Ο καλλιτέχνης είναι ένα μυθιστόρημα, όπου η πραγματικότητα συναντά τη μυθοπλασία και η μυθοπλασία την πραγματικότητα.
Το βιβλίο μας μεταφέρει σε δύο εποχές διαφορετικές μεταξύ τους αλλά μπλέκονται με έναν ιδιαίτερο δεσμό με μία ενδιάμεση ιστορία. Καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης έχουμε συνεχείς εναλλαγές στις χρονικές αυτές περιόδους. Αυτές οι εναλλαγές μας προκαλούν το ενδιαφέρον και την αγωνία να φτάσουμε γρήγορα στο τέλος τους. Τι χωρίζει και τι ενώνει αυτές τις δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους;
Η μία εποχή μας μεταφέρει στο 2.300 π.Χ. περίπου, όπου συναντάμε τον Άγι, τον Ελπί, τον Δαρί, τη Σελάνα, τον Μίνωα και όχι μόνο. Στο σήμερα κύριος χαρακτήρας είναι ο Άγγελος. Ενώ ο συνδετικός κρίκος των δυο ιστοριών μας ταξιδεύει στις δεκαετίες του 1930 και 1940. Εδώ έχουμε τον Ανδρέα, τον Νικηφόρο, τη Σοφία και τον Καρδερίνη.
Ο Άγγελος Δημακόπουλος, αρχαιόλογος στο επάγγελμα, προσπαθεί να ανακαλύψει όσα βρήκε ο Ανδρέας Ρωμανός, ο τότε αρχαιολόγος, στην προπολεμική εποχή, με τις ανασκαφές που έκανε στη Νάξο εκείνα τα χρόνια. Κάποια χειρόγραφά του, θα γίνουν η αιτία ο Άγγελος να θελήσει με τον ίδιο ζήλο και την ίδια αγάπη να βρει τα σημαντικά ευρύματα του τότε.
Ο συγγραφέας χωρίζει τα κεφάλαια με δύο μορφές. Στην πρώτη μορφή τους, είναι αριθμημένα με αριθμούς και στη δεύτερη είναι με αυτήν των γραμμάτων.
Σιγά – σιγά ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας και μέχρι το τέλος που γίνεται και η αποκάλυψη δεν μας αφήνει αμείωτο το ενδιαφέρον. Έχει έντονα στοιχεία αστυνομικής πλοκής, λόγω της αρχαιοκαπηλείας, η οποία είναι στις πρώτες σειρές παράνομων πωλήσεων εδώ και πολλούς αιώνες. Από την άλλη υπάρχουν και τα στοιχεία των συναισθημάτων και του ψυχισμού όλων των ηρώων μας. Οι χαρακτήρες και οι ιστορίες τους ξεδιπλώνονται με ενδιαφέρον.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο που μας μυεί στον κόσμο της αρχαιότητας, μας “δείχνει” κάθε λαός πως επιζούσε, τις μεταξύ τους συναλλαγές, τα κυκλαδικά ειδώλια, τα οποία φτιάχνονταν από λευκό μάρμαρο και μετέπειτα χρωματίζονται και έδιναν ζωή στις μορφές τους, τον πηλό και πως μετέτρεπαν ένα υλικό σε ωραίες μορφές, τον χρυσό και χαλκό. Ακόμα και τις θεότητες που τιμούσε ο κάθε λαός, άλλους στην Κρήτη, άλλους στη Νάξο, άλλους στο Στρογγυλό νησί, με την μετέπειτα ονομασία της Θήρας. Το βιβλίο είναι συναισθηματικό, ανθρώπινο, διδακτικό, πολιτισμικό, ενημερωτικό, με αξίες και πανέμορφα τοπία που σε ταξίδευαν και εσένα εκεί νοερά. Ακόμα και ο έρωτας και η αγάπη περιγράφονται με τρόπο ιδιαίτερο, πράγμα που δεν συναντάμε εύκολα σε άντρα συγγραφέα!
Σε μαγεύει και σε παρασύρει στη δίνη του! Θα δανειστώ, ας μου επιτραπεί από τον συγγραφέα, ένα κομμάτι από το βιβλίο που μου προκάλεσε συγκίνηση και θαυμασμό!
“Τα ταξίδια ποτέ δεν τελειώνουν,
Οι αγάπες ποτέ δεν μαραίνονται...
Τα μάτια ποτέ δε σφαλίζουν,
Όταν βλέπουν αυτά που δεν φαίνονται...”
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου