Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2020

Συζητώντας με τον Γιάννη Μπούγο

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Γ.Μ.: Δύσκολο να ξεχωρίσεις ακριβώς επειδή έχουν υπάρξει πολλοί συγγραφείς που επηρέασαν σημαντικά τη σκέψη μου και το πνεύμα μου. Ωστόσο θα θυμηθώ σίγουρα το σύνολο του έργου του Γιάλομ αλλά και έναν συνάδελφό του τον Σκοτ Πεκ όπου τα δύο φανταστικά βιβλία του ο Δρόμος, ο λιγότερο ταξιδεμένος με καθόρισαν και επέδρασαν επάνω μου ήδη από πολύ νεαρή ηλικία.


Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Γ.Μ.: Αστειευόμενος θα πω τη "γλώσσα μου" το βιβλίο της 1ης δημοτικού από το 1982 μέχρι το 2005! Αν προσπεράσω την παιδική λογοτεχνία που διάβασα παιδί θα έλεγα ότι στην εφηβεία θυμάμαι να διαβάζω "τα ξυπνήματα" του Όλιβερ Σακς και να εντυπωσιάζομαι.


Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Γ.Μ.: Δε θα το απαντούσα εύκολα αυτό μιας και τα έργα που εκδόθηκαν ως τώρα εννοείται δεν είναι τα μοναδικά που έχω γράψει. Ίσως αρκούσε να πω πως αγαπώ παράφορα της λέξεις κι όλο αυτό το μαγικό χορό που μπορούν να στήνουν μεταξύ τους!! Θα έλεγα πως η συγγραφή εντοπίζεται στα πρώτα μου χρόνια στο πανεπιστήμιο. Το να κρατάω σημειώσεις, να γράφω μικρά δοκίμια ή ακόμα και ποιήματα λειτουργούσε πάντα σαν ένα πνευματικό καταφύγιο. Σήμερα εξάλλου ανακαλύπτω πόσο δημιουργικό διάλογο μπορώ να κάνω με τον παθιασμένο νεαρό εκείνης της εποχής που δεν είναι άλλος από τον παρελθοντικό εαυτό μου. Τέλος δεν θα κρύψω πως η ιδέα ενός γραπτού “αποτυπώματος” που τελικά μένει ίσως μας δίνει και μια ασυνείδητη αίσθηση.


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ο Χάρης μας”;

Γ.Μ.: Θα χαρακτηρίσω τον "Χάρη" πολυεργαλείο ακριβώς για τον λόγο πως το κοινό του δεν μπορεί να προσδιοριστεί ακριβώς. Σαφώς αφορά ένα έργο που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση των παιδιών στο ζήτημα του Αυτισμού αλλά το ίδιο θα κάνει και στους γονείς τους ή οποιονδήποτε άλλο επιθυμεί να έχει μια πρώτη "εικόνα" αυτού που δεν φαίνεται σ έναν άνθρωπο με Αυτισμό! Χρήσιμο μπορούν να το βρουν δάσκαλοι και θεραπευτές που δουλεύουν με αυτά τα παιδιά μιας και ελπίζω να κατάφερα επιμελώς στον Χάρη να δείξω έναν τρόπο αυτό που θα μπορούσε να βοηθήσει να προσεγγίζουμε τα άτομα σαν το Χάρη.


Ερώτηση 5η: Ο μικρός Χάρης βλέπει τα πράγματα στους χώρους με περιέργεια. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτών των ανθρώπων, των αυτιστικών, που οφείλουμε να γνωρίζουμε;

Γ.Μ.: Τα άτομα που ανήκουν στο αυτιστικό φάσμα ενώ παρουσιάζουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά (εσωστρέφεια και δυσκολία στην κοινωνικοποίηση, απόσυρση, απασχόληση με ειδικά ενδιαφέροντα, δυσκολία στην ομιλία κοκ) δεν μοιάζουν πάντα μεταξύ τους. Έχει μεγάλη σημασία αν μαζί με τον αυτισμό συνυπάρχουν κι άλλες δυσκολίες όπως η νοητική καθυστέρηση (που δεν είναι δεδομένη) ή/και υπερκινητικότητα. Το αυτιστικό φάσμα θα το καταλάβουμε καλύτερα σαν είναι μια πολύχρωμη παλέτα όπου κάθε άτομο έχει μοναδικά χαρακτηριστικά είτε δυνατότητες είτε αδυναμίες. Γι αυτό και κάθε παρέμβαση που σχεδιάζουμε πρέπει να εξατομικεύεται και να διαμορφώνεται ανάλογα με το μοναδικό προφίλ του κάθε ατόμου. Καλό είναι πάντως να έχουμε πάντα στο μυαλό μας πως υπάρχουν και άτομα με Αυτισμό που μπορεί να είναι οι “ιδιόρρυθμοι” γείτονες που ζουν μια κανονική και ανεξάρτητη ζωή.


Ερώτηση 6η: Η επικέντρωση σε ένα αντικείμενο μπορεί να ηρεμήσει αυτά τα πανέμορφα παιδιά, σύμφωνα με την ιστορία σας. Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό;

Γ.Μ.: Συμβαίνει σε αυτά τα παιδιά να εμφανίζουν επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ή και στερεοτυπίες που συχνά αφορά είτε την ενασχόληση με αντικείμενα ή ακόμα και μέρη αυτών (ανοιγοκλείσιμο πορτών, διακοπτών κοκ) είτε κινήσεις που κάνουν με το ίδιο τους το σώμα. Αυτές οι συμπεριφορές μπορούν να αφορούν μεγάλη ποικιλία ερεθισμάτων (ακουστικά, οπτικά, απτικά ή άλλα) που αποζητούν τα παιδιά.


Ερώτηση 7η: Οι αισθήσεις είναι ο κυρίαρχος πρωταγωνιστής στη ζωή ενός αυτιστικού ανθρώπου, όπως η όσφρηση, η αφή, η ακοή και η όραση. Τι ηρεμεί, όμως, πραγματικά ένα τέτοιο άτομο;

Γ.Μ.: Φαίνεται πως υπάρχει μια σημαντική συσχέτιση του άγχους που βιώνουν αυτά τα παιδιά με αυτές τις συμπεριφορές. Με άλλα λόγια αυτές τα βοηθούν να αυτορρυθμιστούν και να μετριάσουν την εσωτερική τους ένταση όπως ακριβώς και ο Χάρης. Αξίζει να σημειώσουμε πως ο τρόπος λειτουργίας ενός αυτιστικού εγκεφάλου έχει σαν αποτέλεσμα συχνά τα ίδια τα παιδιά να γίνονται “υπερκαταγραφείς” της πραγματικότητας και των ερεθισμάτων γύρω τους εκεί που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε “εκπαιδευτεί” να αγνοούμε!


Ερώτηση 8η: Έχετε σπουδάσει Ψυχολογία με εξειδίκευση στον Αυτισμό. Θα θέλατε να μας μιλήσετε, να μας εξηγήσετε με λίγα λόγια τον Αυτισμό και το πώς θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με αυτά τα ιδιαίτερα και χαρισματικά παιδιά;

Γ.Μ.: Να επικοινωνήσουμε με αυτά τα παιδιά!Ναι! Αρκεί να το κάνουμε στη δική τους γλώσσα. Η ομιλία δεν είναι το μόνο μέσο. Να βρεθούμε στο επίπεδό τους και στο τρόπο τους. Λέμε πάντα ένα παιδί θα επικοινωνήσει με τον λόγο αλλά και με το φαγητό του, με το παιχνίδι του ή την τουαλέτα του. Αρκεί εμείς ως δέκτες να είμαστε έτοιμοι να δούμε το μήνυμα! Να το κάνουμε με ορθάνοιχτα μάτια και αυτιά αλλά κυρίως με ανοιχτή αγκαλιά. Πολλές φορές μιλάμε για τον αυτισμό και τη νευροδιαφορετικότητα αλλά τελικά δεν χρειάζεται να προσεγγίσουμε αυτά τα παιδιά διαφορετικά απ' ότι τα υπόλοιπα. Και εννοώ αρκεί να ψάχνουμε πάντα τη μοναδικότητα! Κανένα παιδί δε μοιάζει με κανένα τελικά για αυτό πρέπει να κάνουμε τον μικρό “κόπο” κάθε φορά να γνωρίσουμε το παιδί απέναντί μας. Κι όχι να μαντεύουμε ή να θεωρούμε τίποτα δεδομένο!


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Γ.Μ.: Ευχαριστώ θερμά τους αναγνώστες για την ενθάρρυνση και τα θερμά λόγια!! Δεν κρύβω τον ενθουσιασμό μου να βλέπω συγκινητικά σχόλια για τα βιβλία μου σε μια άκρη της Ελλάδας που δεν θα είχα σκεφτεί ποτέ ότι το δικό μου μήνυμα συμπερίληψης και αποδοχής του Αυτισμού μπορεί να φτάσει!! Να συνεχίζουμε να στηρίζουμε τους συγγραφείς και να ανακαλύπτουμε συνεχώς.


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;

Γ.Μ.: Το επόμενο συγγραφικό βήμα είναι μόνο μερικά βήματα πριν την ολοκλήρωσή του και είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος με την ιδέα υλοποίησής του. Και δεν θα δυσκολευτείτε να μαντέψετε τη θεματολογία!! Θα είναι όμως πια το σενάριο μιας μέρας ενός αυτιστικού νεαρού! Εκεί, επιχειρώ να συμπυκνώσω τις μεγάλες προκλήσεις της καθημερινότητάς του στη σχολική ζωή, στο σπίτι και στη βόλτα. Ψάχνω ακόμα τον “λίγο” αυτισμό μέσα στις ρουτίνες των υπολοίπων ανθρώπων, την αντίστασή τους στην αλλαγή και όλα αυτά που μας επιβεβαιώνουν ότι οι αυτιστικοί απλώς έχουν δίκιο τις περισσότερες φορές! Με την ακριβολογία τους και την ευθύτητά τους. Επιθυμώ να φωτίσω το “επειδή” της συχνά παράξενης αλλά τόσο παρεξηγημένης συμπεριφοράς τους. Είναι η πρώτη μου απόπειρα να γράψω για θεατρική παράσταση που θα παίξουν και θα πρωταγωνιστούν τα ίδια τα παιδιά του Κέντρου που διευθύνω. Να μας μιλήσουν τελικά για τον εαυτό τους. Να μας συστηθούν!!


Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

Γ.Μ.: Ευχαριστώ!!!





Ο Γιάννης Μπούγος γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Ψυχολογία στο Πρόγραμμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών απ’ όπου και αποφοίτησε το 2004. Το 2007 εξειδικεύτηκε στη Γνωσιακή-Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική της Ιατρικής Σχολής του Αιγινητείου Νοσοκομείου ενώ
παράλληλα ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στην Εφαρμοσμένη Ανάλυση Συμπεριφοράς για παιδιά και εφήβους στο Αυτιστικό Φάσμα. Παράλληλα συμμετείχε στις εργασίες του Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Ενηλίκων όπου του απονεμήθηκε Δίπλωμα Εκπαίδευσης στην Ψυχοδυναμική Θεραπεία. Έχει διατελέσει επί διετίας εξωτερικός συνεργάτης του Γραφείου Κοινωνικών και Υποστηρικτικών Υπηρεσιών του Δήμου Υμηττού και της Κλινικής Doctor’s Hospital στον τομέα της μετεγχειρητικής υποστήριξης ασθενών. Από το 2008 διατηρεί ιδιωτικό γραφείο και συνεργάζεται με γενικά και ειδικά σχολεία Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης όπου προωθεί και συντονίζει προγράμματα ένταξης παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, Αυτισμό. Το 2015 ίδρυσε το Εξειδικευμένο Κέντρο Αυτισμού «Σύναψις» όπου διευθύνει και συντονίζει τη διεπιστημονική ομάδα. Στον ελεύθερο χρόνο του αρθρογραφεί στον Τύπο, γράφει παιδικά διηγήματα ενώ σχεδιάζει ειδικά εκπαιδευτικά παιχνίδια. Είναι παντρεμένος και πατέρας μιας κόρης. Το 2018 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Το χωροχώρι από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη.
(2020) Ο Χάρης μας, Σιδέρη Μιχάλη
(2018) Το χωροχώρι, Σιδέρη Μιχάλη





Ο Χάρης μας
Ο Χάρης έχει Αυτισμό. Για να τον γνωρίσεις καλύτερα δεν αρκεί να σου «δανείσει» τα μάτια του για να δεις τον κόσμο. Θα πρέπει να κάνει το ίδιο με τα αυτιά του, το δέρμα του ακόμα και τη μύτη του! Στον δικό του κόσμο οι παραμικρές αισθήσεις πρωταγωνιστούν. Αυτό που διαφεύγει της δικής μας προσοχής, γίνεται το βασικό συστατικό της εμπειρίας του! Η ενασχόλησή του με τα μικρά, η διαφορετική του συσχέτιση με τα αντικείμενα, μας βοηθά να αποκωδικοποιήσουμε τη συχνά παράξενη συμπεριφορά του.
Μέσα από προσωπικά βιώματα χρόνων και εμπειρία θεραπείας με παιδιά σαν τον Χάρη,ο συγγραφέας μας συστήνει σε έναν ιδιαίτερο κόσμο γεμάτο προκλήσεις, μαγεία και ικανότητες ξένες για τους περισσότερους από εμάς! Ας τον ακολουθήσουμε σε αυτή τη μικρή βόλτα κι ας κάνουμε εκείνο το επιπλέον βήμα στην κατανόηση και τελικά την αποδοχή του Χάρη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου