Η Κλαίρη, αδερφή του Κωστή, θα βρεθεί αντιμέτωπη με αυτή την ερώτηση. Ο αδερφός της, Κωστής, θα δολοφονηθεί και αυτό θα την κάνει να επιστρέψει στην Ελλάδα για να βρει τη λύση σε αυτό το ερώτημα, του “ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια”. Ο ιατροδικαστής, Φίλιππος Ηλιάδης, θα σταθεί στο πλευρό της προκειμένου να ανακαλύψει την αλήθεια. Μαζί της θα έρθει και ο πατριός της, Γκρεγκ.
Και κάπως έτσι ξεκινάει ένα κυνηγητό περιπέτειας, αγωνίας και αποκάλυψης της αλήθειας. Ποιος σκορπάει τον θάνατο σε ανθρώπους; Γιατί γίνεται στο όνομα του γενικότερου καλού και της ιατρικής; Πόσοι θα πρέπει να πεθάνουν μέχρι να σταματήσουν αυτοί οι άνθρωποι τους ανελέητους θάνατους; Γιατί διαλέγουν τη συγκεκριμένοι ομάδα ανθρώπων; Τι σχέση έχει ο αδερφός της με αυτό το κύκλωμα;
Η ζωή της Κλαίρης δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Αντιθέτως, θα περάσει δια πυρός και σιδήρου. Αυτό θα την κάνει να κλειστεί στον ίδιο της τον εαυτό. Θα παλέψει πολύ για να ανακαλύψει το ποιος δολοφόνησε τον αδερφό της και γιατί. Μόνο που ο δρόμος της αλήθειας θα προκαλέσει μία αλυσιδωτή αντίδραση αποκαλύψεων, η οποία ξεκινάει από το παρελθόν και καταλήγει στο παρόν. Ο κόσμος της θα καταρρεύσει αρκετές φορές και αυτή θα κληθεί να αντιμετωπίσει τόσο τα κρυμμένα μυστικά, τα οποία θα αναδυθούν στο φως όσο και να βρει τον χαμένο της εαυτό και να πολεμήσει με τις φοβίες της.
Και εδώ είναι που θα γνωρίσουμε πως όχι μόνο στον έρωτα και στον πόλεμο τα πάντα επιτρέπονται αλλά και στην επιστήμη και στο γενικότερο καλό. Μία καραμέλα, η οποία, κατά τη γνώμη μου, έχει κουράσει και μας δείχνει το στυγερό πρόσωπο της ανθρώπινης φύσης, της “θεϊκής” υπόστασης του ανθρώπου και της υποκρισίας που μας διακρίνει. Θεωρώντας πάντα πως είμαστε τα ανώτερα όντα, με την τεράστια ιδιοφυία και την απεριόριστη δύναμη από τα υπόλοιπα είδη της φύσης. Και κάπου εκεί αναρωτιόμαστε αν είναι σωστό να γίνονται πειράματα στους ανθρώπους και όχι στα ζώα. Ή μήπως θα έπρεπε κάποια στιγμή να σκεφτούμε πως και τα ζώα έχουν ψυχή; Δύσκολο και δυσεπίλυτο το ερώτημα…
Για ακόμα μία φορά, η Ελευθερία Μεταξά έρχεται να μας συναρπάσει με το νέο της πόνημα και να μας δείξει πως ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός ή η αλήθεια. Πολλές φορές, για να ανακαλυφθεί η αλήθεια, θα πρέπει να πολεμήσουμε με πολλά θηρία του ψεύδους. Αλλά το σημαντικό είναι πως τίποτα δεν μένει στο σκοτάδι, ασχέτως του πόσα χρόνια θα περάσουν για να τη βρούμε. Ο συνειρμός που μας προσφέρει η συγγραφέας μεταξύ της τραγωδίας “Ιφιγένεια” του Ευριπίδη και του βιβλίου της είναι εξαιρετικός. Εκτός από αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι και μία κατάδυση στη ψυχή των ανθρώπων, εκεί όπου πολλές φορές τα όρια ξεπερνιούνται και ο εγωισμός και τα θέλω νικούν ακόμα και τους ηθικούς μας φραγμούς. Πρόκειται για μία ιστορία, άρτια δομημένη, με ουσία και συναισθήματα, όπως μόνο η Ελευθερία Μεταξά γνωρίζει πως να χαρίσει και να προσφέρει στους αναγνώστες της. «Γιατί το φως πάντα είναι πιο δυνατό ακόμη κι από το πιο πυκνό σκοτάδι…» Διαβάστε το και θα με θυμηθείτε!!!
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου