Κριτική Βιβλίου “Μια φλόγα στο σκοτάδι” της Μαρίας Ρουσάκη

Ένα μικρό κορίτσι, μόλις 19 μηνών μετά από μία αρρώστια μένει τυφλή και κωφή. Δεν έχει εξωτερικά ερεθίσματα. Δεν γνωρίζει πως είναι ένα μήλο, μία μπάλα, μία κούκλα, ένα μωρό. Δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει μπαμπάς και τι μαμά. Μιλάμε για την Έλεν Κέλερ, μιας γυναίκας που θα κατακτήσει το ακατόρθωτο, το άπιαστο και το αδύνατο. Η παιδαγωγός της Ανν Σάλιβαν θα προσπαθήσει να την “ημερέψει”, να της μάθει τρόπους και πως να επικοινωνεί με το περιβάλλον. Έτσι, θα της μάθει να αναγνωρίζει τα αντικείμενα, τους ανθρώπους και να επικοινωνεί με λέξεις με τους άλλους “γράφοντάς τες” στα χέρια των άλλων. Η υπομονή της τεράστια αλλά η αγάπη της ανυπέρβλητη.
Πρόκειται για ένα βιβλίο, αληθινή ιστορία, την ιστορία μίας ακτιβίστριας και συγγραφέως. Είναι αυτή που έμαθε στον κόσμο να σέβεται τη διαφορετικότητα και τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Το κοινό, στο οποίο απευθύνεται είναι αυτό των παιδιών αλλά δε θα έλεγα πως δεν μπορεί να διαβαστεί και από μεγαλύτερα παιδιά όπως είμαστε εμείς. Τα μηνύματα που σου αφήνει ποικίλα, τα αισθήματα χιλιάδες! Πάντα πρέπει να αγωνιζόμαστε όσο και αν ο δρόμος μας είναι ανηφορικός ή στρωμένος με αγκάθια. Δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπουμε τους στόχους μας και τα θέλω μας. Αυτό μας διδάσκει αυτό το βιβλίο. Μας παίρνει από το χέρι και μας δείχνει όχι μόνο την ιστορία της Έλεν Κέλερ αλλά και της πυγμής, της αποφασιστικότητας, της ωριμότητας και της θέλησης για ζωή! Άκρως συγκινητικό, με ουσία, ενδιαφέρον, επιδράσεις και αληθινό! Στις τελευταίες σελίδες θα γνωρίσετε το σύστημα γραφής των τυφλών, γνωστό σε όλους ως κώδικας Braille (Μπράιγ) και την ελληνική νοηματική γλώσσα, με το ελληνικό δακτυλικό αλφάβητο! Ταξιδέψτε λοιπόν σε ένα βιβλίο με πολύ συναίσθημα, αγάπη, κατανόηση, επιμονή και υπομονή αλλά και γνώσεων!




Βασιλική Διαμάντη