Κριτική βιβλίου- Το τελευταίο δαχτυλίδι του Σπύρου Πετρουλάκη

«Το τελευταίο δαχτυλίδι» είναι ένα βιβλίο που σε καθηλώνει  με το ιδιαίτερο και ευαίσθητο θέμα του, αυτό της παρένθετης μητέρας.

Ο Σπύρος Πετρουλάκης με την γραφή του εστιάζει μέσα στην γυναικεία ψυχοσύνθεση, στη λαχτάρα και την θέληση της γυναίκας να βιώσει την μητρότητα, έστω και με αυτόν τον τρόπο.

Ο Άγγελος και η Τατιάνα, ένα ζευγάρι δεμένο μεταξύ του με βαθιά αγάπη μέχρι το τέλος, εκείνος πετυχημένος σχεδιαστής κοσμημάτων και εκείνη συγγραφέας παιδικών βιβλίων,  θέλουν μια ολοκληρωμένη οικογένεια, όμως για κάποιους λόγους δεν μπορούν να την δημιουργήσουν. Η Νάσια, ένα δεκαεννιάχρονο κορίτσι , από την επαρχία, κατεβαίνει στην Αθήνα για σπουδές και γεμάτη όνειρα για το μέλλον της.

Απαντώντας σε μια αγγελία : «Ζητείται παρένθετη μητέρα», οι ζωές και των τριών αυτών ανθρώπων ενώνονται, αλλά στο μέλλον  οι ζωές τους παίρνουν αναπάντεχες τροπές.

Όταν η Τατιάνα ανακαλύπτει στο γραφείο του Άγγελου την μήτρα πέντε θέσεων για πανομοιότυπα δαχτυλίδια, ανατρέπεται η μέχρι τώρα ταχτοποιημένη ζωή της , γιατί τα τρία ανήκουν σε κείνη και τις δύο κόρες της, τα άλλα δυο όμως; Προσπαθώντας να τα ανακαλύψει έρχεται αντιμέτωπη με πρόσωπα και καταστάσεις του παρόντος και του παρελθόντος καθώς και με πράξεις που έγιναν και έχουν διαμορφώσει το παρόν και το μέλλον τους. Το τελευταίο δαχτυλίδι είναι χρέος και αναγνώριση, αγάπη και κληρονομιά , σε ποιόν ανήκει όμως;

Η γρήγορη ροή του βιβλίου και η ιδιαίτερη πλοκή,  οι ήρωες άνθρωποι με όνειρα, πάθη, λάθη και πράξεις που καθορίζουν την μετέπειτα ζωή τους, κράτησαν  αμείωτο το ενδιαφέρον μου για την εξέλιξη , περιμένοντας με αγωνία μέχρι το τέλος για την έκβαση της ιστορίας, που έγινε η ανατροπή για μένα , και με βοήθησε να καταλάβω την αλλαγή της γλυκιάς και πάντα χαμογελαστής Νάσιας , σε μια διαφορετική γυναίκα λόγω πράξεων και λαθών του παρελθόντος. Σκηνές γεμάτες ζωντάνια, πάθος και ευαισθησία, αισθάνεσαι την αγωνία, την προδοσία, το μίσος και την αγάπη, ένα μυστικό που ματώνει χρόνια τώρα και γυρεύει να βγει στο φως, στην αλήθεια για να απαλύνουν οι πληγές και να σκορπιστούν τα ψέματα. Αισθάνθηκα αγωνία, λύπη, χαρά, αγαλλίαση, στο τέλος μαζί με την αλήθεια που έλαμψε στο φως και έφερε λύτρωση σε όλους….  Δεν θέλω να πω άλλα για να μην προδώσω την ιστορία του βιβλίου, ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί!!!