Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

Συζητώντας με τη Χαρά Παπαελευθερίου - Μπαρδώση

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Χ.Π.Μ.: Είναι πολλοί οι συγγραφείς που μου αρέσουν. Αν όμως πρέπει να πω έναν και μοναδικό, τότε θα πω τον Φιόντορ Ντοστογιέφσκι.


Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Χ.Π.Μ.: Όταν διάβασα το πρώτο μου βιβλίο ήμουν πολύ μικρή. Είχα έναν καταπληκτικό νεαρό δάσκαλο στην πρώτη δημοτικού που μας έβαλε κατευθείαν στα βαθιά. Πέρα από το αναγνωστικό μας διαβάζαμε το βιβλίο του Ζαχαρία Παπαντωνίου, τα Ψηλά Βουνά και μαγεύτηκα. Στην 2α Δημοτικού διαβάζαμε την Φόνισσα του Παπαδιαμάντη και το λάτρεψα. Στην 4η Δημοτικού έχω ένα υπέροχο δώρο από την μητέρα μου, το ''Ένα παιδί μετράει τ' άστρα" του Λουντέμη. Αληθινά δεν ξέρω πιο να πω ότι είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα. Είναι βιβλία που κατά καιρούς τα ξαναδιαβάζω με ευχαρίστηση.


Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Χ.Π.Μ.: Σκέψεις και στοχασμοί χόρευαν μέσα στο μυαλό μου. Ήθελα να τα ακουμπήσω σε ένα χαρτί. Να τα αφήσω ελεύθερα να υπάρχουν, να τα μοιραστώ με κάποιο κοινό.


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Αμάραντοι λεμονανθοί”;

Χ.Π.Μ.: Θα σας πω, ότι οι ''Αμάραντοι Λεμονανθοί'' δεν είναι απλά ένα ρομαντικό μυθιστόρημα. Είναι και ιστορία αγάπης, όπως και δοκιμασιών και απώλειας και κινδύνων και αγωνίας μέχρι την τελευταία στιγμή. Είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο χρώματα και ατμόσφαιρα.


Ερώτηση 5η: Έχετε μία μικρή αναφορά της Σμύρνης στο βιβλίο σας. Σας συνδέει κάτι με αυτόν τον τόπο;

Χ.Π.Μ.: Είναι η καταγωγή μου από την Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη. Έχω τόσα ακούσματα και τόσες συνήθειες από τις Αλησμόνητες Πατρίδες. Και βεβαίως είμαι πολύ περήφανη γι' αυτή την καταγωγή.


Ερώτηση 6η: Η Αγγελική θα αγαπήσει και θα αγαπηθεί. Άλλοτε με αλληλένδετα συναισθήματα και άλλοτε μονόπλευρα. Ποια είναι η άποψή σας πάνω στο κεφάλαιο έρωτας και αγάπη; Μπορεί να συντηρηθεί για μία ζωή από τη μία πλευρά ή χρειάζονται και οι δύο για να καρποφορήσει;

Χ.Π.Μ.: Σίγουρα το ιδανικό είναι να υπάρχει έρωτας και αγάπη και από τις δυο πλευρές για να καρποφορήσει. Όμως πολλές φορές, για κάποιους λόγους μένει μόνο ο ένας να αγαπά και ο άλλος να αποχωρεί. Αυτό δεν αποκλείει εκείνον που συνεχίζει να θέλει να αγαπά, να μην έχει δικαίωμα να νοιώθει την αγάπη για όσα έζησε με τον σύντροφό του. Είναι πολλοί άνθρωποι που αγαπούν μονόπλευρα και αυτό τούς φτάνει για να συνεχίσουν την ζωή τους.


Ερώτηση 7η: Ο θεσμός της οικογένειας και η αληθινή φιλία στην ιστορία σας παίζουν σημαντικό ρόλο. Στη ζωή σας τι σημαίνουν και τα δύο;

Χ.Π.Μ.: Για μένα και τα δυο σημαίνουν πολλά. Είναι σημαντικό να έχεις μια οικογένεια και ο ένας να στηρίζει τον άλλον. Το ίδιο σημαντικό είναι να έχεις και καλούς φίλους.


Ερώτηση 8η: Στο βιογραφικό σας μας λέτε για την ενασχόλησή σας με το Πνευματικό και Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Γλυφάδας. Ποιο ήταν το έναυσμα να ασχοληθείτε με αυτόν τον τομέα;

Χ.Π.Μ.: Επιθυμία μου ήταν και είναι να προσφέρω στην πόλη που ζω και μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω πολλά μέσα μια θαυμάσια ομάδα που λειτούργησε άψογα κάνοντας σπουδαίο έργο. Μ ε τίμησαν και με τιμούν ακόμα για όσα έχω προσφέρει. Η κεντρική πρώτη παρουσίαση του βιβλίου μου έγινε υπό την αιγίδα του Πνευματικού Κέντρου Γλυφάδας.


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Χ.Π.Μ.: Να διαβάζουν και να διαβάζουν.. Το βιβλίο έχει την δύναμη να σε ταξιδέψει μακριά από προβλήματα και άγχη που είναι τόσα πολλά αυτόν τον καιρό.


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Χ.Π.Μ.: Προετοιμάζω ένα καινούργιο μυθιστόρημα, με πολύ περιπέτεια και πλοκή που πιστεύω ότι θα καταφέρει να αγγίξει και πάλι τους αναγνώστες .


Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!
 
 
 
 
 
Πρωτοείδα τη ζωή στην καρδιά του Πειραιά, ανήμερα του Άι-Δημήτρη του πολεμιστή. Με είπαν Χαρά και ταυτίστηκα με τ’ όνομα. Φόρεσα ένα χαμόγελο και προχώρησα να βρω τη ζωή. Μα ήταν πολλά τα δύσκολα και εγώ, παιδάκι ακόμη, βρήκα κρυψώνα σε αυτοσχέδια παιδικά ποιήματα. Σαν έμαθα το διάβασμα, κρύφθηκα πίσω από τις αράδες μεγάλων συγγραφέων. Άρχισα μυστικά και σκάρωνα τις δικές μου ιστορίες. Τους ρόλους όλους τους έπαιζε βεβαίως η αφεντιά μου. Και σαν ταλέντο κέρδισα μια θέση στο Εθνικό. Ρητή η απαγόρευση ν’ ανέβω στο σανίδι. Φόρεσα, σαν αντίβαρο, την όμορφη στολή της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Τη λάτρεψα την ΟΑ και με αντάμειψε. Ταξίδευα και γέμιζε η φαντασία μου εικόνες και ιστορίες του κόσμου και εγώ τις έφτιαχνα λέξεις στο χαρτί. Παράλληλα γέννησα μια προικισμένη κόρη. Μαζί της πορεύτηκα εθελοντικά για χρόνια στα σχολειά της Γλυφάδας, στον τόπο που παντρεύτηκα και συνεχίζω να ζω. Μαζί με μια φούχτα συνοδοιπόρους, στήριξα την εκπαίδευση, τις τέχνες και τα γράμματα, μέσα από πάμπολλες δραστηριότητες. Θαρρώ πως έβαλα το λιθαράκι μου και στον πολιτισμό στα χρόνια της ενασχόλησής μου με το Πνευματικό και Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Γλυφάδας. Δεν μου χαρίστηκε τίποτε στη ζωή. Τηρώντας πάντα το παράγγελμα ΓΝΟΥΣ ΠΡΑΤΤΕ, κερδίζω τις μάχες μου με πείσμα, δουλειά, υπομονή, χαμόγελο, αγάπη και χαρά.
(2017) Αμάραντοι λεμονανθοί, εκδόσεις Ωκεανός
  







Αμάραντοι λεμονανθοί
1922 Η Μικρά Ασία φλέγεται. Η πατρίδα του Βασίλη, η Φώκαια, έχει καταστραφεί συθέμελα. Η πλούσια αριστοκρατική οικογένειά του χάνει τα πάντα, ξεριζώνεται... Φθάνουν στον Πόρο ταλαιπωρημένοι κι απελπισμένοι. Η ζωή τους θα ξεκινήσει απ' το μηδέν... Η Αγγελική, ένα ανέμελο κοριτσόπουλο του νησιού, δένει τα παιδικά της χρόνια με το μικρό προσφυγόπουλο. Η αγάπη φωλιάζει στις καρδιές τους από την πρώτη ματιά. Δένονται με φιλία και αγνό έρωτα. Ακόμη και όταν γίνονται έφηβοι δεν σταματούν να σεργιανούν τα όνειρά τους πάνω στους ολόλευκους λεμονανθούς, κάτω από τις ανθισμένες λεμονιές του ξακουστού λεμονοδάσους. Όμως μια ημέρα εκείνος απροειδοποίητα φεύγει για τη Μασσαλία... Τα συναισθήματα της θλίψης και της προδοσίας ορθώνονται ανάμεσά τους σαν πανύψηλα βουνά… Κι ύστερα φεύγει κι η Αγγελική για τον Πειραιά… Μα δεν φεύγει μόνη… Μια στιγμή, ένα λεπτό, στάθηκαν ικανά να αλλάξουν τα πάντα... Μια δυνατή αγάπη στη λαίλαπα του πόνου και της μοναξιάς... Πνοή χαράς και ελπίδας οι Αμάραντοι Λεμονανθοί… Πόσες ωραίες ή οδυνηρές στιγμές κρύβονται στις πτυχές μιας ζωής! Ένα ρομαντικό γλυκόπικρο μυθιστόρημα με ανατροπές και εκπλήξεις τόσες όσες κανείς δεν μπορεί να φανταστεί…





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου