Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2018

Συζητώντας με την Ευδοκία Σταυρίδου

Ερώτηση 1η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσή σας;

Ε.Σ.: Μα ποια άλλη εκτός από την πιο όμορφη και συναρπαστική πηγή έμπνευσης τον Άνθρωπο; Κάθε ένας από εμάς μια ιστορία μοναδική, ανατρεπτική, ανεπανάληπτη. Πάντα με αγάπη και σεβασμό γιατί κανένας δεν δικαιούται να κρίνει κανέναν. Μπαίνω μέσα στους ήρωές μου και τους παρατηρώ. Κάποιες φορές με εκπλήσσουν με τις επιλογές τους. Αυτή είναι και η μαγεία του ταξιδιού της συγγραφής το απρόβλεπτο. Διαφορετικά θα ήταν απίστευτα βαρετό και για μένα αλλά και για τους αναγνώστες μου. Συνεπώς έχω μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης…


Ερώτηση 2η: Ποια είδη λογοτεχνίας σας αρέσουν να διαβάζετε;

Ε.Σ.: Δεν κάνω διάκριση στα είδη. Διαβάζω τα πάντα αρκεί να μου αρέσει ο τρόπος γραφής του συγγραφέα. Να με παρασύρει το βιβλίο με τις ιστορίες του να μου δημιουργεί συναισθήματα και εικόνες… Θεωρώ πως όταν εστιάζεις σε ένα είδος κλείνεις τους ορίζοντές σου. Αυτό μπορώ να το δικαιολογήσω στις νεαρές ηλικίες που συνήθως παθιαζόμαστε με ένα πράγμα. Όσο όμως μεγαλώνουμε πρέπει να γινόμαστε αποδέκτες περισσότερων πληροφοριών. Άλλωστε πιστεύω πως όταν διαβάζεις ένα και μοναδικό λογοτεχνικό είδος κάποια στιγμή θα γνωρίζεις την εξέλιξη της ιστορίας από τις πρώτες δέκα σελίδες. Εγώ ποτέ δεν διανοήθηκα να μείνω σε ένα λογοτεχνικό είδος. Γράφω κάθε φορά όπως με οδηγεί η έμπνευσή και το ένστικτό μου. Μπορώ να αντιληφθώ πως αυτό ίσως δυσκολεύει κάποιους από τους αναγνώστες μου αλλά το να ακολουθείς μια συνταγή είναι κάτι που δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα μου και το μόνο που μπορώ να υποσχεθώ πως όσο βρίσκομαι σε αυτόν τον χώρο θα δουλεύω με συνέπεια και αγάπη.


Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;

Ε.Σ.: Η συγγραφή για εμένα είναι σκοπός ζωής. Ένας έρωτας που διαρκώς αναγεννιέται και δεν με προδίδει ποτέ. Κάθε καινούργια ιδέα είναι σαν να ανακαλύπτω τον κόσμο από την αρχή μέσα από μια καινούργια οπτική. Μέσα από τα μάτια των εκάστοτε ηρώων μου. Είναι πνευματικό ταξίδι και ενθουσιάζομαι κάθε φορά που ετοιμάζω βαλίτσες για να ξεκινήσω.


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Βαθιά νερά”;

Ε.Σ.: Ένα πολυδιάστατο ταξίδι για αναγνώστες που επιθυμούν κάτι περισσότερο από την απλή αφήγηση μιας ιστορίας. Τα «Βαθιά νερά» είναι ταξίδι στον χρόνο με αναβίωση της εποχής του Μεσοπολέμου στα Ιωάννινα, με μαρτυρίες της ζωής των ψαράδων του Νησιού που δεν υπάρχουν αλλού καταγεγραμμένες και ένα βαθύτερο ταξίδι στις ψυχές των ηρώων οι οποίοι είναι τελικά θύματα ή θύτες; Μου αρέσει να προκαλώ τους αναγνώστες μου να σχηματίσουν τη δική τους άποψη και να βιώσουν την ιστορία μέσα από τη δική τους ψυχοσύνθεση.


