Συζητώντας με την Ελευθερία Μεταξά

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Ε.Μ.: Αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Νίκος Καζαντζάκης, όχι μόνο για τον τρόπο γραφής του αλλά και για τα μηνύματα που αναδύονται μέσα από τα έργα του, καθώς και για τη γενικότερη φιλοσοφία του. Συχνά ανατρέχω στα δύο ξεχωριστά για μένα βιβλία του, την Ασκητική και τους Αδελφοφάδες, που τα θεωρώ θησαυρούς σοφίας και ανθρωπιάς.

Ερώτηση 2η: Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Ε.Μ.: Για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα. Πάντως, σίγουρα ανάμεσα στα πρώτα ήταν το «Όταν ο ήλιος», της Ζωρζ Σαρρή, και η «Καλύβα του μπαρμπα-Θωμά», της Χ. Μπ. Στόου.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Ε.Μ.: Για μένα η γραφή ήταν ανέκαθεν μια ανάγκη. Από μικρή με θυμάμαι να γράφω σε τετράδια σκέψεις και μικρές ιστορίες που σκάρωνα με το μυαλό μου. Ίσως, επειδή ως παιδί υπήρξα πολύ εσωστρεφής, έβρισκα στη συγγραφή ένα καταφύγιο κι έναν τρόπο να εκφράσω όσα δεν μπορούσα ή δεν τολμούσα με τα λόγια.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το νέο σας βιβλίο “Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;”;

Ε.Μ.: Το «Ποιός σκότωσε την Ιφιγένεια;» είναι κατά βάση ένα ψυχολογικό θρίλερ. Όμως, μέσα από αυτό, σκοπός μου είναι να θέσω κάποια διλήμματα ηθικά και να περάσω κάποια κοινωνικά μηνύματα. Η αγωνία και το μυστήριο βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, στην ουσία όμως είναι το φόντο που πλαισιώνει τον προβληματισμό μου επάνω στο θέμα του βιβλίου, έναν προβληματισμό που θέλω να πιστεύω ότι θα μεταφέρω και στους αναγνώστες.

Ερώτηση 5η: Γιατί δώσατε τον τίτλο στην “επιχείρηση” Ιφιγένεια και όχι κάποιο άλλο; Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τι ήταν και τι έκανε η Ιφιγενεια στην τραγωδία του Ευριπίδη. Σας άρεσε η συγκεκριμένη αρχαία τραγωδία ή “κρύβεται” κάτι άλλο;

Ε.Μ.: Η «Ιφιγένεια» είναι μια από τις ωραιότερες τραγωδίες του αρχαίου δράματος, όμως ο λόγους που επέλεξα να δώσω αυτόν τον τίτλο στην «επιχείρηση» είναι άλλος. Όπως είναι γνωστό, η Ιφιγένεια θυσιάστηκε στην Αυλίδα για το «γενικό καλό», για να ξεκινήσει ο στόλος των Αχαιών για την Τροία και να κουρσέψει την πόλη. Στο όνομα, λοιπόν, του «γενικού καλού», του «κοινού συμφέροντος», κάποιοι επιστήμονες θυσιάζουν ανθρώπους, με στόχο να παρασκευάσουν ένα φάρμακο κατά του καρκίνου. Γι’ αυτό και ονόμασαν αυτό το πείραμα «Επιχείρηση Ιφιγένεια». Το θέμα, όμως, είναι κατά πόσο το «γενικό καλό» αποτελεί την ουσία ή είναι μόνο ένα άλλοθι για να εξυπηρετηθούν άλλοι σκοποί.

Ερώτηση 6η: Η Κλαίρη, εξαιτίας κάποιων καταστάσεων, θα κλειστεί στο “καβούκι” της. Τελικά οι εμπειρίες μας και η πορεία της ζωής μας, μας κάνει αυτό που είμαστε στο παρόν;

Ε.Μ.: Είναι γεγονός ότι το παρελθόν μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό το παρόν μας. Ο χαρακτήρας μας, ο τρόπος που σκεφτόμαστε, η κοινωνική μας συμπεριφορά, όλα διαμορφώνονται και καθορίζονται από τις εμπειρίες μας. Αυτό, ασφαλώς, δεν σημαίνει ότι μας «σημαδεύουν» αναγκαστικά ή αποτελούν τροχοπέδη για το μέλλον μας. Όμως, σίγουρα μας επηρεάζουν και «ζωγραφίζουν» επάνω μας με μελανά ή με φωτεινά χρώματα.

Ερώτηση 7η: Τελικά, σε κάθε μας βήμα θέλουμε κάποιον δίπλα μας για στήριγμα;

Ε.Μ.: Είναι πολύ ωραίο να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε στηρίζουν και σου δείχνουν την αγάπη τους, ειδικά σε δύσκολες στιγμές, να μοιράζεσαι μαζί τους τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα. Πιστεύω, όμως, ότι δεν μπορούμε να πορευτούμε στη ζωή έχοντας πάντα ένα «δεκανίκι» για να μας στηρίζει. Πρέπει να πατάμε γερά στα δικά μας πόδια, διαφορετικά δεν θα καταφέρουμε να διαχειριστούμε μια δυσκολία, όσους ανθρώπους κι αν έχουμε δίπλα μας.

Ερώτηση 8η: Η Κλαίρη θα χάσει τη μητέρα της, Μαργαρίτα, από καρκίνο. Πόσο δύσκολο είναι για αυτούς που μένουν πίσω να αντέξουν τον χαμό ενός τόσο οικείου ανθρώπου στη ζωή τους αλλά και του νοσούντα να καταφέρει να αποδειχθεί το μοιραίο;

Ε.Μ.: Ο πόνος της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου είναι πάντα δυνατός και, όσο κι αν ο χρόνος τον απαλύνει, δεν περνάει ποτέ. Φεύγει ένα κομμάτι από σένα, το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να ξαναβρείς, όμως πρέπει να μάθεις να ζεις με αυτό. Όσο για τον ασθενή… Πολύ δύσκολη η ερώτηση. Πώς να δεχθείς ότι τελειώνει η ζωή σου, ότι θα φύγεις, ότι θα χάσεις αυτούς που αγαπάς; Η θνητότητα είναι, βέβαια, δεδομένη για όλους τους ανθρώπους. Κάποιος που πάσχει, όμως, από μια απειλητική για τη ζωή του νόσο, έχει το δυσάρεστο προνόμιο να τη βλέπει να ορθώνεται μπροστά του, νιώθει την ανάσα της. Νομίζω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις μόνο να πολεμήσεις μπορείς, με όση δύναμη έχεις. Να πολεμήσεις και να χαρείς την κάθε στιγμή που περνάει. Αν χάσεις τη μάχη, τουλάχιστον θα έχεις την ικανοποίηση ότι δεν έπεσες αμαχητί.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Ε.Μ.: Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου που μοιράζονται μαζί μου τούτα τα ταξίδια της ψυχής και του μυαλού και να τους υποσχεθώ πως σε κάθε βιβλίο θα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη. Είναι μεγάλη τιμή, συγκίνηση και χαρά για κάποιον που γράφει να ξέρει ότι υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν όσα εκείνος μεταφέρει από την ψυχή του στο χαρτί.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Ε.Μ.: Το βιβλίο που έχω ξεκινήσει να γράφω είναι και πάλι αστυνομικό, με αναφορές στην αρχαία Ελλάδα, τη μυθολογία και τη θρησκεία. Με «παιδεύει» αρκετά, γιατί χρειάζεται πολλή έρευνα, αλλά αυτό είναι ταυτόχρονα και μια διαδικασία υπέροχη, αφού η αρχαιολογία είναι μια μεγάλη μου αγάπη. Χάνομαι μέσα στη μυθολογία, μαθαίνω πράγματα που αγνοούσα για τα μυστήρια και τις τελετές των αρχαίων Ελλήνων, πολλές φορές αφήνω το γράψιμο και παρασύρομαι από το διάβασμα. Ίσως αργήσει να ολοκληρωθεί αυτό το βιβλίο, αλλά νομίζω ότι πραγματικά αξίζει τον κόπο.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Ε.Μ.: Εγώ σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία κι εύχομαι πάντα να στηρίζετε με την ίδια αγάπη και το ίδιο μεράκι το βιβλίο. Κάθε επιτυχία και σε σας!

Η Ελευθερία Μεταξά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής Ψυχολογίας), της δραματικής σχολής «Διομήδη Φωτιάδη» και του Εργαστηρίου Ελευθέρων Σπουδών ΑΝΤ1 (τμήμα Δημοσιογραφίας). Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορούν τα βιβλία της: Σπασμένος Καθρέφτης, «Όταν μιλούν τα Φεγγάρια», «Μαύρα, σαν τον έβενο, μαλλιά» και «Μην κοιτάξεις πίσω». Το 2016 έλαβε μέρος στον 34ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό που προκήρυξε η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, αποσπώντας έπαινο για το διήγημά της «Το τελευταίο ταξίδι».
(2017) Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;, Ωκεανός
(2016) Σπασμένος καθρέφτης, Ωκεανός
(2014) Μην κοιτάξεις πίσω, Ωκεανός
(2013) Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά, Ωκεανός
(2012) Όταν μιλούν τα φεγγάρια, Ωκεανός

Ποιος σκότωσε την Ιφιγένεια;

Το περίεργο και αναπάντητο αυτό ερώτημα θα κοστίσει τη ζωή στον νεαρό Κωστή Αυγέρη και θα αναγκάσει την αδελφή του, την Κλαίρη, να επιστρέψει από τη Νέα Υόρκη στην Ελλάδα. Με σύμμαχο τον φίλο του Κωστή, τον ιατροδικαστή Φίλιππο Ηλιάδη, η Κλαίρη προσπαθεί να ξεσκεπάσει τους δολοφόνους του αδελφού της και θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα αδίστακτο κύκλωμα που, στο όνομα της επιστήμης, σκορπίζει τον θάνατο σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Το παρελθόν απλώνει τη σκιά του στο παρόν, που ορθώνεται μπροστά της απειλητικό, ξυπνώντας οδυνηρές μνήμες και ανατρέποντας τις ισορροπίες της. Γύρω της στήνεται ένας χορός θανάτου, μέσα στον οποίον δεν μπορεί πια να ξεχωρίσει τους αθώους από τους ενόχους…

Σπασμένος καθρέφτης

“ Η κόρη του φονιά είναι εδώ.
Εγώ είμαι ο πρώτος.
Θα υπάρξουν κι άλλοι...”
Αυτές οι λέξεις, γραμμένες στο τσαλακωμένο χαρτί που κρατούσε σφιχτά στην παλάμη του ο νεκρός νεαρός άνδρας, ήταν αρκετές για να αναστατώσουν για δεύτερη φορά τη ζωή της Νατάσας Βάλβη. Η νεαρή σπηλαιολόγος, αποφασισμένη να αποκαλύψει τον πραγματικό ένοχο του εγκλήματος για το οποίο κατηγορήθηκε ο πατέρας της πριν από πολλάχρόνια, αποφασίζει να επιστρέψει, με άλλη ταυτότητα,
στη γραφική Κλειτορία, τον τόπο που έζησε ως παιδί. Στα παγωμένα νερά του μαγευτικού Σπηλαίου των Λιμνών, εκεί όπου ξεκίνησε η οικογενειακή της τραγωδία, θα συνειδητοποιήσει ότι το παρελθόν εξακολουθεί να την καταδιώκει και ότι το παρόν ορθώνεται μπροστά της απειλητικό. Ποιός είναι
αυτός που θέλει να φέρει στο φως την πραγματική της ταυτότητα; Ποιός προσπαθεί να την ενοχοποιήσει για μία σειρά δολοφονιών που ταράζουν την ήρεμη ζωή στη γραφική Κλειτορία; Η Μόιρα, μία μυστηριώδης γυναίκα με καταπράσινα μάτια και θανατηφόρα γοητεία, πλέκει περίτεχνα τον ιστό της γύρω απ’ τη Νατάσα απειλώντας να την καταστρέψει.
Όσο κι αν εκείνη προσπαθεί να ξεφύγει, ο ασφυκτικός κλοιός κλείνει όλο και πιο σφιχτά γύρω της. Θα καταφέρει να φθάσει στην αλήθεια και να αποδώσει δικαιοσύνη;

Μην κοιτάξεις πίσω

Μην κοιτάξεις πίσω! Αυτά τα λόγια, βγαλμένα απ’ το στόμα ενός ετοιμοθάνατου άνδρα, ήταν αρκετά για να ταράξουν την ήσυχη ζωή της Φαίδρας. Ποιός ήταν ο άγνωστος, που έφεραν, βαριά τραυματισμένο, εκείνο το βράδυ στο νοσοκομείο όπου εκείνη εργαζόταν ως νοσηλεύτρια; Ένα ορφανοτροφείο στην Κεφαλλονιά, ένας παιδικός έρωτας, η προδοσία του άντρα που αγάπησε όσο τίποτε στη ζωή της, ένας στυγερός εγκληματίας, οι γονείς που ποτέ δε γνώρισε, αλλά και ένα μυστικό που στοιχειώνει την ίδια της την ύπαρξη, θα φέρουν τη Φαίδρα αντιμέτωπη με το παρελθόν και το παρόν της. Ο Χριστόφορος, ο γοητευτικός χειρουργός, θα σταθεί στο πλευρό της, προσπαθώντας να τη βοηθήσει να αντιμετωπίσει τον εφιάλτη. Ο Δημήτρης, ο αστυνόμος του τμήματος Ανθρωποκτονιών, θα ζητήσει τη συνδρομή της στη διαλεύκανση του μυστηρίου, που δίχως να το γνωρίζει, αφορά και την ίδια. Ένας μόνο τρόπος υπάρχει για να βρει την άκρη του νήματος, παρότι όλοι της φωνάζουν να μην το κάνει: να κοιτάξει πίσω…

Μαύρα σαν τον έβενο μαλλιά

Η Έλσα Γληνού ήταν κάποτε μια διακεκριμένη ψυχολόγος, που συνεργαζόταν με την αστυνομία στη διαλεύκανση εγκλημάτων. Η τελευταία υπόθεση που αναλαμβάνει στέφεται με απόλυτη επιτυχία, αλλά συνοδεύεται κι από ένα βαρύ τίμημα: τη δολοφονία του άντρα της, Αντρέα, και της κόρης της, Κάτιας. Νιώθοντας υπεύθυνη για τον θάνατό τους, αφήνεται να βουλιάξει σε μια άβυσσο σκοτεινή, ενώ, από κείνη τη στιγμή, όλα τελειώνουν για εκείνην. Όχι μόνο η επιτυχημένη της καριέρα, αλλά και η ίδια της η ζωή. Χρόνια αργότερα ένας παλιός φίλος και συνεργάτης θα της ζητήσει να επανέλθει στην ενεργό δράση, για να βοηθήσει ένα νεαρό ζευγάρι να βρει το παιδί του, που έπεσε θύμα απαγωγής. Παρά τους αρχικούς της ενδοιασμούς, τελικά πείθεται να αναλάβει αυτήν την υπόθεση, για να βρεθεί μπλεγμένη σε μια ιστορία που αφορά και το δικό της παρελθόν, μια ιστορία που θα την αναγκάσει να αντιμετωπίσει τους χειρότερους εφιάλτες της.

Ένα μυθιστόρημα μεστό, αριστοτεχνικά δομημένο, που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα!

Όταν μιλούν τα φεγγάρια

Η Έλενα Αλεξίου, μια νεαρή και επιτυχημένη διαφημίστρια, είναι παντρεμένη κι ευτυχισμένη με το Σταύρο, έναν ανερχόμενο δικηγόρο. Μια μέρα, γυρίζει απροειδοποίητα στο σπίτι τους και εκεί την περιμένει η πιο δυσάρεστη έκπληξη της ζωής της. Βρίσκει τον άντρα της και την Άννα, την καλύτερή της φίλη, να κάνουν έρωτα. Από κει και πέρα βλέπει τη ζωή της να αλλάζει δραματικά. Χάνει τη δουλειά της, αλλά και δύο απ' τους σημαντικότερους για κείνη ανθρώπους: τον άντρα της και την καλύτερή της φίλη, με την οποία γνωρίζονται απ' το σχολείο και η Έλενα θεωρεί αδερφή της. Μαθαίνει ότι οι δύο τους είχαν σχέση από παλιά, πριν εκείνη γνωριστεί με τον άντρα της και ότι ουσιαστικά ο Σταύρος την παντρεύτηκε για την περιουσία της και το όνομα του πατέρα της.