Η ιστορία μας μεταφέρει σε δύο χρονικές περιόδους. Στο 1942 και στο σήμερα. Στο τότε θα συναντήσουμε μία οικογένεια εβραίων, κατοίκων της Γαλλίας, τα γεγονότα του Παρισιού στις 16 Ιουλίου του 1942 και για το Βελ’ ντ’ Ιβ. Εκεί θα δούμε στοιβαγμένους ανθρώπους με όνειρα, τα οποία θα θρυμματιστούν. Άντρες, γυναίκες και παιδιά σωριασμένοι σε ένα μέρος, αρρώστιες που θα βιώσουν οι άνθρωποι και θα αποδεκατιστούν. Η σωτηρία δεν εμφανίζεται. Αντιθέτως, τους περιμένει μία σκληρή μοίρα, το γνωστό σε όλους μας Άουσβιτς. Η δυσεντερία, η ανέχεια, η πείνα, η δίψα, οι ψείρες σε κάνουν να θλίβεσαι για τα δεινά αυτών των ανθρώπων. Η Σάρα είναι ένα δεκάχρονο κορίτσι, το οποίο θα ζήσει πολλά. Ένα βράδυ η αστυνομία θα χτυπήσει την πόρτα του σπιτιού τους προκειμένου να τους ακολουθήσουν σε ένα αύριο χωρίς μέλλον και ελπίδα. Οι γονείς της αποκρύπτουν την αλήθεια από εκείνη. Νομίζοντας ότι θα λείψουν μόνο για δύο μέρες, θα κλειδώσει τον τετράχρονο αδερφό της σε ένα ντουλάπι. Μόνο που το μέλλον προδιαγράφεται δυσοίωνο. Το μικρό κορίτσι χάνει τις ημέρες και ζει με την ελπίδα ότι θα μπορέσει να ξεκλειδώσει τον αδερφό της. Καταφέρνει να το σκάσει από εκεί και με μεγαλείο ψυχής προσπαθεί να γυρίσει στο Παρίσι και στο σπίτι τους. Όταν θα τα καταφέρει, θα βρει προ εκπλήξεων… Στο σήμερα θα συναντήσουμε τη Τζούλια Τζάρμοντ, μία αμερικανίδα δημοσιογράφο. Χωρίς φόβο θα προσπαθήσει να συλλέξει στοιχεία και να αναδείξει τα γεγονότα του Βελ’ ντ’ Ιβ. Θα θελήσει να φτάσει την έρευνα μέχρι τέλους χωρίς να υπολογίζει συνέπειες.
Η ιστορία του τότε, αν και δεν έχει να δώσει στον αναγνώστη κάτι νέο, είναι συγκινητική. Αν και σε κάποια σημεία τόσο ωμή και εξωπραγματική που κάνει τον αναγνώστη να κουραστεί και να τη θεωρήσει ανούσια. Όμως δεν παύει να είναι μία ιστορία συγκινητική και γεμάτη διδαχές, όπως η αδερφική αγάπη και η πραγματοποίηση της υπόσχεσης που δίνουμε σε κάποιον. Η ιστορία του σήμερα είναι τόσο πολύ βαρετή που σε κάνει να πλήττεις. Ναι μαθαίνουμε κάποια πράγματα για το Παρίσι και το Βελ’ ντ’ Ιβ αλλά είναι τόσο ανούσιες οι πληροφορίες για τη ζωή της Τζούλια που με έκανε να βαρεθώ.
Τα συναισθήματα που μου γέννησε αυτό το βιβλίο ήταν διφορούμενα. Αξίζει να διαβαστεί αλλά σίγουρα οι περισσότεροι θα κουραστούν από ένα σημείο και μετά. Αν η έκταση στην ιστορία της Σάρα ήταν μεγαλύτερη, ή όλο το βιβλίο αφορούσε την ιστορία του μικρού αυτού κοριτσιού, πιστεύω ότι θα ήταν ένα πολύ καλό βιβλίο με πλούσια πλοκή, διδάγματα, μηνύματα, ενδιαφέρον και αγωνία.
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου