Το μυθιστόρημα της Γιώτας Γούβελη « Το Κεντρί Της Πεταλούδας» , είναι η ιστορία τριών γυναικών που ανακαλύπτουν ότι τους ενώνουν περισσότερα από ότι τους χωρίζουν. Η Σόνια, η Φωτεινή και η Καίτη με δυναμικό χαρακτήρα και οι τρεις και στη μέση ένας άντρας ο Σπύρος , που είναι ανάμεσα στα «θέλω» του και στα «πρέπει». Όλοι τους έχουν ένα κοινό παρελθόν που τους κρατάει δέσμιους και δεν τους αφήνει να γευτούν την ευτυχία που τους αναλογεί.
Το καλοκαίρι του 2005 ο Σπύρος βρίσκεται δολοφονημένος στα σκαλιά του σπιτιού του. Φαίνεται δουλειά επαγγελματία , το κίνητρο όμως παραμένει άγνωστο. Το αναζητάμε μέσα από την ιστορία των τριών γυναικών η καθεμιά συνδεδεμένη με τον Σπύρο: Η Σόνια, που στα 18 της ζει μαζί του έναν μεγάλο έρωτα, αλλά προδίδεται και φεύγει για πάντα στην πρωτεύουσα. Εκεί συγκατοικεί με την Κλειώ που της αλλάζει τη ζωή, σπουδάζει, κατακτά την επαγγελματική επιτυχία, αλλά εκείνο το κεφάλαιο μένει για πάντα ανοικτό. Η αδελφή της η Φωτεινή, που τελικά παντρεύεται τον Σπύρο, με έναν γάμος συμφέροντος από πλευράς της δεσποτικής μητέρας του, που τον καταδυναστεύει όλη του τη ζωή. Ούτε αυτή όμως συναντά την ευτυχία. Και τέλος, η αδελφή του η Καίτη, που ζει και αυτή έναν προμελετημένο γάμο από συμφέρον στη σκιά της μητέρας της. Γυναίκες που προσπαθούν να ανοίξουν τα φτερά τους στη σκληρή κοινωνία της επαρχίας ή στο χάος της Αθήνας, που η μια θωρεί την άλλη τυχερή, φθονούνται ή περιφρονούν η μια την άλλη, αλλά τελικά αυτά που τις ενώνουν είναι πιο πολλά απ’ αυτά που τις χωρίζουν. Και οι τρεις αγαπούν με τον τρόπο τους τον Σπύρο, έναν άντρα που κατά την γνώμη μου δεν στάθηκε ποτέ στο ύψος τον περιστάσεων, έναν άνθρωπο αδύναμο να πάρει στα χέρια του την ζωή του.
Η κα Γούβελη μέσα από το βιβλίο της μας δείχνει την ζωή των γυναικών αυτών και των οικογενειών τους, κάνοντας μας μέτοχο με την ίδια ένταση στις χαρές, τις λύπες, τους έρωτες και τις απογοητεύσεις τους. Η συγγραφέας μέσα από το μυθιστόρημα της μας εξηγεί το φαινόμενο της πεταλούδας, την εξέλιξη δηλαδή των γεγονότων, που μπορεί να προκαλέσει ένα τυχαίο συμβάν, εγώ προσωπικά θα το έλεγα Μοίρα. Μια μοίρα που πήρε θέση όταν τα ίδια τα πρόσωπα δεν κατάφεραν ή δεν μπόρεσαν να την πάρουν στα χέρια τους και να την διαχειριστούν υπέρ τους.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΧΑΙΔΩΣ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου