Κριτική Βιβλίου “Η ευχή του Νικόλα” της Αναστασίας Ευσταθίου

Στο χωριό του Νικόλα, στη Δροσιά, ο χειμώνας είναι πολύ βαρύς. Οι περισσότεροι κάτοικοι του χωριού ζουν χωρίς θέρμανση και ζεστά ρούχα.

Ο Νικόλας βλέπει ότι οι φίλοι του δεν βγαίνουν έξω. Αυτό τον στεναχωρεί και έχει χάσει το χαμόγελο. Ο ίδιος έχει τα πάντα αλλά τα άλλα παιδιά δεν έχουν ούτε τα βασικά.

Η ιδέα του είναι εξαιρετική. Με τη βοήθεια του αρκούδου του, Χνούδη, θα φτιάξει έναν χιονάνθρωπο στην αυλή. Μόνο που δεν είναι ένας οποιοσδήποτε χιονάνθρωπος, καθώς έχει για μάτια δύο σοκολατάκια, για στόμα ένα ζαχαρωτό πορτοκάλι, ένα σκούφο, ένα κασκόλ και πολύχρωμες καραμέλες. Μετά το δημιούργημά του έκανε μία ευχή όταν είδε ένα πεφταστέρι.

Το πρωί είδε ότι από τον χιονάνθρωπο έλειπαν όλα όσα με τα οποία τον είχε στολίσει. Η χαρά του ήταν μεγάλη. Βλέποντας αυτή του την επιτυχία ξανάντυσε τον χιονάνθρώπο του μόνο που αυτή τη φορά έβαλε περισσότερα πράγματα. Δεν αρκέστηκε όμως μόνο σε πράγματα για τους ανθρώπους. Πολλά σποράκια τοποθετήθηκαν για τα πουλάκια.

Η χαρά του Νικόλα, μέρα με τη μέρα, μεταδόθηκε σε όλα τα παιδιά του χωριού και η ατμόσφαιρα άλλαξε προς το καλό.

Πρόκειται για μία ιστορία ευαισθητοποίησης των πολιτών, η οποία προάγει την αγάπη, τον αλτρουισμό, τη φιλία, την κοινωνική προσφορά, τη δοτικότητα, την αλληλεγγύη, τον θεσμό της οικογένειας και την ενσυναίσθηση. Όλα τους είναι σημαντικά κομμάτια για τη σύνθεση ενός ουσιαστικού χαρακτήρα και ενός ανθρώπου που ενεργεί με βάση το κοινωνικό και συλλογικό συμφέρον και όχι το ατομικό και εγωιστικό.

Αλήθεια, πόσοι από εμάς σκέφτηκαν τους ανθρώπους που πεινάνε, που κρυώνουν, που δεν έχουν ένα κρεβάτι για να κοιμηθούν; Πότε θελήσαμε να προσφέρουμε οτιδήποτε μπορούμε για αυτούς που δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα;

Η εικονογράφηση δια χειρός Martina Peluso κερδίζει κάθε αναγνωστικό μάτι και η χρωματική της παλέτα δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Η σύνδεση κειμένου – εικόνων είναι ουσιαστική και αλληλεπιδρούν αρμονικά και συλλογικά στο βιβλίο, όπως και η ίδια η συγγραφέας θέλει να προσδώσει στην ιστορία της! Αναμφίβολα, αξίζει όλοι να το διαβάσουν και να διδαχθούν χωρίς να εμπεριέχει έναν έντονο διδακτισμό ή ένα κούνημα του χεριού σαν να μας μαλώνει!

 

 

 

 

 

Βασιλική Διαμάντη