Τρία παιδιά έκανε η Αγγέλα και τα τρια εξαφανίστηκαν, έχασε τα ίχνη τους και μαζί με αυτά και τη ζωή της, τη χαρά της. Η Μέλπω προσπαθεί να ανταμώσει με τη Φανούλα της και η Αριάδνη να ξαναβρεί την Κατερινούλα της.
Συγκλονιστική συνέχεια, τα γεγονότα τραγικά και αδυσώπητα, οικογένειες ξεκληρίζονται, παιδιά εξαφανίζονται, άλλα τα πήραν οι αντάρτες και άλλα η βασίλισσα Φρειδερίκη και τα τοποθέτησε σε ορφανοτροφεία. Αλλά δεν είναι το μόνο. Ακόμα και σε ένα πράγμα αν παρεκλύνει κάποιο μέλος του ΚΚΕ διαπομπεύεται, διαγράφεται και πολλές φορές εκτελείται για παραδειγματισμό.
Οι μάχες συνεχίζονται ανελέητες και σκληρές και από τις δύο πλευρές. Οικογένειες χωρίζονται, χωριά λεηλατούνται, γυναίκες βιάζονται, αντιδραστικοί εκτελούνται και όλα αυτά έχουν ως κοινό παρονομαστή το κόμμα και την ιδεολογία.
Είναι το πιο συγκινησιακά φορτισμένο βιβλίο από τα δυο προηγούμενα. Οι παραπομπές δεν λείπουν και από εδώ. Ο αγώνας όσο πλησιάζει προς το τέλος του είναι πιο φρικιαστικός και ανελέητος. Τραγικές φιγούρες εδώ είναι τα παιδιά που σκληραγωγούνται πάνω στο άνθος της ηλικίας τους, στην ανεμελιά και ενώ θα έπρεπε να παίζουν σε κάποια αυλή ή σε κάποια παιδική χαρά αυτά βιώνουν το απάνθρωπο πρόσωπο του πολέμου. Η φράση που απτυπώνει με τον πιο σκληρό τρόπο τα “μυαλά” εκείνης της εποχής είναι η εξής: “Δεν υπάρχει άλλη λύαη, οι πορείες δε σταματάνε για κανένα λόγο.” Διαβάστε το για να δείτε και τη συνέχειά του!
Βασιλική Διαμάντη
Οι κριτικές μου και όλη την τετραλογία είναι εδώ:
1. Οι κόρες της λησμονιάς
2. Οι μάνες της άδειας αγκαλιάς
3. Τα δάκρυα των αγγέλων
4. Οι καιροί της μνήμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου