Η Κοραλία Τζάβαλου είναι μία γυναίκα που ενέδωσε στα θέλω της εποχής και στη θέση της μέσα σε αυτήν. Βίωσε τη βία και την ταπείνωση και έσκυψε το κεφάλι. Αλλά προσπαθεί με σθένος μετά από κάποιο γεγονός να κατακτήσει τη ζωή της.
Η Λέγκω είναι το ακριβώς αντίθετο της Κοραλίας. Διεκδίκησε με πάθος την αγάπη, ερωτεύτηκε και την ερωτεύτηκαν, δεν έσκυψε το κεφάλι και πολέμησε για να αποκτήσει όσα επιθυμούσε. Ένα μίσος για δύο οικογένειες θα σταθεί ικανό για να επιστρέψει στην Ελλάδα. Δε θα δειλιάσει μπροστά σε τίποτα.
Αγαπημένο μου απόσπασμα, και κάτι που αντανακλά στην ιστορία χιλιάδων ετών αυτού του έθνους, είναι αυτό που θα βρούμε στη σελίδα 29: «Πρώτα ενωμένοι ούλοι ενάντια στον οχτρό, ύστερις, μόλις τονε διώξαμε και πήγε στον οξαποδό, αρχίσαμε να φαγωνόμαστε συναμεταξύ μας. Χωριστήκανε ούλοι οι Έλληνες σε φατρίες[...] Ξεχαστήκανε στο πιτς φιτίλι κι οι αγώνες κι η λευτεριά[...] Γιατί οι Έλληνες είναι καλοί στον πόλεμο, αλλά κακοί στην ειρήνη...»
Η πλοκή είναι αργή αλλά σε καμία περίπτωση κουραστική. Η γραφή της συγγραφέως αποπνέει έναν δυναμισμό, μία ιδιαίτερη ζωντάνια και έναν ρομαντισμό που μπορεί να υπάρξει ακόμα και την περίοδο του αγώνα για απελευθέρωση. Η σκιαγράφηση των ηρώων είναι μοναδική και τόσο οι κύριοι όσο και οι δευτερεύοντες χαρακτήρες δίνουν πνοή και σπουδαιότητα στην εξέλιξη της ιστορίας.
Προσωπικά λάτρεψα τις λαογραφικές αναφορές, έμαθα πράγματα που αγνοούσα, καθιστώντας σαφές ότι η συγγραφέας, Φιλομήλα Λαπατά, δεν έγραψε ένα μυθιστόρημα απλά για να το προσφέρει στους αναγνώστες της αλλά έψαξε, έμαθε, διάβασε και ερεύνησε πριν τοποθετήσει κάθε στοιχείο στο πόνημά της.
Δεν είναι από τα αναγνώσματα που διαβάζονται απνευστί αλλά μέσω της αργής ανάγνωσης όλες οι πληροφορίες “απορροφώνται” από το μυαλό μας κάνοντάς μας να μάθουμε και να γνωρίσουμε ένα περιβάλλον δικό μας αλλά τόσο μακρινό από τη σύγχρονη εποχή που διανύουμε. Αποτελεί ένα οδοιπορικό της θέσης της γυναίκας εκείνης της εποχής και ύμνο στη γυναίκα και στο μεγαλείο δύναμης και ψυχής που κρύβει μέσα της. Η αληθινή αγάπη αρχίζει να ανθίζει και το μπουμπούκι μεταμορφώνεται σε ένα λουλούδι γεμάτο πέταλα και αρώματα.
Αν, λοιπόν, αναζητάτε αναγνώσματα με ουσία και πλοκή τότε αυτό είναι σίγουρα από τα μυθιστορήματα που αξίζει να διαβάσετε και να βυθιστείτε στη δίνη της εποχής! Ελπίζω και εύχομαι και τα υπόλοιπα μέρη της σειράς “Οι κόρες της Ελλάδας” να καταφέρουν να αγγίξουν την καρδιά των αναγνωστών και να τους μεταφέρουν στα χρόνια της νεοσύστατης Ελλάδας!
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου