Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η συγγραφέας;
Σ.Χ.: Είναι πολλοί οι αγαπημένοι μου συγγραφείς, αλλά αποφασίζω να σας πω ότι με γοητεύει ιδιαίτερα ο Γκράχαμ Γκρην γιατί είχε την ικανότητα να γράφει θέτοντας πάντα στα έργα του υπαρξιακά ερωτήματα χωρίς να γίνεται διδακτικός.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Σ.Χ.: Το πρώτο μου βιβλίο, το οποίο διάβασα πολλές φορές καθώς τις εποχές που ήμασταν παιδιά τα βιβλία ήταν λιγοστά συγκριτικά με σήμερα ήταν Η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΝΗΣΟΣ του Ιουλίου Βερν. Η ζωή ήταν πιο όμορφη από εκεί κι έπειτα...
Ερώτηση 3η: Τι σας "ώθησε" να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Σ.Χ.: Η προτροπή μιας φίλης να καταγράψω τις εμπειρίες που έζησα από μια Ιεραποστολή στην Αφρική στάθηκε η αφορμή να ξεκινήσω να γράψω δυο παιδικά βιβλία.
Ερώτηση 4η: Πως θα χαρακτηρίζατε το νέο σας βιβλίο "Το τελευταίο κέρασμα";
Σ.Χ.: Το "ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΡΑΣΜΑ" το χαρακτηρίζω ως μια απόδειξη ότι στο ταξίδι μας, όλοι ζούμε σ' ένα σενάριο πιο πρωτότυπο από κάθε φαντασία. Οι ιστορίες μου είναι όλες πραγματικές.
Ερώτηση 5η: Έχετε γράψει δύο παιδικά βιβλία και ακολούθησε το βιβλίο "Το τελευταίο κέρασμα". Τελικά ποιο είδος σας γοητεύει περισσότερο, το παιδικό ή των ενηλίκων;
Σ.Χ.: Δεν διαφέρουν τα δύο είδη για τον συγγραφέα, απλά κάποια μέρα το παιδί θα ανοίξει τα μάτια του και θα μπορεί να διαβάσει και βιβλία ενηλίκων.
Ερώτηση 6η: Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσετε ένα από τα επτά διηγήματα ως το πιο αγαπημένο σας, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Σ.Χ.: Η ΞΕΝΗ είναι το πονεμένο μου παιδί και το συμπαθώ περισσότερο, διότι η ιστορία της εμπλέκεται με αγαπημένους μου φίλους. Ωστόσο εάν το ξανάγραφα θα του έδινα τον τίτλο ΟΥΤΕ Τ' ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ, μιας και το συγγραφικό τέλος της Ξένης το άλλαξε η ίδια η ζωή. Είχε πια εκδοθεί το βιβλίο, όταν μετά τον θάνατο του άντρα της του Μιχάλη, συγγενείς του, τον έθαψαν στον τάφο της αφαιρώντας τ' όνομα της απο το κοινό μνήμα τους. Κανείς δεν θα γνωρίζει στο μέλλον που βρίσκεται θαμμένη, γιατί ήταν μια ξένη σε ξένο τόπο.
Ερώτηση 7η: Στο πρώτο σας διήγημα "Το τελευταίο κέρασμα", στο έκτο "Η ξένη" και στο έβδομο "Η φωτογραφία" βλέπουμε ιστορίες που έχουν ως αποτέλεσμα τον θάνατο. Πιστεύετε πως είναι εύκολο να ξεπεράσουμε την απώλεια ή να αποδεχτούμε το μοιραίο;
Σ.Χ.: Είναι όπως σωστά είπατε και ξαναλέει ο λαός μας "το μοιραίο" αυτό που δεν αποφεύγεται. Είναι πιο σίγουρος από την ζωή. Δεν αντιμετωπίζεται παρά μ' έναν μυστικό απαλό τρόπο που απαιτεί χρόνο. Οι ηλικιωμένοι που είδαν δικούς τους να περνούν στην άλλη όχθη είναι περισσότερο εξοικιωμένοι.
Κάποιοι σοφοί άνθρωποι είπαν πως δεν υπάρχει θάνατος, με την έννοια που τον βλέπουμε εμείς.
Αν δούμε το φεγγάρι, όταν είναι μικρό και δεν βλέπουμε το υπόλοιπο που είναι στην σκοτεινιά, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει, αν έχουμε υπομονή θα δούμε και την πανσέληνο.
Ερώτηση 8η: Στο δεύτερο διήγημα "Η τιμαλφή", στο τρίτο "Σιωπηλά" και στο τέταρτο "Η Χαλόστομη" βλέπουμε ανθρώπους που πόνεσαν, που σήκωσαν το δικό τους προσωπικό σταυρό χωρίς διαφωνίες και άλλους που ζούσαν μέσα στην κακία, στη ζήλια και στο μίσος. Τελικά ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου δημιουργείται κατά τη διάρκεια της ζωής του ή είναι έμφυτα τα χαρακτηριστικά του; Δηλαδή είναι επίκτητα ή μη;
Σ.Χ.: Χαρακτήρα έχουν και οι γάτες και οι σκύλοι, βλέπεις φοβισμένους σκύλους και γάτες ήρωες. Γεννιόμαστε με κάποια χαρακτηριστικά, αλλά η ευθύνη μας στέκεται στο γεγονός ότι σ' εμάς που μας δόθηκε νους και καρδιά, μας δόθηκε και το εισιτήριο για το ταξίδι να τα συντονίσουμε στην ίδια συχνότητα και να μη λέει άλλα η καρδιά κι άλλα να τα μπερδεύει το μυαλό.
Οι μπερδεμένοι άνθρωποι έχουν ασπίδα τον εγωισμό.
Ερώτηση 9η: Στο πέμπτο διήγημα "Άγρια κρινάκια" βλέπουμε ξεκάθαρα τον εγωισμό ενός ανθρώπου. Γιατί οι άνθρωποι λειτουργούν πολλές φορές με τον εγωισμό τους, προσβάλλοντας αρκετές φορές και τον διπλανό τους; Που πιστεύτε πως οφείλεται αυτό;
Σ.Χ.: Χρησιμοποιήσατε την σωστή λέξη "προσβολή". Οι εγωιστές μπαίνουν μπροστά και παρασύρουν στο πέρασμα τους οποιονδήποτε. Δεν στοχεύουν απαραίτητα σε πρόσωπα, αν και έτσι δείχνει με μια πρώτη ματιά.
Όσο για τα άγρια κρινάκια, η ηρωίδα τρόμαξε από το τυχαίο γεγονός που μπορεί να της προκαλούσε τον θάνατο. Είναι δυνατή γυναίκα του χωριού, αγρότισσα και αναμετρήθηκε με τον γκρεμό, είδε ότι οι δυνάμεις της ήταν ανεπαρκείς μπροστά σ' ένα βίαιο και αναπάντεχο τέλος και θύμωσε. Είναι μια μορφή εγωισμού αυτός ο Θυμός αλλά συγχωρείται γιατί ο συγκεκριμένος μας δόθηκε για να επιβιώνουμε.
Ερώτηση 10η: Μέσα από όλες τις ιστορίες βλέπουμε μία βαθιά και μη, πίστη των ανθρώπων προς το Θεό. Πόσο δύσκολο είναι να αποδοθούν αυτά τα συναισθήματα και ο εσωτερικός κόσμος των ανθρώπων; Σας φόβισε καθόλου πως θα τα αποτυπώσετε όλα αυτά σε λίγες και μικρές ιστορίες;
Σ.Χ.: Όσοι γράφουν βιβλία είναι τρομοκρατημένοι από την αβεβαιότητα αν θα καταφέρουν να βρουν τις λέξεις κλειδιά που θα αποκαλύψουν στον αναγνώστη τις εικόνες που ως συγγραφείς είδαν πρώτα με την καρδιά τους.
Παίρνουν όμως το ρίσκο και προσπαθούν.
Ερώτηση 11η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Σ.Χ.: Μόνο ευχαριστίες γιατί εξακολουθούν ακόμη να διαβάζουν.
Ερώτηση 12η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενό σας συγγραφικό βήμα;
Σ.Χ.: Εύχομαι να είναι βήμα και όχι στραβοπάτημα.
Ερώτηση 13η: Για ποιο λόγο πιστεύετε πως πρέπει οι αναγνώστες να διαβάσουν το βιβλίο σας;
Σ.Χ.: Ο Μέγας Βασίλειος, στην εποχή που έζησε προέτρεπε τους ανθρώπους να διαβάζουν τα πάντα, ακόμη κι αυτά που δεν καλλιεργούσαν τις αρετές ακόμη και άσχημη ποίηση. Σκοπός του ήταν να βοηθήσει στη μόρφωση του αναγνώστη με τέτοιο τρόπο ώστε να κρίνει ο ίδιος κάποια στιγμή με ωριμότητα τι τον ωφελεί και τι όχι. Με αυτούς τους όρους προτείνω το "ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΡΑΣΜΑ".
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα όλα τα βιβλία σας!!!
Σ.Χ.: Σας ευχαριστώ κι εγώ με όλη μου την καρδιά για τις ερωτήσεις σας που με ξεκούρασαν γιατί ένιωσα την έγνοια σας για τα βιβλία και βεβαιώθηκα για μια ακόμη φορά πως η ελπίδα δεν σβήνει.
"Mtoto - A little African Story": http://www.stamoulis.gr/ViewShopProduct.aspx?ProductId=403375&FromSearch=1&SearchStr=%D3%EF%F6%E9%E1%20%F7%E1%F4%E6%E7
"Μουτότο 2: Περιπέτεια στη σαβάνα": http://www.stamoulis.gr/ViewShopProduct.aspx?ProductId=402718&FromSearch=1&SearchStr=%D3%EF%F6%E9%E1%20%F7%E1%F4%E6%E7
"Μουτότο 1: Μια μικρή αφρικάνικη ιστορία": http://www.stamoulis.gr/ViewShopProduct.aspx?ProductId=405348&FromSearch=1&SearchStr=%D3%EF%F6%E9%E1%20%F7%E1%F4%E6%E7
Η Σοφία Χατζή γεννήθηκε στον Πειραιά.
Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου και σε ηλικία 22 ετών εργάστηκε για δύο χρόνια εθελοντικά ως διευθύντρια στο σχολείο του κλιμακίου της Ορθόδοξης Ελληνικής Ιεραποστολής στο Νότιο Κονγκό.
Το 1992 ξεσπάει εμφύλιος πόλεμος και φυγαδεύεται με συνεργάτες σε γειτονική χώρα, απ' όπου επιστρέφει στην Ελλάδα. Εργάζεται από το 1992 έως σήμερα ως ραδιοφωνική παραγωγός στο ραδιοφωνικό σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας.
Γνωστά της έργα τα δύο παιδικά βιβλία, Μουτότο 1 και 2. Το πρώτο της βιβλίο, Μουτότο 1, μεταφράστηκε στα Αγγλικά.
Ασχολείται με τη μετάφραση και την αρθρογραφία.
Το 2014 βραβεύτηκε για την προσφορά της στο χώρο του παιδικού βιβλίου από τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο.
(2016) Τελευταίο κέρασμα, Θύρα
(2013) Mtoto - A little African Story, Άθως
(2011) Μουτότο 2: Περιπέτεια στη σαβάνα, Άθως
(2009) Μουτότο 1: Μια μικρή αφρικάνικη ιστορία, Άθως
Τελευταίο κέρασμα
Τα διηγήματα της παρούσας συλλογής είναι ζωντανές ιστορίες που μαρτυρούν μιαν ανολοκλήρωτη οδύσσεια. Οι χαρακτήρες είναι πρόσωπα αληθινά. Κανένας δεν κατακρίνεται, κανένας δεν ευτελίζεται. Όλοι έχουν ένα τραγικό μεγαλείο. Βαδίζουν αργά, όπως θα έλεγε ένας σύγχρονος άγιος, ανασαίνοντας μέσα στο άφατο μυστήριο της αγάπης του Θεού…
Mtoto - A little African Story
My name is Mtoto. That's what they call me - usually to order me to do heavy work. Mtoto in Swahili means “child,” or “kid”. My parents had left for heaven before I was grown and so I don't remember them. Nobody bothered to give me a regular name, nor to my little sister. I only remember that one day my mother's cousin came and took us to live in the straw hut where she lived with her husband and their eleven children, my cousins. They had very little food, and now they had two more mouths to feed. We ate once a day...
Μουτότο 2: Περιπέτεια στη σαβάνα
Ο Μουτότο από τη φτωχική καλύβα του χωριού του, την ορφάνια και την πείνα, βρέθηκε στην ιεραποστολή. Εκεί, η σχολική χρονιά τελείωσε κι ο Μουτότο με τους συμμαθητές του θα ξεκινήσουν για ένα ταξίδι στη σαβάνα. Θα αντιμετωπίσουν περιπέτειες και δυσκολίες, θα μάθουν τη δύναμη της φιλίας και την αξία της θυσίας. Ζουν μαζί κάθε μέρα την εμπειρία της πίστης...
Μουτότο 1: Μια μικρή αφρικάνικη ιστορία
Το περιπετειώδες ταξίδι ενός παιδιού χωρίς όνομα, στερημένου από το σπίτι του και κάθε λογής ασφάλεια. Η ζωή του στην Αφρική, η πείνα, οι αρρώστιες... Αλλά και η πάλη με τις δυσκολίες, η ελπίδα που ξεπροβάλλει, η πίστη που γεννιέται στην αγκαλιά μιας καινούργιας οικογένειας και την αρχή μιας νέας ζωής... Με την αγορά κάθε βιβλίου προσφέρετε 1 ευρώ στην ιεραποστολή του Κολουέζι στην επαρχία Κατάνγκα του Κονγκό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου