Κριτική Βιβλίου “Η υπηρέτρια της Δούκισσας” της Θεοφανίας Ανδρονίκου – Βασιλάκη

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο επιμέρους ιστορίες. Η πρώτη μας μεταφέρει πολλά χρόνια πίσω. Τα χρόνια που διαδραματίζεται είναι από το 1821 έως και το 1838. Η δεύτερη τοποθετείται στο παρόν.
Η Μαντώ του 1821 συναντά τη Γιασεμή του 2017.
Η Μαντώ είναι ένα κορίτσι φτωχό και όταν στη ζωή της μπαίνει η Δούκισσα της Πλακεντίας τα όνειρα αρχίζουν να ξεπηδάνε από μέσα της. Θέλει να ζήσει όσα της στέρησε η ζωή, πλούτη, δόξα, αναγνώριση και ευημερία. Για να τα καταφέρει θα βάλει μπροστά τα μεγαλεπήβολα σχέδιά της.
Η Γιασεμή είναι μία εύθραυστη κοπέλα που θα ερωτευτεί παράφορα τον λάθος άνθρωπο. Αυτό θα την εξασθενήσει ως άνθρωπο και θα την οδηγήσει σε μία ψυχολογική φθορά, η οποία θα έχει ως αποτέλεσμα μέχρι και την απόπειρα αυτοκτονίας. Οι συναντήσεις της με ψυχολόγο θα της επιτρέψουν να αισθανθεί λίγο καλύτερα. Ένας περίπατος στο Μοναστηράκι θα γίνει η απαρχή ενός μυθιστορήματος που θα μας προσφέρει συγκινήσεις.
Εκεί, η Γιασεμή θα βρεθεί μπροστά σε έναν φθαρμένο πίνακα. Μαγεμένη από τα μάτια της γυναίκας θα τον αγοράσει. Με έναν περίεργο τρόπο θα φτάσουν στα χέρια της μερικές σελίδες ημερολογίου στη γαλλική γλώσσα. Και τότε ξεκινάει η “περιπέτεια”, καθώς η ιστορία της υπηρέτριας Μαντούς ξεδιπλώνεται λιθαράκι – λιθαράκι. Πλέον, η ζωή της αποκτά νόημα. Θέλει εναγωνίως να μάθει τη ζωή εκείνης της εποχής. Εκτός των γεγονότων πολλές προσωπικότητες εκείνης της εποχής περνάνε μέσα από τις σελίδες αυτού του παράξενου ημερολογίου. Εκτός της Δούκισσας της Πλακεντίας παρελαύνουν πολλοί ακόμα, όπως ο Βίκτορ Ουγκώ, ο Ιωάννης Καποδίστριας, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Όθωνας κ.α.
Το κοινό αυτών των δύο γυναικών είναι ο έρωτας. Είναι και οι δύο ερωτευμένες και διεκδικούν τους συντρόφους τους. Μόνο που η μία είναι αρκετά δυνατή για να αντέξει τις κακοτοπιές και η άλλη κλεισμένη μέσα στην κατάθλιψή της υποτάσσεται και σκύβει το κεφάλι της.
Αυτό θέλει να αναδείξει και η συγγραφέας. Ότι δεν πρέπει να λιγοψυχάμε αλλά να μαχόμαστε μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής μας. Η μοίρα του καθενός ορίζεται από τον ίδιο και όχι από κάτι άλλο. Αν σταθούμε δυνατοί στα χτυπήματα της μοίρας θα χτυπήσουμε αλλά θα σηκωθούμε όρθιοι για να συνεχίσουμε την πορεία μας χωρίς εγωισμό και έπαρση αλλά με ανθρωπιά, κατανόηση, πυγμή, αναγνώριση και προσφορά. Μοναδικά μηνύματα από ένα μυθιστόρημα με αρώματα και αίγλη της εποχής του 19ου αιώνα.





Βασιλική Διαμάντη