Τελειώνοντας το βιβλίο η Ζωή που έλειπε του Κώστα Κρομμύδα, έχω τόσο
έντονα συναισθήματα χαράς και θλίψης ταυτόχρονα. Ένα βιβλίο που με
ταξίδεψε σε ένα όμορφο νησί μας, που όμως δεν αναφέρεται ποιο είναι, με
καθήλωσε με την ιστορία του, έχοντας τρομερή περιέργεια να δω τι γίνεται
στην συνέχεια… Ένα μέρος της ιστορίας, μας μεταφέρει στα χρόνια της
Κατοχής, ενώ το άλλο στο σήμερα, μιλάει για δύο μεγάλους έρωτες, από
αυτούς που σπάνια συναντάς στην ζωή σου, ένας τότε και ένας τώρα… πολλά τα κοινά στοιχεία και πάντα ένα κομμάτι της ιστορίας που λείπει.
Ξέροντας πως πρόκειται για αληθινή ιστορία, διάβαζα και ένιωσα να ταυτίζομαι με τους ήρωες της ιστορίας. Το νησί με την υπέροχη θέα του, την γαλάζια θάλασσα, τις μυστηριώδης σπηλιές του, τους φιλόξενους κατοίκους και ένα μυστικό καλά κρυμμένο. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει στο ίδιο νησί στα χρόνια της Κατοχής, της πείνας, της εξαθλίωσης, της υποταγής μιας περιόδου δύσκολης όπως την έζησαν τότε οι Έλληνες σε όλη την χώρα και εμείς έχουμε μάθει και ακούσει την ιστορία και ίσως έχουμε φανταστεί ως ένα σημείο.
Δύο διαφορετικές εποχές πλεγμένες μεταξύ τους, με δύο ζευγάρια με τόσο έντονες ομοιότητες μεταξύ τους, με οδηγούς τον έρωτα και την μοίρα γνώρισαν ο ένας τον άλλο αλλά και τις ρίζες τους. Ομολογώ ότι έκλαψα όταν διάβαζα τον τρόπο που χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί για να σκοτώσουν τον Μανώλη, δια λιθοβολισμού και όσα ακόμη έκαναν στο χωριό λίγο πρίν φύγουν από εκεί…..
Δεν θέλω να πω περισσότερα για να μην προδώσω κάτι σημαντικό το μόνο που θέλω να πω είναι πως είναι ένα βιβλίο που σε γεμίζει συναισθήματα που σε κάνουν να το αγαπήσεις και να λυπάσαι που έχει τελειώσει… Ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι τον κο Κρομμύδα.
Ξέροντας πως πρόκειται για αληθινή ιστορία, διάβαζα και ένιωσα να ταυτίζομαι με τους ήρωες της ιστορίας. Το νησί με την υπέροχη θέα του, την γαλάζια θάλασσα, τις μυστηριώδης σπηλιές του, τους φιλόξενους κατοίκους και ένα μυστικό καλά κρυμμένο. Ο συγγραφέας μας ταξιδεύει στο ίδιο νησί στα χρόνια της Κατοχής, της πείνας, της εξαθλίωσης, της υποταγής μιας περιόδου δύσκολης όπως την έζησαν τότε οι Έλληνες σε όλη την χώρα και εμείς έχουμε μάθει και ακούσει την ιστορία και ίσως έχουμε φανταστεί ως ένα σημείο.
Δύο διαφορετικές εποχές πλεγμένες μεταξύ τους, με δύο ζευγάρια με τόσο έντονες ομοιότητες μεταξύ τους, με οδηγούς τον έρωτα και την μοίρα γνώρισαν ο ένας τον άλλο αλλά και τις ρίζες τους. Ομολογώ ότι έκλαψα όταν διάβαζα τον τρόπο που χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί για να σκοτώσουν τον Μανώλη, δια λιθοβολισμού και όσα ακόμη έκαναν στο χωριό λίγο πρίν φύγουν από εκεί…..
Δεν θέλω να πω περισσότερα για να μην προδώσω κάτι σημαντικό το μόνο που θέλω να πω είναι πως είναι ένα βιβλίο που σε γεμίζει συναισθήματα που σε κάνουν να το αγαπήσεις και να λυπάσαι που έχει τελειώσει… Ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι τον κο Κρομμύδα.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΧΑΙΔΩΣ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου