Κριτική Βιβλίου “Πόσο αντέχεις την αλήθεια;” του Γρηγόρη Βασιλειάδη

Το “Πόσο αντέχεις την αλήθεια” είναι ένα βιβλίο ψυχολογίας και συμβουλευτικής ψυχολογίας. Μέσα από τις σελίδες του προσπαθεί με απλό και κατανοητό τρόπο να δείξει στον αναγνώστη τον σωστό δρόμο. Οι προβληματισμοί που απορρέουν μας κάνουν να αναλογιστούμε τι είναι αυτό που δεν μας αφήνει πολλές φορές να δούμε την αλήθεια αλλά να εθελοτυφλούμε.
Αντέχουμε να κοιτάξουμε με τον καθρέφτη της ψυχής μας τον εαυτό μας; Να του καταλογίσουμε τα λάθη και να προσπαθήσουμε να τον βελτιώσουμε; Αν όχι, ίσως θα έπρεπε να κρατήσουμε στα χέρια μας αυτό το βιβλίο και να διδαχθούμε από αυτό. Αν ναι, τότε ας δώσουμε τη δυνατότητα σε εμάς να κατανοήσουμε και κάποια επιπλέον κομμάτια ή να εκμηδενίσουμε τα τυχόν κενά, τα οποία έχουν δημιουργηθεί στο μυαλό μας.
Οι φοβίες μπορούν να νικηθούν, το άγχος –το καλό και χωρίς υπερβολές– μπορεί να μας κάνει καλύτερους, η αλήθεια να “αποκαλυφθεί” καθώς και το νόημα της ζωής, οι σχέσεις μας με τους άλλους, τους σημαντικούς άλλους και όχι τους κατώτερούς μας, πρέπει να είναι ουσιαστικές, το “εγώ” οφείλουμε να το υπερνικήσουμε και να το εξαλείψουμε –δεν είμαστε σπουδαιότεροι από τους άλλους αλλά διαφορετικοί–, η επαφή μας με το Θεό είναι ένα βήμα που μπορεί να μας τροφοδοτήσει με φως και αγάπη και ο εσωτερικός μας αγώνας είναι σκληρός εξαιτίας της εγωπάθειάς μας. Άλλωστε, ο χειρότερός μας αντίπαλος είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.
Παρόλο που δεν βάζω εύκολα κομμάτια από τα αναγνώσματα μου αυτή τη φορά θα σας πω μερικά...
«Έψαχνε ο Θεός να βρει πού θα κρύψει την Αλήθεια. Σκέφτηκε τις σκοτεινές γωνιές του σύμπαντος, τις πιο ψηλές βουνοκορφές, τους απύθμενους βυθούς της ανοιχτής θάλασσας.... Τότε σκέφτηκε ένα μέρος που το μυαλό του ανθρώπου δεν θα πήγαινε ποτέ. Κι έβαλε την Αλήθεια μέσ' τον πυρήνα της ψυχής τ' ανθρώπου! Εκεί μόνο, είπε, θα 'ναι η Αλήθεια ασφαλής» μας λέει στη σελίδα 51.
«Δεν φτάνει μια ζωή να ευγνωμονείς μόνο για τα αγαθά που καρπώθηκες τη σημερινή μέρα» μας επισημαίνει στη σελ. 150.
«Δυστυχώς, μερικοί διαβάζουν βιβλία για να κοιμηθούν πιο εύκολα. Το βιβλίο όμως πρέπει να το διαβάζουμε για να “ξυπνήσουμε”...» συνεχίζει στη σελ. 154.
«Συχνά ακούω ανθρώπους που δηλώνουν άθεοι. Δεν υπάρχει όμως τέτοιο πράγμα. Κανείς δεν μπορεί να ζήσει εκτός ψυχιατρείου χωρίς θεοποιεί τον εαυτό του ή κάποιον άλλον ή κάτι άλλο...» μας διδάσκει στη σελ. 243. Σας προτρέπω να διαβάσετε όλο αυτό το κομμάτι με τίτλο “Άθεος: Ένας άλλος Ντόριαν Γκρέϋ” και είμαι σίγουρη ότι θα βρεθείτε μπροστά σε μία αλήθεια.
Όλα αυτά είναι μερικά μόνο από τα κομμάτια που με πήγαν κάποια βήματα παραπέρα. Εύχομαι το ίδιο να κάνουν και σε όσους το διαβάσουν! Γιατί αξίζει να εμβαθύνουμε λίγο στον εσωτερικό μας κόσμο και να διευρύνουμε τον τρόπο σκέψης και το νου μας!





Βασιλική Διαμάντη