Κριτική Βιβλίου “Πριν νυχτώσει” του Ελευθέριου Γ. Ελευθεριάδη

Τον τελευταίο καιρό, αρκετές φορές, έχω διαβάσει βιβλία που αφορούν την ψυχολογία και τις ενδόμυχες σκέψεις που ταλανίζουν το μυαλό μας και την καρδιά μας. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και αυτό.
Ο τίτλος του, λοιπόν, πριν νυχτώσει... Τι οφείλουμε να κάνουμε πριν έρθει η νύχτα; Πολλά... πάρα πολλά. Γιατί τότε; Γιατί όπως λένε, ποτέ μην αφήνεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα. Γιατί αμελούμε να κάνουμε πράγματα; Γιατί ο αρνητισμός αγγίζει τα όρια της τρέλας; Γιατί βλέπουμε το Εγώ μας και όχι το σύνολο; Πόσο έχουμε απομακρυνθεί από τους άλλους; Γιατί φροντίζουμε να βλέπουμε το ποτήρι μισοάδειο και όχι μισογεμάτο; Η καθημερινότητα μας έχει κάνει να αμελήσουμε εμάς τους ίδιους. Γιατί το επιτρέπουμε και δεν αφιερώνουμε χρόνο για εμάς;
Δράσε, Απόλαυσε, Αγάπα, Πρόσφερε, Νοιώσε!
Κάποια από τα κομμάτια που μου άρεσαν είναι σελίδα 15, Τίποτα δεν είναι παντοτινό, Άνθρωπε... «Και οι σχέσεις θα σπάσουν και οι άνθρωποι θα φύγουν και τα αγαθά θα εξατμιστούν και οι καταστάσεις θα αλλάξουν. Μια συγγνώμη, ένα ευχαριστώ, ένα σ' αγαπώ, μια εκτίμηση και ένα δόξα τω Θεώ, Άνθρωπε... Αυτά είναι που θα σε συνοδέψουν ώς το τέλος.. Αυτά είναι που θα σου μείνουν...», σελίδες 68-69, Να προσέχεις... «Να προσέχεις τη Μαρία. Όχι το Μαράκι... Να προσέχεις τον εαυτό σου, όχι τον εαυτούλη σου...» και σελίδες 75-76, Είμαστε όλοι πρόσφυγες... «Είμαστε όλοι πρόσφυγες. Προσωρινά ερχόμαστε σε αυτόν τον τόπο. Έρσι είναι η ζωή. Ένα γρήγορο πέρασμα... Για να έρθει ο θάνατος στο τέλος. Καθολικός, ασυγκίνητος, χωρίς να ξέρει να κάνει διακρίσεις. Ίσως αυτό να 'ναι το πρόβλημα. Το γεγονός ότι δεν το βλέπουμε. Ότι δεν το αναγνωρίζουμε. Ίσως και να 'ναι το γεγονός ότι δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε...»
Πόσο πιο ήρεμη και γαλήνια βγήκα φτάνοντας στο τέλος της ανάγνωσης. Μου έδειξε ότι πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας και τους συναθρώπους μας, το Υπέρτατο Ον, τη συντροφικότητα και να μονοιάζουμε με τον/ην σύντροφό μας. Να ασκούμε αυτοκριτική στις πράξεις μας. Να μην εγκαταλείπουμε, αλλά να παλεύουμε μέχρι εκεί που μπορούμε, με όλες τις δυνάμεις μας. Δεν είναι καλό να κοιμόμαστε χωρίς να έχουμε ζητήσει συγγνώμη, χωρίς να έχουμε ουσιαστική επικοινωνία ή χωρίς να έχουμε κάνει αυτό που μπορούσαμε εκείνη την ημέρα!





Βασιλική Διαμάντη