Ερώτηση 5η: Ο Μιχάλης θα ερωτευτεί τη Μαργαρίτα. Πιστεύετε ότι υπάρχουν όρια και φραγμοί στον έρωτα και στην αγάπη;

Ε.Σ.: Συναισθηματικά δεν υπάρχουν. Ο έρωτας μπορεί να σε οδηγήσει παντού και το μοναδικό όριο είναι η δύναμη του χαρακτήρα σου. Πόσο γερά πατάς στα πόδια σου ώστε να συγκρατηθείς την τελευταία στιγμή να μην πέσεις στον γκρεμό. Και η αγάπη επίσης δεν έχει όρια. Ποιος μπορεί να κατηγορήσει χωρίς κανένα ελαφρυντικό μια μάνα που υποθάλπει το παιδί της που μπορεί να έχει διαπράξει οποιοδήποτε αδίκημα. Οι έννοιες του έρωτα και της αγάπης είναι αρκετά παρεξηγημένες γιατί από τα πολύ μικρά μας χρόνια έχουμε διδαχθεί την έννοια της αυτοθυσίας κάτι που είναι τραγικό λάθος. Το πρώτο που έπρεπε να διδαχθούμε είναι η αγάπη προς τον εαυτό μας. Αυτή και μόνο θα μας οχυρώσει απέναντι στις δυσκολίες της ζωής και τις συμπεριφορές των ανθρώπων.


Ερώτηση 6η: Η Μαργαρίτα θα αγαπήσει τον Θοδωράκη σε μικρή ηλικία. Θεωρείτε ότι οι πρώτοι έρωτες μένουν αναλλοίωτοι στον χρόνο ή η φυσική τους φθορά μπορεί να τους αποδυναμώσει ή/και να τους “εξαϋλώσει”;

Ε.Σ.: Στις πολύ τρυφερές ηλικίες των δεκαέξι ετών εκείνης της εποχής αλλά και της σημερινής που δεν είναι και τόσο τρυφερές… νομίζεις πως είσαι ερωτευμένος, νομίζεις πως αγαπάς. Προβάλεις όλα όσα έχεις ονειρευτεί για τον έρωτα, αυτό το τόσο ισχυρό, αρχέγονο συναίσθημα, σε κάποιον που νιώθεις να σε ελκύει και αρχίζεις να πλάθεις ιστορίες με τη φαντασία σου. Η καθημερινότητα είναι σκληρή και καθόλου ονειρική. Τα προβλήματα της συμβίωσης είναι διαρκή και ατελείωτα. Χρειάζεται ωριμότητα και από τις δύο πλευρές για να έχει μια σχέση διάρκεια στον χρόνο κάτι που σε αυτές τις ηλικίες δεν υφίσταται άρα φθείρονται, αποδυναμώνουν και εξαϋλώνονται…


Ερώτηση 7η: Η ιστορία σας διαδραματίζεται στα Γιάννενα. Τι σας συνδέει με αυτή την πόλη;

Ε.Σ.: Όταν συνέλαβα την ιδέα του βιβλίου δεν με συνέδεε τίποτα εκτός από κάτι αόρατο… ας το ονομάσουμε ένστικτο… Τώρα πια μετά από πέντε ταξίδια στα Γιάννενα και σύντομα το έκτο για
την πρώτη επίσημη παρουσίαση του βιβλίου, με συνδέουν φιλίες καρδιάς και η γνωριμία μου με σημαντικούς ανθρώπους της πόλης οι οποίοι με έχουν υποδεχθεί πολύ θερμά και με στηρίζουν. Τους ευχαριστώ πολύ για αυτό! Όμως πια έχω δεθεί τόσο πολύ και με τον τόπο που τον θεωρώ δικό μου. Μου μεταφέρει την ενέργεια και τις ιστορίες του με έναν μαγικό σχεδόν τρόπο γεγονός που με κάνει ευτυχισμένη.


Ερώτηση 8η: Στην ιστορία σας παραθέτετε λαογραφικά στοιχεία όπως τραγούδια, μοιρολόγια κ.α. Φοβηθήκατε μήπως κουράσουν τον αναγνώστη ή είναι ζωτικής σημασίας -ανάσα- για την εξέλιξη της ιστορίας;

Ε.Σ.: Ήταν τόσο όμορφη η διαδρομή αναζήτησης όλων αυτών των λαογραφικών στοιχείων για εμένα που δεν μου πέρασε καθόλου κάτι τέτοιο από το μυαλό. Πώς να αναπαραστήσεις μια εποχή αν δεν περιγράψεις τα ήθη και τα έθιμά της; Ως λαός έχουμε ταυτότητα την οποία οφείλουμε να σεβόμαστε. Είναι σημαντικό για εμένα όταν αναφέρομαι σε έναν συγκεκριμένο τόπο να συμπεριλαμβάνω και τα έθιμά του όπου το κρίνω απαραίτητο. Κάτι ανάλογο έκανα και στο πρώτο μου μυθιστόρημα Κάποτε στη Μυτιλήνη σε μικρότερη έκταση λόγω του ό,τι η δεκαετία του πενήντα είναι πιο πρόσφατη από τη δεκαετία του τριάντα.
Κάτι ακόμα πολύ σημαντικό για εμένα είναι η αλήθεια στα μυθιστορήματά μου. Πώς θα περιγράψεις την αλήθεια ενός τόπου χωρίς όλα όσα χαρακτηρίζουν την καθημερινότητά της; Τα ηπειρώτικα παραδοσιακά τραγούδια για παράδειγμα αποτελούν ένα μεγάλο κεφάλαιο της λαογραφίας του τόπου μας. Επίσης αλήθεια είναι πως η ιστορία είναι πολύ φορτισμένη συναισθηματικά οι ανάσες είναι απαραίτητες. Όμως όλα αυτά γίνονται υποσυνείδητα και οι ισορροπίες τηρούνται με έναν μαγικό τρόπο κατά τη διαδικασία της γραφής από μόνες τους. Η παρατήρηση γίνεται εκ των υστέρων και αφού ολοκληρωθεί το βιβλίο.


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Ε.Σ.: Κατ’ αρχάς θέλω να τους ευχαριστήσω από καρδιάς που με τιμούν διαβάζοντας τα βιβλία μου. Θέλω ακόμα να τους πω πως σέβομαι απεριόριστα αυτό που κάνω και ίσως να τους εκπλήσσω αλλάζοντας λογοτεχνικά είδη από βιβλίο σε βιβλίο αλλά σίγουρα δεν θα βαρεθούν διαβάζοντας από εμένα την ίδια ιστορία αλλάζοντας χωροχρόνο και πρόσωπα.


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Ε.Σ.: Στα σχέδιά μου είναι μια τριλογία με κοινό τόπο τα Γιάννενα αλλά με εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες. Θα είναι δηλαδή αυτοτελή, με πρώτο τα «Βαθιά νερά» που ήδη κυκλοφορεί, για να ακολουθήσει το βιβλίο που γράφω αυτή τη στιγμή για το οποίο μπορώ μόνο να πω πως είναι ιστορικό και η τριλογία θα ολοκληρωθεί με ένα μεταφυσικό μυθιστόρημα. Θα είναι μια τριλογία που το κάθε βιβλίο θα ανήκει σε διαφορετικό λογοτεχνικό είδος, διαφορετικές εποχές και με εντελώς διαφορετικούς ήρωες φυσικά.


Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Ε.Σ.: Εγώ σας ευχαριστώ πολύ!!!





H Ευδοκία Σταυρίδου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Σκηνοθεσία Κινηματογράφου και παρακολούθησε θεατρικά σεμινάρια. Η μεγάλη της αγάπη για το διάβασμα από τα νεαρά της χρόνια αποτέλεσε ερέθισμα ώστε να στραφεί στα μονοπάτια της γραφής. Ασχολήθηκε επίσης με τη δημιουργία θεατρικών ομάδων στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Γράφει ποιήματα, διηγήματα και θεατρικά έργα τα οποία έχουν κατά καιρούς δημοσιευθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Το Βαθιά Νερά είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της. Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορεί και το πρώτο της μυθιστόρημα Κάποτε στη Μυτιλήνη
(2018) Βαθιά νερά, Ωκεανός
(2017) Κάποτε στη Μυτιλήνη, Ωκεανός





Βαθιά νερά
Δεκαετία του ’30, Γιάννενα, μαγευτικά και μυστηριώδη. Δυο νεαρά παιδιά, η Μαργαρίτα και ο Μιχάλης, θα συναντηθούν σε ένα φύσημα της Μοίρας και το τυχαίο αντάμωμά τους θα στραγγίξει την ανάσα από την ψυχή τους και το αίμα από τα κορμιά τους, παρασύροντας μαζί και όσους τους περιβάλλουν, συνθέτοντας ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ... Μυστικά κρυμμένα κάτω από μαξιλάρια ποτισμένα με δάκρυα. Μυστικά που πνίγηκαν στα στήθη των ακούσιων πρωταγωνιστών τους. Μυστικά που και τα ίδια ντράπηκαν που έλαβαν χώρα. Μυστικά που σύρθηκαν από τα σοκάκια του Κάστρου ως τις όχθες της Λίμνης. Σφραγισμένα στόματα που μάτωσαν στην προσπάθειά τους να μην ανοίξουν ποτέ. Κορμιά που λύγισαν κάτω από το βάρος της μοίρας. Ηδονές που κυριάρχησαν στον νου οδηγώντας τον στην παραφροσύνη. Ζωές που παραδόθηκαν στον βαρκάρη πριν την ώρα τους κι αναζητούν δικαίωση.
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος διεκδικώντας τον έρωτα; Πόσο μπορεί να μεταμορφωθεί, να καταστρέψει και να καταστραφεί;



Κάποτε στη Μυτιλήνη
Μια παγωμένη νύχτα στα τέλη της δεκαετίας του ’50 στη Μυτιλήνη, η Νίνα συναντά τον Νικήτα... Εκείνη, ένα φτωχό και βασανισμένο κορίτσι. Eκείνος, o άρχοντας του νησιού... Από την πρώτη τους κιόλας συνάντηση, μαγεύονται ο ένας από τον άλλον και νιώθουν σαν να γνωρίζονταν από πάντα, σαν να τους δένει η αόρατη κλωστή της ανίκητης Μοίρας. Η σχέση τους θυελλώδης. Υπάρχουν μονάχα ο ένας για τον άλλον. Πιόνια του Πεπρωμένου, τυφλοί κι οι δυο απέναντι σε έναν κόσμο που δεν μπορεί να κάνει αποδεκτή τη σχέση τους, γίνονται έρμαια των πράξεών τους, αφού ο Νικήτας είναι ήδη παντρεμένος... Οι δυο εραστές άγονται και φέρονται σαν ήρωες αρχαίας τραγωδίας, που πρέπει να υποστούν τις συνέπειες των επιλογών τους. Θα έρθει η κάθαρση μετά την ύβρη που διέπραξαν; Θα μεταμορφωθούν οι Ερινύες σε Ευμενίδες;
Μια αληθινή ιστορία που συνέβη κάποτε στη Μυτιλήνη, συνταράσσοντας τη μικρή κοινωνία αλλά και τους πρωταγωνιστές της, με τρόπο που θα μείνει ανεξίτηλος στη συνείδηση του αναγνώστη... 
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου