Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

Κριτική Βιβλίου “Στεφάνι για εννέα μούσες” της Αγγελικής Κακανιάρη

Θάλεια, Κλειώ, Ουρανία, Τερψιχόρη, Ερατώ... είναι κάποιες από τις εννέα μούσες της ελληνικής μυθολογίας.
Τι σχέση έχουν αυτά τα ονόματα με τις χορεύτριες της σχολής χορού Ήριννα Μάγιερς στο Λονδίνο; Ποιος προσπαθεί να τις σκοτώσει και γιατί; Γιατί βρέθηκαν τα πτώματα των νεαρών κοριτσιών με ένα στεφάνι στα μαλλιά τους; Γιατί θα κληθεί ο εγκληματολόγος Μάριος Δαλμάς να μεταβεί στο Λονδίνο; Θα καταφέρει η αστυνομία να βρει την άκρη του νήματος; Θα αποκαλυφθεί ο δολοφόνος των αέρινων αυτών υπάρξεων; Μπορεί να αναπτυχθεί ο έρωτας όταν εμπλέκονται επαγγελματικά δύο άνθρωποι;
Η συγγραφέας Αγγελική Κακανιάρη έρχεται να μας εκπλήξει με το νέο της πόνημα. Κόντρα στα προηγούμενα, όσον αφορά την κατηγορία. Αυτή τη φορά μας καθηλώνει με ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Δεν λείπει όμως από αυτό η ρομαντική χροιά, με την οποία τη γνωρίσαμε μέσω των ιστορικών της μυθιστορημάτων.
Η λυρικότητα είναι το σήμα κατατεθέν και σε αυτό το βιβλίο της καθώς και οι πολυδιάστατοι χαρακτήρες της. Η νοσταλγία μιας άλλης εποχής συναρπάζουν τον αναγνώστη και τον παρασύρουν στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου αλλά και στην ομιχλώδη ατμόσφαιρα του Λονδίνου. Τα πισωγυρίσματα στον χρόνο δεν αφήνουν περιθώρια ανίας για τον αναγνώστη. Ενώ οι αέρινες κινήσεις των μπαλαρίνων προκαλούν μία ηρεμία και γαλήνη σε όσους διαβάζουν την ιστορία της οικογένειας της Ήριννα.
Ο χορός και η φωτογραφία δένουν άρτια την πλοκή και καταφέρνουν να διδάξουν και να γνωρίσουν στον αναγνώστη πιθανόν άγνωστες πτυχές και τεχνικές τους. Το σασπένς και οι ανατροπές κεντρίζουν το ενδιαφέρον του και σε συνδυασμό με την εκδίκηση κερδίζουν και τον πιο απαιτητικό. Δεν ανήκει στην αστυνομική λογοτεχνία με την κλασική έννοια γιατί η συγγραφέας δεν μένει μόνο στο στοιχείο της ανατροπής και του κυνηγητού αλλά αναδεικνύει μία έντονα ρομαντική διάθεση στους ήρωές της.
Όλοι τους ιδιάζουσες ιδιοσυγκρασίες με πολύπλευρες πτυχές μας κάνουν να τους κατανοήσουμε και να τους συμπονέσουμε. Ακόμα και τον ίδιο τον δολοφόνο, πράγμα σπάνιο. Το τέλος του ανατρεπτικό και γεμάτο ένταση σε κρατάει σε εγρήγορση και αγωνία μέχρι και την τελευταία του σελίδα. Για όλα αυτά που προανέφερα θεωρώ ότι αξίζει να διαβαστεί και να γνωρίσετε όσοι δεν ξέρετε τη γραφή της συγγραφέως αλλά και όσοι την έχετε διαβάσει να τη συναντήσετε σε ένα σύγγραμμα διαφορετικής θεματολογικής κατηγορίας αλλά με το ίδιο ασίγαστο συγγραφικό ταμπεραμέντο της!






Βασιλική Διαμάντη 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου