Συζητώντας με τον Ηλία Μωραΐτη

Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;

Η.Μ.: Υπάρχουν πάρα πολλοί συγγραφείς που θα μπορούσα να αναφέρω. Εάν όμως θα έπρεπε να διαλέξω έναν αυτή τη στιγμή θα έλεγα τον Κάρλος Ρουίθ Θαφόν τον οποίο διαβάζω αυτό το χρονικό διάστημα. Ο βασικός λόγος που με κάνει να τον ξεχωρίζω είναι η μοναδική του ικανότητα να κινείται ανάμεσα στη σκληρή πραγματικότητα και στον μαγικό κόσμο του παραμυθιού με καταπληκτική μαεστρία. Καταφέρνει δηλαδή να δημιουργεί στα έργα του δυο κόσμους. Έναν άκρως αληθινό και έναν τελείως μυστηριακό οι οποίοι αλληλεπιδρούν μεταξύ τους κάνοντας την

πλοκή να κινείται ανάμεσα στην αλήθεια και στον μύθο, γεγονός που καθιστά τα βιβλία του για εμένα ιδιαίτερα συναρπαστικά.

Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;

Η.Μ.: Το πρώτο βιβλίο που θυμάμαι δεν ξέρω αν είναι όντως το πρώτο που διάβασα, αλλά είναι σίγουρα αυτό που μου έκανε εντύπωση. Ήταν της Σοφίας Μιχαλοπούλου και είχε τον τίτλο Ο Μήτσης και η Μίτση. Τα βασικά στοιχεία του συγκεκριμένου βιβλίου είναι το χιούμορ του και η εύστοχη παρουσίαση του τρόπου που αντιλαμβάνονται τα παιδιά τον κόσμο των μεγάλων.

Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;

Η.Μ.: Η πρώτη βασική ανάγκη που με ώθησε στη συγγραφή είναι αυτή της έκφρασης. Μέσω της συγγραφικής διαδικασίας έχω τη δυνατότητα να εξωτερικεύσω καλύτερα τα συναισθήματα και τις ιδέες μου. Η δεύτερη ανάγκη είναι αυτή της δημιουργικότητας. Η συγγραφή είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, αλλά σε όλα της τα στάδιά απαιτεί πρωτότυπη σκέψη και δημιουργικότητα, προσφέροντας στο τέλος στον συγγραφέα την ικανοποίηση πως δημιούργησε κάτι ολοκληρωμένο, ξεκινώντας από το μηδέν.

Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Σκληρές αλήθειες”;

Η.Μ.: Οι Σκληρές αλήθειες είναι ένας συνδυασμός ψυχολογικού θρίλερ και αστυνομικού μυθιστορήματος. Ουσιαστικά πιστεύω πως έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τα αστυνομικά μυθιστορήματα, δηλαδή δεμένη και γρήγορη πλοκή, γρίφους, προβλήματα και πολλές ανατροπές. Ταυτόχρονα όμως το συγκεκριμένο βιβλίο χαρακτηρίζεται και ως ψυχολογικό θρίλερ, αφού προσπάθησα να μη δώσω έμφαση μόνο στις πράξεις, αλλά και να φωτίσω όλα όσα κρύβονται πίσω από αυτές. Θέλησα δηλαδή να φανερώσω όσο το δυνατόν καλύτερα τις βαθύτερες αιτίες από τις οποίες πηγάζουν οι ενέργειες των βασικών ηρώων του βιβλίου. Ενέργειες που μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να μοιάζουν ακραίες και ανεξήγητες, αλλά πάντα εξυπηρετούν την ικανοποίηση μιας εσωτερικής ανάγκης.

Ερώτηση 5η: Το βιβλίο σας εμπεριέχει τόσο αλήθειες όσο και ψέματα. Κάθε άνθρωπος έχει μάθει να λέει το ένα ή το άλλο ή τη δική του αλήθεια. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;

Η.Μ.: Σίγουρα η ειλικρίνεια είναι αρετή. Δυστυχώς όμως το ψέμα διατηρεί έναν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή των περισσότερων ανθρώπων. Η ανειλικρίνεια πιστεύω πως πηγάζει από την έλλειψη θάρρους του ανθρώπου απέναντι στη ζωή. Γι’ αυτό άλλωστε και τα μεγαλύτερα ψέματα έχουμε την τάση να τα λέμε στον ίδιο μας τον εαυτό, δημιουργώντας αυτό που αναφέρετε και εσείς ως δίκη μας αλήθεια. Προφανώς η τάση που έχουμε να δικαιολογούμε τον εαυτό μας, να κλείνουμε τα μάτια σε λάθος καταστάσεις ή να φτιάχνουμε μια παράλληλη πραγματικότητα απλώς και μονό επειδή μας εξυπηρετεί, αποτελεί την πιο ανώδυνη φαινομενικά λύση στα προβλήματα μας, αφού η ρεαλιστική αντιμετώπιση της ζωής απαιτεί θάρρος και προϋποθέτει διάθεση για αυτοκριτική και αλλαγή. Η ειλικρίνεια ως στάση ζωής είναι μια διαρκής και επίπονη διαδικασία που μας φέρνει διαρκώς προ των ευθυνών μας. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο το ψέμα διαχρονικά αποτελεί μια εύκολη έξοδο διαφυγής από τις ευθύνες μας, αλλά σχεδόν πάντα οδηγεί σε κάποιο αδιέξοδο.

Ερώτηση 6η: Το αληθινό πρόσωπο της Θεοδώρας το γνώρισε μόνο ο Δημήτρης. Θεωρείτε ότι όλοι σε κάποιους δείχνουμε τον αληθινό μας εαυτό και σε άλλους έναν ψεύτικο;

Η.Μ.: Πιστεύω πως είναι φυσιολογικό ελάχιστοι άνθρωποι να γνωρίζουν τον αληθινό μας εαυτό. Η ανθρώπινη προσωπικότητα έχει πολλές πτυχές και ανάλογα με τις συνθήκες φανερώνονται κάποιες από αυτές. Πιστεύω πως ακόμη και οι πιο εξωστρεφείς άνθρωποι αποκαλύπτουν στους γύρω τους μόνο ένα μικρό κομμάτι αυτού που πραγματικά είναι. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις όπου ο αληθινός μας εαυτός αποκαλύπτεται ασυνείδητα και μέσα σε μια στιγμή. Συνήθως μιλάμε για καταστάσεις ασυνήθιστης δύναμης ή αδυναμίας μέσα στις οποίες δεν έχουμε μάθει να λειτουργούμε και οι αντιδράσεις μας είναι ενστικτώδεις. Πιστεύω πως μια τέτοια περίπτωση είναι όταν η ζωή μας βρεθεί σε κίνδυνο και εκεί η αποκάλυψη του αληθινού μας εαυτού συνήθως γίνεται θεαματικά και με πάταγο. Η δεύτερη περίπτωση αφορά τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε απέναντι σε ανθρώπους πιο αδύναμους από εμάς. Όταν δηλαδή μια ασυνήθιστη αίσθηση υπεροχής βγάζει στην επιφάνεια στοιχεία της προσωπικότητάς μας που μπορούν να μας εκπλήξουν, συνήθως αρνητικά.

Ερώτηση 7η: Το τέλος του βιβλίου σας με ξάφνιασε πάρα πολύ. Γιατί θελήσατε να κλείσατε έτσι το μυθιστόρημα; Κατά την άποψή σας, αυτό ήταν το δίκαιο και το σωστό που έπρεπε να γίνει;

Η.Μ.: Ήθελα οι Σκληρές αλήθειες να ανταποκρίνονται όσο το δυνατόν περισσότερο στην πραγματικότητα. Με τον τρόπο λοιπόν που εξελίχθηκε η ιστορία πιστεύω ότι το συγκεκριμένο τέλος ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Άλλωστε η δικαιοσύνη είναι μία έννοια που επινόησε ο άνθρωπος και αποτελεί έναν κώδικα συμπεριφοράς ο οποίος έχει άμεση σχέση με την επιβίωση της ανθρώπινης κοινωνίας. Δυστυχώς όμως τα όρια της δικαιοσύνης περιορίζονται εκεί. Η ζωή στις περισσότερες εκφάνσεις της, ιδιαίτερα μάλιστα σε εκείνες που δεν υπόκεινται στον ανθρώπινο έλεγχο, αποδεικνύεται αρκετά άδικη. Άρα πιστεύω πως οι Σκληρές αλήθειες με το τέλος τους αυτoεπιβεβαιώνονται, αποκαλύπτοντας το σκληρό αλλά πραγματικό πρόσωπο της ζωής.

Ερώτηση 8η: Η αλήθεια λένε ότι πολλές φορές είναι σκλήρη και πονάει. Τελικά τι είναι πιο σωστό; Μία συγκαλυμμένη αλήθεια ή η σκληρή πραγματικότητα;

Η.Μ.: Θεωρητικά η αλήθεια αποτελεί δικαίωμα όλων των ανθρώπων και πιστεύω πως δεν πρέπει να τη στερούμε από κανέναν. Πρακτικά η απάντηση σε αυτό ερώτημα είναι αρκετά δύσκολη και πιστεύω πως κρίνεται κατά περίπτωση. Θα παρομοίαζα τη συγκαλυμμένη αλήθεια με την ακονισμένη πλευρά ενός μαχαιριού, ενώ τη σκληρή πραγματικότητα με την κοφτερή μύτη του. Το μονό σίγουρο είναι πως όποιος κρατά το μαχαίρι πρέπει να προσέξει πως θα το χειριστεί.

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Η.Μ.: Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω θερμά για το ότι επέλεξαν να διαβάσουν το βιβλίο μου.

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Η.Μ.: Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως η ιστορία που γράφω ανήκει στο ίδιο λογοτεχνικό είδος. Επίσης, με το πρώτο μου βιβλίο πιστεύω πως έθεσα έναν πήχη και αυτό που σίγουρα θα επιδιώξω με τη δεύτερη συγγραφική μου προσπάθεια θα είναι να καταφέρω να περάσω από πάνω του.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο το βιβλίο σας!!!

Συγγραφέας: https://www.psichogios.gr/site/Authors/show/1082/hlias-mwraiths

“Σκληρές αλήθειες”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1004096/sklhres-alhtheies

Ο ΗΛΙΑΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ γεννήθηκε το 1981 στη Ξάνθη. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει εργαστεί επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα, ενώ αυτή τη στιγμή ζει στην Ξάνθη και ασχολείται με τη διδασκαλία φιλολογικών μαθημάτων. Παράλληλα παρακολουθεί το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου της Λευκωσίας πάνω στην Ειδική Αγωγή. Έχει τιμηθεί με έπαινο από την Εταιρία Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου στον διαγωνισμό ποίησης 2014. Το βιβλίο αυτό αποτελεί την πρώτη συγγραφική του προσπάθεια. Είναι παντρεμένος και έχει μία κόρη και έναν γιο.

(2017), Σκληρές αλήθειες, Ψυχογιός

 

 

 

 

 

Σκληρές αλήθειες

Πόσες αλήθειες μπορεί να κρύβει μια ιστορία μυθοπλασίας;

Noέμβριος 2015, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ. Μαζί με τη διαθήκη της μητέρας της, η νεαρή φοιτήτρια Αγνή Μάρκου θα παραλάβει και ένα βιβλίο. Στις σελίδες του κρύβονται όλα τα μυστικά που η μητέρα της δεν τόλμησε ποτέ να της φανερώσει όσο ζούσε· μυστικά μιας ζωής που τη σημάδεψαν ασίγαστα πάθη, λυσσαλέοι έρωτες και ανεξιχνίαστα εγκλήματα.

Μέσα από την πένα του συγγραφέα Δημήτρη Αλεξιάδη, ενός άντρα που γνώρισε τη Θεοδώρα Μάρκου όσο λίγοι και τη μίσησε όσο κανένας άλλος, η Αγνή θα βρεθεί στην Αθήνα της δεκαετίας του ’90 και στα χρόνια της νιότης της μητέρας της. Όταν η μυστηριώδης ιστορία φτάσει στο τέλος της, το ταξίδι στην Ελλάδα θα φαντάζει επιτακτικό. Με την επιστροφή στον τόπο του εγκλήματος οι σκοτεινοί ήρωες του βιβλίου θα αποκτήσουν σάρκα και οστά.

Μα όταν οι αλήθειες που φωλιάζουν μέσα σε μια θανάσιμη ιστορία είναι περισσότερες από τους μύθους, τότε οι ανατροπές αποδεικνύονται ολέθριες...