κάνω πολλές φορές ακόμη.
Ερώτηση 6η: Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας "Τα λαβωμένα σ'αγαπώ";
Θ.Ψ.: Αναμφισβήτητα είναι μια ιστορία αγάπης, όμως πιστεύω πως υπάρχει έντονα και το κοινωνικό στοιχείο. Από την στιγμή που πραγματεύεται την βεντέτα, και είναι ένα πολυπρόσωπο βιβλίο, αν σκεφτεί κανείς πως η ιστορία εξελίσσεται και επηρεάζει τρείς γενιές ανθρώπων, μπορεί κανείς να βρει ανάμεσα στους ήρωες και σε όσα καλούνται να αντιμετωπίσουν πολλά πράγματα, τα οποία θα τον κάνουν να σκεφτεί, να ταυτιστεί, θα τον προβληματίσουν και σίγουρα θα του προκαλέσουν αρκετά και έντονα συναισθήματα.
Ερώτηση 7η: Πιστεύετε πως η αγάπη λαβώνει;
Θ.Ψ.: Ναι. Πολύ συχνά μπορεί η αγάπη να λαβώνει με διάφορους τρόπους, όμως θεωρώ πως η λαβωματιά της είναι γλυκιά και είναι και αυτή που αυξάνει κάθε φορά την ένταση των συναισθημάτων… αρκεί αυτό να συμβαίνει μέχρι ένα υγιές σημείο. Δεν μιλώ για τις ακραίες καταστάσεις, αλλά για εκείνες που αποτελούν το αλατοπίπερο της ζωής.
Ερώτηση 8η: Η ιστορία σας τοποθετείται στην Κρήτη. Τι σας συνδέει με αυτό το νησί;
Θ.Ψ.: Δυστυχώς δεν το έχω επισκεφτεί ποτέ μου αυτό το νησί, ούτε και έχω ρίζες από εκεί. Υπάρχουν στην ζωή μου όμως άνθρωποι που κατάγονται από εκεί, και αν σκεφτεί κανείς πως οι άνθρωποι πολλές φορές είναι εκείνοι που σε κάνουν να αγαπάς έναν τόπο, τότε μπορώ να πω πως οι δικοί μου αυτοί άνθρωποι, έχουν εμφυσήσει μέσα μου, όλη αυτή την αγάπη για την Κρήτη. Στόχος μου πάντως είναι να την επισκεφτώ κι εγώ πολύ άμεσα και να γνωρίσω επιτέλους από κοντά, όλα όσα αγαπώ σε αυτόν τον τόπο!
Ερώτηση 9η: Στην Κρήτη, από παλιά, αναβιώνουν και συντηρούνται οι βεντέτες. Είναι από τις λίγες περιοχές που συμβαίνει αυτό. Που πιστεύετε πως οφείλεται;
Θ.Ψ.: Ίσως στο στοιχείο της υπερβολής που χαρακτηρίζει αυτούς τους ανθρώπους σε κάθε έκφανση της ζωής τους. Αγαπάνε πολύ, γελάνε πολύ, δίνονται πολύ, θυμώνουν πολύ και εκφράζουν πάντα έντονα τα συναισθήματα τους. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορεί κανείς να πει πως ορισμένες φορές μπορεί να οδηγούνται και σε τέτοιου είδους ακραίες καταστάσεις. Έχει να κάνει με την κουλτούρα τους, και δεν είναι κάτι που μπορεί να αναλυθεί έτσι απλά σε λίγες σειρές, γιατί μπορεί να σχηματίσει κανείς, μια λάθος ίσως εντύπωση και δεν θα ήθελα κάτι τέτοιο.
Ερώτηση 10η: Σας δυσκόλεψε η ντοπιολαλιά που συμπεριλάβατε στο βιβλίο σας;
Θ.Ψ.: Αρκετά, αν σκεφτεί κανείς πως ούτε είμαι από εκεί και ούτε έχω επισκεφτεί ποτέ αυτόν τον τόπο. Χρειάστηκε να κάνω μεγάλη έρευνα, να διαβάσω σχετικά λεξικά, να κρατήσω σημειώσεις, όμως ήταν κάτι, που όσο δύσκολο και αν ήταν στην αρχή, στην πορεία το απόλαυσα και έκανε την διαδικασία της γραφής πιο ευχάριστη και τους ήρωες πιο «ζωντανούς» μέσα στο μυαλό μου.
