Κριτική Βιβλίου “Τα όνειρα μυρίζουν ταμπάκο” της Σωτηρίας Περβανα

Ένα βιβλίο, το οποίο στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα δεν γίνεται παρά να σε συγκινήσει. Μία γυναίκα με ένα κορίτσι στα χέρια αποχαιρετά, χωρίς να το θέλει, τον τόπο της και γίνεται πρόσφυγας. Οι ζωές των Ελλήνων της Σμύρνης μαυρίζουν και στοιγματίζονται από πολλά γεγονότα και φυσικά από τον άδικο χαμό τόσων ανθρώπων. Μία σκληρή ιστορική στιγμή, η οποία συμβαίνει πάνω στην οικονομική άνθιση των ανθρώπων αυτών μέσω του εμπορίου.
Η Πολυμνία φυγαδεύεται από τον άντρα της για να γλιτώσει από τα γεγονότα και τη σφαγή. Η Κορνηλία, πρωτότοκη κόρη της Πολυμνίας θα ζήσει όμορφα και θα αγαπηθεί από τον πατριό της σαν αληθινή του κόρη.
Όμως ο εμφύλιος πόλεμος θα σταθεί η αιτία να χάσει τον πατριό της και το στήριγμα όλης της οικογένειας. Θα δούμε την Πολυμνία, με νύχια και με δόντια να προσπαθεί να αναλάβει τα ηνία της οικογένειάς της και να ορθοποδήσει οικονομικά. Ο αγώνας της σκληρός και δύσβατος αλλά η αγάπη της μητέρας προς τα παιδιά της ανυπέρβλητος για να τα βγάλει πέρα όσο καλύτερα μπορεί.
Και κάπου εκεί βλέπουμε να μπαίνει στο σπιτικό τους, ως γαμπρός, ο Φώτης. Ο Φώτης θα αποδειχτεί ως ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να τους τύχει...
Ένα βιβλίο με δύναμη ψυχής από όλους σχεδόν τους ήρωες, με ίντριγκες, πάθη, έρωτες, λησμονιές, πόνο, μίση αλλά και συγχώρεση.
Εκεί που το μυθιστόρημα συναντά την αληθινή ζωή και συνθέτει ένα αποτέλεσμα με ανθρώπινα συναισθήματα και διδάγματα ζωής. Πρέπει να παλεύουμε μέχρι τέλους για τα όνειρά μας για να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν και η ελπίδα να μένει στην ψυχή μας μέχρι τη δύση της ζωής μας.





Βασιλική Διαμάντη