Κριτική Βιβλίου “Ο κόσμος με καλωσορίζει” του Κώστα Μαυρακάκη

Το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα, Κώστα Μαυρακάκη τιτλοφορείται ως “Ο κόσμος με καλωσορίζει”. Ο τίτλος από μόνος του μας δείχνει ότι ήρθε για να μείνει.

Πρόκειται για συλλογή διηγημάτων, η οποία αποτελείται από δώδεκα ιστορίες. Ο ρεαλισμός συγκρούεται με τον υπερρεαλισμό και αυτό μας δείχνει το συγγραφικό εύρος του δημιουργού. Όλες οι ιστορίες είναι γραμμένες σε τριτοπρόσωπη αφήγηση κάνοντας τις ιστορίες να διαβάζονται απνευστί και ένα άλλο στοιχείο των ιστοριών είναι ότι το τέλος μερικές φορές μας αφήνει με ένα ξάφνιασμα, σαν να μην το περιμέναμε. Αυτό εξάπτει το ενδιαφέρον και τη γοητεία στον αναγνώστη.

Κάθε ιστορία ξετυλίγει το κουβάρι των συναισθημάτων και των σχέσεων είτε σε προσωπικό επίπεδο είτε σε επαγγελματικό. Ο κάθε χαρακτήρας έχει τη δική του στόφα και τον εσωτερικό κόσμο που ξεδιπλώνεται σιγά – σιγά. Άκρως αντίθετοι χαρακτήρες συμβιώνουν μεταξύ τους και προσπαθούν να παραμερίσουν κάθε αρνητικό στοιχείο που έχουν παραμένοντας στο θετικό πρόσημο. Αμοιβαίες υποχωρήσεις, αποκαλύψεις που βγαίνουν στο φως και ταράζουν την ψυχοσύνθεση και τις σκέψεις των τριγύρω ανθρώπων, αλήθειες και συγκαλυμμένα ψέματα ορμούν σαν φουσκωμένο ποτάμι.

Κάθε διήγημα μιλάει στην καρδιά του αναγνώστη με έναν ιδιαίτερο τρόπο χάρη στη γραφή και στο ξετύλιγμα των κειμένων του δημιουργού.

Πολύ θετική εντύπωση προκαλεί το άνοιγμα του πρώτου διηγήματος, όπου συναντάμε ένα απόσπασμα του βιβλίου της Βιρτζίνιας Γουλφ “Η κυρία Νταλογουέι” και πως μας μυεί στον κόσμο του μέσα από ένα εκ των σημαντικότερων μυθιστορημάτων της κλασικής λογοτεχνίας, προδιαθέτοντάς σε για το τι θα επακολουθήσει. Και κάπου εκεί ο κόσμος του μπερδεύεται με το φανταστικό, το παράδοξο, το ρεαλιστικό στοιχείο προσφέροντας στον αναγνώστη ένα πόνημα που τον αφήνει εξαπίνης.

Κάθε διήγημα έχει τη δική του μοναδική μαγεία με διαφορετικό περιεχόμενο και στυλ και αυτά τα κομμάτια είναι που κάνουν ακόμα πιο ιδιαίτερα τα διηγήματά του. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι ότι πίσω από κάθε ιστορία δε μένει στο προφανές π.χ. μία αποτυχημένη σχέση, αλλά ξεπροβάλλονται πιο ουσιαστικά μηνύματα, τα οποία μπορεί κάποιος να τα διακρίνει μόνο αν κάνει μία εμβάθυνση της αναγνωστικής του ματιάς. Ακόμα και οι τίτλοι των εκάστοτε διηγημάτων έχουν μελετηθεί με ιδιαίτερη προσοχή καθώς ο διηγηματογράφος εδώ προσπαθεί υποσυνείδητα να μας αφυπνίσει και να μας δώσει μία πιο έντεχνη μορφή των ιστοριών του και τα καταφέρνει περίτρανα. Από εμάς το μόνο που “απαιτεί” ή ζητάει, αν θέλετε να το ονομάσετε έτσι, είναι να κοιτάξουμε με τα μάτια της ψυχής μας και όχι με τη λογική. Ας μην κοιτάξουμε, λοιπόν, το κάθε διήγημα επιδερμικά, επιφανειακά αλλά ας το δούμε σε βάθος και με σκεπτόμενο νου και ανάλυση. Γνωρίστε τον συγγραφέα, Κώστα Μαυρακάκη, και αναμφίβολα θα τον ακολουθήσετε και στα επόμενα πονήματα, τα οποία σίγουρα θα είναι πολλά και άκρως ενδιαφέροντα!





Βασιλική Διαμάντη