Συζητώντας με τη Θάλεια Κουνούνη

Ερώτηση 1η: Ποιος είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;

Θ.Κ.: Πολλοί. Και η λίστα μου με τον καιρό αναπροσαρμόζεται ανάλογα.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Θ.Κ.: Αν δεν κάνω λάθος, ήταν το «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη.

Ερώτηση 3η: Τι σημαίνει η συγγραφή για εσάς;

Θ.Κ.: Είναι κομμάτι της ψυχής μου.

Ερώτηση 4η: Ποια είναι η πηγή έμπνευσή σας;

Θ.Κ.: Η ζωή και το μυαλό μου.

Ερώτηση 5η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Θ.Κ.: Ξεκίνησα από μικρή να δίνω μορφή στις σκέψεις μου. Η γραπτή αποτύπωση τού τι υπήρχε στο μυαλό μου ξεκίνησε αυθόρμητα, άνευ αφετηρίας που προκάλεσε ένα συγκεκριμένο γεγονός.

Ερώτηση 6η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το νέο σας βιβλίο "Greek Θέραπι";

Θ.Κ.: Ένα χιουμοριστικό – σουρεαλιστικό βιβλίο που σου δίνει την ευκαιρία να συμμετέχεις σε ένα group therapy γελώντας, παρατηρώντας παράλληλα μεγάλες αλήθειες της ζωής.

Ερώτηση 7η: Τι σημαίνει το γέλιο στη ζωή σας;

Θ.Κ.: Απαραίτητο εφόδιο για την ψυχική μου ισορροπία.

Ερώτηση 8η: Στο βιβλίο σας βλέπουμε να υπάρχει μία ντοπιολαλία της Θεσσαλίας. Από που εμπνευστήκατε για να την συμπεριλάβετε; Τελικά την ντοπιολαλία οφείλουμε να την προστατεύουμε και να την ομιλούμε ή επειδή πολλές φορές τίθεται το θέμα του bullying από τον κοινωνικό περίγυρο είναι ο παράγοντας που την κάνει "περιθωριοποιημένη";

Θ.Κ.: Φυσικά και έχουμε χρέος να προστατέψουμε τα ιδιώματα της γλώσσας μας. Είναι κομμάτι της εθνικής κληρονομιάς μας. Θεωρώ πως η χρήση ενός ιδιώματος δεν απειλείται από το θέμα bulling. Σε μία τέτοια περίπτωση πρόβλημα έχει αυτός που ασκεί την ειρωνεία (δεν αναφέρομαι στα αθώα πειράγματα τα οποία και λατρεύω – αυτά δεν είναι bulling, αλλά χιούμορ) και όχι αυτός που χρησιμοποιεί το ιδίωμα. Δυσκολίες, όμως, σαφώς και παρουσιάζονται. Πάρτε για παράδειγμα την Κυπριακή διάλεκτο. Τα παιδιά μας μαθαίνουν να γράφουν στη Νεοελληνική Γλώσσα ενώ ταυτόχρονα στη ζωή τους μιλούν εντελώς διαφορετικά. Το να εκφράσουν γραπτώς τις σκέψεις τους δεν βγαίνει εντελώς αυθόρμητα, αλλά χρειάζεται και «επιπλέον» εκπαίδευση για να το πετύχουν. Αυτό το «επιπλέον» χρειάζεται, βέβαια, επεξήγηση και είναι ένα θέμα που χρήζει μεγάλης ανάλυσης. Στο βιβλίο διάλεξα να χρησιμοποιήσω ένα ιδίωμα της Θεσσαλίας για δύο λόγους. Πρώτον για να εκφράσω μέσα από τον ερχομό της Ιουλίας στην Αθήνα τη δυσκολία που ανάφερα προηγουμένως και δεύτερον για να πέσουν οι ατάκες που προκαλούν το γέλιο. Κάτι που εγώ κάνω πάμπολλες φορές χρησιμοποιώντας την Κυπριακή διάλεκτο. Τη μελετώ, την αγαπάω, και ξέρω πότε και πώς μπορώ, χρησιμοποιώντας την, να αστειευτώ ανώδυνα.

Ερώτηση 9η: Βλέπουμε μία ομάδα ανθρώπων να ενώνεται μετά από ένα ατυχές συμβάν. Ένας μισοτελειωμένος γάμος, μία κηδεία και αρκετοί αταίριαστοι άνθρωποι, οι οποίο στο τέλος καταλήγουν να γίνουν φίλοι. Τελικά τα αντίθετα συμβιώνουν καλύτερα;

Θ.Κ.: Σίγουρα η έννοια φιλία μπορεί να αναλυθεί εις βάθος. Προσωπικά θεωρώ πως η φιλία πρέπει να είναι μία «εύκολη» υπόθεση. Κι αυτό το «εύκολο» μπορεί να κρύβει μέσα του ευχάριστα, δυσάρεστα, επιτυχίες, αποτυχίες, παρατηρήσεις, συμβουλές… πολλά. Όμως, η σχέση δύο ανθρώπων πρέπει να κυλάει. Εύκολα. Να μη σκαλώνει σε τίποτα. Αν σε μία σχέση παρουσιάζονται τα «πώς θα το πω;» «άραγε πώς θα το πάρει;» «πρέπει να αλλάξω για να τον ευχαριστήσω» κ.λπ., τουτέστιν αν πρέπει να σκέφτεσαι πώς θα ενεργήσεις και τι θα πεις, το όλο θέμα αρχίζει και βρομάει. Αν μία φίλη μου μού κάνει μία παρατήρηση, πρέπει να ξέρω πως είναι για το δικό μου καλό και όχι μία κίνηση που θα βολέψει την ίδια. Εύκολα, πρέπει να τρέξω σ’ αυτήν για να εκφράσω τη χαρά μου, εύκολα πρέπει να δεχτώ κι εγώ τη δική της. Εύκολα πρέπει να τρέξω σ’ αυτήν για τον πόνο μου, όπως και εύκολα πρέπει να δεχτώ εγώ τον δικό της. Δεν με απασχολεί το «αντίθετοι» ή το «όμοιοι» χαρακτήρες. Με ενδιαφέρει το… Εύκολα!

Ερώτηση 10η: Επιλέξατε στο βιβλίο σας να "σπάσετε" την αφέλεια των ξανθών γυναικών και να την μεταφέρετε σε μία καστανή. Για ποιο λόγο επιλέξατε να σταθείτε ενάντια των τόσων ανέκδοτων που έχουν γραφτεί για τις ξανθιές;

Θ.Κ.: Με κάθε ειλικρίνεια σας λέω πως δεν είχα καθόλου στο μυαλό μου τι νούμερο βαφή χρησιμοποιούν οι ηρωίδες μου όταν έκτιζα τον χαρακτήρα τους.

Ερώτηση 11η: Η θεία Σούλα και η θεία Μαρίκα είναι οι πιο αστείες ηρωίδες του βιβλίου σας. Οι ατάκες τους κάνουν κάθε αναγνώστη να γελάει. Γιατί θελήσατε να χρησιμοποιήσετε αυτές τις δύο και όχι τους χαρακτήρες που είναι σε πιο νεαρή ηλικία;

Θ.Κ.: Ερώτηση που ξεκινά με μία καθαρά υποκειμενική τοποθέτηση. Γιατί άλλοι γέλασαν περισσότερο με τον «απολαυστικό» Φαίδωνα, άλλοι με την «εκνευριστική» Αννίτα, άλλοι με τον «μπαλαντέρ» Αντρέα (η λακωνική ατάκα που πέφτει σε ανύποπτο χρόνο) κ.ο.κ. Και είναι αλήθεια πως δεν επιδίωξα να δώσω έμφαση σε κανέναν χαρακτήρα. Ο καθένας πήρε τον δρόμο του, έτσι όπως τον «πρόσταζε» η ιστορία.

Ερώτηση 12η: Για ποιο λόγο πιστεύετε πως πρέπει οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;

Θ.Κ.: Δεν θα πω πρέπει, θα πω μόνο πως αν το διαβάσουν, θα περάσουν ευχάριστα, θα γελάσουν και πως κάποια κομμάτια της ιστορίας θα τους... αγγίξουν.

Ερώτηση 13η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Θ.Κ.: Την κλισέ, αλλά τόσο πολύτιμη, ευχή που αγαπάμε όλοι. Υγεία και αγάπη!

Ερώτηση 14η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;

Θ.Κ.: Όχι ακόμη. Το σίγουρο είναι πως… γράφω.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα όλα τα βιβλία σας!!!

Θ.Κ.: Κι εγώ σ’ ευχαριστώ, Βασιλική μου, για τις ερωτήσεις σου και τη φιλοξενία του Θέραπι στο διαδικτυακό σου χώρο. 

 

 

 

 

Η Θάλεια Κουνούνη-Πολυβίου γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει με τον σύζυγό της και τα τέσσερα παιδιά τους στην Κύπρο. Έχει σπουδάσει Ακουολογία στο Λονδίνο και σήμερα διευθύνει εταιρεία που έχει αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής. Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία της:

"Το τέλος ήταν μόνο η αρχή" κυκλοφόρησε το 2009, "Κράτα με… Η Κιβωτός σαλπάρει" το 2010, "Όπου και να ‘σαι σ’ αγαπώ" το 2010, "Τα χρώματα της ζωής μου" το 2011, "Ευτυχία εδώ ή λίγο πιο πέρα" το 2013, "Δεν υπήρξα ποτέ" το 2014 - Παράλληλη Λογοτεχνία με το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου – "Χωρίς εσένα", "Η Παναγία των Δελφινιών" το 2015 και "Greek θέραπι" το 2016 από τις εκδόσεις Λιβάνη

Επικοινωνία με τη συγγραφέα: akoun@cytanet.com.cy

 

 

 Greek θέραπι

Μια μισοπαντρεμένη, μια ανύπαντρη εγκυμονούσα, ένας άντρας σε διάσταση, μια ώριμη γεροντοκόρη, μια νεαρή γεροντοκόρη, ένας ερωτομαλθακός κι ένας ομοφυλόφιλος που είναι παντρεμένος με άντρα και που έχουν μαζί ένα παιδί.
Δε θα τους παρομοίαζε κανείς και με τα εφτά θαύματα του κόσμου!
Εντάξει! Ούτε όμως και με τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα. Σχεδόν!
Γιατί... κάποιες μικρές αμαρτιούλες οι εθελοντές της εφτάδας τις κάνουν!
Εθελοντές; Α, ναι!
Εντελώς απρόσμενα και απροετοίμαστα, αυτοί οι εφτά Έλληνες ενώνουν τις... δυνάμεις τους και συμμετέχουν σε ένα ευρωπαϊκό πρότζεκτ.
Κι όλα ξεκινούν με έναν γάμο.
Πιο συγκεκριμένα, δύο δευτερόλεπτα πριν από το Αμήν! Ένα σημαδιακό γεγονός αναγκάζει την εφτάδα να συναναστραφεί και να εμπλακεί σε μια δακρύβρεχτη περιπέτεια.
Τα μέρη στα οποία οι εθελοντές έχουν τις συναντήσεις τους ποικίλλουν. Μπορεί να είναι το νεκροτομείο Αθηνών, το αεροδρόμιο, ένα δικαστήριο του... Λος Άντζελες, ακόμη και η Καρδίτσα. Α! Πολλές φορές οι εθελοντές καταλήγουν και σε μια αίθουσα που χρησιμοποιείται για συνεδρίες "Group Therapy".
Το ότι θα κλάψετε μαζί τους είναι σίγουρο.
Αν όμως είναι από τρανταχτό γέλιο, μη νιώσετε ενοχές... σε καμία περίπτωση δε θα φταίτε εσείς!