Ερώτηση 11η: Ποιους από όλους τους χαρακτήρες του βιβλίου συμπονέσατε περισσότερο, αγαπήσατε ή σας ήταν λιγότερο συμπαθής;
Θ.Ψ.: Από την στιγμή που είναι όλοι τους δημιουργήματα μου και βγήκαν από μέσα μου, σημαίνει πως ο καθένας από αυτούς, αποτελείται από κάποια κομμάτια της ψυχής μου. Κάποιοι από τα πιο φωτεινά και κάποιοι άλλοι από τις πιο σκοτεινές ίσως πλευρές, που όλοι έχουμε. Ανεξάρτητα με το αν ο κάθε ήρωας έχει καλό, ή κακό ρόλο μέσα στο βιβλίο, εγώ μέσα μου και τον έχω καταλάβει και τον έχω αγαπήσει με τα ελαττώματα και τα προτερήματα του πριν τον δημιουργήσω. Η Εριφύλη και ο Αρίστος όμως, ίσως να είναι λίγο πιο κοντά μου, αφού σε εκείνους, άθελα μου, έβαλα μάλλον περισσότερα στοιχεία από τον εαυτό μου.
Ερώτηση 12η: Η βία, με τη μορφή της ενδοοικογενειακής, κατέχει ένα σημαντικό κομμάτι στο βιβλίο σας. Παλιότερα, ακόμα και σήμερα υπάρχει στη ζωή πολλών ανθρώπων που ζουν γύρω μας. Για ποιον λόγο πιστεύετε πως οι άνθρωποι δεν καταγγέλλουν το γεγονός αυτό; Είναι ένας από τους τρόπους για να εξαλειφθεί ή όχι και αν όχι θα θέλατε να πείτε μερικούς;
Θ.Ψ.: Αυτή, είναι μια πραγματικά πολύ μεγάλη συζήτηση! Είναι πάρα πολλοί οι λόγοι που μπορεί να κάνουν κάποιον να υπομένει και να μην καταγγέλλει τέτοιου είδους περιστατικά προκειμένου να καταφέρει να απαλλαγεί από αυτά. Ο φόβος σίγουρα παίζει έναν πολύ σημαντικό ρόλο και σίγουρα μεγάλο μερίδιο ευθύνης, έχει και η έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης που υπάρχει συνήθως ως αντίκτυπο ή επακόλουθο στην προσωπικότητα κάποιου, ο οποίος βιώνει τέτοιου είδους καταστάσεις, ειδικά όταν αυτό συμβαίνει στις ηλικίες που μπορεί να διαμορφώνει ακόμη τον χαρακτήρα του. Όταν κάποιος ζει μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, σίγουρα νιώθει ευάλωτος και ανίσχυρος απέναντι στον «θύτη» του, ο οποίος με τον τρόπο του, συνήθως έχει φροντίσει να περάσει στην συνείδηση του «θύματος» την ενοχή, πως κάπου φταίει για να τον αναγκάζει να φέρεται με αυτόν τον τρόπο. Τότε εκείνος, σε συνδυασμό με ένα σωρό από άλλα συναισθήματα και σκέψεις που μπορεί να τον μπερδεύουν, σίγουρα δεν μπορεί να δει καθαρά και να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, με τον δυναμισμό και το θάρρος που απαιτείται, ώστε να καταφέρει να απαλλαγεί από αυτήν. Ο μόνος τρόπος που μπορώ αυτή την στιγμή να σκεφτώ για να εξαλειφθεί αυτό το πολύ τραγικό φαινόμενο, είναι η σωστή παιδεία και ο σεβασμός. Σεβασμός και για τον εαυτό μας και για τον συνάνθρωπο μας. Να μάθουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας με ένταση μεν, αλλά να μην ξεχνάμε με την ίδια ένταση να υπερασπιζόμαστε και να σεβόμαστε και τα δικαιώματα του άλλου. Είναι τραγικό το γεγονός, πως ακόμα και στις μέρες μας, η ενδοοικογενειακή βία και κάθε μορφή βίας, επιβιώνει ανάμεσα στις ζωές των ανθρώπων. Μακάρι με τα χρόνια να καταλάβουμε όλοι πως κάτι τέτοιο μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει και πως η ποιότητα της ζωής μας, θα γίνει πολύ καλύτερη, αν καταφέρουμε να βάλουμε στην άκρη τον εγωισμό μας και να σεβόμαστε πραγματικά κάθε άνθρωπο που υπάρχει στην ζωή μας. Από τον πιο κοντινό, μέχρι τον περαστικό που συναντάμε στον δρόμο. Τότε μόνο ο κόσμος ίσως αρχίσει να γίνεται λίγο καλύτερος.
Ερώτηση 13η: Η Εριφύλη και ο Τζάκος είναι το κεντρικό ζευγάρι της ιστορίας που τα έβαλε με βεντέτες, μίση, δοκιμασίες και έχθρες. Εσείς μέχρι πιο σημείο θα φτάνατε για τον άλλο σας μισό και τι ρόλο παίζει η αγάπη στη ζωή σας;
Θ.Ψ.: Είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που βιώνουν πολύ έντονα τα συναισθήματα τους και η αγάπη παίζει πρωταρχικό ρόλο στην ζωή μου. Είτε αυτή αφορά τον άνθρωπο μου και την οικογένεια μου, είτε τους φίλους μου και όσους αγαπάω. Θα μπορούσα πραγματικά να φτάσω στα άκρα για αυτούς και να αντιμετωπίσω πολλές καταστάσεις για χάρη τους. Η αγάπη είναι ζωή, είναι κινητήριος δύναμη και αξίζει πραγματικά να πολεμά κανείς για αυτήν.
Ερώτηση 14η: Πρώτο βιβλίο σας "Τα λαβωμένα σ' αγαπώ". Πως αισθάνεστε που το "παιδί" σας πήρε σάρκα και οστά και πλέον διαβάζετε από τους αναγνώστες, οι οποίοι το έχουν αγαπήσει;
Θ.Ψ.: Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα και αισθάνομαι πάρα πολύ μεγάλη χαρά, που κάτι το οποίο αγάπησα εγώ τόσο πολύ, είχε την τύχη να αγαπηθεί και από τους αναγνώστες. Θα τους ευχαριστώ και θα τους είμαι πάντα ευγνώμον για αυτή την αγάπη με την οποία με αγκάλιασαν από την αρχή και υπόσχομαι από την πλευρά μου, να προσπαθήσω να ανταποκριθώ στις προσδοκίες τους για την συνέχεια. Εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και να έχουμε την δυνατότητα να απολαύσουμε πολλά ακόμη όμορφα ταξίδια παρέα.
Ερώτηση 15η: Για ποιο λόγο πιστεύετε πως πρέπει οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;
Θ.Ψ.: Δεν τα πάω πολύ καλά με την λέξη «πρέπει». Κρύβει μέσα της μια προσταγή που δεν είναι ταιριαστή με τον χαρακτήρα μου. Ο καθένας μας, επιλέγει να διαβάσει ένα βιβλίο που θεωρεί πως του ταιριάζει, για να ταξιδέψει μαζί του και να περάσει κάποιες ώρες χαλάρωσης. Κάτω από αυτό το πρίσμα λοιπόν, αν κάποιος έχει την διάθεση να ταξιδέψει στον χρόνο, να «δει» τις ομορφιές και την κουλτούρα ενός τόπου και να βιώσει έντονα συναισθήματα, νομίζω πως «Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ» θα του κρατήσουν μια καλή συντροφιά.
Ερώτηση 16η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Θ.Ψ.: Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ, για την αποδοχή και την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν, να επενδύσουν κάποια από τα χρήματα τους, επιλέγοντας «Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ» για το ταξίδι της ψυχής τους. Οι εποχές που διανύουμε είναι δύσκολες για όλους και είναι πολύ σημαντικό, να εμπιστεύεται κάποιος σ’ εσένα, τον χρόνο που διαθέτει για τον εαυτό του, προκειμένου να ξεφύγει λίγο από όσα τον απασχολούν. Ευχαριστώ βαθιά όσους επέλεξαν και όσους θα επιλέξουν να κάνουν μαζί μου την απόδραση αυτή και εύχομαι ειλικρινά, το αποτέλεσμα να τους δικαιώσει για αυτή τους την επιλογή.
Ερώτηση 17η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;
Θ.Ψ.: Έχω ξεκινήσει ήδη την συγγραφή του επόμενου βιβλίου, όμως νομίζω πως είναι πολύ νωρίς για να πούμε ακόμη οτιδήποτε σχετικά με αυτό. Το μόνο που μπορώ να σας πω, είναι πως βιώνω και αυτή την ιστορία με την ίδια, ίσως και περισσότερη ένταση που βίωσα γράφοντας «Τα λαβωμένα σ’ αγαπώ». Εύχομαι όταν θα έρθει η στιγμή να έχουμε στα χέρια μας το αποτέλεσμα, αυτό να μας δικαιώσει όλους και να απολαύσουμε ένα ακόμη όμορφο ταξίδι παρέα.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!
"Τα λαβωμένα σ'αγαπώ": http://psichogios.gr/site/Books/show/1003671/ta-labwmena-s%CE%84agapw
Η ΘΑΛΕΙΑ ΨΑΡΡΑ γεννήθηκε το 1983 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε μάρκετινγκ και διοίκηση επιχειρήσεων, και μιλά αγγλικά και βουλγαρικά. Σχεδόν αμέσως μετά τις σπουδές της, προσελήφθη στο τμήμα εξαγωγών μεγάλης πολυεθνικής εταιρείας χάλυβα, στην οποία εργάζεται μέχρι και σήμερα. Μεγάλη της αγάπη ήταν πάντοτε τα βιβλία και όνειρό της να καταφέρει κάποτε να ζήσει αυτό το «ταξίδι», από τη θέση του οδηγού. ΤΑ ΛΑΒΩΜΕΝΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ είναι η πρώτη της μαγική διαδρομή και, ενθουσιασμένη πλέον, ανυπομονεί να εξερευνήσει τα επόμενα μονοπάτια της φαντασίας.
(2016) Τα λαβωμένα σ'αγαπώ, εκδόσεις Ψυχογιός
Τα λαβωμένα σ'αγαπώ
Μια μαχαιριά κι ένα παρ’ ολίγον φονικό κάνουν τη φλόγα της εκδίκησης να σιγοκαίει ανάμεσα στις οικογένειες των Βενιέρηδων και των Αρχοντάκηδων. Χρόνια μετά, ένας όρκος και ένας χρησμός όρισαν πως το σμίξιμο του Τζάκου Βενιέρη και της Εριφύλης Αρχοντάκη θα σήμαινε την καταστροφή. Η μοίρα, ωστόσο, επιλέγει να μη λογαριάζει φραγμούς. Ο έρωτάς τους ορμά σαν ανεξέλεγκτη θύελλα, για να φουντώσει τη φωτιά της βεντέτας που για χρόνια προσπαθούσαν οι δυο οικογένειες να κρατήσουν σβηστή. Οι δρόμοι του Τζάκου και της Εριφύλης χωρίζουν και τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά τους ποτίζονται με το αίμα αγαπημένων τους ανθρώπων.
Τι γίνεται όμως όταν η καρδιά επιμένει να χτυπά εκεί όπου της απαγορεύουν;
Ένα μυθιστόρημα πλημμυρισμένο με το άρωμα των βουνών της Κρήτης του παρελθόντος. Η ιστορία δύο ανθρώπων που για χάρη της αγάπης καλούνται να υπερβούν τον εαυτό τους, για ν’ αντιμετωπίσουν τον αυστηρό κώδικα τιμής που στοιχειώνει τρεις ολόκληρες γενιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου