Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019

Κριτική Βιβλίου “Ο χορός του μαύρου πελαργού” της Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου

Μία εξαφάνιση θα αναστατώσει όλη την οικογένεια. Ο Φάνης, ο δεκατριάχρονος εγγονός του εξαφανισμένου παππού, θα προσπαθήσει να βρει τη λύση της μυστηριώδους εξαφάνισης. Ψάχνοντας τα πράγματα του παππού του θα βρει ένα τετράδιο με την ιστορία της ζωής του.
Εκεί, ο Φάνης θα ανακαλύψει άγνωστες πτυχές της πολυτάραχης ζωής του “καπετάνιου”, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν όλοι τον παππού του. Διαβάζοντάς το και όσο πληθαίνουν οι περιπέτειες τόσο ο μικρός μας ήρωας μπερδεύεται και προσπαθεί να κατανοήσει κάποιες έννοιες. Γύρω, όμως, από την ιστορία πολλών χωρών περιστρέφεται η ζωή αυτού του ανθρώπου.
Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι πολυσύνθετο. Πολλά διαφορετικά επίπεδα λαμβάνουν χώρα. Από τη μία έχουμε τον άρρηκτο οικογενειακό δεσμό που αναπτύσσεται δείχνοντάς μας μία από τις αρχές της ελληνικής κοινωνίας, η οποία δεν είναι άλλη από την οικογένεια. Από την άλλη έχουμε τα προβλήματα της τρίτης ηλικίας, που δηλώνουν την εμφανή τους παρουσία και περιμένουν από εμάς να βοηθήσουμε τόσο στον ψυχολογικό τομέα όσο στον τομέα της υγείας με στήριξη, υπομονή και κατανόηση. Εφόσον, αφουγκραστούμε τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας μπορούμε να τον βοηθήσουμε να ανταπεξέλθει σε οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει και να τον στηρίξουμε στο θέμα του πως βλέπει, πλέον, τον εαυτό του να χρειάζεται βοήθεια γιατί, ίσως, δεν είναι σε θέση να καταφέρει όσα μπορούσε παλιότερα και στο να τον εμψυχώσουμε τονίζοντας τα δυνατά του σημεία και την αξιοπρέπεια που είχε σε όλες τις ηλιακές τους διαβαθμίσεις.
Εκτός των κοινωνικών θεμάτων που ξεπροβάλλουν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης συναντάμε και τα ιστορικά γεγονότα, τα οποία ξεπηδάνε στις σελίδες του τετραδίου του “καπετάνιου”. Αρχικά, έχουμε την προσφυγιά των Ποντίων το 1922, όπου ο ελληνικός ποντιακός λαός δοκιμάζεται, ξεριζώνεται, παλεύει να μαζέψει τα κομμάτια του και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα σε μία άλλη περιοχή. Μετά μας μεταφέρει στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λαοί, χωρίς να ευθύνονται πουθενά. Άλλωστε, ποιος πόλεμος είναι δίκαιος; Έπειτα, γνωρίζουμε τα μαθητικά του χρόνια και τη φιλία του με έναν άνθρωπο που θα σταθεί σύμμαχός του μέχρι τη δύση τους, ο γάμος του, τα ναυτικά του ταξίδια σε διάφορες χώρες, ο “εγκλεισμός” του σε μία χώρα χωρίς χαρτιά κ.α.
Το σημαντικότερο μήνυμα μετά από αυτό της τρίτης ηλικίας είναι η γνωστοποίηση της ιστορίας των προγόνων μας. Κάθε λαός χωρίς ιστορία είναι χαμένος, υποστηρίζουν οι μεγαλύτεροι και οφείλουμε να συμφωνήσουμε σε αυτό. Λαός που δεν ξέρει τις ρίζες του και την ιστορία του είναι επιρρεπής να κάνει ξανά και ξανά τα ίδια, συνήθως, καταστροφικά λάθη. Η συγγραφέας, Λότη Πέτροβιτς – Ανδρουτσοπούλου, μας παρουσιάζει ένα μοναδικό μυθιστόρημα για έφηβους και μεγάλους δίνοντάς μας εφόδια και μηνύματα για να γίνουμε καλύτεροι, συνειδητοί και υπεύθυνοι πολίτες και συνάνθρωποι. Λάτρεψα το στοιχείο του πυρρίχιου χορού των Ποντίων που υπάρχει στο εξώφυλλο αλλά και μέσα στο βιβλίο, καθώς πρόκειται για ένα λαογραφικό και παραδοσιακό στοιχείο που περνάει από γενιά σε γενιά χωρίς να χάνεται στο πέρασμα του χρόνου.
Όπως γράφει η συγγραφέας στη σελίδα 117, δια στόματος του παππού: «Τα βάσανα με είχαν γονατίσει, μα ήμουν όρθιος πάλι!... Οι Πόντιοι το έχουν στο αίμα τους να μην το βάζουν κάτω. Γονατίζουν από βάσανα, διώξεις και ξεριζωμούς, ακόμα και από γενοκτονίες, αλλά πάντα ξαναστέκονται στα πόδια τους…».
Τελειώνοντας την ανάγνωση καταλαβαίνεις ότι το συγκεκριμένο ανάγνωσμα αποτελεί ένα διδακτικό βιβλίο μέσα από το οποίο όλοι μας θα βγούμε πιο δυνατοί, ουσιαστικοί, επιμελείς και σοφοί. Το μόνο που χρειάζεται είναι η κατανόηση και η μεταλαμπάδευση της ιστορίας του τόπου μας! Διαβάστε το όχι μία φορά αλλά αρκετές και να είστε βέβαιοι ότι σε κάθε ανάγνωση θα αποκομίσετε και κάτι καινούργιο, η ψυχή σας θα πλημμυρίσει από φως και γνώσεις και όλοι σας θα δείτε με άλλο μάτι τη σπουδαιότητα της συζήτησης με το παιδί σας για κάθε θεματική κατηγορία!
 
 
 
 
 
Βασιλική Διαμάντη 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου