Η Νόρα θα βιώσει την τραγικότητα της μοίρας σε πολύ μικρή ηλικία. Όλη της η ζωή θα αλλάξει μετά τον φονικό σεισμό του 1867 στη Μυτιλήνη. Ο χαμός των γονιών της και η κατάσταση της ιδίας θα οδηγήσει την Μπελελένα στην απόφαση της φυγής.
Η Μπελελένα θα σταθεί στο άτυχο κορίτσι μάνα και πατέρας μαζί. Αλλά και η Νόρα θα την αγαπήσει πολύ. Η όμορφη Μπελελένα βάζει πάνω τον εαυτό της όλους τους άλλους. Δίνεται με όλη της την καρδιά στους ανθρώπους που αξίζουν. Τα μάτια της είναι ο καθρέφτης της ψυχής της. Με αυτά τα μάτια καταφέρνει να δει τον εσωτερικό κόσμο του άλλου.
Ο Στρατής είναι εγωιστής, σκληρός, αδυσώπητος, διώκτης της αδερφής της και της ίδιας της καρδιάς του. Το σκληρό πρόσωπό του έχει αποδέκτη μόνο τη Νόρα. Δεν αφήνει τον εαυτό του, ούτε ανοίγει την καρδιά του σε αυτό το πρόσωπο που το μόνο που ζητάει είναι μια αγκαλιά και την αποδοχή της θέσης της στην οικογένειά τους.
Η Λιόλια είναι μία γυναίκα υπόδειγμα. Η δικαιοσύνη είναι το μότο της πορείας της. Την αδικία δεν τη συγχωρεί, ακόμα και αν αυτή έρχεται από το άτομο που αγαπάει όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Σφυρηλατημένη από υπομονή και επιμονή θα κάνει το όνειρό της πραγματικότητα.
Ο Δήμος είναι ο άντρας που θα ήθελε κάθε γυναίκα στο πλευρό της. Αγαπάει με δύναμη, έχει υπομονή και είναι ο τέλειος άντρας. Η ματιά του αιχμαλωτίζει τις γυναίκες και ο χαρακτήρας του καθηλώνει τους πάντες.
Αγαπημένο μου απόσπασμα είναι αυτό που συναντάμε στη σελίδα 19: «Μικρή μου, να θυμάσαι πάντα∙ το μπάλωμα όταν γίνεται δεν ξεγίνεται. Κοίτα, όμως, σαν καινούργιο δείχνει. Το μπάλωμα είναι τέχνη»
Η Νόρα είναι ηρωίδα ψυχής, η φίλη που θα ήθελε κάθε άνθρωπος στη ζωή του, η αδερφή που κάθε αδερφός θα αποζητούσε και η γυναίκα που κάθε μία από εμάς θα ήθελε να ήταν. Ο δυναμικός της χαρακτήρας σε συνδυασμό με την ευαισθησία της είναι τα στοιχεία που σε κάνουν να την αγαπήσεις.
Κάθε χτύπημα που την βρίσκει και ένα βήμα προς την αγάπη. Κάθε μπάλωμα και μία δεύτερη ευκαιρία, μία ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Τα μόνα πράγματα που επιθυμεί είναι να αποκτήσει ένα όνομα και να την αγαπήσει ο αδερφός της.
Άλλωστε, ολονών μας η ζωή είναι ένα όνειρο, μια ελπίδα... Και όπως η ζωή έχει τις ευτυχίες, έχει και τις δυστυχίες.
Οι καταστάσεις είναι σκληρές, ο κοινωνικός ρατσισμός και η κριτική που εφάρμοζαν εκείνα τα χρόνια δε διαφέρουν πολύ από τα σημερινά. Αλλά όπως η Νόρα μάχεται και αγωνίζεται για τα δικαιώματά της μας δείχνει ότι έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς. Οφείλουμε να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο για εμάς τους ίδιους και την οικογένειά μας. Η αγάπη, ο έρωτας, η στοργή, το χάδι, και η αγκαλιά είναι αναφαίρετα δικαιώματα όλων μας. Πυγμή και υπερηφάνεια απορρέουν από το παρουσιαστικό της Νόρας και αυτά είναι που την έκαναν αγαπητή σε εμένα και φαντάζομαι ότι το ίδιο ισχύει και με όλους τους υπόλοιπους αναγνώστες. Η Νόρα αναγεννιέται από τις στάχτες της σαν ένας σύγχρονος φοίνικας. Και όσο διεκδικεί με πάθος τα όνειρά της, τόσο καταφέρνει να σταθεί απέναντι σε ό,τι δεν τη σκοτώνει αλλά την κάνει πιο δυνατή.
Εξαιρετικά τα μηνύματα και αυτού του πονήματος της Πηνελόπης Κουρτζή. Μόνο που φτάνοντας στο τέλος με έπιασε μία μελαγχολία για κάτι που τελείωσε τόσο γρήγορα. Το ανάγνωσμα διαβάζεται απνευστί και μου άφησε καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης μία ιδιαίτερη θλίψη, χαρακτηριστικό γνώρισμα της συγγραφέως. Άλλωστε, η ζωή έχει πάντα μία γλυκόπικρη επίγευση. Αυτό, λοιπόν, το χαρακτηριστικό γνώρισμά της την κατατάσσει, κατά την άποψή μου, σε μία συγγραφέα διαφορετική από σχεδόν όλους όσους έχω διαβάσει. Αναμφισβήτητα, αξίζει να διαβαστεί και αγαπηθεί από τους αναγνώστες του. Εύχομαι και το επόμενο πόνημά της να με πλημμυρίσει από έντονα συναισθήματα και ουσιαστικά μηνύματα!
Βασιλική Διαμάντη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου