Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2019

Κριτική Βιβλίου “Τη 'μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας – Η ψυχοκόρη” της Χρύσας Λυκούδη


Η ιστορία χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο κομμάτι συναντάμε την προϊστορία και το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας της Αιμιλίας και του Ορφέα. Μέσα σε όλο αυτό θα βρεθούμε μπροστά και στα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τους Έλληνες. Πόλεμοι, δεινά και ανέχεια ξεδιπλώνονται σιγά – σιγά.
Αγαπημένο μου απόσπασμα είναι αυτό της σελίδας 78: «... Αντί να ξεφύγουν, από τη μια μεριά κυκλώθηκαν από τη φωτιά κι από την άλλη τους πετσόκοβαν χωρίς έλεος οι Τσέτες. Το αίμα κυλούσε σε ρυάκια στα σοκάκια. Παντού πτώματα που δημιουργούσαν αδιαπέραστο τοίχος. Οι σύμμαχοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Αμερικανοί που παραβίασαν τη Συνθήκη των Σεβρών, παρακολουθούσαν πάνω από τα πλοία τους το θέαμα τραβώντας φωτογραφίες και χλευάζοντας τους Έλληνες. Όσοι κολυμπώντας κατόρθωναν να σκαρφαλώσουν στα πλοία, τους έριχναν καυτό νερό ή έσπαζαν τα δάχτυλά τους και τους ξαναπετούσαν στη θάλασσα...»
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αρκετά μεγάλο σε έκταση και αυτό ίσως φοβίζει τους πιθανούς αναγνώστες της. Αν και σε κάποια σημεία ήταν αρκετά αναλυτικό δεν με κούρασε. Αντιθέτως, σε πολλά σημεία μου έξαψε το ενδιαφέρον.
Γνωρίζουμε την Αιμιλία από μικρούλα που αναζητούσε ένα τρυφερό χάδι από τη μητέρα της, μία επιβράβευση, ένα μπράβο αλλά αυτό δεν ερχόταν. Και αυτή προσπαθούσε να ικανοποιήσει τους πάντες. Η Αιμιλία θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το οποιοδήποτε παιδί που προσπαθεί αγόγγυστα να κερδίσει το ενδιαφέρον των ανθρώπων με πολύ κόπο.
Ο Ορφέας από την άλλη είναι ένα καταπιεσμένο παιδί, το οποίο αναγκάζεται να ακολουθεί τις ορμήνιες της μητέρας του. Και η γιαγιά Αναστασία αποτελεί την ελεύθερη φωνή μιας εποχής όπου η γυναίκα δεν είχε δύναμη και τον συνδετικό κρίκο μεταξύ αυτών των δύο παιδιών, των οποίων η γνωριμία θα αλλάξει τη ζωή τους.
Αυτοί οι τρεις χαρακτήρες με έκαναν να τους αγαπήσω εξίσου, τον καθένα για διαφορετικό λόγο. Και αυτό το στοιχείο είναι που με έκανε να αγαπήσω και το βιβλίο όπως και το φανταστικό στοιχείο που αιωρείται σε διάφορα σημεία του βιβλίου. Αναμένω το επόμενο πόνημα της Χρύσας Λυκούδη για να ταξιδέψω σε νέους τόπους, να γνωρίσω ποικιλόμορφους χαρακτήρες και να διαβάσω την ιδιαίτερη γραφή της!
 
 
 
 
 
Βασιλική Διαμάντη 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου