Συζητώντας με τη Πηνελόπη Κουρτζή

Ερώτηση 1η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Δεκατρία μπαλώματα”;

Π.Κ.: Το συγκεκριμένο βιβλίο το αγαπώ ιδιαίτερα διότι αγγίζει ευαίσθητες προσωπικές χορδές και μου επέτρεψε να κάνω το δικό μου ταξίδι στη διερεύνηση του τι σημαίνει πλήρης ημερών και κατά προσοχή αυτό είναι ποιοτικό και όχι ποσοτικό. Έτσι, θα το χαρακτήριζα ένα βιβλίο λυτρωτικό τουλάχιστον για εμένα.

Ερώτηση 2η: Πώς εμπνευστήκατε το συγκεκριμένο πόνημα;

Π.Κ.: Η έμπνευση προέκυψε από 13 αληθινά μπαλώματα που βρήκε τυχαία η μητέρα του συζύγου μου στο σπίτι τους στη Μυτιλήνη και που χρονολογούνται από εκείνες τις εποχές. Έτσι μόλις μου τα έδειξε ήταν αναπόφευκτο να μην κάνω τη σύνδεση στο μυαλό μου και να προκύψουν τα αλληγορικά δεκατρία μπαλώματα.

Ερώτηση 3η: Πόσο χρόνο σας πήρε η μελέτη του ιστορικού κομματιού του μυθιστορήματός σας;

Π.Κ.: Χρειάστηκε καιρός είναι η αλήθεια. Ούτως ή άλλως επισκεπτόμενη την Μυτιλήνη συχνά διάβαζα, μάθαινα κράταγα σημειώσεις για τα ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία του νησιού από προσωπικό ενδιαφέρον. Όταν ξεκίνησα την έρευνα για το βιβλίο, έχοντας ήδη πολλές πληροφορίες στη διάθεσή μου, μου πήρε περίπου ένα χρόνο να συγκεντρώσω όλα αυτά που χρειαζόμουν.

Ερώτηση 4η: Η Νόρα “μπαλώνει” συναισθήματα και καταστάσεις. Κατά την προσωπική σας άποψη τι είναι αυτό που ωθεί ένας άνθρωπο να “μπαλώνει” κομμάτια της ζωή του;

Π.Κ.: Όλοι χρειαζόμαστε αλλαγές και νέες αρχές. Όμως δεν μπορεί να βαδίσει μια ολόκληρη ζωή βασισμένη σε αυτό. Το συναισθηματικό απόθεμα που δημιουργούμε για ανθρώπους, σχέσεις και αντικείμενα συχνά μας ωθεί να προσπαθήσουμε να τα διορθώσουμε και να τους δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία πριν προχωρήσουμε σε κάτι νέο. Έτσι, αφενός έχουμε εμείς οι ίδιοι την ευκαιρία να διορθώσουμε τα λάθη μας κάποιες φορές αλλά και δίνουμε την ευκαιρία στους άλλους να τα διορθώσουν. Συγχώρεση. Αυτό είναι κατά κύριο λόγο η χρήση του μπαλώματος και εύρεση εναλλακτικών δρόμων.

Ερώτηση 5η: Τούρκοι και Έλληνες ζουν μονιασμένοι στη Μυτιλήνη. Οι λαοί διαφοροποιούνται από την πολιτική. Παρόλα αυτά πολλές φορές η ιστορία κάθε λαού βγάζει ένα περιττό μίσος για τους άλλους. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;

Π.Κ.: Θεωρώ πως όλα τα συναισθήματα μίας κοινωνίας είναι σεβαστά καθώς και κάθε παρορμητική συμπεριφορά θυμού, μίσους ή έντασης, παρόλα αυτά αυτό που ισχύει συχνά και αναδεικνύει το βιβλίο είναι μια μεγάλη αλήθεια των κοινωνιών τότε. Πως οι άνθρωποι οι απλοί μεταξύ τους, όταν συνδέονταν με συναίσθημα και συμπόρευση δεν έβλεπαν εθνικότητες. Συνήθως άνθρωπος προς άνθρωπο δεν κάνει κακό. Και έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε. Πως όλοι έχουμε συναίσθημα και ευαισθησίες και κάποιες φορές χρησιμεύει να συνεννοούμαστε έτσι.

Ερώτηση 6η: Ο στιγματισμός και η κατακραυγή του κόσμου ωθούν τη Νόρα και τον Στρατή να ακολουθήσουν δρόμους αντιπαλότητας και σκληρούς. Γιατί ο άνθρωπος και η κοινωνία ωθούνται σε τέτοιες καταστάσεις; Θα θέλατε να μας πείτε τις σκέψεις σας;

Π.Κ.: Νομίζω πως απάντησα πιο πριν στο μεγαλύτερο μέρος της ερώτησης. Σε μια κοινωνία, ειδικά σε αυτές του τότε που δεν υπήρχε ευελιξία, ο καθένας έπρεπε να δείχνει αυτάρκης, δυνατός και να μην παρεκκλίνει από τις συνήθεις συμπεριφορές. Δυστυχώς ζώντας μέσα στο κοινωνικό σύνολο εκτός όλων των καλών που έχει για τον άνθρωπο, καμιά φορά υπάρχει εγκλωβισμός στα πρέπει και τα είθισται. Είναι αυτό που προείπα.όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα άνθρωπο μόνο και όχι όλη την κοινωνία, τότε μιλάει το συναίσθημα, ειδάλλως μπορεί να γίνουν λάθη.

Ερώτηση 7η: Απιστία, απογοήτευση και στο τέλος αληθινή αγάπη και νηνεμία. Θεωρείτε ότι για να φτάσουμε στην αγάπη και να την κατανοήσουμε πρέπει να ζήσουμε τον πόνο και την απογοήτευση;

Π.Κ.: Όχι βέβαια! Σίγουρα όμως είναι σημαντικό να γνωρίζουμε πώς ακόμα και αν βιώσουμε πόνο ή απογοήτευση υπάρχει παρακάτω κάτι καλό που μας περιμένει και συχνά εξαρτάται και από εμάς να προσπαθήσουμε να βαδίσουμε προς τα εκεί και όχι να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια.

Ερώτηση 8η: Η ιστορία σας βγάζει μία έντονη μελαγχολία. Αυτό σας φόβισε καθόλου, μήπως ο αναγνώστης κουραστεί λόγω των συνεχιζόμενων “βομβαρδισμών” -πόνου, λύπης, απογοήτευσης...- που δέχεται στην καθημερινότητά του;

Π.Κ.: Ο αναγνώστης θεωρώ καταρχάς πως στην ουσία αναζητεί κάτι που να ταυτιστεί και όλων μας οι ζωές είναι γλυκόπικρες. Στην πραγματική ζωή δεν είναι όλα ρόδινα και αρκετοί από εμάς θέλουμε να διαβάσουμε πώς και ποιος αντιμετώπισε τη λύπη, τον πόνο, τις δυσκολίες. Όμως, αν προσέξετε πιο λεπτομερώς ίσως θα δείτε πως όλοι οι πρωταγωνιστές μου έχουν μεγάλο μερίδιο στην χαρά, στη λύτρωση και οδεύουν προς τον προορισμό που επιθυμούν να φτάσουν. Τέλος, ακριβώς λόγω του βομβαρδισμού αρνητικών συναισθημάτων που δεχόμαστε το βιβλίο αυτό έρχεται να θυμίσει πως οι μικρές χαρές στη ζωή είναι θέμα στιγμών και μπορούμε να τις έχουμε μέσα στην ημέρα μας. Αν με ρωτάτε το συγκεκριμένο βιβλίο ίσως πιο πολύ θα το ένιωθα ως ρομαντικό αντί για μελαγχολικό…

Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Π.Κ.: Θα ήθελα να πω αυτό που πάντα λέω στις συνεντεύξεις μου. Να διαβάζουν όσο πιο πολύ μπορούν. Δεν έχει σημασία τι διαβάζει ο καθένας, τα γούστα είναι προσωπικά και υπάρχουν πολύ καλοί συγγραφείς να καλύψουν το κάθε γούστο, αρκεί να διαβάζουν!

Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Π.Κ.: Το επόμενο βιβλίο μου που κυκλοφορεί στις 25 Οκτωβρίου από τις εκδόσεις Ψυχογιός ονομάζεται ¨Πριγκιπότο¨ και είναι μία ρομαντική ιστορία δυο γυναικών, φιλενάδων που η ζωή τους ενώνεται με μυστικά και σημαντικά γεγονότα. Εκτυλίσσεται στην Κέρκυρα λίγο πριν το 1900 και κατόπιν στην Κηφισιά και την Αθήνα της Belle Époque. Περιέχει πολλά και ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία από αυτιά που λατρεύω να χρησιμοποιώ και να εξιστορώντας στους αναγνώστες μου και νομίζω πως το ξενοδοχείο ¨Πριγκιπότο¨, διότι αυτό σημαίνει ο τίτλος όταν θα ανοίξει τις πόρτες του θα έχει πολλά να μας διηγηθεί!

Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!

Π.Κ.: Σας ευχαριστώ και εγώ από καρδιάς για την όμορφη συνέντευξη! Εύχομαι καλό Φθινόπωρο σε όλους!

Συγγραφέας – Πηνελόπη Κουρτζή: https://www.psichogios.gr/site/Authors/show/1030/phneloph-koyrtzh

“Κουμκουάτ Εκεί όπου ρίζωσε η αγάπη”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1003666/koymkoyat-ekei-opoy-rizwse-h-agaph

“Δεκατρία μπαλώματα”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1004130/dekatria-mpalwmata

Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ γεννήθηκε στην Άρτα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιοτεχνολογία και εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα δραστηριοποιείται στον επιχειρηματικό χώρο και παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή, που αποτελεί και τη μεγάλη αγάπη της. Έχει ταξιδέψει αρκετά, μιλάει τέσσερις γλώσσες και ερασιτεχνικά ασχολείται με το αργεντίνικο τάνγκο. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και έχει γράψει θεατρικά έργα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΚΟΥΜΚΟΥΑΤ – ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΡΙΖΩΣΕ Η ΑΓΑΠΗ και ΔΕΚΑΤΡΙΑ ΜΠΑΛΩΜΑΤΑ

(2017) Δεκατρία μπαλώματα, Ψυχογιός

(2016) Κουμκουάτ, Ψυχογιός

 

 Δεκατρία μπαλώματα

«Μικρή μου, να θυμάσαι πάντα∙ το μπάλωμα όταν γίνεται δεν ξεγίνεται. Κοίτα, όμως, σαν καινούργιο δείχνει. Το μπάλωμα είναι τέχνη».

«Και τι ακριβώς σημαίνει μπάλωμα; Και γιατί να μην αγοράσεις καινούργιο; Αφού έχετε τόσους παράδες», απορούσε η Νόρα.

«Μπάλωμα είναι η επιδιόρθωση ενός πράγματος που χάλασε, αλλά δε θες να το αποχωριστείς ή δε γίνεται να το αποχωριστείς. Το μπάλωμα είναι τέχνη, μικρή μου. Είναι χάρισμα∙ να μπορείς να αλλάζεις κάτι που είναι πια παλιό ή ελαττωματικό και να το φτιάχνεις πάλι ώστε να σου αρέσει».

Η Νόρα, βαφτισμένη Ελεονώρα, νόθα κόρη του Μιχαήλου Χιωτέλλη, μαθαίνει την τέχνη του μπαλώματος στο σπίτι του πατέρα της, στη Μυτιλήνη, γύρω στα μέσα του 1800. Η ίδια, όμως, δεν μπαλώνει τα ρούχα της∙ μπαλώνει τα θλιβερά της ζωής της, ξεκινώντας από το όνομά της. Μόνο, όμως, το όνομα, γιατί ως νόθα επίθετο δεν έχει. Το ταλέντο της αυτό τη βοηθάει να επιζήσει από τα δεινά που πλήττουν το νησί και φέρουν τα πάνω κάτω στη ζωή της, να αντιμετωπίσει τους ανθρώπους που την πληγώνουν, με πρώτο τον αδελφό της, να δοθεί στον έρωτα χωρίς να υπολογίσει τους ηθικούς κανόνες και τελικά να αποκτήσει αυτό που πάντα επιθυμούσε: μια ταυτότητα. Κάθε μπάλωμα, όμως, έχει ένα αντίτιμο. Και η Νόρα τα πληρώνει όλα∙ και τα δεκατρία μπαλώματα. Γιατί τόσα χρειάστηκε να κάνει.

Κουμκουάτ Εκεί όπου ρίζωσε η αγάπη

1902. Η Βασιλική γεννιέται στο πατρικό της σπίτι στην Άρτα. Κι εκεί ξεκινάει η αφήγηση του οδοιπορικού της, με φόντο τη μετάβαση από την τουρκική κυριαρχία στην ανεξαρτησία και την άνθηση του τόπου. Η ακμή, ο πόλεμος, η Κατοχή, η Απελευθέρωση, μια ολόκληρη ζωή καθορισμένη από τη μοίρα και τα παιχνίδια της, από τις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές, αλλά και από τα πρόσωπα που εμφανίζονται στο διάβα του χρόνου• η ωραία Ελένη και ο Χαρίλαος, που άργησε να έρθει, η Παρέσα η Σμυρνιά και η Αργυρώ η κοκέτα, τα αγόρια της και η μικρή της Θεοδώρα µε το λάθος όνομα, ο Βασιλάκης, το παραπαίδι, και τόσοι άλλοι που δένουν τη ζωή τους με τη δική της.

Και όλα αυτά µε τον θρύλο της Αγίας Θεοδώρας να συντροφεύει και να παρηγορεί τη Βασιλική, και τη σκιά του αγαπημένου της δέντρου κουμκουάτ να συνδέεται άρρηκτα µε τις μνήμες της και να γίνεται ο πιο κρυφός εξομολογητής της.