Work-in-progress παράσταση "Το είδος της"

Την Τρίτη 26 Ιουνίου (18:00) και την Τετάρτη 27 Ιουνίου (21:30) η Μάρω Παπαδοπούλου παρουσιάζει στο Θέατρο Tempus Verum (Ιάκχου 19, Γκάζι) και στο πλαίσιο του Adapt Festival 2018 την work-in-progress παράσταση «Το είδος της» … έναν μονόλογο εμπνευσμένο από τη ζωή και την ποίηση της Αμερικανίδας ποιήτριας Anne Sexton (1928-1974) «Πρώτη ύλη» για την παράσταση αποτελεί η έκδοση: Anne Sexton, Ποιήματα των εκδόσεων Printa, σε μετάφραση της Δήμητρας Σταυρίδου.

Για μια κριτική του βιβλίου: Πανδοχείο

Πληροφορίες για το πλήρες πρόγραμμα του Adapt Festival 2018.

Θα χαρούμε να σας δούμε εκεί!

«Το είδος της»

Ένας μονόλογος για την ζωή και με την ποίηση της αμερικανίδας ποιήτριας Ανν Σέξτον (1928-1974), της γυναίκας που «έφερε το θέατρο στην ποίηση και την ποίηση στο θέατρο».

Της νοικοκυράς από τη Μασαχουσέτη που βραβεύτηκε με Πούλιτζερ και έδωσε τέλος στη ζωή της σε ηλικία 46 ετών.

Το πάθος μιας γυναίκας που πάλεψε με τους δαίμονες της μέσα από τον έρωτα για την Τέχνη των λέξεων.

Που έγινε «μια ηθοποιός στο δικό της αυτοβιογραφικό θεατρικό».

Μια παράσταση για την γυναικεία ταυτότητα, μέσα από γνώριμους ρόλους: «κόρη -ερωμένη- σύζυγος - μητέρα - θεραπευόμενη».

Για το φως της ζωής μέσα από το σκοτάδι της τρέλας.

Anne Sexton

Ποιήματα

Εισαγωγή-Μετάφραση: Δήμητρα Σταυρίδου

Σελ. 384

19 €

ISBN: 978-960-6624-33-9

Από τις εκδόσεις Printa, και στη σειρά «Ποίηση για πάντα», κυκλοφόρησε η εκτενής ανθολογία Anne Sexton – Ποιήματα, σε μετάφραση της Δήμητρας Σταυρίδου.

Η έκδοση περιλαμβάνει αντιπροσωπευτικά ποιήματα της Αν Σέξτον από το σύνολο του ποιητικού της έργου (τις δέκα ποιητικές συλλογές της) με σκοπό την όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένη παρουσίαση του έργου της στο ελληνικό κοινό.

Η Αν Σέξτον, βραβευμένη με το βραβείο Πούλιτζερ το 1967, είναι μία από τις σπουδαιότερες ποιήτριες των αμερικανικών γραμμάτων και θεωρείται η σημαντικότερη εκπρόσωπος της λεγόμενης εξομολογητικής ποίησης.

Η Σέξτον δεν δίστασε να φέρει στο φως θραύσματα από το «πιο βαθύ και πιο σπασμένο κομμάτι (της)», γράφοντας για πρώτη φορά τόσο ανοιχτά για τις εμπειρίες της από τις ψυχιατρικές κλινικές, τον αλκοολισμό του πατέρα της, τη βαριά επιρροή της μητέρας της στη ζωή της, την παιδική ηλικία, αλλά και τους εραστές της, τη μητρότητα, τη θηλυκότητα, την τρέλα και βεβαίως το θάνατο. Ήδη από την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής της το 1960, τα ποιήματά της είχαν τεράστια απήχηση σε κοινό και κριτικούς και η ίδια ήταν εξαιρετικά δημοφιλής καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της.

Η ποίησή της, προσωπική, σαρκική και συχνά οδυνηρή, μιλά κυρίως για τους πάσχοντες που αναζητούν καταφύγιο στο θάνατο αλλά και για όσους επιλέγουν τη ζωή, συνειδητά και ξεκάθαρα, κόντρα σε «ένοχες ευχές» για το αντίθετο. Η ποιήτρια που είχε απόλυτη ανάγκη τους στενούς της ανθρώπους «για να της λένε ποια είναι» έζησε και έγραψε στα όρια, καταγράφοντας μια φρενήρη πτήση μεταξύ των ανώτατων και των κατώτατων σημείων του ανθρώπινου ψυχισμού και των ηδονικών απολαύσεων της ζωής, πτήση που τερματίστηκε –αναμενόμενα ίσως– με την αυτοκτονία της το 1974. Έκτοτε, η ποίηση της Αν Σέξτον εξακολουθεί να συγκλονίζει, λειτουργώντας σαν το «τσεκούρι για την παγωμένη θάλασσα μέσα μας».

Πέρα από την εκτενή εισαγωγή και τις σημειώσεις της μεταφράστριας, την έκδοση συμπληρώνει μια εκ βαθέων συνέντευξη της Αν Σέξτον στην επιθεώρηση Paris Review.