Συζητώντας με την Αδαμαντία Αλατάρη

Ερώτηση 1η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Α.Α.: Πρώτα απ΄ολα να σας ευχαριστήσω για την αγάπη που δείχνετε στο πρόσωπό μου. Από πολύ μικρή έγραφα ποιήματα. Όλα τα γεγονότα και τα συναισθήματα που ζούσα τα έκανα ποίημα. Νοιώθω ότι και η ίδια η ζωή είναι ένα ποίημα που τρέχει από τη γη στον ουρανό και στο διάβα της μας συναρπάζει. Αργότερα με κατέκτησε η συγγραφή διηγημάτων, γιατί καθώς μεγάλωνα έπαιρνε «σάρκα και οστά» και με συγκλόνιζε.

Ερώτηση 2η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Τρεις μέρες... με τους Αγίους”;

Α.Α.: Το βιβλίο μου «Τρεις μέρες... με τους Αγίους» είναι ένα διήγημα περιπέτειας που σε μεταφέρει στο Άγιο Όρος και σε ταξιδεύει στην Αγιότητα αυτήν που έχουμε σήμερα μεγάλη ανάγκη. Ειδικά τα παιδιά που δεν έχουν πλέον που να κρατηθούν μια και οι μεγάλοι τους έκλεψαν τις αξίες και την ελπίδα τους στη ζωή θα βρουν μέσα στο βιβλίο αυτό που ψάχνουν.

Ερώτηση 3η: Στο βιβλίο σας μας εξιστορείτε μία ιστορία, η οποία πραγματεύεται στο χώρο του Αγίου Όρους. Λόγω του άβατου των γυναικών, σας δυσκόλεψε να “συλλάβετε” τον χώρο και να δημιουργήσετε μία ιστορία με κεντρικούς ήρωες το αντίθετο φύλο;

Α.Α.: Ναι, πράγματι. Προσωπικά σαν γυναίκα έχω κάνει τρεις φορές τον περίπλου του Αγίου Όρους με καραβάκι, έπειτα έχω δει πολλές φωτογραφίες με τα Αγιορείτικα μοναστήρια. Όμως, τον καλύτερο «περίπλου» της Αγιορείτικης πολιτείας τον έκανα με τα μάτια και το περπάτημα του συζύγου μου καθώς και των δυο αγοριών μου. Μου μετέδωσαν ζωντανές φωτογραφίες της επίσκεψής τους εκεί και εγώ δεν έκανα τίποτε άλλο από το να τις καταγράψω και να τις μεταφέρω σε όλα τα παιδιά αγόρια και κορίτσια.

Ερώτηση 4η: Τι σημαίνει για εσάς το Άγιο Όρος;

Α.Α.: Το Άγιο Όρος είναι ένα Κεφάλαιο με Κ κεφαλαίο. Είναι το «περιβόλι της Παναγίας μας», μία πνευματική όαση μέσα στην ανθρώπινη ξηρασία της εποχής μας. Είναι καταφύγιο ελπίδας και αγάπης για όλους, γυναίκες και άντρες. Όταν οι άνδρες μας επισκεφτούν το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής θα ζήσουν καταστάσεις μικρές και μεγάλες που και να μη θέλουν να τις μεταδώσουν στους αγαπημένους τους δεν γίνεται, γιατί οι ίδιοι γυρίζουν αλλαγμένοι σε όλη τους την υπόσταση. Το Άγιο Όρος είναι η αληθινή, η ζωντανή αγιότητα.

Ερώτηση 5η: Ο Λεωνίδας, ο μικρός μας ήρωας, θα προσευχηθεί με κατάνηξη ακόμα και για άτομα με τα οποία έχει “κοντραριστεί”. Η αγνότητα των συναισθημάτων διαφαίνεται από αυτή του τη στάση. Γιατί πιστεύετε ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να νικήσουν τα αρνητικά τους συναισθήματα και να φερθούν με καλοσύνη, ταπεινότητα και υπομονή;

Α.Α.: Πραγματικά ο μικρός ήρωας ο Λεωνίδας θα προσευχηθεί και γι αυτούς που έχει κοντραριστεί, γιατί φαίνεται ότι προσπαθεί να νικήσει τον εγωισμό του. Ο εγωισμός είναι το πάθος αυτό που κάνει τον άνθρωπο θηρίο, τον κάνει να μην έχει υπομονή, καλοσύνη, ταπείνωση. Τον κάνει να αγαπά μόνο τον εαυτό του και όλους να τους κατακρίνει, να τους μισεί. Το μυστικό είναι να το καταλάβουμε· με μετάνοια, εξομολόγηση και θεία κοινωνία, μπορούμε να κάνουμε τη στροφή. Τότε θα αγαπήσουμε αληθινά τον εαυτό μας, αλλά και τους γύρω μας.

Ερώτηση 6η: Στο βιβλίο σας μαθαίνουμε ότι η ταπεινότητα είναι μία από τις αρετές που κάνει κάποιον καλό άνθρωπο και καλό Χριστιανό. Θα θέλατε να μας πείτε τέσσερις αρετές που εσείς θεωρείτε ως σημαίνουσας αξίας για να πορευθεί κανείς στον δύσβατο αλλά αληθινό δρόμο του Θεού;

Α.Α.: Οι πατέρες της εκκλησίας μας λένε ότι αν έχουμε την αρετή της ταπείνωσης είναι σπουδαίο πράγμα. Η ταπείνωση γεννά κατόπιν πολλές άλλες αρετές που ξεπηδούν μόνες τους από τα βάθη της καρδιάς μας. Παράδειγμα, όταν είσαι ταπεινός δεν κρατάς κακία άρα αγαπάς, δεν λες ψέματα άρα λες πάντα την αλήθεια, δεν αδικείς προσπαθείς να είσαι δίκαιος, δεν κάνεις συνέχεια τον έξυπνο, αλλά ταπεινά ακούς τη γνώμη των άλλων. Ας ακολουθήσουμε τους ήρωες του βιβλίου για να βρούμε την ταπείνωση, να την ξετρυπώσουμε μέσα στη φύση του Άθωνα, αλλά και μέσα στη ζωή των Αγιορειτών μοναχών.

Ερώτηση 7η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Α.Α.: Εκείνο που θα ήθελα να πω στους αναγνώστες μου είναι να ακολουθούσουν τους ήρωες στο αγιοτόκο βουνό και να αφουγκραστούν τον σφυγμό τους, τις ανησυχίες τους, τις ανάσες της ψυχής τους. Να προσπαθήσουν να ζήσουν στιγμές που θα τους ξεκουράσουν και θα τους δώσουν ψήγματα πίστης, αγάπης και ελπίδας...

Ερώτηση 8η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Α.Α.: Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποια βιβλία στα σκαριά σε αγαπημένους εκδοτικούς οίκους και κάποια άλλα στα συρτάρια της βιβλιοθήκης μου που κάποια στιγμή νομίζω θα βγουν και θα κάνουν αυτά την εμφάνισή τους, αν θέλει ο Θεός.

Και πάλι να σας ευχαριστήσω και να σας ευχηθώ να ταξιδεύετε τα βιβλία μας σε όσους διψούν το αληθινό νερό, σε όσους αναγνώστες το έχουν ανάγκη.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Α.Α.: Κάθε καλό και προκοπή στην προσωπική σας ζωή! 

 

 

 

 

 

Η Αδαμαντία Αλατάρη είναι πολύτεκνη μητέρα και εργάζεται σε δημόσιο Ελληνικό δημοτικό σχολείο. Μετά τις σπουδές της στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιά έκανε μεταπτυχιακό στην Γενική Παιδαγωγική και στην ψυχολογία.

Για αρκετά χρόνια ασχολήθηκε με την αγιογραφία συμμετέχοντας σε ομαδικές εκθέσεις εικόνων, τόσο σε πολιτιστικές εκδηλώσεις σε δήμους, όσο και σε εκθέσεις πνευματικών κέντρων εκκλησιών.

Μέσα απ΄τον καθημερινό αγώνα τόσο της πολυτεκνίας, όσο και της διδασκαλικής ενασχόλησης γεννήθηκε το συγγραφικό ταλέντο ξεχειλισμένο απ΄το ταξίδι της ζωής της ανάμεσα σε πολλά παιδιά. Στόχος της είναι να εκμυστηρευτεί στις αγνές ψυχούλες των παιδιών το μυστικό προς την αγάπη για το καλό βιβλίο, προς την φύση, προς τον συνάνθρωπο, προς τον Ουρανό! Έτσι τους χάρισε χαρούμενα και χαριτωμένα βιβλία όπως την ποιητική συλλογή «Πάντα θυμάμαι», βραβευμένο απ΄τον Διεθνή Πολιτιστικό Οργανισμό για την ανάπτυξη του πνεύματος και της τέχνης, το βιβλίο «Τα βήματά μου στους Αγίους Τόπους» βραβευμένο από την Μητρόπολη Πειραιώς, το βιβλίο «Η γιαγιά μου…Η Μικρά Ασία», το βιβλίο «Η Κοιμωμένη Σταχτο Χιονάτη », το βιβλίο «Τρεις μέρες…με τους Αγίους», το βιβλίο «Άγιοι Τόποι Εκεί που ο ουρανός…χαμηλώνει», το βιβλίο «Μια μέρα στη Μεγαλόχαρη » κ.λ.π.

Η μεγαλύτερη διάκρισή της στη ζωή είναι η χαρά των παιδιών όταν τα βλέπει να απολαμβάνουν τα βιβλία της.

Και όπως λέει η συγγραφέας «χαρά να έχετε».

(2018) Στο Άγιον Όρος προσκυνητής ή επισκέπτης;, Ελληνοεκδοτική

(2017) Άγιοι Τόποι, Σαΐτης

(2017) Μια μέρα στη Μεγαλόχαρη, Σαΐτης

(2017) Σμύρνη μου παραμυθένια, Εκδόσεις Έαρ

(2016) Η γιαγιά μου… η Μικρά Ασία, Σαΐτης

(2016) Η κοιμωμένη Σταχτο-Χιονάτη, Σαΐτης

(2016) Τρείς μέρες … με τους Αγίους, Σαΐτης

(2015) Τα βήματά μου στους Αγίους Τόπους, Άθως (Σταμούλη Α.Ε.)

(2001) Πάντα θυμάμαι, Γρηγόρη

 

Άγιοι Τόποι

Ας πάμε Εκεί που ο Ουρανός χαμηλώνει.
Εκεί που ο Ουρανός ενώνεται με τη Γη.
Εκεί που η Σιωπή χτυπάει μέσα στην ψυχή, την ανακουφίζει και την γιατρεύει.
Εκεί που κάτι σ’ ακουμπάει, εκεί που ο Ουρανός σ’ αγγίζει και γίνεται η μεγάλη συνάντηση Θεού και ανθρώπου που είναι μυστική, προσωπική, αγαπητική, Χαριτόβρυτη.
Εκεί που νιώθεις ότι θα Τον συναντήσεις.
Εκεί που θα νιώσεις σίγουρα την Χάρη Του και αφήνεσαι.
Εκεί, στο Κέντρο της Γης, κοντά στον Αιώνιο Μαγνήτη!
Εκεί στον Πανάγιο Τόπο που, όποιος τον επισκεφτεί ως ερευνητής, ως επισκέπτης, ως πιστός ή ως άπιστος, θα αναφωνήσει ότι ο Τάφος Του πραγματικά είναι… Ζωντανός!
Διάβασε… μέσα από το βιβλίο την αποκάλυψη των Παναγίων Προσκυνημάτων.

 

 

 

 

Μια μέρα στη Μεγαλόχαρη

Όλοι θέλουν να Σε κάνουν δικιά τους μάνα. Κι Εσύ τους χαρίζεσαι ανεπιφύλακτα. Τους ακούς κρυφά και τους φανερώνεσαι. Τους συμμερίζεσαι και τους καλοδέχεσαι όλους στο μεγάλο Σου σπίτι. Θέλουν να Σ’ αγγίξουν, να Σε νιώσουν, να τους νιώσεις, κι Εσύ τους στέλνεις τη δροσιά της Χάρης Σου, τους σκουπίζεις το δάκρυ του πόνου τους, τους χαϊδεύεις στοργικά μ’ εκείνη τη στοργή που μόνο Εσύ ξέρεις να δίνεις Μάνα μου, δικιά μου, δικιά σου, δικιά τους, δικιά μας Μάνα.
Με δραστηριότητες.
Περιέχει CD με το τραγούδι «Μάνα, Μητέρα, Μανούλα, Μαμά!», της ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΑΡΖΗ, που πήρε το Α΄ Βραβείο Ορθοδόξου Χριστιανικού Παιδικού Τραγουδιού στο Διαγωνισμό Ορθοδόξου Χριστιανικού Παιδικού Βιβλίου 2017.

Η γιαγιά μου… η Μικρά Ασία

Το Διαμαντώ, η Διαμαντούλα, η Αδαμαντία, η κυρά Αδαμαντία, η γιαγιά Αδαμαντία, η γιαγιά μου… η Μικρά Ασία.
Να’σαι κορίτσι και ν’ αντιμετωπίζεις την ορφάνια, το θάνατο και τελικά τη Ζωή.
Τη ζωή δηλαδή, που υπήρχε σ’ εκείνα τα Μικρασιάτικα χώματα, μα και σ’ αυτά εδώ που πατάμε σπουδαίο πράγμα!
Όλη της η ζωή δύσκολη, όλη της η ζωή ένας σταυρός
Ζωή και θάνατος ένα πράμα
Ζωή και Σταυρός το ίδιο…
Αυτή είναι η ζωή της Αδαμαντίας, όπως την έλεγε μέσα απ’ τις διηγήσεις της όπως την έζησα κι εγώ
από Φθινόπωρο προς… Καλοκαίρι.
Αληθινή ιστορία.
Με εκπαιδευτικές δραστηριότητες και μικρασιάτικες συνταγές.

 

 

 

 

Η κοιμωμένη Σταχτο-Χιονάτη

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν και είναι η κυρία Αδαµαντία που έγραφε και γράφει όµορφα παραµύθια. Από µικρή, µεγάλωσε ακούγοντας παραµύθια για την Ωραία Κοιµωµένη, τη Σταχτοπούτα, τη Χιονάτη και τους επτά νάνους.
Αυτά τα κλασικά παραµύθια, η κυρία Αδαµαντία που είναι πολύτεκνη µητέρα, δασκάλα και συγγραφέας, σκέφτηκε να τα γράψει ξανά και να τα παρουσιάσει, να τα χαρίσει στα παιδιά της και τα εγγόνια της και σ΄ όλα τα παιδιά του κόσµου µε µια άλλη µορφή, µ’ ένα άλλο γράψιµο που δε θα τα φοβίζει, αλλά θα οµορφύνει τις ώρες τους, θα τις γεµίσει εποικοδοµητικά και θα τα κάνει χαρούµενα.
Με δραστηριότητες.

 

 

 

 

Τρεις μέρες … με τους Αγίους

Η ιστορία δύο 9χρονων φίλων που επισκέφτηκαν το Άγιον Όρος.
Τα μοναστήρια κατανυκτικά, οι γέροντες λες και ξεκόλλησαν από τις Αγιογραφίες και περπατούν δίπλα σου… τους αγγίζεις, σου μιλούν! Μα κι αν δε μιλούν, η σιωπή τους κάνει θόρυβο κι ανακουφίζει την ψυχή σου… Κομποσκοίνια στα χέρια, βιβλία πολλά, σταυρουδάκια και λιβάνια αρκετά, πρόσωπα όμορφα, ήρεμα, γαληνεμένα… Οι ακολουθίες απλές, λιτές, ξεχειλίζουν την ψυχή σου από τα συναισθήματα που δεν περιγράφονται, αλλά βιώνονται. Το βλέπεις! Το αισθάνεσαι! Κάτι σε ακουμπάει, κάτι χαμηλώνει…
Χαμηλώνει ο ουρανός και γίνεται η μεγάλη συνάντηση Θεού κι ανθρώπου, μυστική, προσωπική, αγαπητική…
Κι ο διάλογος γίνεται μακρύς, ατελείωτος με την Παναγία και τους Αγίους…
Με δραστηριότητες και σελιδοδείκτη.