Άραγε μπορεί μία απλή εκδρομή να μετατραπεί σε έναν εφιάλτη δίχως προηγούμενο; Σύμφωνα με τη συγγραφέα τα πάντα μπορούν να ανατραπούν μέσα σε λίγα κλάσματα δευτερολέπτου. Είκοσι τελειόφοιτοι της Αμερικάνικης Ιεραποστολής στη Νιγηρία θα βιώσουν την απόλυτη φρίκη. Τα αγόρια θα εκτελεστούν επί τόπου από τα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης, Μπόκο Χαράμ. Η συγκεκριμένη οργάνωση αποτελείται από “σκληροπυρηνικούς” οπαδούς του Ισλάμ και της Σαρίας. Ο αρχηγός της αποστολής επίσης. Θα σωθούν μόνο τα κορίτσια και η καθηγήτριά τους, Ηλέκτρα. Ενώ θα της δοθεί η ευκαιρία να δραπετεύσει και να γλιτώσει, το καθήκον της και η αγάπη της για τα παιδιά θα την κάνουν να παραδοθεί στην οργάνωση. Μόνο δύο άτομα θα γλιτώσουν από την ανελέητη και στυγερή επίθεση αυτών των τεράτων.
Πωλήσεις σαρκός κάθε ηλικιακής ομάδας, εκτελέσεις, εξαναγκασμοί ασπασμού του Ισλάμ και αυτοπυρπολισμοί αμάχων σε αποστολές αυτοκτονίας, γνωστοί και με τον όρο καμικάζι, βιασμοί και ξυλοδαρμοί είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν αυτές τις οργανώσεις.
Εκτός από την Μπόκο Χαράμ και το στυγερό της πρόσωπο θα δούμε να ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας γυναίκας, η οποία πολέμησε με σθένος για την κατάργηση της κλειτοριδεκτομής. Πρόκειται για ένα θέμα, το οποίο προσβάλει τη γυναίκα και την κάνει σεξουαλικά ανάπηρη. Γίνεται υποχείριο στις ορέξεις των αντρών χωρίς να μετράει η γνώμη της και η δική της ικανοποίηση.
Η ιστορία εναλλάσσεται στο παρόν και στο παρελθόν μέσω σκέψεων της Ηλέκτρας κατά τη διάρκεια της ομηρίας της. Θα μας δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε τον Ηλία και την ίδια.
Μερικές από τις φράσεις που μου έμειναν είναι η απάντηση του αρχηγού της τρομοκρατικής οργάνωσης «Αυτά τα παιδιά αμάρτησαν και πρέπει να πληρώσουν...», σελ 30. Η φράση του Ηλία, την πρώτη μέρα της γνωριμίας τους: «Η Αφρική μοιάζει με γυναίκα' την πολιορκείς, την κατακτάς και εκεί που πιστεύεις πως γνωρίζεις κάθε πτυχή του σώματος και του μυαλού της, έρχεται μια στιγμή που όλα ανατρέπονται κι έχεις μπροστά σου μια άγνωστη», σελ. 47. Η συζήτηση της Καϊνένε με την Ηλέκτρα, εξιστορώντας η πρώτη στη δεύτερη τον αγώνα της μητέρας της να σώσει τα δίδυμα κορίτσια από το έθιμο της κλειτοριδεκτομής: «...Η κοινωνία δε θέλει οι γυναίκες να χαίρονται τον έρωτα», σελ 69.
Πέραν όμως της ιστορίας ένα άλλο κομμάτι που καθηλώνει τον αναγνώστη είναι πως ο κόσμος, ο οποίος δε ζει στην Αφρική ή σε κάποια μουσουλμανική χώρα μένει απαθής από τα όσα διαδραματίζονται σε αυτές τις περιοχές. Περπατά αμέριμνος και χωρίς προβληματισμούς τα πεζοδρόμια ενώ κάπου αλλού χιλιάδες γυναίκες απαγάγονται, βιάζονται, δολοφονούνται, ζώνονται με εκρηκτικά, μάχονται στον “ιερό” τους πόλεμο ή πωλούνται σε σεΐχηδες για το χαρέμι τους ή σε εμπόρους πορνείας. Ενώ νέοι άντρες εκτελούνται εν ψυχρώ χωρίς ενδοιασμούς ή λογική.
Πρόκειται για ένα βιβλίο, το οποίο βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και αξίζει να διαβαστεί. Κάθε φανατισμένος, ο οποίος σκοτώνει στο όνομα του θεού του θα έπρεπε να κρίνεται ως ψυχοπαθής και τέρας. Όμως, πολλοί είναι αυτοί που τους ακολουθούν “φορώντας” τις παρωπίδες τους και διαπράττουν εγκλήματα... Ίσως είναι μία καλή ευκαιρία για όλους μας να δούμε κατά πρόσωπο την κτηνωδία τέτοιων ανθρώπων και να μην επαναπαυόμαστε στις καρέκλες μας, στις ωραίες μας ζωές και στην απάθειά μας για τον συνάνθρωπό μας. Η πλοκή είναι σε αρκετά σημεία καταιγιστική και διδακτική. Η συγγραφέας δεν αρέσκεται σε ωραιοποιημένες καταστάσεις. Προσπαθεί να “ανοίξει” τα μάτια στους αναγνώστες της προσφέροντάς τους μία ιστορία για γερά στομάχια και συνειδητοποιημένους αναγνώστες! Λάτρεψα το βιβλίο και πιστεύω πως όσοι ζητάνε κάτι διαφορετικό, αληθινό αλλά συνάμα και ευαισθητοποιημένο βιβλίο πρέπει να το διαβάσουν!
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου