Κριτική Βιβλίου “Έλα τώρα, τελείωνε!” των Αλίκης Χιωτάκη και Αλεξάνδρας Ζερβού

Ο Άλεξ είναι ένα παιδί δέκα χρονών, πέντε μηνών και εφτά ημερών. Κάθε πρωί που ξυπνάει μετράει τα τρένα που περνούν από τη γέφυρα. Επίσης, κάθε μέρα εκτός της Κυριακής, στις 8 το πρωί ένα ταξί τον πηγαίνει στο Κέντρο Εκπαίδευσης. Του Άλεξ του αρέσει να ακολουθεί το πρόγραμμά του. Οτιδήποτε το διαταράσσει για αυτόν είναι εκνευριστικό και τον κάνει να θυμώνει.
Στο Κέντρο θα γνωρίσει τη Δανάη και ενώ στην αρχή θα της τραβήξει τα μαλλιά θα τη λατρέψει σιγά – σιγά. Ο λόγος; Αρχικά γιατί δεν τον φωνάζει. Μετά, δεν του λέει συνέχεια: «Έλα τώρα, τελείωνε», κάτι που το κάνει συστηματικά η μητέρα του και δεν του αρέσει. Επίσης, του μιλάει με ήρεμο και γλυκό τρόπο χωρίς να υψώνει τη φωνή της.
Γιατί όμως ο Άλεξ αντιμετωπίζει δυσκολίες; Γιατί ενώ είναι χαρισματικός δεν μπορεί να συνεργαστεί με όλους; Γιατί τον ενοχλούν τόσα πράγματα; Γιατί βλέπει τον κόσμο με τόσο διαφορετικό τρόπο; Γιατί δεν μπορεί να κατανοήσει διάφορες έννοιες όπως αυτή της απώλειας;
Αυτά και άλλα πολλά θα ανακαλύψουμε σε αυτό το τόσο ιδιαίτερο και συγκινητικό βιβλίο.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που απευθύνεται τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες. Η ιστορία ξετυλίγεται σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Αφηγητής είναι ο Άλεξ, ένα γλυκό και τρυφερό αγόρι που έχει πρόβλημα στο να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του. Είναι ένα ιδιαίτερο και χαρισματικό παιδί με αυτισμό.
Το χιούμορ κάνει το ανάγνωσμα ευχάριστο, καταφέρνει να ξεχειλίζει από τρυφερότητα και να προσπαθεί να γνωστοποιήσει στο αναγνωστικό κοινό τι σημαίνει για κάποιον να είναι αυτιστικός. Τα συναισθήματα ξεκλειδώνουν τον χαρακτήρα του και παρόλο που δεν μπορεί να πει με λέξεις όσα αισθάνεται, οι πράξεις αποκτούν φωνή και αποκωδικοποιούν τη σιωπή. Η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι λιτή και απολύτως κατανοητή.
Στο τέλος του βιβλίου θα βρούμε επεξηγηματικά σχόλια που στόχο έχουν να ενεργοποιήσουν τον αναγνώστη σε θέματα πολιτισμού και τεχνών, τα οποία αναφέρονται στο κείμενο της ιστορίας. Επίσης, υπάρχουν ερωτήσεις όπου ο καθένας μπορεί να απαντήσει και να αναπτύξει τις σκέψεις του και τι αποκόμισε από την ιστορία. Τέλος, στο αυτάκι του οπισθόφυλλου μπορείτε να κόψετε το κομμάτι που περισσεύει και να αποκτήσετε έναν σελιδοδείκτη σετ με το βιβλίο.
Η εικονογράφηση ανήκει στον Γιώργο Γούση, έχει έντονα χρώματα και κεντρίζει το μάτι και το ενδιαφέρον του αναγνώστη.
Πάντα μου αρέσει να διαβάζω βιβλία που θίγουν έντονα κοινωνικά θέματα και μας διδάσκουν πως θα γίνουμε συνειδητοποιημένοι και ενημερωμένοι πολίτες χωρίς να γινόμαστε εριστικοί, να εφαρμόζουμε bullying ή να υποβιβάζουμε τον συνάνθρωπό μας. Επιπλέον, μας δίνει τα σωστά και ορθά εφόδια για να κατανοήσουμε το θέμα και τον συναισθηματικό κόσμο αυτών των ιδιαίτερων και χαρισματικών ανθρώπων. Οφείλουμε να ακούσουμε και να αφουγκραστούμε τους χτύπους των συναισθημάτων τους και των σκέψεών τους για να τους αγαπήσουμε και να τους βοηθήσουμε να ζήσουν χωρίς προβλήματα.
Το αγάπησα αυτό το βιβλίο. Μου έδειξε κάτι που αγνοούσα. Όχι ότι δεν γνώριζα τον αυτισμό. Αλλά δεν είχα τόσες γνώσεις. Εδώ το συγγραφικό δίδυμο, Αλίκη Χιωτάκη και Αλεξάνδρα Ζερβού, με δίδαξε μέσω της ιστορίας να μάθω περισσότερα για το θέμα και να αγκαλιάσω κάθε συνάνθρωπό μου. Το ΔΕΚΑ ΜΕ ΤΟΝΟ είναι πραγματικά μηδαμινό μπροστά σε αυτό που μας προσφέρεται μέσα αυτού του σπουδαίου αναγνώσματος. Εύχομαι να κατακτήσει κάθε ψυχή και αναγνώστη γιατί το αξίζει! Πάρτε το, διαβάστε το, βυθιστείτε στην υπόθεση και αναγνωρίστε ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και του αξίζει ΣΕΒΑΣΜΟΣ, ΑΓΑΠΗ, ΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΚΑΛΟΣΥΝΗ και ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ! Αληθινό διαμάντι από τα λίγα της ελληνικής (παιδικής) λογοτεχνίας. Διαβάστε το όλοι, ανεξαρτήτως ηλικιακής ομάδας στην οποία βρίσκεστε!





Βασιλική Διαμάντη