Συζητώντας με τον Γιώργο Αντωνάκη

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Γ.Α.: Οι τέσσερις Ευαγγελιστές, ο Τζον Στάινμπεκ κι ο Ν. Καζαντζάκης στην ”Οδύσσεια”.

Αγαπώ όσους με παίρνουν από το χέρι και μαζί πορευόμαστε στην υπέρβαση της καθημερινότητας, στις κορυφές του ανθρώπινου μεγαλείου, στο Θεό.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Γ.Α.: Βίους ερημιτών και πιο πριν “Τα τρία γουρουνάκια” και το “Γοργοπόδαρο”.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Γ.Α.: Θέλω να πω πολλά, πάρα πολλά στους ανθρώπους. Προτιμώ να μιλώ στα παιδιά επειδή έχουν ακόμη ανοιχτά τ' αυτιά κι ένα παράθυρο στην ψυχή τους.

“κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια, γιατί αύριο η ψυχή μας κάνει πανιά.” (Σεφέρης)

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Ο πειρατής της Μονεμβασιάς”;

Γ.Α.: Ο Πειρατής είναι μια αστυνομική περιπέτεια με δράση, αγωνία, μυστήριο, απρόβλεπτες καταστάσεις, ήρωες που δεν είναι βέβαιο αν είναι καλοί ή κακοί. Ένα ταξίδι στην καθημερινή ζωή της βυζαντινής εποχής στον άγνωστο και παράξενο κόσμο της βυζαντινής τέχνης.

Ερώτηση 5η: Τα παιδιά μετράνε τις ημέρες αντίστροφα μέχρι να πάνε στη Μονεμβασιά. Ποιος είναι ο λόγος, κατά τη γνώμη σας, για τον οποίο κάθε άνθρωπος αντιδρά περίπου με αυτόν τον τρόπο;

Γ.Α.: Στον “Πειρατή της Μονεμβασιάς”, καθώς και στο προηγούμενο βιβλίο μου “Στο Μυστρά με πανσέληνο” , οι ήρωες ζουν τη σχετικότητα του χρόνου κάθε στιγμή. Το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον, οι αιώνες, όλα ρέουν με σχετική αβεβαιότητα, ανατρέπονται, συγχέονται, γίνονται προσμονή, βίωμα, παιδική φαντασίωση.

Το παιχνίδι του δυνάστη χρόνου με τις ανθρώπινες προσδοκίες με τα έντονα συναισθήματα, ίδιο σ' όλες τις εποχές.

Ερώτηση 6η: Στην ιστορία σας μαθαίνουμε για συνήθειες και εδέσματα του Βυζαντίου. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να το ενσωματώσετε στο βιβλίο σας;

Γ.Α.: Το Βυζάντιο προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ύλη και στο πνεύμα, ζει στο μεγαλείο της τη λατρεία του Θεού, αλλά αναζητά και τις ανθρώπινες απολαύσεις.

Στις μέρες μας ασχολούμαστε πάρα πολύ με συνταγές και τρόπους μαγειρέματος στα βιβλία, στο διαδίκτυο, παντού. Όμως αντί να βλέπουμε στην τηλεόραση την κ. Τάδε σε εδέσματα πολυσύνθετα και ξένα στις διατροφικές μας συνήθειες, ας γνωρίσουμε λιγάκι και τη μαγειρική εκείνου του καιρού.

Είναι πρόκληση και πρόσκληση τα φαγητά των βυζαντινών προπροπροπαππούδων μας, όσο κι η εποχή τους.

Ερώτηση 7η: Ο Οδυσσέας, ο Θωμάς, η Ραλλού και η Κική θα γίνουν μία ομάδα νεαρών ντετέκτιβ. Όλα τα παιδιά αρέσκονται στο να μπλέκουν σε περιπέτειες και να ξεδιπλώνουν τη φαντασία τους;

Γ.Α.: Αν τα παιδιά δεν ξεδιπλώσουν τη φαντασία τους θα καταλήξουν σε υπέροχους ενήλικες ψυχοπαθείς. Ας τους δώσουμε την ευκαιρία να μπλέξουν σε περιπέτειες για να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τον κόσμο. Ας μπλέξουμε κι εμείς όσο είναι καιρός...

Ερώτηση 8η: Η τεχνοτροπία της ζωγραφικής σύμφωνα με τη βυζαντινή τέχνη αποτελεί ένα από τα θέματα που αναλύετε στην ιστορία του βιβλίου σας. Τα χρώματα έχουν άλλη ονομασία, ο γυμνοσάλιγκας αποτελεί μέρος της ζωγραφικής όπως και ο ανοιχτός κίτρινος κρόκου του αυγού. Όλα τα επεξηγείτε κομμάτι – κομμάτι και λεπτομερώς ώστε να γίνουν κατανοητά από τους αναγνώστες σας. Φοβηθήκατε μήπως τους κουράσετε ή πιστεύετε ότι ο τρόπος, με τον οποίο τοποθετηθήκατε, είναι ο πιο ενδεδειγμένος προς προσέλκυση;

Γ.Α.: “Ο Πειρατής της Μονεμβασιάς” δεν είναι βιβλίο γνώσεων. Είναι ένα ταξίδι στο μυστήριο και τις παράξενες τεχνικές της βυζαντινής ζωγραφικής, η οποία είναι τόσο, μα τόσο κοντά στην παιδική αντίληψη περί κόσμου. Οι άγιοι είναι ψηλότεροι από τα βουνά, ο χώρος δεν έχει πάντα τρεις διαστάσεις, ο χρόνος είναι πολύ σχετικός. Αυτή όμως δεν είναι η ζωγραφική των παιδιών; άνθρωποι ψηλότεροι από τα σπίτια, χρονικά άσχετα γεγονότα στην ίδια ζωγραφιά, φαντασία και πραγματικότητα σε ισορροπία. Είναι μια καλλιτεχνική έκφραση που αναδύεται ελεύθερα από το βάθος της παιδικής ψυχής. Εμείς βέβαια προσπαθούμε να επιβάλλουμε ρεαλιστικό τρόπο αντίληψης και απεικόνισης του κόσμου. Εκεί γίνεται το μεγάλο κακό!

Από την άλλη τα φυσικά υλικά της εικονογραφίας, το αυγό, το ξύδι, οι λαμπερές σκόνες με τα περίεργα ονόματα. Ένας φανταστικός, παραμυθένιος κόσμος, ένα ταξίδι σε μια εποχή που όλα ήταν πιο απλά, πιο συναρπαστικά, στις απαρχές της ανθρώπινης έκφρασης.

Πως θα μπορούσαν να κουράσουν όλ' αυτά ένα παιδί ιδιαίτερα όταν ρέουν ανώδυνα μέσα από την πλοκή μιας αστυνομικής περιπέτειας;

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Γ.Α.: Στους μεγάλους; να ξεχάσουν για λίγο τα παιδικά βιβλία με τους πολυσύνθετους τίτλους, τις απομιμήσεις, τους καλούς και τους κακούς ήρωες. Είναι τυχεροί όποιοι ξαναβρούν το λησμονημένο παιδί μέσα τους, παραμερίσουν τα κωλύματα των ημερών μας κι αφεθούν σε μια εποχή με διαφορετικά δεδομένα και ισορροπίες. Ελπίζω βέβαια να μην τους ενοχλήσουν οι αναφορές στον Εσταυρωμένο της Μονεμβασιάς και να μην αηδιάσουν με τους γυμνοσάλιαγκες του κάστρου.

Στα παιδιά δεν έχω να πω τίποτα από δω. Τους μιλώ με τις ιστορίες μου.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Γ.Α.: Η υπέρβαση της αγάπης δυο παιδιών για έναν αδέσποτο, άρρωστο σκύλο. Ο έρωτας κι ο θάνατος στη χαραυγή της ζωής, το μέγα μυστήριο του Θεού και του κόσμου σε σκηνικό παιδικής αθωότητας.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Ο Γιώργος Αντωνάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Αγκουσελιανά Ρεθύμνου. Ως δάσκαλος εργάστηκε για πολλά χρόνια σε σχολεία της Κρήτης και της Αθήνας. Ασχολήθηκε  με τη φωτογραφία, την αγιογραφία και το θέατρο.

Ζει στην νότια Ελλάδα, δουλεύει τη γη, οργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις και γράφει βιβλία για παιδιά.

Άλλα βιβλία του συγγραφέα :

Στον Μυστρά με πανσέληνο, Το πιο γλυκό ψωμί, Τι καλοκαίρι κι αυτό!, Περιπέτεια στο Άγιο Όρος, Ο πεισματάρης Γιάννης και ο άγιος με το χρυσό στόμα, Ο πεισματάρης Γιάννης και τα αμίλητα παιδιά, Ο πεισματάρης Γιάννης και ο κύριος Ατσαλάκωτος, Μια μέρα σε μοναστήρι με τον πατέρα Βασίλειο, Πάσχα το τερπνόν (συλλογικός τόμος), Μεγάλη εβδομάδα και Πάσχα πάμε εκκλησία;, Χαιρετισμοί -Ακάθιστος ύμνος, πάμε εκκλησία;, Ζυμώνουμε πρόσφορο, πάμε εκκλησία; Ο Χριστός γεννιέται, βαπτίζεται κι ο Αϊ-Βασίλης έρχεται, πάμε εκκλησία;

(2018) Ο πειρατής της Μονεμβασιάς, Εν πλω

(2015) Στο Μυστρά με πανσέληνο, Εν πλω

(2010) Μια μέρα σε μοναστήρι με τον πατέρα Βασίλειο, Ακρίτας

(2009) Ο πεισματάρης Γιάννης και ο κύριος Ατσαλάκωτος, Ακρίτας

(2009) Ο Χριστός γεννιέται, βαπτίζεται κι ο Αϊ-Βασίλης έρχεται, πάμε εκκλησία;, Ακρίτας

(2008) Ζυμώνουμε πρόσφορο και το πάμε στην εκκλησία, Ακρίτας

(2008) Ο πεισματάρης Γιάννης και τα αμίλητα παιδιά, Ακρίτας

(2008) Χαιρετισμοί - Ακάθιστος Ύμνος, πάμε εκκλησία;, Ακρίτας

(2007) Μεγάλη Εβδομάδα και Πάσχα, πάμε εκκλησία;, Ακρίτας

(2007) Ο πεισματάρης Γιάννης και ο άγιος με το χρυσό στόμα, Ακρίτας

(2007) Περιπέτεια στο Άγιον Όρος, Ακρίτας

(2006) Τι καλοκαίρι κι αυτό!, Ακρίτας

(2002) Το πιο γλυκό ψωμί, Ακρίτας

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2008) Πάσχα το τερπνόν, Ακρίτας

Ο πειρατής της Μονεμβασιάς

Ένα σπασμένο τζάμι, μια είδηση σε κάποια ξεχασμένη εφημερίδα οδηγούν τους τρεις φίλους μας στη Μονεμβασιά. Εκεί ζουν την ομορφιά της παλιάς πολιτείας, γνωρίζουν την ιστορία της, δοκιμάζουν τα φαγητά που έτρωγαν οι Βυζαντινοί και μαθαίνουν πώς ζωγραφίζονται οι βυζαντινές εικόνες. Ο Οδυσσέας, ο Θωμάς, η Ραλλού σε μια νέα, τρελή αστυνομική περιπέτεια!



 

Στο Μυστρά με πανσέληνο

Τι μυστικά κρύβει ένας παλιός πύργος στη Μάνη και ποια σχέση μπορεί να έχουν δυο παιδιά της εποχής μας με τον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου; Ζούμε συγχρόνως στο σήμερα και στο χθες; Είναι απίστευτο... κι όμως γίνεται! Κι αν όλη αυτή την περιπέτεια δεν την οργάνωσε ο θείος Βασίλης; Αν η ιστορία της θείας Γκαγκούλ ήταν αληθινή και οι δείχτες στο ρολόι του Οδυσσέα γύριζαν πράγματι προς τα πίσω; Που σταματά άραγε η πραγματικότητα και πού αρχίζει το παραμύθι; Όμως, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είναι πάντα εκεί, στο κάστρο, στα στενά δρομάκια, στις εκκλησίες και στα παλάτια της δοξασμένης πολιτείας του Μυστρά...