Άλλο ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος του και εγώ νιώθω την ικανοποίηση που
αισθάνεται ένας επιβάτης που όχι μόνο έχει απολαύσει τη διαδρομή αλλά
φτάνοντας στο προορισμό έχει βρει τη λύτρωση που μόνο ένα δυνατό μα
καθόλου γλυκανάλατο τέλος προσφέρει.Το "Κορίτσι που άφησες Πίσω" της
Τζότζο Μοις είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα που μας μεταφέρει στη Γαλλία το
1916 κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου,τότε που το Σεν Περόν
ήταν υπό Γερμανική Κατοχή.Η Σοφί είναι μία δυναμική γυναίκα που δε
διστάζει να θυσιάσει τα πάντα,ακόμα και την ίδια της ζωή,προκειμένου να
συναντήσει τον πολυαγαπημένο της σύζυγο.Πιστεύει κατά βάθος στην
αισιόδοξη φύση των ανθρώπων και προσπαθεί πίσω από την κτηνωδία του
πολέμου να διακρίνει την ανθρωπιά ακόμα και αν αυτή πηγάζει από τον
εχθρό,τους Γερμανούς αφού μέσα της η σπίθα της ελπίδας δε σβήνει γιατί η
ίδια την ποτίζει συνεχώς με την αγάπη της.Η Λιβ,μία γυναίκα που ζει
έναν αιώνα μετά,προσπαθεί και εκείνη παλεύοντας με τους δικούς της
δαίμονες να διεκδικήσει ό,τι αγαπά περισσότερο κι ας ξέρει ότι αυτό
μπορεί να την οδηγήσει στην καταστροφή.Αυτό που συνδέει τις δύο γυναίκες
είναι ένα πορτρέτο,που δεν είναι απλά ένας πίνακας όπως πιστεύουν οι
περισσότεροι.Δεν μπορούν όλοι να διακρίνουν τη σαγηνευτική δύναμη που
κρύβει το εύγλωττο βλέμμα της Σοφί και όσα ψιθυρίζουν τα μάτια της...
Η γραφή της Μοις είναι αριστοτεχνικά άψογη,οι χαρακτήρες ανθρώπινοι μα
ταυτόχρονα δυνατοί-όχι εξωπραγματικοί-σου προσφέρουν την καλύτερη
συντροφιά,σε συγκινούν,σε κάνουν να αγωνιάς μαζί τους,να νιώθεις
θλίψη,οργή για όσα πέρασαν αλλά και αγάπη,ανακούφιση καθώς βλέπεις να
ξετυλίγεται μπροστά σου το κουβάρι της ζωής τους.Είναι ένα βιβλίο που
σας προτείνω ανεπιφύλακτα που αξίζει να διαβαστεί,πολύ διαφορετικό από
το προηγούμενό της το Πριν Έρθεις εσύ(μου αρέσει όταν οι συγγραφείς μας
δίνουν διαφορετικό έργο κάθε φορά και δεν παραμένουν στη δοκιμασμένη
πετυχημένη συνταγή).
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΠΗΣ ΔΙΑΒΟΛΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου