Κριτική Βιβλίου “Ασπρόμαυρες ψυχές” της Μαριλένας Ραπανάκη

Ο Χάρης ερωτεύεται παράφορα τη Χαρά, ο Γιάννης την Ισμήνη και ο Στέλιος την Ερωφίλη και αντιστρόφως. Αλλά η ζωή πολλές φορές παίζει περίεργα παιχνίδια. Μία αυτοκτονία, μία αναπηρία και μία αρρώστια θα βρεθούν μπροστά σε αυτούς τους ανθρώπους. Η μοίρα θα ενώσει τις ζωές τους με έναν περίτεχνο τρόπο.
Ο τόπος όπου διαδραματίζεται η ιστορία είναι στην Ελλάδα και στη Βραζιλία. Σε κάθε χώρα, η συγγραφέας καταφέρνει να αναδείξει τα κοινωνικά ζητήματα που αιμορραγεί τους πολίτες του. Στην Ελλάδα ο ρατσισμός και τα στενά στερεότυπα και στη Βραζιλία το παρεμπόριο, η παράνομη πορνεία, τα ναρκωτικά, τα γκέτο των συμμοριών καθώς και το σαθρό σύστημα της δικαιοσύνης, όπου κανείς δεν τολμάει να τα βάλει μαζί της. Άλλωστε, γνωρίζουν ότι αν το κάνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων τα στόματα σταματάνε να μιλάνε και στη χειρότερη... τα πτώματα μιλάνε και οικογένειες πεθαίνουν. Ο νόμος ένας... η σιωπή! Και, έτσι, οι παρωπίδες κυριαρχούν!
Πολλά τα θέματα, τα οποία θίγονται μέσα από την ιστορία που ξετυλίγεται. Ο ρατσισμός, η παιδική πορνεία, το εμπόριο ναρκωτικών, το λάθος σώμα, η υιοθεσία, η ορφάνια, η κοινωνική ανισότητα, η φτώχεια, ο πλούτος, η στοχοποίηση των ανθρώπων, ο χλευασμός, η διαφορετικότητα, οι οργανώσεις βίας και πολλά άλλα συνθέτουν το παζλ των ηρώων. Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, το οποίο αν και μυθοπλαστικό είναι τόσο αληθινό. Τα θέματα που προκύπτουν κατά την ανάγνωση είναι αυτά που τα κάνουν προσωπικά, διαπροσωπικά, οικογενειακά, φιλικά και γενικότερα κοινωνικά. Αυτά θα μπορούσαν να συμβούν σε όλους μας ή στον διπλανό μας.
Η γραφή της συγγραφέως είναι λιτή, απλή, κατανοητή και μεστή, μα πάνω απ' όλα συγκινητική. Κάθε άνθρωπος έχει βιώσει τον ρατσισμό ή έστω ήταν παρών σε μία μορφή βίας απέναντι σε έναν συνάνθρωπό του. Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που χειρίστηκε τις ζωές των ανθρώπων με την απαιτούμενη ευαισθησία, αναλόγως την ηλικία του καθενός του εξ αυτών. Η ωραιοποίηση δεν υπάρχει. Αντιθέτως, η συγγραφέας μιλάει με την καρδιά της και θέτει και εκθέτει τις σύγχρονες κοινωνίες. Μας λέει ότι τίποτα δεν είναι αυτό που δείχνει. Ακόμα και αν αυτό μοιάζει ότι χρειάζεται βοήθεια. Τα προσωπεία πέφτουν και η αλήθεια βγαίνει στο φως έστω και αργά... Σίγουρα είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο, το οποίο πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί και να μάθουμε να μην κρίνουμε από την εξωτερική εμφάνιση αλλά από την καρδιά του άλλου. Πίσω από κάποιον εγκληματία μπορεί κρύβεται μία αγνή ψυχή και πίσω από κάθε ευάλωτο ένας στυγερός δολοφόνος. Γιατί οι ψυχές διακρίνονται σε άσπρες και σε μαύρες. Μπορείτε να δείτε το χρώμα τους; Η συγγραφέας μπόρεσε και το αποτύπωσε μέσω της ιστορίας της!




Βασιλική Διαμάντη