Ερώτηση 1η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας;
Κ.Μ.: Όλα μπορούν να γίνουν πηγή έμπνευσης, κάθε φορά διαφορετική, κάθε φορά τόσο έντονη μέσα στην απλότητά της. Τα πάντα ξεκινούν από ένα ερέθισμα εξωτερικό ή εσωτερικό, μια σκέψη, η πρωταρχική, που γεννά χίλιες άλλες.
Ερώτηση 2η: Τι συναισθήματα νιώθετε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;
Κ.Μ.: Όσα μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος σε μια κανονική ζωή, και άλλα τόσα, όσα είναι τα πρόσωπα μέσα σε ένα βιβλίο. Αν δεν νιώσω σε βάθος την ψυχή των ηρώων, όλα εκείνα που πέρασαν ή θα περάσουν, όλες τις πιθανές εκδοχές, δεν θα μπορέσουν να ζωντανέψουν στο χαρτί.
Ερώτηση 3η: Ποιο ήταν το έναυσμα της ιδέας για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου;
Κ.Μ.: Το Σταχτόνερο βασίστηκε σε αληθινή ιστορία, μια ιστορία που επαναλαμβάνεται, αφού το επιτρέπουν οι συνθήκες σε κλειστές κοινωνίες ή σε ομάδες ατόμων, παντού, ακόμα και σε μια μεγάλη πόλη. Η πρώτη μου σκέψη για να το γράψω ήταν η απάντηση στο ερώτημα «γιατί κλείνουν τα στόματα ακόμα και όταν καταλαβαίνει κανείς πως αυτό είναι λάθος».
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Σταχτόνερο”;
Κ.Μ.: Είναι ένα μυθιστόρημα στη βάση του κοινωνικό, με όλα όμως τα στοιχεία ενός καθαρού αστυνομικού, αφού υπάρχει το πρόβλημα, και αναζητείται σε όλο το βιβλίο η λύση. Είναι ένα πολύπλοκο και νουάρ μυθιστόρημα, και παρά το γεγονός ότι η πλοκή του μοιράζεται ανάμεσα στην Αθήνα και στο (ανύπαρκτο) χωριό Λίθι, η ψυχή των ηρώων είναι στα ψηλά βουνά, η ψυχή του αναγνώστη είναι επίσης εκεί, αφού όλο το σασπένς δημιουργείται μέσα σε ανοιχτό τοπίο και όχι σε μια περίκλειστη πόλη.
Ερώτηση 5η: Η δημοσιογράφος, Ξένια Μαρίνη, θα επιχειρήσει να αποκαλύψει το μυστήριο γύρω από τη δολοφονία της Αντωνίας στο απομονωμένο χωριό Λίθι. Θεωρείτε ότι ένας δημοσιογράφος μπορεί να φτάσει εις βάθους μία υπόθεση δολοφονίας και να βρει τον δολοφόνο και όχι, απαραιτήτως, η αστυνομία;
Κ.Μ.: Γιατί όχι; Έχει συμβεί αρκετές φορές. Οι δημοσιογράφοι ψάχνουν ακόμα και όταν μια υπόθεση έχει περάσει στα αζήτητα από την αστυνομία. Ας μην ξεχνάμε τις πολύ δυνατές στιγμές που έχουμε νιώσει σε αντίστοιχες εκπομπές της τηλεόρασης, όπου γνωστοί δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν ζωντανά τον εγκληματία (βλέπε Αγγελική Νικολούλη). Βέβαια χρειάζεται μεγάλη δύναμη, τόλμη και εφευρετικότητα για κάτι τέτοιο, και μάλιστα όταν δεν έχεις τον εξοπλισμό, την υποδομή και το δίκτυο πληροφοριοδοτών που έχει η αστυνομία. Αυτό ακριβώς με γοητεύει, γι’ αυτό δεν έχω χρησιμοποιήσει μέχρι στιγμής κεντρικό ήρωα αστυνομικό, για τον βαθμό δυσκολίας και για τα συναισθήματα που γεννούν αυτές οι δυσκολίες.
Ερώτηση 6η: Ο τίτλος του βιβλίου σας είναι “Σταχτόνερο”, και είναι συμβολικός. Πιστεύετε ότι εύκολα οι άνθρωποι επιχειρούν να θολώσουν τα νερά και να παρεκκλείνουν κάποιον από την έρευνα και τους στόχους του;
Κ.Μ.: Ο συμβολισμός αφορά στα ήθη μιας άλλης εποχής, είναι το ξέπλυμα με σταχτόνερο που θα καθαρίσει τις ανομίες και τις πληγές των ηρώων. Είναι φυσική αντίδραση των ανθρώπων να υπερασπίζονται ακόμα και τις λάθος θέσεις τους, να επιχειρούν να κρύψουν την αλήθεια για δικό τους όφελος και να εμποδίζουν εκείνον που την ψάχνει. Η αλήθεια όμως είναι αφρός, θα βγει κάποτε στην επιφάνεια. Δεν γίνεται να παρεκκλίνει κάποιος από τους στόχους του, όταν είναι σωστός και ολοκληρωμένος άνθρωπος. Ακόμα και ο φόβος να είναι κανείς μόνος του απέναντι σε πολλούς μπορεί να καταποντιστεί μπροστά στο βάρος του δίκαιου. Αυτή είναι η κληρονομιά μας από τους μεγάλους τραγωδούς.
Ερώτηση 7η: Η Άννα και ο Νεόφυτος θα ζήσουν στην τρυφερή τους παιδική ηλικία την απώλεια. Τελικά η πορεία των ανθρώπων στην ενήλικη ζωή έχει σχέση με τα παιδικά βιώματα;
Κ.Μ.: Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί το αντίθετο; Ακόμα και αν δεν θυμόμαστε, νομίζουμε πως έχουμε ξεχάσει. Κουβαλάμε πάνω μας ό,τι βιώσαμε, σαν το καβούκι της χελώνας, και δεν είναι δυνατόν να το αποχωριστούμε ποτέ. Κι έπειτα, ανάλογα με την πάστα που είμαστε φτιαγμένοι, θα αντιδράσουμε. Ο πολύ ευαίσθητος, και από την άλλη ο δυναμικός. Να δυο κυρίαρχοι χαρακτήρες, η Άννα και ο Νεόφυτος, που φαίνεται από τα πρώτα τους λογάκια πώς θα εξελιχθούν στην πορεία.
Ερώτηση 8η: Η Αντωνία, ή αλλιώς Ντόνα, δολοφονείται. Παρόλο που ως χαρακτήρας δεν έχει δυναμική στο ξεδίπλωμά της μέσα στο βιβλίο συναντώντας την ίδια, η Ντόνα κάνει αισθητή την παρουσία της μέσα από τις αφηγήσεις των συγχωριανών της και των δικών της ανθρώπων. Υπάρχουν άνθρωποι τέτοιοι στη ζωή μας που μπορούν να μας γοητεύσουν από μακριά ή από αφηγήσεις άλλων; Αν ναι, τι είναι αυτό που κάνει τόσο ξεχωριστό έναν άνθρωπο; Ποια είναι η άποψή σας;
Κ.Μ.: Όσο πιο δυνατό είναι το συναίσθημα που μας δίνει ένας άνθρωπος, ακόμα και μέσα από αφηγήσεις, τόσο πιο ξεχωριστός γίνεται για εμάς. Θα έχετε παρατηρήσει πως όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, «δεδικαίωται», δεν πρόκειται να ακούσεις την παραμικρή άσχημη κουβέντα για κείνον. Λες και όλοι αγιάζουν ξαφνικά, σαν να τον συγχωρήσαμε μόνο και μόνο επειδή πέθανε. Στην περίπτωση της Ντόνας, δεν υπάρχει σταθερή αφήγηση. Ο καθένας την έβλεπε με διαφορετικό μάτι και δεν διστάζει να την κατηγορεί ακόμα και μετά θάνατον. Αυτό ακριβώς την κάνει αμέσως ξεχωριστή. Όταν υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις, η φαντασία σου θεριεύει, και μάλιστα όταν ξέρεις πως δεν πρόκειται να συναντήσεις ποτέ αυτό το άτομο, θυμώνεις με τον εαυτό σου που σου στέρησε αυτή τη χαρά, για να ανακαλύψεις τι ήταν στ’ αλήθεια. Αυτή είναι η γοητεία του άπιαστου, κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, ούτε συνάντηση, ούτε συζήτηση, κάτι σαν ανεκπλήρωτος έρωτας.
Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Κ.Μ.: Θα ήθελα να τους προϊδεάσω ότι ετούτο το βιβλίο δεν έχει γρήγορο ρυθμό όπως τα προηγούμενα. Αυτό οφείλεται στο τέμπο που ήθελα να δώσω, ώστε να δίνει την αίσθηση ενός αργόσυρτου ηπειρώτικου, ενός μοιραίου και φιλοκαταστροφικού κόσμου, πάνω στον οποίο έχτισαν οι ήρωες τη ζωή τους. Κυρίως όμως, έχω να δώσω μια συμβουλή για κάθε αναγνώστη: Ποτέ μην αφήνετε ένα βιβλίο στη μέση. Εάν δεν σας αρέσει, αφήστε το από την αρχή. Το βιβλίο είναι για να μας ευχαριστεί και για να παίρνουμε ό,τι δικό μας εικονίζεται σε αυτό, να το ταξιδέψουμε και να το επεκτείνουμε με δικές μας σκέψεις και ιδέες.
Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;
Κ.Μ.: Το επόμενο βιβλίο που έχω ήδη έτοιμο και θα χαρώ να δω σύντομα να κυκλοφορεί, είναι μια καινούργια περιπέτεια του απρόβλεπτου ντετέκτιβ Στάθη Παντελιά, γνωστού από το προηγούμενο βιβλίο μου Λέμον Πάι. Στόχος μου είναι να συνεχίσω να γράφω για αυτόν τον ήρωα, γιατί έχει ήδη διαμορφωθεί ως χαρακτήρας και μου είναι οικείος και αγαπητός. Βέβαια χωρίς να τυποποιούμαι, γιατί υπάρχουν και άλλα κείμενα στον ορίζοντα. Να είμαστε καλά, με υγεία και αγάπη για όλο τον κόσμο!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το “Σταχτόνερο” σας!!!
Η Κωνσταντίνα Μόσχου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε γραφιστικά και σχέδιο. Εργάστηκε στον έντυπο καθηµερινό και περιοδικό Τύπο στη διαφήµιση, στη σύνταξη και στην αρχισυνταξία, στη συγγραφή βιβλίων έρευνας για ένθετες εκδόσεις, στην επιµέλεια βιβλίων, στην επικοινωνία-δηµόσιες σχέσεις.
(2019) Σταχτόνερο, Bell / Χαρλένικ Ελλάς
(2018) Λέμον πάι, Σιδέρη Μιχάλη
(2014) Όσο υπάρχει Ανατολή, Σιδέρη Μιχάλη
(2012) Η πόλη της Υδράηρας, Σιδέρη Μιχάλη
(2008) Ο θησαυρός του Ποσειδώνα, Σιδέρη Μιχάλη
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2014) Ο τόπος πρόδωσε τον ένοχο, Τόπος
(2013) Όλα για τη ζωή μου, Σιδέρη Μιχάλη
(2011) Αγάπησα τον δολοφόνο μου, Σιδέρη Μιχάλη
Σταχτόνερο
Τι είναι αυτό που κρατά σφραγισμένα τα στόματα στο Λίθι;
Στο μικρό απομονωμένο χωριό της Ηπείρου, πίσω από τα δαντελωτά κουρτινάκια των κλειστών παραθύρων, κάποιοι παραμονεύουν όμοια με ακρίδες, ακίνητες, έτοιμες να χιμήξουν. Όταν είναι πολλές μπορεί να γίνουν μία από τις δέκα πληγές του φαραώ. Και μπορούν να σκοτώσουν τις αθώες παιδικές ψυχές της Αννούλας και του Νεόφυτου. Όπως κάποιος σκότωσε τη μητέρα τους.
Η δημοσιογράφος Ξένια Μαρίνη είναι εκείνη που θα χαλάσει τη σιωπηλή συμφωνία τους. Γιατί οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν. Δεν αρκεί όμως να μάθει ποιος είναι ο φονιάς. Πρέπει να μάθει γιατί το έκανε. Έτσι μόνο θα σταματήσει το μίσος.
Η Ξένια είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να φτάσει στην κάθαρση, ακόμα και με κίνδυνο της ίδιας της ζωής της. Νερό και στάχτη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου