Παρασκευή 28 Ιουνίου 2019

Συζητώντας με τη Σοφία Βόικου για "Το κορίτσι της ντροπής"


Ερώτηση 1η: Τι σημαίνει λογοτεχνία για εσάς;

Σ.Β.: Όπως πολύ ωραία το θέτει η γλώσσα μας, λογοτεχνία για μένα είναι η τέχνη του λόγου… να δημιουργείς με τους φθόγγους και τις λέξεις, ιστορίες που να μπορούν να ταξιδέψουν τους αναγνώστες…


Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα, κατά τη γνώμη σας, που κάνει κάποιον δημιουργό ξεχωριστό και αγαπητό στο αναγνωστικό κοινό;

Σ.Β.: Πραγματικά δεν ξέρω… δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Εάν υπήρχε, όλοι οι συγγραφείς θα έγραφαν best sellers, όλοι θα ήταν αγαπητοί και περιζήτητοι στο αναγνωστικό κοινό. Ωστόσο αυτό που θεωρώ πως κάνει ένα συγγραφέα ξεχωριστό είναι το προσωπικό του ύφος και η δυνατότητα που έχει να πλάθει ιστορίες που αγγίζουν τον συναισθηματικό κόσμο του αναγνώστη…


Ερώτηση 3η: Τι συναισθήματα νιώθετε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;

Σ.Β.: Κυρίως απελευθέρωσης. Είναι η στιγμή που αφήνομαι εντελώς ελεύθερη να δημιουργήσω, να επικοινωνήσω χωρίς κοινωνικές ή άλλες δεσμεύσεις. Είναι εκείνο το αίσθημα της παντοδυναμίας που έχω πάνω στις ζωές των ηρώων. Όμως υπάρχουν κι εκείνες οι φορές, που οι ήρωες αυτονομούνται και με απομακρύνουν από το συγγραφικό μου πλάνο… εκεί τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα… μπερδεύομαι λίγο… αγχώνομαι τόσο για το μέλλον των ηρώων όσο και για το μέλλον του βιβλίου φυσικά… Βέβαια, υπάρχουν και οι στιγμές που με επηρεάζει πολύ το προσωπικό δράμα ενός ήρωα, ταυτίζομαι μαζί του και βιώνω καταθλιπτικά συναισθήματα ή μεγάλο θυμό, όπως συνέβη με τη Λένη στο «Κορίτσι της ντροπής»… ευτυχώς αυτό δεν συμβαίνει και πολύ συχνά γιατί τότε η συγγραφή θα μπορούσε να μετατραπεί σε μία πολύ επίπονη ψυχική διαδικασία και θα έπρεπε να την αποφύγω.


Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Το κορίτσι της ντροπής”;

Σ.Β.: Αληθινό. Ρεαλιστικό. Σκληρό. Όμως επιμένω στο επίθετο «αληθινό». Βασίζεται στις ιστορίες τόσο των παιδιών της «Βέρμαχτ», των παιδιών που γεννήθηκαν από πατέρα Γερμανό στρατιώτη κατά τη διάρκεια της Κατοχής και μητέρα από κατεχόμενη χώρα, στην περίπτωση του βιβλίου Ελληνίδα, όσο και στις ιστορίες των παιδιών των υψηλά ιστάμενων ναζί. Το ρατσισμό που βίωσαν από τις μεταπολεμικές κοινωνίες. Ναι, «Το κορίτσι της ντροπής» είναι ένα βιβλίο αληθινό, σκληρό και απελευθερωτικό ωστόσο γιατί πιστεύω πως έδωσα φωνή σε αυτά τα παιδιά που προτίμησαν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό.


Ερώτηση 5η: Η Βιολέτα θα στιγματιστεί στη γειτονιά της. Πόσο εύκολο ή δύσκολο θεωρείτε ότι είναι να αποτινάξει κάποιος από πάνω του το οποιοδήποτε “στίγμα” φέρει στις πλάτες του;

Σ.Β.: Δύσκολο, ιδίως σε παλαιότερες εποχές όπως αυτή που περιγράφεται στο βιβλίο. Χρειάζεται ιδιαίτερη δύναμη χαρακτήρα που δεν την έχουν όλοι οι άνθρωποι. Οι περισσότεροι λυγίζουμε. Ωστόσο, εάν το «στίγμα» αφορά πράξεις δικές μας, τα πράγματα εκεί είναι λίγο διαφορετικά. Πρόκειται για μια πράξη προσωπικής ευθύνης, στο κάτω – κάτω. Οι άνθρωποι είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές μας. Είμαστε καταδικασμένοι με την ελευθερία των επιλογών μας. Το ζήτημα είναι τι γίνεται με το «στίγμα» που κουβαλούν αθώα παιδιά για τις πράξεις των γονιών τους.


Ερώτηση 6η: Η Λένη είναι το κορίτσι της ντροπής. Γιατί κάποιοι άνθρωποι βάζουν ταμπέλες στους άλλους ανθρώπους ελαφρά την καρδία, για ποιον λόγο θα έπρεπε να ντρέπεται ένα παιδί που γεννήθηκε χωρίς να το επιλέξει το ίδιο; Ποια είναι η άποψή σας;

Σ.Β.: Μας αρέσει να βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους, να τους κατηγοροποιούμε, ενίοτε και να τους τιμωρούμε. Κατά την άποψή μου, είναι ένας εγωιστικός τρόπος για να νιώσουμε εμείς καλύτερα με τον εαυτό μας, τοποθετούμε εκείνους στην ανήθικη πλευρά της ζωής και αυτόματα βάζουμε τον εαυτό μας στην ηθική πλευρά. Στο κάτω – κάτω της γραφής είναι πολύ πιο εύκολο να δεις τα λάθη του άλλου παρά τα δικά σου. Φυσικά και δεν θα έπρεπε ένα παιδί να ντρέπεται για τις επιλογές και τα λάθη των γονιών του, δυστυχώς όμως η κοινωνία μας δεν έχει φτάσει σε τόσο ώριμο επίπεδο. Οι σκέψεις και οι πράξεις των γονιών μας, μας καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό.


Ερώτηση 7η: Ο Γιόχαν παλεύει με τα δικά του φαντάσματα του παρελθόντος. Μπορεί άραγε κάποιος να ξεκινήσει από την αρχή μία νέα πορεία ή το παρελθόν πάντα θα τον ακολουθεί;

Σ.Β.: Μπορεί αλλά… αλλά δεν είναι εύκολο. Χρειάζεται να αποδεχθείς το παρελθόν, να το αγκαλιάσεις, να κάνεις ειρήνη μαζί του και να πας παρακάτω. Εάν βρίσκεσαι σε συνεχή σύγκρουση με το παρελθόν σου, δεν μπορείς να κάνεις το επόμενο βήμα. Κι εδώ χρειάζεται πολύ προσωπική δουλειά και ψυχική δύναμη… δυστυχώς η ζωή δεν είναι δίκαιη… κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται ήδη με κάποια βαρίδια στις πλάτες τους.


Ερώτηση 8η: Στο τέλος μας ενημερώνετε για τα παιδιά της Ευρώπης που πλήρωσαν τα λάθη και τις αμαρτίες των γονιών τους. Θεωρείτε ότι τα παιδιά είναι πιο εύκολα θύματα από τους ενήλικες ή δεν έχει να κάνει με την ηλικιακή ομάδα των ανθρώπων;

Σ.Β.: Σαφώς. Τα παιδιά δεν έχουν ακόμα ούτε την ωριμότητα ούτε την ελευθερία της επιλογής των πράξεων τους. Οι ενήλικες «πληρώνουν» για τις επιλογές τους ακόμα και αν η επιλογή είναι μια δύσκολη διαδικασία. Τα παιδιά δεν έχουν ούτε την ψευδαίσθηση της επιλογής. Πάντα τα παιδιά είναι τα πρώτα θύματα και εννοείται αυτά που δεν φέρουν κανένα μερίδιο ευθύνης.


Ερώτηση 9η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;

Σ.Β.: Δεν μου αρέσουν οι συμβουλές ούτε ο διδακτισμός. Γι’ αυτό και ποτέ δεν γράφω έχοντας στο μυαλό να πω κάτι στους αναγνώστες ή να τους ωθήσω να πράξουν ή να σκεφτούν κάτι. Πιστεύω στην ακράδαντη ελευθερία του ατόμου. Ας διαβάσει κανείς και ας πάρει ό,τι έχει ανάγκη να πάρει από κάθε βιβλίο. Ακόμα κι αν δεν πάρει κάτι, σημασία έχει να έχει περάσει μερικές ευχάριστες ώρες ξεφεύγοντας από την σκληρή πολλές φορές καθημερινότητα. Να ταξιδέψει σε άλλες εποχές, στις ζωές άλλων ανθρώπων.


Ερώτηση 10η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Σ.Β.: Σ’ αυτό το κομμάτι είμαι αρκετά έως πολύ προληπτική. Ποτέ δεν μιλάω για το επόμενο συγγραφικό μου βήμα εάν δεν το έχω πρώτα ολοκληρώσει. Ξέρετε πόσα μυθιστορήματα έχω ξεκινήσει κι έχουν μείνει μισά μέσα στο συρτάρι ή στη μνήμη του υπολογιστή; Πόσες ιδέες έμειναν μόνο ιδέες; Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι πως δουλεύω πάνω σε κάτι αλλά δεν είμαι ποτέ σίγουρη εάν θα τελειώσει και πότε θα τελειώσει.


Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδο “Το κορίτσι της ντροπής”!!!

Σ.Β.: Εγώ σας ευχαριστώ πολύ! Πραγματικά απόλαυσα τις ερωτήσεις σας!





Συγγραφέας - Σοφία Βόικου: http://psichogios.gr/site/Authors/show/526/sofia-boikoy
“Το κορίτσι της ντροπής”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1006077/to-koritsi-ths-ntrophs
“Το μυστικό της καταιγίδας”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1002520/to-mystiko-ths-kataigidas
“Στη σκιά του Αυγερινού”: https://www.psichogios.gr/site/Books/show/1002085/sth-skia-toy-aygerinoy





Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και Ιστορία της Τέχνης στη Σχολή του Λούβρου. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στην Επικοινωνία και τον Πολιτισμό των Χωρών της Μεσογείου στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Γαλλίας. Από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της διαφήμισης και της επικοινωνίας, διευθύνοντας το δικό της δημιουργικό γραφείο. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ, ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ, ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ, ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ, ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ, ΨΙΘΥΡΟΙ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΗ, Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ και ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ.
(2019) Το κορίτσι της ντροπής, Ψυχογιός
(2017) Η πόλη που δακρύζει, Ψυχογιός
(2016) Ψίθυροι του Βαρδάρη, Ψυχογιός
(2014) Το μυστικό της καταιγίδας, Ψυχογιός
(2013) Στη σκιά του Αυγερινού, Ψυχογιός
(2012) Πικρό γλυκό λεμόνι, Ψυχογιός
(2011) Το ταξίδι της φωτιάς, Ψυχογιός
(2010) Το κόκκινο σημάδι, Ψυχογιός





Το κορίτσι της ντροπής
Είναι ντροπή να μην ξέρεις το όνομα του πατέρα σου… Είναι ντροπή η μάνα σου να μένει αστεφάνωτη… Είναι ντροπή να είσαι η κόρη του εχθρού… Η Λένη είναι το κορίτσι της ντροπής.

Ο πόλεμος έχει τελειώσει και οι Έλληνες προσπαθούν να ξεχάσουν τη γερμανική Κατοχή. Η Λένη, όμως, με τα γαλανά της μάτια και τα ξανθά της μαλλιά, τους εμποδίζει. Προσβάλλει με την ύπαρξή της τα χρηστά ήθη της εποχής. Απέναντι σε μια πατρίδα που δεν την αποδέχεται, θα αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον στο Μόναχο. Εκεί θα γνωρίσει τον Γιόχαν, που προσπαθεί να αποτινάξει το στίγμα που του κληροδότησε ο πατέρας του.

Η Λένη θέλει να βρει τις ρίζες της, ο Γιόχαν θέλει να κάψει τις δικές του. Όλοι γνωρίζουν, μα κανείς δε μιλάει. Στα πρόσωπά τους οι άλλοι βλέπουν τον εχθρό. Είναι όμως στ’ αλήθεια εχθρός το παιδί του εχθρού;


Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, βασισμένο στις αληθινές ιστορίες των παιδιών που έζησαν τα λάθη της Ιστορίας και πλήρωσαν τις αμαρτίες των γονιών τους.



Η πόλη που δακρύζει
«Λυπάμαι… Τα βιβλία με άρωμα ευτυχίας είναι σπάνια. Ο σινιόρε Φραντσέσκο λέει πως είναι τόσο σπάνια που πρέπει να πληρώσεις μια περιουσία για να τα αγοράσεις. Εγώ, πάλι, λέω πως, για να σου αποκαλυφθεί ένα βιβλίο ευτυχίας, πρέπει πρώτα να έχεις περάσει από όλα τα αρώματα. Να διαβάσεις πολλά… αλλιώς πώς θα καταλάβεις πως αυτό που κρατάς είναι ευτυχία;»

Βενετία. Ένα βιβλιοπωλείο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Ένα βιβλιοπωλείο όπου επιλέγεις βιβλία με βάση το άρωμα που αναδίνουν και με τη βοήθεια της μικρής Ιρένε, που δεν ξέρει να διαβάζει. Ένας κόσμος σαγηνευτικός, από αμέτρητες εκδόσεις, σπάνιες και νέες, που τις παραδίδει τα μεσάνυχτα ένας μαυροφορεμένος άντρας με τη γόνδολά του. Ο Ρωμανός, ο Έλληνας με το αιρετικό αίμα, κυνηγάει με πάθος παλιά χειρόγραφα και περγαμηνές, ενώ παρασύρει σ’ έναν καταστροφικό έρωτα την όμορφη Ελιζαμπέτα. Πίσω από τις μισάνοιχτες γρίλιες ενός διάσημου πορνείου, η Σινιόρα κινεί αόρατα τα νήματα και επεμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων.

Όταν η παλίρροια πλησιάζει και το νερό στη λιμνοθάλασσα φουσκώνει, η πόλη δακρύζει για να ξεπλύνει μια μεγάλη αμαρτία που βαραίνει στις πλάτες ενόχων και αθώων.

Ένα μυθιστόρημα-εξερεύνηση στον μυστηριώδη κόσμο των ανθρώπινων σχέσεων με φόντο την ατμοσφαιρική και ερωτική Βενετία.



Ψίθυροι του Βαρδάρη
Αύγουστος 1917. Η πόλη καίγεται συθέμελα. Ο πλούσιος Μεχμέτ εφέντης σώζει τη ζωή μιας χριστιανής, της Σοφίας. Την ερωτεύεται παράφορα, παντρεύεται όμως μια άλλη γυναίκα.
Η Ζοζεφίν και το πολυτελές πορνείο της γίνονται μάρτυρες μιας μάζωξης λαών από όλα τα μέρη του κόσμου που θα κληθούν να χύσουν το αίμα τους σε έναν καταστροφικό πόλεμο.
Η Εσρά, μια τσιγγάνα που η γέννησή της χάνεται στον χρόνο, κινείται αθόρυβα και υπογείως στην πόλη και παρεμβαίνει στις ανθρώπινες ζωές.
Μια επιστολή, πολλά χρόνια αργότερα, φέρνει στο φως επτασφράγιστα μυστικά που σημάδεψαν τη μοίρα όλων αυτών που κάποτε σεργιάνισαν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης.

Ο βαρδάρης, ο αέναος τοπικός άνεμος, μας παρασέρνει στη δίνη της ιστορίας μιας πόλης σαγηνευτικής και φέρνει μαζί του ψιθύρους ξεχασμένους.



Το μυστικό της καταιγίδας
Ένα νησί στο Αιγαίο, ένα σβησμένο ηφαίστειο, μια απρόσμενη καταιγίδα, ένα μεγάλο μυστικό…
Η μυστηριώδης Κατερίνα βλέπει τον κόσμο μέσα από τα σφραγισμένα παράθυρα του καπετανόσπιτού της.
Ένας Ιταλός καπετάνιος, φορτωμένος πάθη κι ενοχές, προσαράζει με τέσσερις ψυχές σ’ έναν καταραμένο όρμο.
Ο Λογγίνος, ο καμπούρης καντηλανάφτης, κουβαλάει στην πλάτη του τις αμαρτίες του νησιού κρύβοντας ένα επτασφράγιστο μυστικό.
Κι ένας ξένος που εμφανίζεται αναπάντεχα σαράντα χρόνια αργότερα, για να αναζητήσει τα ίχνη της χαμένης του αγάπης.
Η ξαφνική καταιγίδα που θα σαρώσει το νησί θα ξεπλύνει κρίματα και αμαρτίες, θα ξεκλειδώσει συνειδήσεις, θα ζωντανέψει έρωτες ανεκπλήρωτους κι αγάπες ξεχασμένες.
Από τα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα και τη γερμανική Κατοχή στην ξεγνοιασιά της δεκαετίας του ’80…
Ένα βιβλίο-ύμνος στη χαρά της ζωής και στη δύναμη του έρωτα.



Στη σκιά του Αυγερινού
Πίσω από κάθε μεγάλο άντρα κρύβεται συνήθως μια μεγάλη γυναίκα. Όλα όμως ανατρέπονται όταν η Τερέζα Βολάνη, μαθήτρια, μοντέλο και ερωμένη του διάσημου γλύπτη Άγγελου Αυγερινού, μεταμορφώνεται σ’ ένα λαμπερό και αυτόφωτο αστέρι. Ο δάσκαλος αισθάνεται πως χάνει το βάθρο του. Ο εγωισμός τον τυφλώνει. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη παρόλο που τα έργα, που είναι στην πραγματικότητα γλυπτά της μαθήτριάς του, φέρουν τη δική του υπογραφή. Με φόντο την Αθήνα του Μεσοπολέμου και την παρακμιακή ελευθεριότητα των καμπαρέ όπου όλα επιτρέπονται, μία θυελλώδης ερωτική σχέση που ξεπερνάει τα σύνορα της Ελλάδας οδηγεί τους ήρωες σε μια πολυτάραχη ζωή. Από τα διθυραμβικά σχόλια και την αποθέωση στη δίνη της φλόγας και της καταστροφής. Δίπλα στον Αυγερινό και την Τερέζα, η ανδρόγυνη Καλυψώ, η άνευρη Άννα, ο φοβισμένος Θεμιστοκλής θα προσπαθήσουν ν’ αδράξουν την ευτυχία. Άραγε το αστέρι της Τερέζας Βολάνη θα ανατείλει κάτω από τη σκιά του Αυγερινού;



Πικρό γλυκό λεμόνι
Νόμιζα ότι τα είχα αφήσει όλα πίσω μου: τους ανθρώπους που μ’ ανάθρεψαν, τον τόπο όπου γεννήθηκα, το στεφάνι που φόρεσα…
Λένε πως η ανθρώπινη μνήμη είναι επιλεκτική… Μέχρι τη στιγμή που ένα γλυκό λεμονάκι θα την ξυπνήσει και θα τα θυμηθεί όλα…

Λιδωρίκι 1913. Η Ασημούλα κι ο Κωνσταντής παντρεύονται από έρωτα. Η απρόσμενη στρατολόγηση του Κωσταντή θα τον απομακρύνει από τη γυναίκα του και το παιδί που περιμένουν.
1914. Ξεσπάει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Στην Ελλάδα, το μίσος βενιζελικών και βασιλικών κι ο επερχόμενος Εθνικός Διχασμός θα φέρουν μαύρα σύννεφα όχι μόνο στον τόπο αλλά και στη ζωή των δύο νέων.
1916. Έξι χιλιάδες στρατιώτες, ανάμεσά τους κι ο Κωσταντής, μεταφέρονται μυστικά από την Καβάλα στη Γερμανία του Κάιζερ. Μέσα από τις στάχτες του πολέμου, θα γεννηθεί ένας καινούργιος έρωτας.
1944. Το Λιδωρίκι καίγεται. Ένας Γερμανός στρατιώτης θα σώσει από την πύρινη λαίλαπα δύο ψυχές που η ζωή θα φέρει στο δρόμο του μέσα από ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας.
Δύο εποχές, δύο πόλεις σε δύο διαφορετικές χώρες, δύο γυναίκες, μια φοβερή αποκάλυψη…

Ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα
που φέρνει στο φως μία από τις άγνωστες πτυχές
της ελληνικής ιστορίας.



Το ταξίδι της φωτιάς
ΓΑΛΛΙΑ 1506
Ο Μιχαήλ ακολούθησε γοργά τα βήματά της…
«Ποιος άγιος άραγε να γιόρταζε κι είχαν τέτοιο πανηγύρι σ’ εκείνον τον τόπο; Οι φλόγες ήταν ψηλές και θα πρέπει να έψησαν δεκάδες ελάφια κι άλλα τόσα ζαρκάδια κι αντιλόπες…»
«Έκαψαν τη μητέρα μου», απάντησε η Νηρηίς και συνέχισε να περπατά χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει πίσω.
ΣΗΜΕΡΑ
Η Νεφέλη, διακεκριμένη βοτανολόγος, δέχεται μιαν απρόσμενη επαγγελματική πρόταση τη στιγμή που η προσωπική της ζωή έχει γίνει στάχτη. Ο Νικολά Σαντέρ, ιστορικός και αρχαιολόγος, καλείται να φέρει στο φως ένα μεσαιωνικό χωριό, ενώ στην πραγματικότητα αποκαλύπτει κομμάτια του εαυτού του που ακόμη και ο ίδιος αγνοούσε την ύπαρξή τους. Ένα παλιό χειρόγραφο για βότανα και ρίζες κι ένα φιαλίδιο μ’ ένα μυστηριώδες περιεχόμενο θα τους φέρουν αντιμέτωπους μ’ ένα τρομερό μυστικό που χάνεται πίσω στο χρόνο, στη βόρεια Γαλλία του 1506.
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο περιπέτεια και πάθη, όπου μεσαιωνικοί θρύλοι και δοξασίες αναβιώνουν σήμερα μέσα από το επίπονο ταξίδι για την αναζήτηση της αυτογνωσίας, το ταξίδι της φωτιάς.



Το κόκκινο σημάδι
Το κόκκινο σημάδι που έχει η Αργυρώ στο κορμί της από γεννησιμιού της είναι ένας οιωνός. Στο εξής θα καθορίζει τα βήματά της και θα χαράζει την πορεία της στη ζωή. Από την καταστροφή της Σμύρνης και την απώλεια των γονιών της θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη και θα ζήσει την προσφυγιά, για να καταλήξει σε οίκο ανοχής στην Αθήνα. Η γνωριμία της με τον κόμη Φαμπιέν ντε Φοντέν θα την οδηγήσει στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, όπου θα γίνει η μούσα όλων των μεγάλων καλλιτεχνών της εποχής: Πάμπλο Πικάσο, Σαλβαδόρ Νταλί, Αντρέ Μπρετόν, Χένρι Μίλερ. Ακόμα και ο φλεγματικός Τζέιμς Τζόις θα υποκύψει στη γοητεία της. Θα ακολουθήσει η μεταπολεμική Νέα Υόρκη όπου η Αργυρώ, ως διάσημη γκαλερίστα, θα αναδείξει τους καλλιτέχνες που θα σφραγίσουν το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Το κόκκινο σημάδι θα συνεχίσει να της στέλνει μηνύματα. Μια πρόσκληση εγκαινίων, μια χαμένη φωτογραφία, μια απρόσμενη συνάντηση, και η Αργυρώ θα ’ρθει αντιμέτωπη με κομμάτια της ύπαρξής της που και η ίδια αγνοούσε.

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)