Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;
Γ.Δ.Π.: Δεν έχω αγαπημένους συγγραφείς έχω αγαπημένα βιβλία. Να αναφέρω από τους κλασσικούς «Καπετάν Μιχάλης» Νίκου Καζαντζάκη, «Ο ηλίθιος» Ντοστογιέφσκι, από τους νεώτερους «Τα παιδιά των ανθρώπων» Π. Ντ. Τζέϊμς, «Ένας άντρας» Οριάνα Φαλάτσι . Τέλος θα αναφέρω το «Ματωμένη Άνοιξη» του Μάκη Αντωνόπουλου που παρόλο το θλιβερό στόρι ήταν τόσο τρυφερά γραμμένο σαν χέρι που χαϊδεύει τη ψυχή. Αγαπημένα βιβλία είναι εκείνα που ύστερα από χρόνια θυμάσαι το συναίσθημα και το νόημα που σου άφησε.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Γ.Δ.Π.: Δεν θυμάμαι το πρώτο που διάβασα, θυμάμαι όμως αυτό που με σημάδεψε και με έκανε να βλέπω τον κόσμο αλλιώς. Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ.
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Γ.Δ.Π.: Μια υπόσχεση που έδωσα στα δεκαπέντε μου χρόνια κάτω απ’ το ολόγιομο φεγγάρι εκτεθειμένη στην αγριότητα του Queen Elizabeth Game reserve σ τα σύνορα της Ουγκάντας, να καταγράψω όσα ζήσαμε στο Κονγκό το 1964.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας «Ηλέκτρα Το δάκρυ της Αφρικής»;
Γ.Δ.Π.: Σαν ένα σύγχρονο και επίκαιρο μυθιστόρημα. Αγαπώ με πάθος την Αφρική και φεύγοντας από την Νιγηρία ύστερα από τριάντα χρόνια, κράτησα πολλές ωραίες αναμνήσεις. Η βάρβαρη συμπεριφορά της Οργάνωσης Μπόκο Χαράμ που δρα τα τελευταία χρόνια στη χώρα έχω την εντύπωση πως αλλοιώνει την πραγματική εικόνα και όλες τις όμορφα που κράτησα στη μνήμη μου. Γι αυτό αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο προβάλλοντας τις δύο όψεις της χώρας θίγοντας συνάμα το επίκαιρο θέμα της τρομοκρατίας.
Ερώτηση 5η: Η Ηλέκτρα ακολουθεί τον Ηλία σε μία άγνωστη, για την ίδια, χώρα. Είναι εύκολο να εγκαταλείψει κάποιος όσα έχει κάπου και να ακολουθήσει κάποιον στο άγνωστο;
Γ.Δ.Π.: Όταν είσαι νέα και αναζητάς καινούργιες εμπειρίες να εμπλουτίσουν τη ζωή σου ναι αποφασίζεις να ακολουθήσεις κάποιον που σου υπόσχεται την ευτυχία. Όταν πας να ζήσεις σε μια άλλη χώρα δεν σημαίνει πως εγκαταλείπεις αυτά που είχες. Οι δεσμοί ποτέ δεν κόβονται. Απλά γίνεσαι πιο ενδιαφέρον άτομο γιατί αποκτάς γνώσεις.
Ερώτηση 6η: Το θέμα με το οποίο καταπιαστήκατε είναι ένα σύγχρονο ζήτημα που απασχολεί την παγκόσμια κοινή γνώμη. Θεωρείται από πολλούς ως μάστιγα. Αυτό δημιουργεί στον κόσμο μία φοβία τόσο όσον αφορά τις τρομοκρατικές οργανώσεις όσο και στους ανθρώπους που κατάγονται από αυτές τις χώρες. Σας δυσκόλεψε ως θέμα ή ήταν εύκολο ζούσα για πολλά χρόνια στην Αφρική;
Γ.Δ.Π.: Τέτοια θέματα όταν γράφονται προϋποθέτουν ψυχικό κόστος για τον συγγραφέα όπως και για τον αναγνώστη. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να γράφονται. Όταν αποσιωπάς ένα πρόβλημα ή όταν προσποιείσαι πως δεν υπάρχει δεν το εξουδετερώνεις, απλά το αφήνεις να διαιωνίζεται. Όπως είπα και πιο πάνω οι ενέργειες της τρομοκρατίας αμαυρώνουν την εικόνα μιας χώρας. Αλλά γι αυτό δεν ευθύνονται όλοι οι άνθρωποι που κατάγονται από αυτές τις χώρες. Ας μην στιγματίζομε ανθρώπους.
Ερώτηση 7η: Οι Ισλαμιστές στο όνομα του θεού τους σκοτώνουν, πουλάνε και βιάζουν –μεταφορικά και κυριολεκτικά– ανθρώπινες ψυχές με σκοπό να ακολουθήσουν το δόγμα τους. Γιατί πιστεύετε πως υπάρχει αυτός ο υπέρμετρος εγωισμός και αυτή η σκληρότητα από μέρους τους;
Γ.Δ.Π.: Η τρομοκράτες χρησιμοποιούν ως πρόσχημα τη θρησκεία και διαπράττουν εγκλήματα εις το όνομα του Θεού. Στην ουσία το Ισλάμ ως θρησκεία είναι όπως και οι υπόλοιπες θρησκείες, δηλαδή καλεί σε ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων. Οι φανατικοί ισλαμιστές όμως έχουν πρόβλημα ακόμη και με τους ίδιους τους ομόθρησκούς τους. Χρησιμοποιούν κείμενα από το Κοράνι με λανθασμένη ερμηνεία για να δικαιολογούν τις ακραίες πράξεις τους και να επιβάλουν το νόμο της Σαρία.
Πίσω από τις ενέργειες των Ισλαμιστών είναι η εξουσία και το χρήμα για να μπορούν να προσεγγίζουν αγανακτισμένους νέους από διάφορες κοινωνίες και να τους πείθουν πως η «φανατική πίστη» θα τους δώσει αυτό που η κοινωνία τους στερεί. Και όπως κάθε βία δεν έχει λογική ούτε συναίσθημα έχει μονάχα σκληρότητα.
Ερώτηση 8η: Στο βιβλίο σας θίγετε και ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, αυτό της κλειτοριδεκτομής. Προκείται για ένα από τα μεγαλύτερα “εγκλήματα” προς τις γυναίκες. Φαντάζομαι πως λόγω της καθημερινότητάς σας στη συγκεκριμένη χώρα έχετε δει πολλά. Τι θα συμβουλεύατε σε αυτές τις γυναίκες που δέχονται αυτό το απάνθρωπο έθιμο;
Γ.Δ.Π.: Το έγκλημα κατά της γυναικείας σεξουαλικότητας μαστίζει τις χώρες του τρίτου κόσμου ακόμα και σήμερα. Κλειτοριδεκτομή είναι η αποφυγή σεξουαλικής ικανοποίησης και εξασφάλιση ελέγχου πάνω στα συναισθήματα και τις σεξουαλικές συμπεριφορές των γυναικών. Στις χώρες του τρίτου κόσμου οι γυναίκες αντιμετωπίζονται σαν όργανα αναπαραγωγής. Ακόμα και αυτά τα παιδιά που φέρνουν στον κόσμο ανήκουν μόνο στον άντρα, αυτές δεν έχουν απάνω τους καμιά εξουσία. Γι αυτό ακούμε συχνά άντρες από μεικτούς γάμους να παίρνουν τα παιδιά τους και να εξαφανίζονται.
Η κοπέλα που είχα στο σπίτι μου στη Νιγηρία μια μέρα ήρθε χαρούμενη να μου πει πως το βράδυ στο σπίτι τους έχουν γιορτή. Όταν την ρώτησα τι θα γιορτάσουν αυτή μου απάντησε περήφανα «παντρεύομαι κυρία και απόψε θα μου κόψουν τα ράμματα που μου έβαλαν όταν ήμουν μικρή». Την κοίταξα με συμπόνια «Κόμφορτ ξέρεις τι είναι αυτό που σου έκαναν όταν ήσουν μικρή;» «Ναι κυρία είναι κάτι που πρέπει να κάνουν όλα τα κορίτσια». Ήμουν πολύ λυπημένη για την άγνοιά της. «Μην αφήσεις ποτέ κανέναν να κάνει το ίδιο κακό και στην κόρη σου» της είπα . Παρόλο που έχει απαγορευτεί δια νόμου το έθιμο θα εξακολουθεί να αναβιώνει κρυφά μέσα σε απόμερες σπηλιές μέχρι οι γυναίκες να συνειδητοποιήσουν την αναπηρία τους και να ορθώσουν κεφάλι.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Γ.Δ.Π.: Θέλω να πω στους αναγνώστες μου να μην διστάζουν να διαβάζουν βιβλία με εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο απ’ αυτό που γνωρίζουν. Εξάλλου το διάβασμα είναι για να εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας και να ανοίγουμε τους ορίζοντές μας.
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;
Γ.Δ.Π.: Για το επόμενο συγγραφικό μου βήμα δυστυχώς δεν έχω να σας πω πολλά γιατί από τη μέρα που τέλειωσα την Ηλέκτρα δεν έγραψα ούτε μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ. Είμαι πνευματικά πολύ κουρασμένη και χρειάζομαι κάποιο χρονικό διάστημα να φορτίσω τις μπαταρίες μου και να ξεκαθαρίσω σκέψεις και αισθήματα.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!
Γ.Δ.Π.: Κυρία Διαμάντη ευχαριστώ θερμά για τη συνέντευξη και την προθυμία που δείχνετε κάθε φορά να ασχοληθείτε με το έργο μου. Σας εύχομαι καλή συνέχεια.
“Ηλέκτρα. Το δάκρυ της Αφρικής”: http://psichogios.gr/site/Books/show/1003816/hlektra-to-dakry-ths-afrikhs
“Αν ήξερα αλλιώς να σ' αγαπώ”: http://psichogios.gr/site/Books/show/1003327/an-hksera-alliws-na-s-agapw
“Η ζωή είναι αγάπη”: http://psichogios.gr/site/Books/show/1002697/h-zwh-einai-agaph
Η ΓΙΟΛΑ ΔΑΜΙΑΝΟΥ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ γεννήθηκε στη Λευκωσία. Έζησε πολλά χρόνια στο Κονγκό και στη Νιγηρία. Σπούδασε δημοσιογραφία και συνεργάστηκε με ραδιοφωνικούς σταθμούς, περιοδικά και εφημερίδες της Κύπρου σε χρονογράφημα, πολιτιστικά και έρευνα. Έχει γράψει μυθιστορήματα για ενηλίκους και παιδιά, ενώ για το έργο της έχει αποσπάσει κρατικά βραβεία και πολλές διακρίσεις σε Κύπρο, Ελλάδα και Ευρώπη, και έχει πουλήσει συνολικά περισσότερα από 80.000 αντίτυπα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ, ΑΝ ΗΞΕΡΑ ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ Σ’ ΑΓΑΠΩ, ΗΛΕΚΤΡΑ. ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ.
(2017) Ηλέκτρα. Το δάκρυ της Αφρικής, Ψυχογιός
(2016) Αν ήξερα αλλιώς να σ' αγαπώ, Ψυχογιός
(2015) Η εκδίκηση της Ροξάνας, Πάργα
(2014) Η ζωή είναι αγάπη, Ψυχογιός
(2013) The Blue Dragon, Wattle Publishing
(2013) Αργός χορός, Διόπτρα
(2011) Έτσι θέλω να θυμάμαι, Ωκεανίδα
(2010) Η απαγωγή του Γκάπι, Άγκυρα
(2010) Κρατήσου απ' τα όνειρά σου, Ωκεανίδα
(2010) Το άλλο μου μισό, Εκδόσεις Πατάκη
(2007) Βόλτα με το Φεγγάρι, Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών
(2006) Που πας ξυπόλητη στ'αγκάθια, Πάργα
(2006) Ο γαλάζιος δράκοντας, Εν Τύποις
(2004) Όλου του κόσμου τα παιδιά, Εκδόσεις Πατάκη
(2003) Το πεπρωμένο μιας ζωής, Άγκυρα
(2001) Ο ψίθυρος του δάσους, Άγκυρα
(1999) Το ταξίδι της καρδιάς μας, Άγκυρα
(1994) Αφρικανική νύχτα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(1988) Μπατούρε, Αυτοέκδοση
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2008) Το σχολικό ημερολόγιο των βιβλιοφάγων 2008-2009, Εκδόσεις Πατάκη
Ηλέκτρα. Το δάκρυ της Αφρικής
Στην Αθήνα του 1969 η νεαρή Ηλέκτρα, απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών, είναι έτοιμη να κατακτήσει τα όνειρά της, μα μια απρόσμενη συνάντηση με τον μετανάστη Ηλία Θωμόπουλο ανατρέπει τα σχέδιά της. Οι συναρπαστικές ιστορίες που της διηγείται για την Αφρική τη γεμίζουν δέος και θαυμασμό, και καταλήγει να τον παντρευτεί και να τον ακολουθήσει στη Μαύρη Ήπειρο. Μόνο που γρήγορα αντιλαμβάνεται πως η Νιγηρία είναι μια επικίνδυνη χώρα. Η Ηλέκτρα ωθείται να συνθηκολογήσει με τη μοναξιά, τον φόβο της μαύρης μαγείας καθώς και της ένοπλης ληστείας. Ωστόσο, όλα αυτά δεν την εμποδίζουν να αγαπήσει με πάθος την Αφρική και να αφιερωθεί στα παιδιά της Αμερικανικής Ιεραποστολικής Σχολής, όπου διδάσκει, αλλά και σε όλα τα ορφανά που βρίσκουν απεριόριστη αγάπη στην αγκαλιά της.
Ύστερα από σαράντα πέντε χρόνια γεμάτης ζωής, η Ηλέκτρα και ο Ηλίας αποφασίζουν να επαναπατριστούν, αλλά δεν υπολογίζουν πως, όταν ξεριζώσεις ένα γέρικο δέντρο, τότε αυτό μαραίνεται και πεθαίνει. Δυο χρόνια αντέχει ο Ηλίας στην Ελλάδα. Μετά τον θάνατό του, τίποτα πια δεν κρατά την Ηλέκτρα μακριά απ’ όσα αγάπησε στην Αφρική. Επιστρέφει, ανυποψίαστη για το μεγάλο παιχνίδι που της επιφυλάσσει η μοίρα: τη συνάντησή της με την εξτρεμιστική οργάνωση Μπόκο Χαράμ.
Το βιβλίο Ηλέκτρα. Το δάκρυ της Αφρικής είναι ένα σύγχρονο και επίκαιρο μυθιστόρημα που καταπιάνεται με την τρομοκρατία‧ ένα θέμα που σκορπά τον φόβο και την αγωνία ακόμα και στις χώρες της Ε.Ε.
Αν ήξερα αλλιώς να σ' αγαπώ
Το πάθος της για τον χορό κράτησε τη Γιολάντα μακριά από τις οικογενειακές επιχειρήσεις, παρόλο που ήταν βαθιά επιθυμία του πατέρα της να τον διαδεχθεί. Προτίμησε να ακολουθήσει το όνειρό της: Μουσική Ακαδημία, Laban Dance Centre, και μετά… κατάκτηση όλων των μουσικών σκηνών του κόσμου!
Μα ένας κεραυνοβόλος έρωτας ορμά σαν τυφώνας στον δρόμο της εκτροχιάζοντας τη ζωή της και θέτοντας υπό αίρεση τους στόχους της. Ένας έρωτας αντιφατικός, επίμονος, αντίθετος προς τις αρχές της, ένας έρωτας εκμαυλιστής την εξουσιάζει, κι αυτή, ανυπεράσπιστη, ακολουθεί πειθήνια τις προσταγές του.
Τι είναι εκείνο που κάνει μια γυναίκα έξυπνη, χαρισματική και επιτυχημένη να αισθάνεται μπερδεμένη και ανασφαλής; Γιατί η Γιολάντα έπαψε να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της, στις δικές της αξίες, και αφέθηκε να εγκλωβιστεί μέσα σ’ αυτό που πίστευε πως είναι ευτυχία; Απ’ όλους τους δικούς της ανθρώπους μόνο ο παιδικός της φίλος Στέφανος μπόρεσε να προβλέψει την εξέλιξη αυτής της σχέσης, γιατί μόνο αυτός ήταν ικανός να της προσφέρει την αγάπη που της άξιζε.
Η κάθαρση θα είναι για όλους τραγική…
Η ζωή είναι αγάπη
Κανείς δε φανταζόταν πως μια ξέγνοιαστη βραδιά γλεντιού και χαράς θα μετατρεπόταν σε εφιάλτη. Ένα αναπάντεχο ατύχημα κόστισε στην Ιάνθη την τετραπληγία. Σε κλάσμα δευτερολέπτου είδε τα όνειρά της να γκρεμίζονται και πίστεψε για λίγο πως δεν άξιζε να ζει μια τέτοια ζωή. Όμως βρήκε τη θέληση και το κουράγιο να αγωνιστεί και να διεκδικήσει όσα της ανήκαν. Και η ζωή πήρε τον δρόμο της και τα όνειρά της άρχισαν να γίνονται πραγματικότητα.
«Αν μπορούσα, θα άπλωνα τα χέρια να τον σφίξω στην αγκαλιά μου, να τον γεμίσω με φιλιά… Αλλά δεν μπορούσα, γι’ αυτό έπρεπε να τον κάνω πέρα, γιατί ήταν μια αταίριαστη αγάπη. Αυτή η αφοσίωσή του με πλημμύριζε ευτυχία και φόβο. Ευτυχία γιατί ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δε φαντάστηκα πως θα βρισκόταν κάποιος να με αγαπήσει σε σημείο που να θέλει να με παντρευτεί. Φοβόμουν να πιστέψω στη διάρκεια του ενθουσιασμού και στη γνησιότητα της αγάπης του. Με φόβιζε η δύναμη του πάθους του, έμοιαζε με ξέχειλο ορμητικό ποτάμι που στη βιασύνη του παρασέρνει ό,τι βρεθεί στον δρόμο του… Απ’ την άλλη, υποκλινόμουν με δέος μπρος στην ανιδιοτέλεια της αγάπης του. Δεν ήξερα αν η δική μου μπορούσε ποτέ να φτάσει το μέγεθος της δικής του. Γιατί η δική μου αγάπη ήταν ήπια, τρυφερή· δεν έκανα καμιά υπέρβαση, ούτε θυσία για να τον κατακτήσω».
Μια ιστορία για την πίστη στον άνθρωπο και τη δύναμη της αγάπης.
…και δυο λόγια από τη συγγραφέα
Όταν αποφάσισα να γράψω το μυθιστόρημα «Η ζωή είναι αγάπη» δεν ήταν μια οποιαδήποτε επιλογή για να γράψω ένα βιβλίο. Ήταν μια επιτακτική ανάγκη, ήταν θέμα εσωτερικής αποκατάστασης για να εκφράσω συναισθήματα που ξύπνησαν μέσα μου όταν συνάντησα μια γυναίκα καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι μετά από ένα τροχαίο. Ήταν έκφραση θαυμασμού και διαπίστωσης πως η ζωή δεν σταματά στα δύσκολα, αλλά η ψυχή και το πνεύμα μας δίνουν φτερά να πετάμε. Όταν εγώ καταπιάνομαι με ασήμαντους φόβους και εύκολα παραιτούμαι, έμαθα πως εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν από πού να πιαστούν, χωρίς σωματικές δυνάμεις και μονάχα με το πνεύμα και την ψυχή κάνουν θαύματα!
Το «Η ζωή είναι αγάπη» είναι ένα βιβλίο που έχει να κάνει με συναισθήματα, με την αναμέτρησή μας με τη ζωή, με το θάνατο, με τους φόβους και την ανάγκη να βγούμε από την άβυσσο και να ζήσουμε!
Αυτό το μυθιστόρημα δεν είναι βιογραφικό. Πήρα πολλά στοιχεία από τη ζωή της γυναίκας που συνάντησα κι έκτισα το δικό μου μύθο. Πήρα το θάρρος της, την αυτοπεποίθηση της, την καρτερικότητα, τους αγώνες και την πορεία που χάραξε. Δανείστηκα τους φόβους, τις ανασφάλειες, τους προβληματισμούς και την αισιοδοξία της. Πήρα ακόμα και τα σκαμπανεβάσματά της. Εκείνες τις στιγμές που τα πράγματα ζορίζουν, οι ώμοι λυγίζουν, τα μάτια βουρκώνουν κι ένα «γιατί» ταλανίζει τη σκέψη της για λίγο… Και με αυτά τα υλικά έφτιαξα τη δική μου ηρωίδα, την Ιάνθη μου. Της έδωσα πνοή απ’ τη πραγματική ηρωίδα, μα πορεύεται μέσα σ’ ένα εντελώς ξεχωριστό περιβάλλον με φανταστικούς ήρωες να την περιβάλλουν. Έτσι γράφτηκε το μυθιστόρημα που θα διαβάσετε.
Γιόλα Δαμιανού-Παπαδοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου