Τέλειωσα το βιβλίο της Ευθυμίας Αθανασιάδου " Στο σεντούκι της ψυχής μου " και αυτή είναι η άποψη μου :
Η ιστορία ξεκινάει από την Ξάνθη, την Καβάλα και τις Σέρρες και συνεχίζει στο Παρίσι και την Αμερική. Η Ξάνθη είναι ο τόπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε η Αρετή, με ανθρώπους απλοϊκούς, που στηρίζουν ο ένας τον άλλο, συνεχίζει στην Καβάλα όπου αναζητά τους μοναδικούς συγγενείς που έχει πια, αλλά παρά την δύναμη ψυχής που έχει απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής και την αγάπη της για μάθηση, αναγκάζεται να φύγει και από εκεί, και αυτή την φορά μόνη της χωρίς κανένα συγγενή. Ο δρόμος της την φέρνει στις Σέρρες, αποκτά μια αληθινή φίλη, την αδερφή που δεν είχε ποτέ, όμως και εκεί αντικρίζει ξανά… τον μαύρο εφιάλτη..
Η ζωή δείχνει και τα δύο πρόσωπα της στην μικρή Αρετή. Οι πίκρες, τα βάσανα, οι πόνοι και η αδικία δείχνουν σαν να μην έχουν τέλος για την Αρετή, όμως πάντα βρίσκεται μια μικρή λάμψη, μια αχτίδα αισιοδοξίας για να συνεχίσει .Στο δρόμο της βρίσκονται άνθρωποι που της συμπαραστέκονται και την βοηθούν να επουλώσει τις πληγές της ψυχή της, γεμίζοντας την με αγάπη για να ξεπεράσει τον ψυχικό και σωματικό της πόνο.
Με γραφή απλή η συγγραφέας καταφέρνει να μας κάνει συνοδοιπόρους στο ταξίδι, πλάθοντας εικόνες με ιδιαίτερη ζωντάνια και φαντασία.
Το βιβλίο αυτό, είναι μάθημα ζωής, και προσέγγισης όλων των δύσκολων καταστάσεων με υπομονή, ανθρωπιά, ζεστασιά και αισιοδοξία.
Ένα βιβλίο που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά, και είναι γεμάτο άρωμα ευτυχίας, άρωμα από λευκά τριαντάφυλλα…
Η ιστορία ξεκινάει από την Ξάνθη, την Καβάλα και τις Σέρρες και συνεχίζει στο Παρίσι και την Αμερική. Η Ξάνθη είναι ο τόπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε η Αρετή, με ανθρώπους απλοϊκούς, που στηρίζουν ο ένας τον άλλο, συνεχίζει στην Καβάλα όπου αναζητά τους μοναδικούς συγγενείς που έχει πια, αλλά παρά την δύναμη ψυχής που έχει απέναντι στις αντιξοότητες της ζωής και την αγάπη της για μάθηση, αναγκάζεται να φύγει και από εκεί, και αυτή την φορά μόνη της χωρίς κανένα συγγενή. Ο δρόμος της την φέρνει στις Σέρρες, αποκτά μια αληθινή φίλη, την αδερφή που δεν είχε ποτέ, όμως και εκεί αντικρίζει ξανά… τον μαύρο εφιάλτη..
Η ζωή δείχνει και τα δύο πρόσωπα της στην μικρή Αρετή. Οι πίκρες, τα βάσανα, οι πόνοι και η αδικία δείχνουν σαν να μην έχουν τέλος για την Αρετή, όμως πάντα βρίσκεται μια μικρή λάμψη, μια αχτίδα αισιοδοξίας για να συνεχίσει .Στο δρόμο της βρίσκονται άνθρωποι που της συμπαραστέκονται και την βοηθούν να επουλώσει τις πληγές της ψυχή της, γεμίζοντας την με αγάπη για να ξεπεράσει τον ψυχικό και σωματικό της πόνο.
Με γραφή απλή η συγγραφέας καταφέρνει να μας κάνει συνοδοιπόρους στο ταξίδι, πλάθοντας εικόνες με ιδιαίτερη ζωντάνια και φαντασία.
Το βιβλίο αυτό, είναι μάθημα ζωής, και προσέγγισης όλων των δύσκολων καταστάσεων με υπομονή, ανθρωπιά, ζεστασιά και αισιοδοξία.
Ένα βιβλίο που μιλάει κατευθείαν στην καρδιά, και είναι γεμάτο άρωμα ευτυχίας, άρωμα από λευκά τριαντάφυλλα…
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΧΑΙΔΩΣ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου