Συζητώντας με τη Μαριλένα Ραπανάκη

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Μ.Ρ.: Ο Καζαντζάκης.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Μ.Ρ.: «Ο μικρός Πρίγκιπας» του Εξυπερύ.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Μ.Ρ.: Μια απροσδιόριστη ανάγκη καταγραφής όσων αισθάνομαι. Ένα μόνιμο έντονο συναίσθημα με οδηγούσε πάντα και με οδηγεί ακόμη και σήμερα στη συγγραφή.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ασπρόμαυρες ψυχές”;

Μ.Ρ.: Οι «Ασπρόμαυρες Ψυχές» προσπαθούν να περάσουν το μήνυμα της ισότητας και της διαφορετικότητας των ανθρώπων. Υπό το πρίσμα της αγάπης κάθε πληγή επουλώνεται και οι ήρωες βγαίνουν στο φως.

Ερώτηση 5η: Γιατί θελήσατε να τιτλοφορήσετε το βιβλίο σας με τόσο “σκοτεινές” λέξεις;

Μ.Ρ.: Ο τίτλος συνδέεται άμεσα με δυο κεντρικούς ήρωες του βιβλίου. Ο έγχρωμος Χάρης βιώνει το περιθώριο στην Αθήνα των λευκών και η λευκή Χαρά μπαίνει στο εξίσου μοναχικό περιθώριο στο Ρίο Ντε Τζανέιρο των μελαμψών.

Ερώτηση 6η: Στις λατινικές χώρες, όπως είναι η Βραζιλία, βλέπουμε να “διαιωνίζεται” το πρόβλημα της μαφίας, η οποία αποκτά μεγάλη δύναμη και καταφέρνει να κινεί τα νήματα. Πιστεύετε ότι όσοι δίνουν πληροφορίες για αυτούς έχουν τέτοιες επιπτώσεις στις ζωές τους όπως και ο Χάρης;

Μ.Ρ.: Ζούμε σ’ έναν κόσμο άγριο. Η εγκληματικότητα έχει εξαπλωθεί σαν χολέρα όπου υπάρχουν άνθρωποι. Όπως είπε και ο Πλούταρχος « δεν υπάρχει αγριότερο θηρίο απ’ τον άνθρωπο, όταν κατέχει δύναμη ίση με το πάθος του ».

Ερώτηση 7η: Ο Χάρης δέχεται μεγάλο ρατσισμό στο βιβλίο σας, και δεν είναι ο μόνος από τους ήρωές σας. Θεωρείτε πως ο ρατσισμός είναι ένα θηρίο, το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθεί;

Μ.Ρ.: Είναι αλήθεια ότι ανήκω στους τυχερούς ανθρώπους που δεν έχουν γνωρίσει προσωπικά το απεχθές πρόσωπο του ρατσισμού. Ωστόσο προσπαθώ να αφουγκράζομαι την κοινωνία στην οποία ζω, και αναζητώ συγγραφικά την πηγή κάθε κακού. Ο ρατσισμός δεν είναι μια καραμέλα που την μασάμε όλοι για να εντυπωσιάσουμε με την ασχήμια του κόσμου μας. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο που μας εμποδίζει να εξελιχθούμε ως ανθρωπότητα. Εκτιμώ πως θα εξαλειφθεί μόνο όταν ο εγωκεντρισμός καταρρεύσει.

Ερώτηση 8η: Οι ήρωές σας ερωτεύονται και τους ερωτεύονται. Τι θέση έχει στη ζωή σας ο έρωτας;

Μ.Ρ.: Οι ήρωες του βιβλίου πιστεύω ότι ζουν για τον έρωτα αλλά τους ενώνει η αγάπη.

Ο έρωτας είναι ζωή αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με το υπέρτατο συναίσθημα της αγάπης. Ο έρωτας εμπεριέχει κτητικότατα και αυτό τον κάνει εγωπαθή. Ειδικά σε μακροχρόνιες σχέσεις χρειάζεται να αναζωπυρώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να νιώθουμε ζωντανοί. Είναι σαν ένα ηφαίστειο που εκρήγνυται, η λάβα του μας καίει. Ε μετά χρειαζόμαστε λίγο χρόνο για να απολαύσουμε την επόμενη έκρηξη. Πάντως είναι ευτυχία ο έρωτας με τον ίδιο άνθρωπο για πολλά χρόνια. Ακόμα καλύτερα μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Μ.Ρ.: Να γελάνε δυνατά και να κλαίνε φανερά. Να ζουν τις στιγμές τους, να τις εκτιμούν και να τις τιμούν.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Μ.Ρ.: Είναι νωρίς για να μιλήσω για το επόμενο συγγραφικό μου βήμα.

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Μ.Ρ.: Δική μου η ευχαρίστηση! Να είστε καλά! 

 

 

 

 

 

Η Μαριλένα Ραπανάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Σπούδασε τοπογραφία και γεωπληροφορική. Ασχολείται με τη συγγραφή από τα εφηβικά της χρόνια. Έχει διακριθεί στον χώρο της ποίησης και του διηγήματος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, τη Διεθνή Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών και λογοτεχνικά περιοδικά. Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά.

Κυκλοφορούν τα βιβλία της:

«Ελπίδα Χαμογέλα» (νουβέλα) εκδόσεις Ιωλκός 2012.

«Ν’ αγαπάς όπως δεν μπορούν οι άλλοι» (μυθιστόρημα) εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη 2015.

«Ασπρόμαυρες ψυχές» (μυθιστόρημα) εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη 2017.

Συμμετείχε: στο ανθολόγιο «Έλληνες Ποιητές και Ζωγράφοι» εκδόσεις Σμυρνιωτάκης 2013, στη συλλογή διηγημάτων «Ιστορίες Φθινοπώρου» εκδόσεις Παράξενες Μέρες 2016 και στη συλλογή διηγημάτων «28 θανάσιμες αμαρτίες – ιστορίες 120 λέξεων» εκδόσεις Όστρια 2016.

Βαθιά πεποίθησή της είναι πως η μετριοφροσύνη αρμόζει στους ευφυείς, προσδίδοντάς τους το προνόμιο της συνεχούς ανόδου.

Email: marilenarap@yahoo.gr

 

 

 

 

 

Ασπρόμαυρες ψυχές

Μυστικά που θάφτηκαν στις αμμουδιές της μακρινής Κοπακαμπάνα, όμως ο αέρας στο πέρασμά του έχει τη δύναμη να τα ξεσκεπάσει. Έρωτες που ανθίζουν στην Αθήνα, με τα χρόνια μαραίνο- νται αλλά δεν πεθαίνουν. Συνεχόμενες ανατροπές αποδεικνύουν πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Η γαλήνη αναζητείται στο Αιγαίο, μεταξύ της Κρήτης και της Μήλου.

Ένα ατύχημα αλλάζει τη ζωή του Χάρη για πάντα. Η διαφορετικότητά του τον οδηγεί στο περιθώριο, όμως βρίσκει στο πρόσωπο του γιατρού του έναν ανέλπιστο σύμμαχο. Μια γοητευτική γυναίκα ενώνει τους δύο άντρες, με το παρελθόν της να την κυνηγά.

Το πάθος και ο φόβος πάνε παρέα σε μια αφήγηση χωρίς ανάσα. Η αγάπη είναι αδύνατον να σβηστεί με μια γομολάστιχα. Ένας θάνατος που θα σώσει ζωές… Έγκλημα που θ’ αγγίξει την τελειότητα ή μήπως όχι;

 

 

 

 

 

Ν’ αγαπάς όπως δεν μπορούν οι άλλοι

Άνθρωποι που κυνηγούν την αγάπη και προσπαθούν να την αγγίξουν. Στην πορεία της ζωής καταλαβαίνουν πως πνίγονται μέσα στα κοινωνικά στερεότυπα και στη μοίρα τους, που παλεύουν να τη δαμάσουν. Ήρωες του σήμερα που αντικρίζουν τον θάνατο και ψάχνουν τη λύτρωση στην αγάπη. Η Αγάπη έχει πολλές ιδιότητες, όμως η βασικότερη είναι αυτή της μάνας. Με την οικογένειά της έρχονται αντιμέτωποι με δύσκολες καταστάσεις, που τους καλούν να βιώσουν την εύθραυστη, ανθρώπινη υπόστασή τους. Άλλωστε, εκείνη ως ψυχίατρος γνωρίζει καλά ότι «η τρέλα από τη λογική απέχει μια ανάσα».